Σε ευχαριστώ Σπύρο
Ασχολεισαι καθόλου με κατασκευή ή παίξιμο νευ;
οχι. καθόλου.
αν θελεις μπορω να ρωτήσω τον Τονυ Κλάιν , αν εχει κατι για σενα.
τι ακριβώς ψάχνεις? για την κατασκευή?
ΥΓ καλύτερα, γραψε μου ΠΜ
Καλησπέρα Σπύρο
Ενδιαφέρομαι για πληροφορίες για την κατασκεύη του νέυ.
Εχω ψάξει λίγο από δω και από εκεί αλλά δεν υπάρχει πολύ διαθέσιμο υλικό
Υ.Γ. Ώντας νςοφερμένος στο φόρουμ δεν έχω βρει ακόμα πως απαντάμε σε ΠΜ 
1 «Μου αρέσει»
Σε ευχαριστώ φίλε Σπύρο για την βοήθειά σου!!
Φίλε Άλμπερτ, από καναδυό γνωστούς που έχω μιλήσει, οι οποίοι ασχολούνται, έχω καταλάβει (με επιφύλαξη φυσικά) ότι στην κατασκευή του νέι υπάρχουν δύο παράγοντες:
α) Κάποιες γενικές οδηγίες για διαστάσεις και αναλογίες, εργαλεία, κλπ. Αυτές δεν εξασφαλίζουν επιτυχία, απλώς εξασφαλίζουν ότι δε θα έχεις σίγουρη αποτυχία. (Δεν τις ξέρω, αλλά πιστεύω να βρίσκονται εύκολα.)
β) Απο κει και πέρα βλέποντας και κάνοντας. Στην αρχή μετράει η τύχη και η υπομονή, σταδιακά η εμπειρία.
Πάντως θυμάμαι παλιά να παιζουμε σε παρέα που είχε και νέι, και όταν του λέγαμε «δώσε να κουρδίσουμε», αφού αυτός ήταν υποτίθεται ο σταθερός, έλεγε «όχι, κουρδίστε εσείς να σας βρω». Δηλαδή στο ζήτημα της τονικής ακρίβειας τις τελικές λεπτομέρειες δεν τις κάνει το όργανο αλλά ο παίχτης, λίγο με το φύσημα, λίγο με την κλίση, λίγο με τα δάχτυλα. Το όργανο και η κάθε τρύπα του αρκεί να είναι κάπου γύρω στον σωστό τόνο. Το ακριβώς δεν υπάρχει, πάντα έχει ένα εύρος από__ μέχρι__ .
Επίσης, ο πασπαρές δεν ξέρω ακριβώς τι ρόλο παίζει αλλά σίγουρα ζεις και χωρίς αυτόν.
Εδώ μια πολύ κατατοπιστική πτυχιακή εργασία:
ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΑΙ ΑΡΑΒΙΚΟ ΝΕΪ: ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ. ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ
ΥΓ. Έπαιζε ο μεγάλος μου γιος (με δάσκαλο τον δεξιοτέχνη Πάνο Ηλιόπουλο) και πραγματικά πρόκειται για πολύ ιδιαίτερο όργανο: “Το Νάι το ήμερον, το ταπεινόν, το πράον, το Νάι το φιλάνθρωπον”, καθώς γράφει ο Παπαδιαμάντης
1 «Μου αρέσει»
Ακριβώς. Νάι είναι η ονομασία του οργάνου, όχι νέι. Πληθυντικός: νάγια.
1 «Μου αρέσει»
Πράγματι, μαρτυρούνται παλιότερα φλογέρες αυτού του τύπου στην Ελλάδα, και έτσι λέγονταν. Όμως το όργανο σταδιακά ξεχάστηκε, και αργότερα το ξαναμάθαμε απ’ την αρχή ως τούρκικο ή αραβικό, με το τούρκικο (δεν ξέρω αν είναι και αραβικό) όνομά του.
Κατά αυτήν την υπέροχη παρουσιαση του κου Λαμπράκη, και οι δύο όροι είναι ευδόκιμοι.
Για το “ναυ” αναφέρεται και αυτός στον Παπαδιαμάντη!!
Επίσης για τον
αναφέρει πως χρησιμοποιείται μόνο από την τουρκική τροποποίηση του οργάνου κατά την περίοδο των μεβλεβί δερβισίδων
Η αραβική και περσική εκδοχή του νευ (ναυ) παίζεται χωρίς πασπαρέ
Επίσης θα ήθελα να σας ευχατιστήσω όλους για τη βοήθεια και την καθοδήγηση που μου έχεται δώσει!!
1 «Μου αρέσει»
μιας και εφτασε η κουβεντα στο πασπαρέ…
The baspares by the famous Turkish ney-maker Mehmet Yucel have just arrived!
Baspares (=embouchures for the Arabian flageolet-ney) come in two types: of Delrin and of Bull-Horns.
Their diameter ranges from 18mm to 23 mm and their construction-design is as follows:
For information and orders contact us:
Workshop address: Kyprou 78, Argyroupoli, Athens, Greece
Phone-number: 030 210 9933092 030 210 9920092 email us ney@p-zaranis.gr
και πασχαλινός?
Ναι, και ούτε εγώ ξέρω αν είναι τουρκική, αραβική ή ίσως περσική η λέξη. Γράφεται ney αλλά εκφέρεται ως νάι.
