Παραπονιάρικο
Πραγματικά οταν παιζεις σε ντουζένι,είναι σαν να ανοίγεις το παράθυρο της ψυχής…
Αυθόρμητο ,με στίχους που πραγματικά γεννήθηκαν εκείνη την στιγμή…
Παραπονιάρικο
Πραγματικά οταν παιζεις σε ντουζένι,είναι σαν να ανοίγεις το παράθυρο της ψυχής…
Αυθόρμητο ,με στίχους που πραγματικά γεννήθηκαν εκείνη την στιγμή…
Γουστάρω κάργα αυτό που γίνεται τις τελευταίες μέρες με τα ντουζένια.
Αλλά δείξε αδερφέ μου και λίγο αριστερό χέρι στην κάμερα, να βλέπουμε να μαθαίνουμε!
Είναι με το κινητό τραβηγμένο το βίντεο ,και το είχα βάλει πολύ κοντά Περικλή…Θα το θυμηθώ ομως την αλλη φορά.
Αμάν αμάν Κώτσο μας έφτιαξες. Τελικά θέλει το ντουζένι εγκλεισμό, θέλει και ζοριλίκι για να μιλήσει η ψυχή, να πει το παραμύθι… Για να βγουν απ’ τις φωλιές τους οι ντουζενοχτυπημένοι…
Γειά σου Βασίλη φίλε…
``Θέλει νταλγκά μα και καρδιά
Να παίζεις σε ντουζένι
Οι ώμοι νάναι χαμηλοί
Και η ψυχή γδαρμένη ``