Ένα ενδιαφέρον και ευχάριστο άρθρο από το ECONOMIST, στα Αγγλικά, για ένα πείραμα σύγκρισης παλαιών πανάκριβων βιολιών με σύγχρονα.
ΥΓ. Παραθέτω το άρθρο γιατί το βρίσκω ενδιαφέρον. Πιστεύω ότι δεν αξίζει να προβούμε σε στείρα συμπεράσματα/αναγωγή των αποτελεσμάτων σε επίπεδο μπουζουκιού αφού τα δεδομένα δεν θα ήταν ίδια…
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Δυστυχώς όμως και πάλι είναι εκτός οικονομικής πραγματικότητας για την πλειοψηφία των παικτών. Γράφει:
[i]Dr Fritz estimates the combined value of the three forebears in her experiment as $10m, and the combined value of the three modern instruments as around $100,000, that is quite a significant observation.
[/i]Δηλαδή η τριαδά των “νέων” οργάνων κοστίζει σύνολο 100.000$ οπότε μέσες άκρες 30.000$ το καθένα, 25.000 ? χονδρικά το κάθε νέο.
Το συμπέρασμα όμως ούτως ή άλλως παραμένει ότι τα σύγχρονα “καλά” όργανα μάλλον δεν υστερούν καθόλου.
Αν και το άρθρο είναι ενδιαφέρον και βρίσκω τον εαυτό μου εν μέρει να συμφωνεί, δυστυχώς το θέμα ποιότητας (καθώς και σχέσης ποιότητας-τιμής) παραμένει πολύ περισσότερο σύνθετο από όσο παρουσιάζεται στο άρθρο.
Καταρχήν, κανείς δεν υποστηρίζει ότι, όποιο βιολί φτιάχτηκε στην Ιταλία μεταξύ 1580-1900κάτι είναι αυτόματα αξεπέραστο σε ποιότητα ήχου, φυσικά υπάρχουν και…πατάτες.
Δεν μπορούμε να αρνηθούμε όμως ότι στην Ιταλία γεννήθηκε αυτή η πολύ σημαντική σχολή κατασκευής οργάνων. Η αξία των βιολιών αυτών λίγο έχει να κάνει πλέον με τις ακουστικές ιδιότητες που μπορεί να διατηρούν ή όχι σήμερα. Είναι πρωτότυπα όργανα τα οποία μελετούνται και αντιγράφονται ακόμα και σήμερα και σπάνια δείγματα τέχνης μιας άλλης εποχής.
Απο εκεί και πέρα, είναι λίγο αφελές να βασιζόμαστε σε δοκιμές τέτοιου τύπου για να σχηματίσουμε γνώμη.
Καταρχήν, το τι ακούμε όταν παίζουμε ένα βιολί, είναι πολύ διαφορετικό από ότι ακούει ένα κοινό και ειδικά τα stradivari έχουν ακριβώς αυτή την “κακή” φήμη, ότι ο βιολονίστας συχνά δεν καταλαβαίνει τι γίνεται παραέξω.
Επίσης, το θέμα διατήρησης του οργάνου σε κατάσταση …ετοιμότητας είναι ένα άλλο θέμα. Τα βιολιά κοιμούνται αν δεν χρησιμοποιηθούν (ή άμα δεν παιχτούν σωστά), ειδικά τα παλαιότερα. Ποιος μας λέει οτι δε βγάλαν τα ιταλικά από καμία θυρίδα στην οποία πέρασαν τα τελευταία 50 χρόνια;
Δεν νομίζω ότι σε ένα τέτοιο θέμα μπορεί να δοθεί μία και μοναδική απάντηση, κάθε όργανο είναι ξεχωριστό όπως και κάθε μουσικός. όλοι ψάχνουμε για ένα όργανο που είναι σωστό για εμάς, θέμα μεγαλύτερο από ταμπέλες, τιμές και ονόματα.