Ο πραγματικος ηχος των παλιων ηχογραφησεων;

Άλκη, εμένα αυτό μου φαίνεται παράδοξο. Πώς στο ένα όργανο αναδεικνύονται τα πρίμα και στο άλλο κόβονται;
Όταν ένα μέσον ηχογράφησης “υποστηρίζει” περισσότερο μια περιοχή, θεωρητικά αυτό το κάνει με όλα τα όργανα.
Επίσης, πιστεύω ότι η έλλειψη ακούσματος καντινιών είναι εσκεμμένη και προέρχεται από έναν διαδεδομένο τότε τρόπο παιξίματος της λαϊκής κιθάρας. Απόδειξη, ότι υπάρχουν ηχογραφήσεις όπου τα καντίνια ακούγονται καμπάνα και σε ακομπανιαμέντο και ιδιαίτερα σε σόλο (Μινόρε του τεκέ, μινόρε της αυγής, όλα τα τραγούδια που η κιθάρα παίζει σολιστικά π.χ. Καλογρια κτλ).
όταν λέω ότι ο ήχος των 78 στροφών ήταν “φυσικός” εννοώ ότι δεν υπήρχε τόσο μεγάλη παραμόρφωση ώστε να αλλοιώνονται τα όργανα σε μεγάλο βαθμό. Σίγουρα κάποιες συχνότητες και κάποιες αρμονικές δεν θα πέρναγαν… Θα τόλμαγα να πω ότι το αποτέλεσμα είναι για μένα καθρέφτης και όχι εικόνα 18 megapixels…

Εδώ συμφωνώ μαζί σου, ο ήχος “Studio III Κολούμπια” ήταν κορυφαίος.

Έχω την υποψία ότι αυτό το “εσκεμμένο ακόρντο χωρίς έμφαση στο καντίνι” γινόταν για τον περιορισμό των συνολικών πρίμων συχνοτήτων. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια…

ίσως για ισορροπία με τον μπαγλαμά; αν και νομίζω πως περισσότερο γίνοταν επειδή στα καντίνια βρίσκεται συνήθως η τρίτη του ακκόρντου, την οποία την αποφεύγαν από την συνοδεία με άταστα όργανα. επίσης μια κιθάρα που παίζει στις μεσαίες έχει πιο σφιχτό ήχο.
προσωπικά φτάνω μέχρι την δεύτερη χορδή, καμιά φορά μόνο μέχρι την τρίτη. γενικά δυο καντίνια (πχ 2η/3η, 4η/3η) αρκούν για να δώσουν την ατάκα που χρειάζεται. η πρώτη της κιθάρας καμιά φορά “εξέχει” ενοχλητικά.

Με κίνδυνο να το ρίξω για άλλη μια φορά εκτός θέματος (άμα θέλετε ανοίγουμε καινούργιο), θέλω να παρατηρήσω το εξής:
Δε νομίζω ότι υπάρχει τέτοια πρακτική. Το έχω δει να αναφέρεται αρκετές φορές, για παράδειγμα ο Μυστακίδης στο «Λαούτο» συνιστά να αποφεύγουμε την 3η όταν παίζουμε με ασυγκέραστο όργανο. Άλλο όμως να το συνιστά επειδή θεωρεί καλύτερο το να αποφευχθεί η σύγκρουση ανάμεσα στη συγκερασμένη και την ασυγκέραστη τρίτη, κι άλλο να λέμε ότι όντως έτσι έπαιζαν και οι παλιότεροι. Δικαιούμαστε να το πούμε (το ότι έτσι έπαιζαν) μόνο αν το διαπιστώσουμε εμπράκτως, όχι αν απλώς στηριχτούμε στο τι βρίσκουμε εμείς σωστό. Εμένα μου φαίνεται ότι η λογική που βγάζει σωστό αυτό το παίξιμο και λάθος τις ταυτόχρονες διαφορετικές τρίτες πηγάζει από μυαλά με θεωρητική παιδεία. Σε παραδόσεις που μέχρι σήμερα έχουν παραμείνει ζωντανές μέσω της εμπειρικής, προφορικής μετάδοσης, χωρίς τη μεσολάβηση καμιάς θεωρίας, δεν το έχω δει να εφαρμόζεται. Βιολί με λαούτο, λύρα με λαούτο, τσαμπούνα με λαούτο, βιολί με σαντούρι, μαντολίνο με φωνή, παίζουν ανενδοίαστα δύο διαφορετικές τρίτες και κανείς δε χαλιέται. Και αν ακόμα παραλείψουν την τρίτη, το κάνουν στις περιπτώσεις όπου θα το έκαναν ούτως ή άλλως, όποιο κι αν ήταν το σολιστικό όργανο - δεν αλλάζουν το παίξιμό τους αναλόγως του συγκερασμένου / ασυγκέραστου.

Οπότε Νίκο, όταν λες την απόφευγαν, το έχεις όντως διαπιστώσει σε παλιές ηχογραφήσεις ή το συνάγεις;

και από παλιές ηχογραφήσεις, και από παλιούς παίχτες, τουλάχιστον στο ρεμπέτικο/σμυρνέικο και προφανώς όχι πάντα. για τις παραδοσιακές ζυγιές που αναφέρεις δεν έχω γνώμη -πέρα από το νησιώτικο λαούτο όπου παίζουν με… τέταρτη!
επίσης στο αυτί μου ακούγεται καλύτερα, αλλά αυτό μπορεί να είναι επηρεασμένο από τις power chords στην ηλεκτρική κιθάρα…