Με αφορμή κάποια θέματα που συζητήθηκαν το τελευταίο διάστημα ,έγινε φανερό ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ένα έλλειμμα , Ποιο? Δε ξέρουμε να διαφωνούμε! Κατανοώ βέβαια ότι επικοινωνούμε με το πληκτρολόγιο ,αλλά όπως και νάχει υπάρχει πρόβλημα. Στο θέμα¨ σαλταδόροι¨, αλλά και τώρα με την Πίτσα Παπαδοπούλου. Κάποιοι φίλοι εξέφρασαν την άποψη ότι οι σαλταδόροι έκαναν αντίσταση. Μερικοί πράγματι έκαναν αντίσταση , και αναφέρθηκαν και παραδείγματα. Δηλαδή δεν υπήρξαν αρκετοί απ΄αυτούς που ήταν τσιράκια μαυραγοριτών? Τι είναι αυτό,το η μαύρο η άσπρο? Ο φίλος που ανέβασε την Π.Παπαδοπούλου ¨μόλυνε¨το φόρουμ για μερικούς! . Μια λαϊκή φωνάρα, η οποία παραπέμπει σε μεγάλες λαικές τραγουδίστριες του 50 και του 60.Εκτός και αν το λαϊκό τραγούδι , της μετά της μετά το ρεμπέτικο εποχής δεν έχει θέση στο φόρουμ, οπότε ζητάμε ταπεινά συγνώμη για τη μόλυνση!
Σχετικά με τους σαλταδόρους και όχι μόνο, αξίζει να διαβάσει κανείς την αυτοβιογραφία του Τάκη Μπίνη
Αγαπητε φιλε Μπαμπη θα συμφωνησω μαζι σου.Πολλοι ειναι οι ανθρωποι οι οποιοι ακουν και αγαπουν ενα ειδος μουσικης.Ειναι επιλογη τους φυσικα και χαιρομαι που υπαρχουν και νεα ατομα τα οποια αγαπουν το ρεμπετικο τραγουδι με τετοιο παθος!Ειναι πολυ σημαντικο αυτο.Απο την αλλη ομως,κατα την ταπεινη μου γνωμη,δεν πρεπει να ειμαστε τοσο απολυτοι.Αναφερομαι σε εκεινα τα ατομα οι οποιοι θεωρησαν πως η Π.Παπαδοπουλου <<μολυνε>>κατα καποιον τροπο το forum.Η ταπεινη που αποψη ειναι πως δεν πρεπει να ειμαστε τοσο δογματικα <<κολλημενοι>>και να εχουμε τα αφτια μας ανοιχτα σε ολα τα ειδη της καλης Ελληνικης μουσικης ειτε αυτο λεγεται ρεμπετικο,λαικο,εντεχνο λαικο κτλ…Γι αυτο κιολας το λογο εχω παρατηρισει πολλες φορες πως πολλα ατομα σνομπαρουν παρα πολυ επανεκτελεσεις παλαιων ρεμπετικων τραγουδιων απο αλλους καλλιτεχνες.Και εννοω απο πολυ καλους τραγουδιστες οπως Αλεξιου,Νταλαρα,Τσαλιγοπουλου κτλ.Φυσικα και δεν αναφερομαι στους καλλιτεχνες οι οποιο κοσμουν στις μερες μας τις αθηναικες πιστες καθως το λαικο τραγουδι πλεον με τη συγχρονη μορφη του ειναι ανυπαρκτο.Δε μπορουμε να σνομπαρουμε ετσι την Πιτσα Παπαδοπουλου η οποια ειναι μεγαλη φωνη.Δεν ειναι καποια τυχαια τραγουδιστρια.
Εχω τυχει σε παρεα που ειχαμε μαζευτει και οταν καποια στιγμη αποφασισα να παιξω Θεοδωρακη οι υπολοιποι αρχισαν να με σνομπαρουν και να λενε ακατανομαστα πραγματα γι αυτον τον τεραστιο συνθετη.Ντροπιαζω το οργανο και τετοια.Μα ειναι δυνατον???
Είναι απόλυτα φυσικό να υπάρχουν διαφωνίες σε ένα φόρουμ.
Εγώ δεν θα μπω στη συζήτηση αν θα έπρεπε ή όχι να υπάρχει στο φόρουμ βίντεο με την Πίτσα Παπαδοπούλου, εδώ είναι θέμα καθαρά προσωπικής προτίμησης, ακουσμάτων, βιωμάτων, αισθητικής κ.λπ.
Όταν όμως πρόκειται για θέματα όπως οι Σαλταδόροι, συγχωρνάτε με, αλλά η αλήθεια δεν είναι στη μέση, δεν ήταν και λίγο μαυραγορίτες ή λίγο συνεργάτες με τους μαυραγορίτες και από την άλλη και λίγο αγωνιστές για την επιβίωση, τη δική τους και των άλλων.
