Γεια κι χαρά σε όλο το φόρουμ.
Σήμερα έκανα μια ανακάλυψη που με έχει πραγματικά ενθουσιάσει και θέλω να τη μοιραστώ γιατί μπορεί να βοηθήσει κάποιους.
Καθώς έπαιζα το μπουζούκι δοκίμασα να ακουμπώ τον καρπό μου στις χορδές πίσω από τον καβαλάρη, όπως παίζεται η ηλεκτρική κιθάρα ας πούμε. Υπήρχε βελτίωση στον ήχο και αρχικά νόμισα ότι με αυτό τον τρόπο χτύπαγα καλύτερα τις χορδές. Αυτό μου φαινόταν βέβαια παράλογο και συνέχισα να το εξετάζω, ώστε τελικά κατάλαβα ότι η αλλαγή στον ήχο είχε να κάνει με τη δόνηση του τμήματος των χορδών, πίσω από τον καβαλάρη. (σημειώνω ότι δεν υπήρχε κανένα τρίξιμο ή παραφωνία,ούτε και ήμουν δυσαρεστημένος με τον ήχο και την ένταση του)
Πήρα λοιπόν ένα κομμάτι χαρτοταινία και το κόλλησα κάθετα στις χορδές, ακριβώς μετά τον καβαλάρη ώστε να μουγκαθούν τελείως. Ξέρω πως το σφουγγαράκι στη χορδιέρα υπάρχει γι’αυτό το λόγο, αλλά προφανώς δεν ήταν αρκετό.
Η διαφορά είναι παραπάνω από αισθητή. Εγώ εντυπωσιάστηκα από την αλλαγή. Μεγαλύτερη ένταση και ογκωδέστερος και ποιο μπάσος ήχος. Σκέφτηκα μήπως φταίει το κόκκαλο του καβαλάρη κι έχει περισσότερες απώλειες ενέργειας προς το “νεκρο” τμήμα των χορδών, ή κάτι τέτοιο, αλλά όπως είπα δεν υπήρχε τρίξιμο ή κάποιο άλλο διακριτό πρόβλημα.
Μπορεί αυτό το mod να δούλεψε μόνο για μένα, αλλά το μοιράζομαι μαζί σας, ώστε αν κάποιος θέλει να το δοκιμάσει και να μας πει τη γνώμη του!
:112: Μα πως παιζεις με τον καρπο σου επανω στις χορδες?
Σημαινει οτι παιζεις μονο με τα δαχτυλα του δεξιου χεριου σου τις κινησεις της πενας(?)
Η πενια σου θα ‘‘σκαει’’ στα ορια του καβαλαρη σχεδον…
Δεν κατάλαβες καλα…
δεν ειπα με τον καρπο στη χορδιερα
ειπα ακουμπωντας τον καρπο (ή τελοσπαντων το χαμηλότερο τμημα της παλαμης) στις χορδες, ακριβώς από κατω απο τον καβαλαρη
αλλα στο κάτω κατω δεν ειναι αυτο το θέμα, δεν παιζω έτσι, απλα το δοκιμασα και κατα τυχη οδηγήθηκα σε αυτο που περιγράφω απο πάνω και αφορουν το κατα ποσο παλλονται οι χορδες σε εκεινο το σημειο
απο τη στιγμη που έχω βάλει την χαρτοταινια παίζω κανονικά χωρις να ακουμπω
Καταλαβα τι εννοεις εξ αρχης φιλε μου rbtk…απλα μου φαινεται πολυ παραξενο να ακουμπαει ο καρπος σου στις χορδες στον ‘‘νεκρο τομεα’’ τους και να εχεις ευχερεια πενιας…τελος παντων οπως σου αρεσει να πειραματιζεσαι με τον ηχο σου…περι ορεξεως κολοκυθοπιτα…απλα μια απορια μου βγηκε…καλη συνεχεια στις πενιες σου!
σιγουρα με το ελευθερο χέρι και την κινηση “θερμόμετρο” προτιμω και εγω να παίζω, αλλα ίσως εχω την ευχέρεια που λες από τα χρόνια που έπαιζα ηλεκτρική κιθαρα και συχνα μπουκωνα τις χορδες στα powerchords, το λεγόμενο muting, όπου όντως κινείς την πένα με τα δάχτυλα σου.
πάντως η ουσία του θέματός μου είναι οτι απο τη στιγμή που “μονωσα” τις χορδες στο νεκρό τμημα τους (με την ταινία), ωστε να μην πάλλονται καθόλου, βελτιώθηκε ο ήχος μου.
να σαι καλά φίλε μπουρμπου, και γω αιφνιδιάστηκα λιγο απο τη φατσούλα στην αρχη του μηνύματός σου και ήμουν λίγο αμυντικός.
και συ καλά παιξίματα!
