Εντυπωσιακή τυποτεχνικά έκδοση-μονογραφία για τον πολυδιάστατο αυτόν καλλιτέχνη. (Μια αντίρρηση έχω για την πολύ μεγάλη γραμματοσειρά με την οποία αποδίδονται τα επαναδημοσιευόμενα κείμενα του Μπέζου.) Πολλά στοιχεία αντλημένα από το αρχείο της οικογένειας, πλείστο εικονογραφικό υλικό από τον Τύπο της εποχής, καθώς και αναδημοσίευση πολλών δημοσιογραφικών κειμένων του Μπέζου. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό έχουν αναπαραχθεί ορθά τα πρωτότυπα κείμενα του Μπέζου. Εξ όνυχος, πάντως, όσον αφορά το γνωστό κείμενό του για τον Μάρκο έχουν γίνει λαθάκια (π.χ. «σεφ ντ’ ορχέστρ» αντί «σεφ ντ’ ορχέστο»), ενώ δεν παραπέμπεται ο αναγνώστης στο ιστολόγιο Σαραντάκου όπου και αποκαλύφθηκε η ημεροχρονολογία δημοσίευσης του πρωτότυπου κειμένου. Όπως δεν γίνεται επίσης παραπομπή στου Σαραντάκου για την πληροφορία ότι στίχοι του «Ήσουνα ξυπόλυτη» του Μπέζου έχουν δημοσιευθεί στη ΒΡΑΔΥΝΗ το 1924.
Ως προς τη γλωσσική επιμέλεια (τη διεγνωσμένη πετριά μου…) ελπίζω τα καλύτερα, ωστόσο στον κολοφώνα του βιβλίου διαβάζουμε: «Το βιβλίο επιμελήθηκε γλωσσικά από τον κλπ»…
“Το μπουζούκι δεν αποτελεί εξέλιξη του ταμπουρά αλλά μετεξέλιξη αρχαϊκότερου μουσικού οργάνου, ενός λαούτου κάποιας μορφής, που συνυπήρχε με άλλα ομοειδή μουσικά όργανα”. Αυτά τα άλλα ομοειδή όργανα σε μετέπειτα περιόδους εξελίχθηκαν στα σήμερα εν χρήσει όργανα, γνωστά ως: τζουράς, μπαγλαμάς, μαντολίνο κ.λπ.
Ασφαλώς και μ’ ενδιαφέρει κάθε νεότερο δημοσίευμα σχετικά με τέτοια θέματα. Πόσο μάλλον αν προτείνει μια οπτική διαφορετική απ’ όσες ξέραμε. Ωστόσο, διαβάζοντας το εκτενές κείμενο του λινκ «εδώ λεπτομέρειες από τον ίδιο», το οποίο απ’ ό,τι καταλαβαίνω πρέπει να περιλαμβάνει και αυτούσια αποσπάσματα από το βιβλίο, κρατάω μικρό καλάθι…
Το διακηρυσσόμενο: “Το όνομα ωστόσο, φαίνεται να έχει καθαρά αρχαιοελληνική προέλευση: πανδουρίς - πανδούρα ή τρίχορδον - θάνδουρον - φανδουρίς - θαμπούρα, θαμπούρι - ταμπούρι - ταμπούρα - ταμπουράς”, προφανώς δεν ισχύει, καθότι στα βυζαντινά χρόνια η πανδούρα - θαμπούρα κ.λπ. ήταν αυλός, δηλαδή πνευστό όργανο, και όχι κάποιο νυκτόν έγχορδο.
(και πάλι από το οπισθόφυλλο)
Ένα λεπτό. Το διακηρυσσόμενο (από ποιον;) ότι το όνομα έχει καθαρά ελληνική προέλευση προφανώς και δεν ισχύει, νόμιζα ότι είναι λυμένο αυτό. Αλλά το «καθότι» συνδέει τα ασύνδετα: από πού κι ως πού το είδος οργάνου που δηλώνεται από μια λέξη, πνευστό ή έγχορδο, δείχνει την προέλευση της λέξης; Και εν πάση περιπτώσει η μπαντούρα/μαντούρα και σήμερα πνευστό είναι, το ταμπούρο και το ταμπουρίνο (ντέφι) κρουστά, και ο ταμπουράς βέβαια έγχορδο, οπότε τι;
Όσο για το άλλο βιβλίο, μια σημαντική λεπτομέρεια:
Η έκδοση περιέχει και cd με σπάνιες ηχογραφήσεις του Κώστα Μπέζου κάποιες από τις οποίες επανακυκλοφορούν για πρώτη φορά μετά την πρώτη τους ηχογράφηση τη δεκαετία του 1930. (Από τον εκδότη)