Εδώ, δεν πρέπει να σταθούμε σε προσωπικές μόνο προφορικές μαρτυρίες, αλλά στο τι καταγράφει η ιστορία, αλλά και η τέχνη.
Ας ξανακοιτάξουμε τι λέει ο Γενίτσαρης, ο ίδιος ο δημιουργός.
"…Κι όταν το έπαιξα και το τραγούδησα για πρώτη φορά στο μαγαζί, έγινε χαλασμός κόσμου. Το τι έγινε, δεν μπορεί να το βάλει το μυαλό σας! Το 'παιξα 20 φορές -το λιγότερο- ένα βράδυ. Όσοι το άκουγαν στο μαγαζί κι έφευγαν, το τραγούδαγαν στο δρόμο. Και όταν πήγαιναν στη γειτονιά τους, στα σπίτια τους -τα ίδια. Ο ένας το ‘λεγε, ο άλλος το άκουγε και το μάθαινε έτσι, όλος ο Πειραιάς. Σε λίγες βδομάδες, όλη η Ελλάδα! Στη Θεσσαλονίκη στα μαγαζιά και παντού, τραγουδάγανε το “Σαλταδόρο” -το ξέρει ο Τσιτσάνης. . … Πολλοί συνάδελφοι που δουλεύανε σ’ άλλα μαγαζιά -και μουσικοί από τα δημοτικά- ερχόντουσαν στο μαγαζί μου και τους έκανα πρόβα το “Σαλταδόρο” για να το λένε στα μαγαζιά τους. Χωρίς “Σαλταδόρο” τα μαγαζιά δεν είχανε επιτυχία, ούτε λεφτά, ούτε τίποτα. Ακόμα και Γερμανοί που είχανε μάθει ελληνικά, τραγουδάγανε το “Σαλταδόρο” -και μη σας φαίνεται παράξενο. Για όλα αυτά λοιπόν, λέω, ότι το τραγούδι μου αυτό είναι ο Ύμνος της Κατοχής. Και όλοι, όπως ξέρω, το παραδέχονται: Όλοι! Γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος, από 40-45 χρονών σήμερα, που να μην έχει τραγουδήσει το “Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω…”
Και ας αναρωτηθούμε: ήταν ποτέ δυνατό ένας λαός ολόκληρος να αγαπήσει τόσο πολύ και να διαδόσει προφορικά - χωρίς τη μεσολάβηση μάλιστα της δισκογραφίας - ένα τραγούδι τέτοιο, αν στη συνείδησή του είχαν συνδεθεί οι σαλταδόροι με τους μαυραγορίτες, τους οποίους μισούσε θανάσιμα ;
Ή, θα ενέπνεε τόσα λογοτεχνικά έργα, θα γίνονταν ακόμα και ταινία που θα έσπαγε ταμεία, 50 τόσα χρόνια , οι σαλταδόροι, αν ήταν συνεργάτες των μαυραγοριτών και σε τελευταία ανάλυση των ίδιων των Γερμανών;
Γενικά, σε αυτά τα θέματα χρειάζεται πολλή προσοχή, για να μην ισοπεδώνονται όλα και για να μη διαστρεβλώνεται η αλήθεια.
Ένας άλλος μεγάλος δημιουργός του λαϊκού μας τραγουδιού, ο οποίος συμμετείχε στις «γιορτές της επαναστάσεως της 21ης Απρίλη» διατεινόταν :
«…έλα μωρέ, όλοι εκεί είμαστε….(εννοώντας στο Στάδιο)».
Πρέπει όμως να δίνεται η απάντηση πως, «όχι, δεν ήταν όλοι εκεί», αυτές οι ισοπεδωτικές αντιλήψεις είναι επιζήμιες να ακούγονται, και εκ του πονηρού, και πρέπει να αποκαθίσταται η αλήθεια, είναι χρέος μας.
Μια και αναφέρθηκε ο Μπίνης.
Σε παλιότερη συζήτηση, δυο συμφορουμίτες μας σε προσωπική συνομιλία μαζί του, τον είχαν ακούσει να επιμένει πως στο τραγούδι «Αντιλαλούν οι φυλακές», σωστά γίνεται από το Μάρκο αναφορά στο Μπούρτζι, μια και είναι απέναντι απ΄ το Ανάπλι, άρα έτσι μόνο γίνεται να “αντιλαλούν” οι φυλακές αυτές.
Έλα όμως που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ το Μπούρτζι σαν φυλακή ;;;
Έλα που ψάχνοντας, ανακαλύπτουμε πως σε παλιό φυλακόβιο αναπλιώτικο τραγούδι αναφέρεται ο στίχος:
«Αντιλαλούν οι φυλακές
Ανάπλι και Νιτσικαλές (Ιτς Καλές);;;
Άρα, ποτέ δεν αναφέρθηκε το Μπούρτζι ως φυλακή παρά μόνο στα νεότερα χρόνια από το Μάρκο, και μάλλον από άγνοια, συμπεριλαμβάνοντας μάλιστα στο τραγούδι του και τις υπόλοιπες γνωστές, νεότερες, φυλακές;;;
Χρειάζεται διασταύρωση στοιχείων για να προσεγγίζεται η αλήθεια, όσο αυτό βέβαια είναι αντικειμενικά δυνατό.