Όπως φαίνεται και από την παράθεση, εγώ δεν θα μπώ στην ουσία. Είναι όμως, φίλε rtbk, κάπως δύσκολο να μοιραστείς την ανακάλυψή σου με άλλους, για τον απλούστατο λόγο ότι στην ελληνική γλώσσα για να μοιράσεις οτιδήποτε, θα πρέπει προηγουμένως να το κόψεις σε κομμάτια (μοίρες, στα αρχαία ελληνικά), κάτι δύσκολο για ανακαλύψεις που τις χρειαζόμαστε ολόκληρες, ακέραιες. Το ίδιο συμβαίνει φυσικά και με αρκετούς εγγλεζο- (ή αμερικανο-) μαθημένους ομιλητές που, τα τελευταία χρόνια, ακούμε να “μοιράζονται” τις γνώσεις τους με το ακροατήριο, κρατώντας όμως ολόκληρη τη γνώση και για μελλοντική χρήση. Γνωστοποιώ, κοινοποιώ, θα ήταν κατάλληλες λέξεις για να αποδόσουμε στα ελληνικά την αγγλική έκφραση “to share (something with someone)” η οποία δεν ενοχλείται από τις δυσκολίες του μοιράσματος.
Κ.Πολίτη σας εκτιμώ και εσάς και το φόρουμ το οποίο θεωρώ το πιο αξιόλογο ελληνικό σάιτ.
Επομένως δεν καταλαβαίνω πώς παρατηρήσεις τέτοιου τύπου συμβάλλουν στο συντονισμό του νήματος ή του φόρουμ γενικώς.
Δεν είμαι σε θέση να σας κάνω υποδείξεις, αντιλαμβάνεστε όμως την απογοήτευση μου για τον τρόπο με τον οποίο το θέμα που ανάρτησα έχει αντιμετωπιστεί μέχρι τώρα.
Σε μια δημοσίευση του κ.Σπουρδαλάκη βρήκα το εξής:
[b]"Συνήχιση της χορδής μεταξύ καβαλάρη και χορδιέρας(Wolf Tone*)
Η ταλάντωση της χορδή μεταξύ τάστου και καβαλάρη δεν σταματά στον καβαλάρη εντελώς αλλά ένα μικρό της τμήμα συνεχίζεται και δονεί το “ουδέτερο”τμήμα της χορδής μεταξύ καβαλάρη και χορδίερας. Σε αυτη την περίπτωση καταλαβαίνουμε οτι αυτο το τμήμα της χορδής δεν ειναι και τόσο ουδέτερο εφόσον δονούμενο παράγει ένα οξύ ήχο οποίος συνοδεύει με ενα οξυ μεταλλικό γνώρισμα τις κύριες νότες(σαν πολύ οξύς ισοκράτης).
ΤρόποςΑντιμετώπισ[/b]ης: Φροντίζουμε να μονώσουμε-ακινητοποιήσουμε το ουδέτερο κομμάτι των χορδών που δημιουργεί αυτό το πρόβλημα. Κάτω απο το σκέπαστρο της χορδιέρας προσαρμόζουμε ένα σφουγγαράκι για να λειτουργήσει σαν σουρντίνα και να ακινητοποιήσει απαλά το μικρό αυτό κομμάτι των χορδών μεταξύ καβαλάρη και χορδιέρας."
Στη δική μου περίπτωση η περαιτέρω ακινητοποίηση των χορδών έφερε ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα και το σημαντικότερο, αύξησε την ένταση. Θεωρώ ότι αυτό είναι αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον και θα μπορούσαν να ακουστούν κάποιες απόψεις.
Στην κοινή νεοελληνική το μοιράζομαι έχει και την εξής έννοια: ανακοι νώνω, συνήθ. ένα συναίσθημα, σε κπ. με σκοπό να τον κάνω κοινωνό:Mοιράζο μαι τη χαρά / τη λύπη. (έκφρ.) μοιρασμένη χαρά, διπλή χαρά, η χαρά γίνε ται πιο μεγάλη, όταν τη μοιραζόμαστε με κπ. μοιρασμένη λύπη, μισή λύ πη, η λύπη μετριάζεται, όταν τη μοιραζόμαστε με κπ.
Η πηγή είναι από την ιστοσελίδα “πύλη για την ελληνική γλώσσα και τη γλωσσική εκπαίδευση” του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας
Επί της ουσίας,
Με ένα πανάκι-σφουγγαράκι εμένα εξαφανίστηκαν όλοι οι ανεπιθύμητοι ήχοι.
ΜΕ το χέρι να ακουμπά στις χορδές (στο νεκρό τμήμα τους) ξεκίνησα να παίζω το 98, απλά και μόνο διότι ο τζουράς μου είχε τέτοιο μέγεθος που αυτό προέκυπτε μορφολογικά. Το αποτέλεσμα ήταν, στο τέλος του προγράμματος να έχω μια πληγή. Ο ήχος ήταν χ’αλια ούτως ή άλλως και από το όργανο και από τον παίχτη.
