Βρήκα έναν δίσκο από το αρχείο του Κουνάδη και ανακάλυψα ένα ζεϊμπέκικο που έχει σχεδόν την μελωδία του rast zeybek του cemil bey ή
( Μανταλιώ και Μανταλένα)!
Η Ηχογράφηση έγινε την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 1906 στην Κωνσταντινούπολη από την εταιρία Zonophone. ο αριθμός μήτρας του δίσκου είναι ( 1565R ) και ο αριθμός καταλόγου του X-108022
στην παρών ηχογράφηση λείπουν 25 δευτερόλεπτα!.
Tί σχεδόν! Το «Μανταλιώ και Μανταλένα» είναι! Οι μικροδιαφορές, σε σύγκριση με το rast zeybek του cemil bey, έχουν απλά να κάνουν με το ότι εκείνη την εποχή δεν είχε ακόμα διαμορφωθεί η σημερινή άποψη ότι «αυτό λέει η πρώτη ηχογράφηση, άρα αυτό είναι η μελωδία» αφού, δεν υπήρχε τότε η έννοια της αυθεντικότητας της πρώτης ηχογράφησης.
τελικά ποια είναι η πρώτη ηχογράφηση αυτού του σκοπού αυτό ή το rast zeybek?
Δε νομίζω ότι ο Τζεμίλ μπέης ηχογράφησε «Rast zeybek», γιατί το κομμάτι δεν είναι ραστ. Σκέτο Zeybek havasi νομίζω το ονομάζει.
Ωραίο εύρημα. Ευχαριστούμε!
Αν είναι από το αρχείο του Κουνάδη, είναι πάγια τακτική του και τη σέβομαι. Τα βάζει να τ’ ακούσουμε, επιτρέπει να τα κατεβάσουμε, αλλά μην τα πουλήσουμε κιόλας! Κι επειδή τα σέβεται κι ο ίδιος, τα σβήνει πάντα με φέιντ άουτ, όχι απότομα.
δεν θα ‘πρεπε να τα ανεβάσει να τα ακούσαμε και να μάθουμε περισσότερα απ’ ότι ξέραμε?. Εδώ ακούω μερικούς δίσκους από το αρχείο του και ο ήχος του δίσκου είναι διαφορετικός απ’ το youtube που με ένα πάτημα τα βρίσκουμε και υπάρχουν εκατοντάδες δίσκοι που είναι αδημοσίευτη!
Για παράδειγμα άκου πόσο πανέμορφα ακούγετε από το αρχείο του Κουνάδη αυτό το τραγούδι
Δεν ξέρω την προέλευση κάθε ψηφιοποίησης. Για του Κουνάδη ειδικά, είναι προφανής: έχει τους δίσκους στη συλλογή του, τους παίζει στο ειδικό στέρεο που παίρνει πλάκες 78 στρ. και τις ψηφιοποιεί κιόλας, κάνει ό,τι επεξεργασία νομίζει ότι χρειάζεται και τις ανεβάζει.
Κι οι άλλοι το ίδιο κάνουν, απλώς δεν ξέρω ποιοι είναι. Όχι κατ’ ανάγκην οι ίδιοι που τα ανεβάζουν στο ΥΤ ή στο Σίλαμπς, μπορεί να τα 'χει πάρει ο ένας από τον άλλον και ο αρχικός κάτοχος του ορίτζιναλ αντιτύπου του δίσκου να έχει χαθεί (αν και ο ίδιος ξέρει φυσικά ποιος είναι!).
Αλλά ο καθένας που έκανε αυτή τη δουλειά μπορεί να έχει πλάκες σε διαφορετική κατάσταση φθοράς, να έκρινε ότι χρειάζεται διαφορετική επεξεργασία (ή ακόμη και να μην ήξερε να την κάνει καλά), και, επίσης, να έκρινε ότι χρειάζεται κάποια αλλαγή στις στροφές, όχι ακριβώς 78 αλλά λίγο πάνω - λίγο κάτω > αλλαγή ταχύτητας και τόνου. Ή και στις ρυθμίσεις ήχου πριν την ψηφιοποίηση (πρίμα - μπάσα κλπ.)
γράφει πάνω ο δίσκος μαντολίνο, αλλά δεν ακούγεται και λίγο σαν κανονάκι;
Το κιθαριστικό της εισαγωγής είναι καλύτερα καθαρισμένο απ’ τον (τωρινό) Κουνάδη. Το canto είναι το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις.
οχι κανονάκι.
μαντολίνο είναι. οι παραμορφώσεις κυριαρχούσαν τότε… 