Το θέμα είναι πόσο μπορούμε να κρίνουμε νηφάλια τις απόψεις των συνομιλητών μας,
και το κυριότερο, πώς να μη φτάνουμε σε επίπεδο προσωπικής αντιδικίας σε περιπτώσεις διαφωνίας
και κατά πόσο είμαστε σε θέση να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας, αν χρειαστεί.
Σύμφωνώ σ’ όλα αυτά.
Επιπλέον, μού είναι δύσκολο να φανταστώ “τσιράκια των μαυραγοριτών” να παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα, μάλλον με άλλες “δημόσιες σχέσεις” θα κοίταγαν να βολευτούν αυτοί…
Άλλη “πηγή” για τους σαλταδόρους είναι κι η ταινία του Γκρεγκ Τάλας “Το ξυπόλητο τάγμα”, ελληνική “νεορεαλιστική” ταινία του 1954, όταν οι μνήμες δεν ήταν απλώς ζωντανές αλλά και πολύ νωπές. Όπου τη βρείτε δείτε τη.
Τώρα για τον Τάκη Μπίνη, ανέφερα την αυτοβιογραφία του γύρω από το θέμα, διότι όσα σχετικά γράφει είναι προσωπικές εμπειρίες από “πρώτο χέρι”, κι όχι τι άκουσε, τι του είπαν και τι φαντάζεται…
Βέβαια και πάλι δεν παύει να είναι απαραίτητη η διασταύρωση των στοιχείων όπου χρειάζεται, αλλά η εικόνα που δίνεται εδώ είναι πολύ άμεση.
Όσο για το Μπούρτζι, πράγματι δεν είχε χρησιμοποιηθεί σα φυλακή - βλέπω στη “βικιπαίδεια”, ότι “κατά τις αιματηρές ελληνικές εμφύλιες εχθροπραξίες (1823 – 1833), δύο φορές αναγκάσθηκε η τότε κυβέρνηση να καταφύγει στο Μπούρτζι για την ασφάλειά της, στις 25 Μαΐου του 1824 και στις 2 Ιουλίου του 1827. Μετά την έλευση του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄και κατ΄ εντολή του, το 1865 το Μπούρτζι αφοπλίστηκε και κατέστη τόπος διαμονής του δημίου της γκιλοτίνας.”
Προφανώς ο Μπίνης “άκουγε” το στίχο ως αντιλαλητό ανάμεσα στις “δυό φυλακές”, που επομένως λογικά θα έπρεπε να είναι η μιά απέναντι από την άλλη, ενώ μάλλον πρόκειται για αντιλαλητό μες στους τοίχους της κάθεμιάς από τις δυό φυλακές (ή εν πάση περιπτώσει “υπερβαίνει” τη λογική που απαιτεί τη γειτνίαση των δυο κτιρίων)…
Το λογικό,το λοιπόν δεν είναι απαραιτητα να υπάρχουν διαφωνίες.Το λογικό ειναι να υπάρχουν πολλές πηγές πληροφόρησης.Αυτή νιώθω να είναι η χρησημότητα του φόρουμ εγω.
Αλλά είναι επιλογές.Δεν είναι μόνο θέμα γούστου όμως,είναι και θέμα κολημάτων,αποψάρας και πάει λέγοντας.(μέσα και ο εαυτός μου)Ιδίως αμα δεν κατέχεις κάποιο θέμα καλά,ή νομιζεις οτι το κατέχεις…Άστα να πάνε.π.χ σαλταδόροι
Δεν ξέρω… λέω ίσως όμως,αν το φόρουμ λεγόταν λαϊκό τραγούδι, ή κάπώς έτσι ίσως τα μυνηματα για την Π.Παπαδοπούλου να μην είχαν θέση.Μην περιοριζόμαστε ρε σεις παιδιά και κάπως μεγαλύτερα παιδία. Αυτά είναι τα κολήματα. Όσο πιο πολύ αγαπάς τη μουσική αυτή,τόσο πιο πολύ ανοίγονται τα ακούσματα σου…Αλλίως μένεις με το μπαγλαμά στο χέρι.Και δεν με αρέσει η Παπαδοπούλου,μην νομίζετε,απλά είναι λαϊκό τραγούδι για άλλους ωραίο κιώλας.Το μπουζούκι στα τραγούδια του Θεοδωράκη είναι βάλσαμο στα αυτιά.Είναι θέμα γούστου,ναι αλλά αμα γίνεται απο δήθεν υπερασπηστες του “ρεμπέτικου” είναι βλακεία.