Καλό είναι φίλε “ρμπτκ” να μην ακουμπά το χέρι.
πάντως είχα ακούσει κάποια στιγμή το ακριβώς αντίθετο, πως δηλαδή σε ένα σωστά μετρημένο όργανο υπολογίζεται και το κούρδισμα της “άρπας” (οι χορδές από τον καβαλλάρη ως την χορδιέρα). δηλαδή πρέπει να είναι σε πέμπτες/τέταρτες σε σχέση με τις ανοιχτές χορδές.
Φίλε rbtk, εκτός από συντονιστής, είμαι και μέλος του φόρουμ και ως μέλος δημοσίευσα το μήνυμα που σε πείραξε. Η παρέμβασή μου αυτή δεν επηρρέασε, όπως βλέπεις, καθόλου τον τρόπο με τον οποίο εξελίχτηκε η σχετική συζήτηση. Οι συντονιστές παρεμβαίνουμε, όταν θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο, με τρόπο που καθιστά σαφές ότι εκείνη τη στιγμή δρούμε ως συντονιστές και όχι ως απλά μέλη.
λοιπόν, δοκίμασα να παίξω με ελεύθερη και με φιμωμένη την άρπα στον σταθόπουλο, στον καραμπά και στον καφετζόπουλο. τρία εξαιρετικά και ευαίσθητα μπουζούκια, με διαφορετική φιλοσοφία κατασκευής.
γενικά δεν είδα σημαντική διαφορά στον καραμπά, μάλλον καμία στον σταθόπουλο, και στον καφετζόπουλο ένα ελάχιστο μεν αλλά ανεπιθύμητο φίμωμα του οργάνου -και σε ένταση και σε αρμονικές.
έτσι κι αλλιώς όταν παίζουμε πάντα θα ακουμπάει λίγο χέρι ή έστω το μανίκι τώρα το χειμώνα, ακόμα και στο λαουτίστικο παίξιμο.
Όσον αφορά το δεξί χέρι, εγώ μέχρι πριν λίγο καιρό το ακουμπούσα στο νεκρό τμήμα των χορδών, στον καβαλάρη, και μπορώ να πω και πιο μπροστά, λόγω δασκάλου που δεν μου έμαθε ότι το χέρι πρέπει να είναι ελέυθερο, πράγμα που μου έδειξε άλλος δάσκαλος. Προσπαθώντας να συνηθίσω με τον σωστό τρόπο, δυσκολεύομαι στα γρήγορα κομμάτια.
Για τον τζουρά αλλά και τον μπαγλαμά, οι διαφορές και στα δύο χέρια είναι εμφανείς λόγω πάχους μανικιού, μέγεθος ηχείου άρα και τρόπου κρατήματος.
Νικόλα διαπίστωσα ότι στο δικό μου είναι οι ΛΑ που κάνουν τη διαφορά. Η μπουργκάνα και το καντίνι μένουν σχεδόν ανεπηρέαστες από την φίμωση. Οι Λα όμως βελτιώνονται πολύ.Ίσως είναι κάποιο πρόβλημα στις χαράξεις του καβαλάρη. Σε ευχαριστώ πολύ που το δοκίμασες
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 15:48 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 14:58 —
Συμφωνώ απολύτως. Η δημοσίευση σας όμως με ενόχλησε επειδή είχε μια χροιά απαξιωτική προς το θέμα μου, ακόμα κι αν δεν ήταν αυτή η πρόθεση σας. Και πιστεύω πως οι συντονιστές ως πιο ψύχραιμοι, πιο υπεύθυνοι και πιο έμπειροι από τα υπόλοιπα μέλη (αφού καλούνται και να παρέμβουν), αναμένεται να είναι κάπως πιο διακριτικοί και ανεκτικοί στις δραστηριότητες τους ως μέλη, αποφεύγοντας να δημιουργούν εντυπώσεις και τεταμένο κλίμα.
Όλα αυτά τα λέω φιλικά και με σεβασμό στο πρόσωπό σας, καλημέρα σας!
Αλέξανδρος
Όχι, φίλε Αλέξανδρε! Και οι συντονιστές, άνθρωποι είμαστε και είμαστε και μέλη συγχρόνως. Βεβαίως και δεν είχα την παραμικρή πρόθεση να απαξιώσω το θέμα σου και σε διαβεβαιώνω ότι, αν είχε (ή πήγαινε για να) απαξιωθεί, θα είχαμε όλοι μας, είτε εγώ μόνος μου προσπαθήσει να επανορθώσουμε. Είναι όμως αναπόφευκτο, στο απρόσωπο περιβάλλον που επιβάλλει το πληκτρολόγιο να δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις. Καλά να είμαστε και, τέτοια απλά και αθώα, τακτοποιούνται εύκολα!