Μυστηριακη "ενορχηστρωση

Παρατηρω τελευταια, το διαφορετικο τροπο, παιξιματος και “ενορχηστρωσης” που ηχογραφηθηκαν τα παλια ρεμπετικα τραγουδια.
Συγκρινοντας τα, με πιστες σημερινες εκτελεσεις τους, βρισκω ενα εντελως διαφορετικο τροπο που η κιθαρα συνοδευε το μπουζουκι τοτε, και πως οι ανταποκρισεις του μπουζουκιου ειχαν μια διαφορετικη ομορφια μιας και δεν παιζονταν, καθαρες και ολοκληρες, αλλα πολλες φορες ξεπιδουσαν θαμπες και μισες, πισω απο την κιθαρα, δημιουργοντας μια κατα την γνωμη μου, μυστηριακη “ενορχηστρωση”

παραθετω ενα παραδειγμα, ελπιζοντας να σας δωσω μια καλυτερη ιδεα του τι ενοοω

http://www.youtube.com/watch?v=WleZUcuDAZ8&feature=related

μάλλον η εκτέλεση του φέρρη είναι από αυτές τις παρατραβηγμένες με είκοσι μπουζούκια και κοντραμπάσο, το καθένα στο δικό του κανάλι. όποτε παίρνει ανάσα η φωνή, πέφτει μπουζουκογέμισμα-ομοβροντία!
στις πρώτες εκτελέσεις, υπήρχε ένα -άντε δύο- μπουζούκια, η κιθάρα, κανένας μπαγλαμάς ή ακκορντεόν, και ένα μικρόφωνο για όλους. όλη η δουλειά γίνοταν στην τοποθέτηση των μουσικών και στο πώς ο καθένας έλεγχε την έντασή του. έβγαινε όλη η ζωντάνια και η ψυχή των μουσικών, έστω και αν χάνονταν κάποιες λεπτομέρειες.
ειδικά για τα γεμίσματα και τις απαντήσεις, ο ρόλος τους είναι ακριβώς αυτός: να γεμίζουν το κομμάτι και να παιχνιδίζουν με τη φωνή, όχι να είναι πεδίο επίδειξης του εκάστοτε οργανοπαίχτη. αυτό αν είναι ας γίνεται στην εισαγωγή, με μέτρο πάντα.

Γεια στο στόμα σου Νίκο.Βέβαια για να γίνει αυτό,ο μουσικός πρέπει να έχει περάσει από την πρόσθεση, φυσικά στην ΑΦΑΙΡΕΣΗ.

1 «Μου αρέσει»

Φυσικά και πρέπει να περάσει στην (σοφή, για το συγκεκριμένο είδος μουσικής) αφαίρεση, αλλά όχι από την πρόσθεση, παρά από την ΕΠΙΔΕΙΞΗ.

1 «Μου αρέσει»