Παραδοσιακά νανουρίσματα

κάπως εκτός θέματος,μήπως γνωρίζει κανείς εάν υπάρχει στην αγορά δίσκος με παραδοσιακά νανουρίσματα; καθότι ο γιαννάκης,του αρέσουν τα μεσογειακά νανουρίσματα.εάν όχι,τότε να δουλειά για εθνολόγους,να πάρουν τα βουνά και ένα κινητό μαγνητόφωνο.η ΕΕ αναλαμβ’ανει τα έξοδα.

Ξέρω ότι έχει εκδώσει εδώ και αρκετά χρόνια η Σαβίνα Γιαννάτου έναν δίσκο με τίτλο “Νανουρίσματα”, με επιμέλεια του Νίκου Κυπουργού. Επίσης, μην ξεχνάμε το “Βλέφαρό μου” επίσης του Νίκου Κυπουργού που έχει τραγουδήσει μοναδικά ο Χρόνης Αηδονίδης στον δίσκο “Τα μυστικά του κήπου”. Και τίποτε άλλο να μη βρεις, αν βρεις αυτό το τελευταίο… τα έχεις όλα!!!

Με αρχειακό παραδοσιακό υλικό και με τον τίτλο “Νανουρίσματα” έχει κυκλοφορήσει επίσης ένα σιντί του Θ.Μωραϊτη σε συνεργασία με το Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο. Είναι ηχογραφήσεις από το 1930 -1997 και περιέχει νανουρίσματα από όλα τα μέρη της Ελλάδας και της Μ.Ασίας.

Βρε,εσπασε ο διαολος το ποδαρι του.Μετα απο ενα χρονο να οι πληροφοριες για τα παραδοσιακα νανουρισματα.Μαργιαννα και kitty σας ευχαριστω πολυ.
Χρηστος

Αν δεν το πήρες ήδη τον δίσκο της Σαβίνα Γιαννάτου με τίτλο “Νανουρίσματα”,επανακυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα, όσο για τα νανουρίσματα που ανέφερε η Μαργιάννα του αρχείου Μέλπως Μερλιέ νομίζω ότο αξίζει να τα έχει κανείς στην συλλογή του.
Και το “βλέφαρό μου”(ήχος πρώτος,ρυθμός ελεύθερος) των Κυπουργού - Αηδονίδη - Νικολακοπούλου είναι φοβερό και υπάρχει στους δίσκους Κηποθέατρο και “φίλοι μ’ καλώς ορίσατε”,αλλά η μουσική & η ερμηνεία του μου θυμίζει πολύ το παραδοσιακό αρμένικο “Quir Crounknere (τυφλοί γερανοί)” που το άκουσα στον δίσκο “αρμένικα παραδοσιακά τραγούδια της αγάπης και του αγώνα” με ερμηνεύτρια την Vartouhi Vartanian,δυστυχώς από μουσική δεν έχω ιδέα.

Εγώ πλέον των παραπάνω θα συνιστούσα να αγοράσεις το βιβλίο του Θανάση Μωραϊτη “Νάνι,τ’άνθι των ανθώ, Ωδή στην μητέρα”, ΙΝΔΙΚΤΟΣ 2005, που μέσα έχει και έναν δίσκο με 16 νανουρίσματα ερμηνευμένα από Νένα Βενετσάνου,Σόνια Θεοδωρίδου,Λυδία Κονιόρδου Μαρία Δημητριάδη και φυσικά τον Θανάση Μωραίτη και πολυφωνική ομάδα.

Μετά από πολύ καιρό,ένα υπέροχο νανούρισμα από την Κατερίνα Παπαδοπούλου στο τραγούδι και τον Σωκράτη Σινόπουλο στο λαούτο.

