Δε θα τα έβαζα έτσι τα νούμερα, αλλά το αριθμητικό άθροισμα σωστό είναι.
Το απτάλικο μέρος, εισαγωγή - διάφορα οργανικά - κουπλέ, είναι όπως δεκάδες απτάλικα. Βασικά όπως όλα όσα είναι περίπου στο ίδιο τέμπο. Η δε «μικρή ανταπόκριση» στο ρεφρέν θυμίζει Πέντε Έλληνες στον Άδη, το κλασικό κομμάτι με διαφορετικό μέτρο από αυτό που θα νόμιζε κανείς εκ πρώτης όψεως. Ίσως και σκόπιμα, σαν αναφορά.
Τίνος είναι οι στίχοι; Υποψιάζομαι, όχι του Βαμβακάρη αλλά κάποιου που πρώτα τους έγραψε και μετά του τους έδωσε για μελοποίηση. Αν τους απαγγείλεις χωρίς μουσική, βλέπεις ότι άλλο μέτρο έχουν οι στίχοι του κουπλέ και άλλο του ρεφρέν. Το μέτρο του κουπλέ είναι τέτοιο ώστε να ζητάει απτάλικο (όχι όμως υποχρεωτικά: σχεδόν ανεξαιρέτως τα απτάλικα είναι ιαμβικά, αλλά όλα τα ιαμβικά δεν είναι πάντα απτάλικα). Το ρεφρέν αντίθετα δε θα μπορούσε να βγει σε απτάλικο. Βλ. εδώ:
Αν θυμάμαι καλά, ο δίσκος έχει κι άλλα κομμάτια που ρυθμικά αντλούν από τη ρεμπέτικη παράδοση χωρίς να την εφαρμόζουν κατά γράμμα.