Νάι είναι η ελληνική μορφή της λέξης. Στα τούρκικα είναι νέι, στα περσικά επίσης (και έχει ευρύτερη έννοια, «αυλός»), στα αραβικά δεν ξέρω, ίσως νάι. Ή ίσως σε κάποια αραβικά - υπάρχουν πολλές διάλεκτοι ανά τον αχανή αραβικό κόσμο.
μπορώ να ρωτήσω: Γιατί είναι Νάι και όχι Νέι; πρώτη φορα το ακούω.εφόσων αυτή η λέξη δεν είναι Ελληνική πως αποφασίστηκε οτι προτιμούμε την αραβική προφορά και όχι την Τούρκικη;
Πρώτη φορά το ακούς, Αλέξανδρέ μου, επειδή η λέξη είχε ξεχαστεί στην ελληνική γλώσσα για δεκαετίες. Όταν, σχετικά πρόσφατα, κάποιος είδε ότι η λέξη ney συνδέεται με φλαουτοειδή στην τουρκική γλώσσα, την απέδωσε στα Ελληνικά ως Νέι, αφού ο άνθρωπος δεν είχε ξανακούσει τη λέξη. Όταν όμως ο Παπαδιαμάντης μιλάει για νάι / νάγια, εμείς θα ακολουθήσουμε τον όποιον, αυθαίρετα και χωρίς τη σχετική γνώση, εισήγαγε την απόδοση νέι;
(πάντως, κανείς ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι η αραβική προφορά είναι νάι και η τούρκικη νέι)
Το 1816, για παράδειγμα δεν το λες και “σχετικά πρόσφατα”…
Στο Τουρκοελληνικό Λεξικό του Μαλλιάκα (1876) το λήμμα είναι:
Νάϊ: κάλαμος· πλαγίαυλος, νέϊ (όργ. μουσ.)
“Νέϊ” και ο Σκαρλάτος Βυζάντιος (1835) στο Λεξικό του
Και ο πολύς Χρύσανθος (1832): “ο αραβικός πλαγίαυλος, όστις λέγεται τουρκιστί Νέϊ”
Τέλος ο Άνθιμος Γαζής στο Λεξικό του (1816) “νέϊ”
Το ελληνικό όργανο νάι δεν ήταν κατ’ ανάγκην το νέι που συζητάμε. (Αν δεν απατώμαι ήταν κάτι μάλλον σαν καβάλι.) Δε χρειάζεται βέβαια να ξαναπούμε πόσο φυσικό και συχνό είναι να έχουμε παρόμοιες ονομασίες για διαφορετικά όργανα σε διαφορετικές περιοχές, πόσο μάλλον γλώσσες, όπως άλλωστε και το αντίστροφο.
Το νάι το γλυκύ το πράον του Παπαδιαμάντη, αν θυμάμαι καλά, το έπαιζε ένας Τούρκος δερβίσης. Άρα ήταν το γνωστό τούρκικο νέι. Θα θεωρήσουμε όμως τον Παπαδιαμάντη αυθεντική πηγή για το πώς λέμε στα ελληνικά ένα τούρκικο όργανο; Ίσως είναι ασφαλέστερο να περιοριστούμε στη διαπίστωση ότι ο Ππδ το λέει νάι. Οπωσδήποτε οι σημερινοί Τούρκοι το λένε νέι. Το γράφουν ney, όπου το y δεν έχει καμία ιδιαίτερη σχέση με το ελληνικό ύψιλον παρά απλώς δείχνει ότι δεν έχουμε ξεχωριστή δεύτερη συλλαβή.
Να θυμίσω το αραβικό όργανο μπόζουκ. Τόσο το όργανο όσο και η λέξη είναι παραλλαγές αυτών που στην Ελλάδα είναι και λέγονται μπουζούκια, θα το πούμε όμως μπουζούκι; Κάποιοι μπορεί, ωστόσο νομίζω ότι κρατώντας αυτούσια την ξένη λέξη γινόμαστε σαφέστεροι. Αντίστοιχα, εγώ προτιμώ να λέω «η ιταλική τζαμπόνια // η ελληνική τσαμπούνα», γιατί αν πω «η ιταλική τσαμπούνα» δηλώνω κάτι διαφορετικό από αυτό ακριβώς που υπάρχει. Και δε λέω την πολίτικη λύρα κεμεντζέ, όπως οι Τούρκοι, γιατί σ’ εμάς κεμεντζές είναι η ποντιακή. (Που οι Τούρκοι τη λένε κεμεντσέ όπως και την πολίτικη - ας κάτσουν να ξεμπερδευτούν μόνοι τους! 
)
Οι Τούρκοι γενικά το α το κάνουν ε. Θυμάμαι Τουρκοκύπριους να λεν επίτηδες Ankare την Άγκυρα για να κοροϊδέψουν τους εκ Τουρκίας.
Κρατώντας τη ξένη λέξη όμως της δίνουμε ένα πιο συγκεκριμένο νόημα στη γλώσσα μας από το γενικότερο νόημα που έχει στη γλώσσα της. Π.χ. κάποιοι συγγραφείς στα αγγλικά γράφουν mandolino για το μπαρόκ όργανο των κονσέρτων του Βιβάλντι, mandoline για το πρώιμο ναπολιτάνικο του 1770, και mandolin για το σημερινό που διαμορφώθηκε και διαδόθηκε παγκόσμια από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Στα ιταλικά προφανώς όλα mandolino θα τα πουν με τα ανάλογα επίθετα.