//youtu.be/QO6WucI8ECE

Δεν είναι ούτε απομιμήσεις,ούτε διασκευές.Είναι η παράδοση μας.Έτσι μας την παρουσιάζουν κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι που τους ονομάζουμε καλλιτέχνες και έτσι την καταγράφουν κάποιοι άλλοι που αγαπούν την παράδοση της Ελλάδας και έχουν την τεχνολογία στα χέρια τους.Το αν μια γυναίκα κρατά παιδί στα χέρια της για να πει ένα νανούρισμα ή όχι,δεν μειώνει το ενδιαφέρον μου για γνώση της παράδοσης.Μειώνει λίγο τα συναισθήματα μου αλλά όχι την γνώση και την αγάπη μου για την παράδοση.

Η κυρά ΔΟΜΝΑ - καλή της ώρα,μια και την κουβεντιάζουμε, έχει κάνει μεγάλο έργο, - ανήκει σε μια "σχολή ". Ενώ έχει κάνει σπουδαία δουλειά , η “πιάτσα” της καταλογίζει,ότι στην έρευνά της και στην καταγραφή της , για το δημοτικό τραγούδι, ενώ πήγαινε από χωριό σε χωριό,και εύρισκε γιαγιάδες και παπούδες,και τους ζητούσε με ένα μαγνητοφωνάκι,να της ψυθιρίσουν τους όποιους τοπικούς σκοπούς ,άφησε απέξω τους όποιους τοπικούς οργανοπαίκτες,που έπαιζαν στις τοπικές γιορτές και πανηγύρια.Είχαν και αυτοί οι άνθρωποι ΑΠΟΨΗ για την μουσική του τόπου τους,μάλιστα μεγαλύτερης βαρύτητας,από έναν απλό κάτοικο.Προφανώς ο ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ,και η σύζηγός του η ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ανήκουν σε “ΆΛΛΗ ΣΧΟΛΗ” ,με την έννοια το πως το αντιλαμβάνονται εκείνοι,το παραδοσιακό τραγούδι.Και φυσικά και οι δυο τους έχουν δώσει και εκείνοι τις εξετάσεις τους ,σε αυτόν τον χώρο.Ο δε ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ διδάσκει και στο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ της ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.Ως εκ τούτου δεν είναι καθόλου τυχαίοι, και η απαξίωσή τους,για ΔΗΘΕΝ ,ενώ συστήνετε στον κόσμο,μια άλλη κατεύθυνση,-η οποία βεβαίως δεν είναι κακή - ,περιέχει,την έννοια της ειρωνίας,και της υπεροψίας.

Και μην ξεχνάμε πως ότι έκανε η Δόμνα Σαμίου,το έκανε πριν πολλά χρόνια από ανθρώπους που το 95% από αυτούς τώρα δεν βρίσκονται πια μαζί μας.Οπότε Κάτι τέτοιο αυτή την στιγμή είναι σχεδόν αδύνατο για αυτούς τους μουσικούς.Αυτοί οι μουσικοί έμαθαν πολλά από την Δόμνα Σαμίου και από κάθε ΧΨ Δόμνα Σαμίου,και η φυσική τους εξέλιξη έιναι να ξεπεράσουν όλα αυτά που ξέρουν και να αρχίσουν να δημιουργούν από μόνοι τους μουσική και πιο γενικά τέχνη,όπως και κάνουν.
Όσο για τα νανουρίσματα,η θέση μου σε αυτό το θέμα δεν αλλάζει.Παραμένει ίδια μέχρι να βρω νέα στοιχία και αναθεωρήσω την άποψη μου.

//youtu.be/mbjaEbQUrj8

Ένα ακόμα παραδοσιακό νανούρισμα που βρήκα στο παρακάτω blog.

Μπορεί κάποιος να μου πει ακριβώς τι λέει το παραπάνω νανούρισμα στις δύο πρώτες στροφές και να μου ρίξει και μια μετάφραση?Αν γίνεται βέβαια.Πάντως είναι πάρα πολύ ωραίο νανούρισμα.Και τις δύο τελευταίες στροφές πρέπει να τις έχει χρησιμοποιήσει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου σε ένα δικό του τραγούδι,αν δεν κάνω λάθος.

