Λίγα λόγια για την νέα μουσική σου σύνθεση: Αποτελεί πρόταση ξετυλίγματος του χιτζάζ στο καραντουζένι. Το ταξίμι είναι λίγο πιο έντεχνο αλλά δείχνει τις δυνατότητες του ντουζενιού και σε λίγο πιο μοντέρνα παιξίματα. Το ζειμπεκάκι πατάει πάνω στην παράδοση. Το δουλεύω 3 χρόνια στα χέρια μου και την ψυχή μου και όπως οι παλιοί μαστόροι κάθε φορά βάζω και μια πινελιά. Κανονικά επαναλαμβάνεται άλλη μια φορά αλλά επειδή είναι και το ταξίμι είπα να μην κουράσω…
Τα σέβη μου ρε φίλε! Εξαιρετική δουλειά, πραγματικά αξιέπαινη.
Όσο είσαι στα χαμηλά (στην αρχή της ταστιέρας), αυτά που κάνεις είναι εντελώς «η παλιά παράδοση». Δεν ξέρω αν τα έχεις δει κάπου ή τα βρήκες με το αυτί και τη φαντασία, πάντως τα επιβεβαιώνω και από το σάζι. (Μόνο που εκεί στην μπουργάνα βάζουμε και αντίχειρα!).
Στα πιο ψηλά όμως, με στέλνεις αδιάβαστο: περίμενα και φανταζόμουν απλώς μονόχορδο ευθύγραμμο παίξιμο, άντε και με καμιά ανοιχτή. Αντ’ αυτού, βλέπω περίπλοκα κάθετα παιξίματα, που ενσωματώνουν στο ντουζένι όλη την εξέλιξη που έχει γίνει στο τρίχορδο (μη σου πω και στο τετράχορδο ακόμη) από τον καιρό που εγκαταλείφθηκαν τα ντουζένια και η μουσική σκέψη έγινε πιο σύνθετη. Πραγματικά δημιουργική ματιά στο παρελθόν, χωρίς παρελθοντολαγνικές αγκυλώσεις. Καινοτομία στο πλαίσιο της παράδοσης.
Συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση Πεπε αλλά δεν ήθελα να απαντήσω πρόχειρα. Καλά μιλάμε με έχεις περάσει ακτινογραφία. Η τεχνική προσέγγισης παραμένει η ίδια. Κρατάω μόνο τα πολύ βασικά ως δεδομένα και μετά απομονώνομαι μουσικά και χάνομαι μέσα στη μουσική. Ακούω πάρα πολύ την αίσθηση που αφήνουν τα δάχτυλα στην ταστίέρα. Γράφω πολύ συχνά “δοκιμάστε το στα χέρια σας να δείτε τι γλυκά που πάνε”. Τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγω είναι 100% αληθινά. Δεν ξέρω σε τι ποσοστό πατάνε επάνω στην παράδοση και τι ποσοστό είναι δικές μου ανακαλύψεις. Πάντως μου φαίνεται απίθανο να ανακαλύπτω πράγματα από το πουθενά. Σίγουρα έχουν ξαναγίνει. Δεν παρακολουθώ μουσικούς του σαζιού, και γενικά ακολουθώ ασκητική μουσική ζωή. Έχω πάψει να παίζω ρελαρε εδώ και χρόνια, παίζω μόνο ντουζένια, ακούω πλέον πίσω από την πειραιώτικη σχολή (κα Κούλα, Παπαγκίκα, Στασινόπουλο κτλ), δεν ακούω κανένα άλλο είδος μουσικής. Όταν βρω κάποιο τραγούδι που μου τραβάει το ενδιαφέρον, το παίζω συνεχώς μέχρι να γίνει κτήμα μου. Αυτή τη στιγμή το ρεπερτόριο μου είναι γύρω στα 30 τραγούδια από τα οποία κάθε μέρα παίζω συγκεκριμένα 4-5. Μπορεί και 2 ή 3 φορές την ημέρα. Γίνομαι ένα με τα τραγούδια και τότε πάμε σ’ αυτό που λες για τη δημιουργική ματιά χωρίς παρελθ… Κάτω από αυτές τις συνθήκες δε φοβάμαι να αγγίξω την παράδοση γιατί μπήκα και γω μέσα της και ταξιδεύω μαζί της. Αυτό με τον αντίχειρα τον χρησιμοποιώ αλλά στα πιο ουσακλίδικα. Εδώ στο χιτζάζ δε βολεύει.
Ελπίζω να μη κούρασα έρχεται και συνέχεια τρελή…