Χαρηκα πολύ που βρήκα αυτό το θέμα που ποτέ δε θίγεται. Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφετε και θέλω να προσθέσω μερικά ακόμα.
Τον τελευταίο χρόνο, κάνοντας συνεχείς καταδύσεις στα μικρασιάτικα τραγούδια, άρχισα σιγά-σιγά να ακούω και να καταλαβαίνω πως θέλουν “ξεκλείδωμα”.
Είμαι παιδί μικρασιάτικου σογιού που αποτελούνταν από μία αδερφή και έξη αδέρφια. Ποτέ μα ποτέ, δε θυμάμαι να άκουσα ή να μου είπαν μιά έστω κουβέντα γιά τη Σμύρνη απ΄όπου έρχονταν. Είναι μιά πολύ μεγάλη κουβέντα, θα πω μονάχα πως με μεγάλωσαν με ταχταρίσματα και τραγούδια που έρχονταν απο κεί, αλλά ποτέ δε μου το ανέφεραν. Μόλις πριν δυό μήνες, τυχαία ανακάλυψα ότι το “Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι θε να σου πάρω…” είναι μικρασιάτικο.
Μέσα στα τραγούδια που έγραψαν εδώ ανέπτυξαν ένα είδος, ας πούμε, “κρυφής” και διφορούμενης γλώσσας που τα νοήματά της τα καταλάβαιναν μόνο αυτοί. Οι γηγενείς δεν ενδιαφέρονταν, δεν υποψιάζονταν, δεν ενδιαφέρονταν να υποψιαστούν. Ένα χτυπητό παράδειγμα είναι η λέξη “ξενητιά”. Στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις εννοούν την Ελλάδα. Στο πολύ γνωστό και καλοπουλημένο τραγούδι του Μήτσου Ατραϊδη “Τα έρημα τα ξένα”, ξένα είναι η Ελλάδα. Ακούστε το, μ΄αυτόν ή την τρομερή Μηττάκη και θα με δικαιώσετε. Στο τραγούδι “Κάθε βράδυ στις ταβέρνες” με τη Ρίτα Αμπατζή, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, πολύ πιό καθαρά. Εκφράσεις σαν “τα χρόνια τα καλά”, “τα πρώτα”, “τα χρόνια τα παλιά”, αναφέρονται στη ζωή στη Μικρασία. Υπάρχει αφθονία τέτοιων τραγουδιών, υπάρχει άφθονη έμμεση ειρωνία, κοροϊδία κλπ.
Οι λόγοι που τα κάλυπταν ήταν πολλαπλοί. δε τους κυνηγούσε άμεσα κανείς, αλλά δε θέλαν επιπλέον προβλήματα κα αν το τραγούδι είχε διπλό νόημα, λειτουργούσε και γιά τους ντόπιους και ο δίσκος πουλούσε περισσότερο. Αυτοί που ήταν να καταλάβουν, καταλάβαιναν. Μετά, έρχονται οι μηχανισμοί απώθησης του τραύματος κλπ., πράματα που θίξατε.
Οπωσδήποτε ήταν ένας κόσμος διαφορετικός και “κλειστός” απέναντι στους ντόπιους, γιά διάφορους πρακτικούς και ψυχολογικούς λόγους. Δεν ήθελαν και δε “καταδέχονταν” ανοιχτές παρτίδες γιατί δε τους εμπιστεύονταν, αποκόμισαν κακές εμπειρίες κλπ.
Ακούστε το τρ. “Σαν είσαι μάγκας και και νταής” του Μάρκου και προσέξτε ότι η Ρίτα, στη μοναδική συνεργασία μαζί του, τον αγνοεί ολοκληρωτικά, ενώ χαιρετάει τον Τρίμη.
Με όλ΄αυτά και πολλά άλλα καταγίνομαι στα blogs μου:
www.elkibra-rebetiko.blogspot.com
www.elkibra-rebetiko2.blogspot.com
www.elkibra-Nouros.blogspot.com
www.elkibra-Ritaabadzi.blogspot.com
www.elkibra-rebetisses.blogspot.com
www.elkibra-lexicon.blogspot.com
www.elkibra-sofiaabadzi.blogspot.com
Να είστε καλά
Κώστας Λαδόπουλος (elkibra)