Για τους πρώτους στίχους θέλει ψάξιμο στα κιτάπια και δεν έχω, δυστυχώς, το χρόνο αυτή τη στιγμή. Πάντως, από το σημείο που μιλάει για κυνηγό και πέρδικα είμαι σχεδόν σίγουρος ότι πρόκειται για συμφυρμό με άλλο, αυτοτελές τραγούδι. Το μοτίβο της πέρδικας που παρακαλεί τον κυνηγό να μην τη σκοτώσει, είτε γιατί έχει πουλάκια να αναθρέψει είτε γιατί αλληγορικά κάτι άλλο συμβολίζει, είναι πολύ συχνό.

Δεν είναι συμφυρμός. Είναι αφηγηματικό τραγούδι, που σε κάποιο σημείο του αναφέρεται και το νανούρισμα που είπε η μάνα στο μωρό της. Συγκεκριμένα είναι η παραλογή της Κρυφογγαστρωμένης, σε παραλλαγή από την Πάρο. Δεν ξέρω το τραγούδι του Θανάση Π., ξέρω όμως ότι την Κρυφογγαστρωμένη την έχει πει και η Φριντζήλα, οπότε τα κανάλια μπορούν να ανιχνευτούν.

[Βασιλιοπούλα εθέριζε, κι ήτονε γκαστρωμένη.
Βάζει δεμάτι από τη μια, δεμάτι από την άλλη,
και μες στη μέση εκάθισε, χρυσόν υιγιό και κάνει,
και στην ποδιά της το ‘βαλε, πάει να το ρεματίσει.
Στο δρόμον οπού πήγαινε μια πέρδικα ανταμώνει.
-Ώρα καλή σου κόρη μου, πού βγαίνεις εδωπέρα;
-Χρυσόν υιγιόν εγέννησα, πάω να τον ρεματίσω.
-Μωρή σκύλα, μωρή άνομη, μωρή μαριολεμένη,
εγώ έχω δεκαοχτώ πουλιά, πάσχω να τ’ ανεθρέψω,
κι εσύ έκαμες χρυσόν υιγιό, πας να τον ρεματίσεις;
Και στην ποδιά της το 'βαλε, στο σπίτι της πηγαίνει,
και μες στην κούνια το 'βαλε, νανούρισμα του λέει:]
-Κοιμήσου αστραπαδάκι μου με το χρυσό χεράκι,
με διαμαντένιο βούλωμα και με τ’ αλυσιδάκι
.
Γιε μου, σα γίνεις κυνηγός, σα γίνεις παλικάρι,
αν ανταμώσεις πέρδικα να μην τήνε σκοτώσεις.
Η πέρδικα είναι η μάνα σου κι εγώ η μητρυιά σου.

Αστραπαδάκι λογικά πρέπει να είναι το μαστραπαδάκι, ο μικρός μαστραπάς (καράφα), μια λέξη που χρησιμοποιείται καμιά φορά ως παίνεμα. Το τραγούδι στην Πάρο είναι καλαματιανό, αποκριάτικο (από τα σοβαρά αποκριάτικα, όχι τα εύθυμα ή βωμολοχικά). Αυτό που βλέπουμε στο βίντεο θα πρέπει να είναι δραματοποίηση του τραγουδιού. Ίσως οι στίχοι που λείπουν στην αρχή να είχαν επίσης παρουσιαστεί με εικόνα.

Σωστά Περικλή (για μιαν ακόμα φορά), δεν είναι συμφυρμός. Όσο για το (μ-)αστραπαδάκι, μάλλον πρόκειται για μικρή, λεπτεπίλεπτη φιάλη για αποθήκευση αρώματος, με το χέρι της, το βούλωμα και την αλυσίδα που το κρατάει. Σκεύος συνήθως πολύτιμο και ακριβό, που προσομοιάζεται με το αγαπημένο (πλέον…) νεογέννητο.

Δεν ξέρω αν είναι παραδοσιακό αλλά κάθε φορά που το ακούω με συνεπαίρνει…

//youtu.be/mHRyw2zg51Q