Ο Νίκος Οικονομίδης είναι γνωστός δεξιοτέχνης του βιολιού, με πολυετή παρουσία στο χώρο της νησιώτικης (Κυκλαδίτικης ιδιαίτερα) μουσικής. Πρόσφατα κυκλοφόρησε CD (ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΚΙΜΩΛΟ) με τραγούδια της Κιμώλου. Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.oikonomidis.gr/
Στα περισσότερα τραγούδια ερνηνεύουν ο ίδιος ο Οικονομίδης και η Κυριακή Σπανού.
Κάποιες παρατηρήσεις:
Α. Η δουλειά του Οικονομίδη δεν έχει να κάνει με λαογραφική έρευνα και καταγραφή όπως π.χ. είχε κάνει στο παρελθόν ο Σίμων Καρράς ή το ΜΛΑ «Μέλπως Μερλιέ» με επιτόπου ηχογραφήσεις από τοπικούς οργανοπαίκτες. Υποθέτω ότι η φιλοδοξία του είναι η ανάδειξη των παραδοσιακών τοπικών σκοπών με τρόπο ώστε να γίνουν πιο «εύληπτοι» τη σημερινή εποχή και μάλιστα από κοινό εκτός του τόπου προέλευσης των τραγουδιών. Έτσι, παρουσιάζει τους σκοπούς αυτούς με τη δική του άποψη επεμβαίνοντας όπως θεωρεί ότι θα εξυπηρετήσει τη φιλοδοξία αυτή. Στην ιστοσελίδα του εκθέτει τις θέσεις του για αυτό το θέμα. Σημειώνεται ότι στο παρόν CD δεν χρησιμοποιεί καθόλου ηλεκτρικά όργανα και κρουστά αλλά λαούτο, κιθάρα, σαντούρι και κοντραμπάσσο.
Β. Μερικά από τα τραγούδια που υπάρχουν στο παρόν CD κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του ’70 από τους αδελφούς Ξανθάκη (Αντώνης (βιολί), Γιώργης (λαούτο), Μαρία (τραγούδι)) σε συλλογή τραγουδιών από τις Δυτικές Κυκλάδες. Οι Ξανθάκηδες, στις ηχογραφήσεις του ’70, χρησιμοποιούν μόνο το παραδοσιακό σχήμα βιολί-λαούτο με το χαρακτηριστικό παίξιμο των δυτικών Κυκλάδων όσον αφορά στο λαούτο.
Αυτά είναι:
-
«Αγγελετής». Στο παρόν CD, το ερμηνεύει ο Νίκος Παπάζογλου. Εδώ, το ορχηστρικό μέρος θυμίζει τον «Κίτσο». Στους Ξανθάκηδες είναι διαφορετικό.
-
«Ποιος μωρό μου, ποιος». Το συρτό που έγινε πανελληνίως γνωστό από τον Πάριο.
-
«O μύλος θέλει μυλωνά». Ο σκοπός αυτός θυμίζει το γνωστό «χαλεπιανό μανέ» («τα βάσανά μου χαίρομαι»). Για την ιστορία του «χαλεπιανού μανέ» υπάρχουν πληροφορίες στο ένθετο του αφιερώματος για το Φουσταλιέρη:
http://www.klika.gr/cms/index.php/peri-mousikis/parousiaseis-diskwn/252-stelios-foustalieris.html
Σχετική κουβέντα έχει γίνει και στο forum (http://www.rembetiko.gr/forums/archive/index.php/t-17849.html).
- «Στη Μήλο και στην Κίμωλο». Συρτό. Ίσως το μοναδικό τραγούδι του παρόντος CD όπου το παίξιμο του λαούτου προσεγγίζει αυτό των Δυτικών Κυκλάδων.
Γ. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το τραγούδι «Η Ρίμα του Μελά». Αν και εδώ, εκτελείται ως καλαματιανός, η μελωδία του θυμίζει έντονα το συρτό «Φανταράκι» που είναι από τις πιο γνωστές επιτυχίες των Κονιτόπουλων (το έχει πει και η Γλυκερία).