Καλησπέρα παιδιά. Καταρχάς να πω ότι δεν ξέρω αν το τόπικ ανήκει σε αυτήν εδώ την κατηγορία θεμάτων, οπότε όποιος διαχειριστής μπορέσει ας το μεταφέρει - αν πρέπει βέβαια - στον κατάλληλο χώρο.
Επειδή θα αρχίσω να παίζω (μάλλον) σε κάποιο μαγαζί (μαζί με μια κοπέλα που παίζει πιάνο), γεννήθηκε η ανάγκη να “μάθω” να τραγουδάω παίζοντας μπουζούκι ταυτόχρονα. Μου φαίνεται βουνό αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι είναι μια συνήθεια. Μπορώ να τραγουδήσω εύκολα τραγούδια (π.χ Μαύρα μάτια, Όλοι οι ρεμπέτες, τα ζηλιάρικά σου μάτια) αλλά στα πιο σύνθετα εμ… είναι πιο σύνθετα τα πράγματα :Ρ
Να πω ότι έχω γενικά “καλό αυτί” και για αυτό δεν φαλτσάρω εύκολα, κι όταν το κάνω το καταλαβαίνω και είναι ελαφρά σε δύσκολα γυρίσματα που προσπαθώ να κάνω με την φωνή και δεν μπορώ (γιατί δεν έχω την εμπειρία). Μπορεί κάποιος να με διαφωτίσει ως προς τα παρακάτω…;
Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να “μάθω” να τραγουδάω και να παίζω ταυτόχρονα; Σίγουρα δεν θα παίζω “παπάδες” όταν τραγουδάω. Θα χρησιμοποιώ ακόρντα κλπ αλλά και πάλι… Τι βοήθησε εσάς να το κάνετε πιο εύκολα…;
Συμβουλές για πιο εύκολο τραγούδι, χωρίς να κουράζομαι υπερβολικά. Τι πρέπει να προσέξω. Τι βοηθάει εσάς που τραγουδάτε με όργανο (κυρίως μπουζούκι) αλλά και γενικά εσάς που τραγουδάτε και χωρίς όργανα.
Συγγνώμη αν κούρασα ή έγινα δυσνόητος κι ευχαριστώ προκαταβολικά!
Όλα τα πράγματα μας φαίνονται “βουνό”, στην αρχή. Για το συγκεκριμένο θέμα, δεν νομίζω ότι είναι ζήτημα συνήθειας, αλλά ζήτημα βαθμού δυσκολίας. Και στο τραγούδισμα, και στο παίξιμο. Ένας έμπειρος παίκτης, που είναι συγχρόνως και έμπειρος τραγουδιστής, θα εξασκήσει αυτό το “διπλό σπόρ” ευκολότερα από άλλους, αλλά πάντοτε, πάντοτε θα υπάρξει και η στιγμή όπου κάποια από τις δύο δουλειές θα απαιτήσει πλήρη αφοσίωση, σε βάρος της άλλης δουλειάς. Εκεί, η εμπειρεία του ατόμου θα τον καθοδηγήσει να παίξει λιγότερα τσαλίμια στο όργανο, ή στη φωνή, ή και στα δύο. Ή, και αυτό στο παιχνίδι είναι, να μην συμπεριλάβει κάποια κομμάτια στο ρεπερτόριο, αρχικά τουλάχιστον.
Ευχαριστώ για την άμεση απάντηση κύριε Νίκο. Ισχύει όπως φαντάστηκα κι εγώ λοιπόν ότι είναι (μέχρι ένα βαθμό πάντα) θέμα συνήθειας. Κάπως έτσι φανταζόμουν κι εγώ το τι γίνεται σε πιο δύσκολα τραγούδια όσον αφορά φωνή και παίξιμο. Δηλαδή είναι θέμα εξάσκησης και συνήθειας μόνο, τουλάχιστον στα πιο εύκολα και “μέτρια” κομμάτια και εμπειρίας στα πιο δύσκολα απ’ ότι καταλαβαίνω.
Την εξάσκηση τη βάζω πιό πάνω από τη συνήθεια. Η δεύτερη είναι αποτέλεσμα της πρώτης, ενώ το αντίστροφο δεν μπορεί να ισχύσει. Αλλά βέβαια, για να εξασκηθούμε χρειάζεται κόπος ενώ για να συνηθίσουμε, χρόνος μόνο…
Πολύ ωραία λοιπόν Θα ξεκινήσω άμεσα να προσπαθώ πιο ενεργά και με πιο δύσκολα κομμάτια. Ήδη έχω δει κάποια σημάδια βελτίωσης.
Όποιος άλλος μπορεί και θέλει ας μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις του αλλά και το τι πρακτικά τον έχει βοηθήσει ή τι του έχει δείξει η πείρα του πάνω στο ζήτημα.
σίγουρα είναι δυο διαφορετικές δεξιότητες, η καθεμιά με την τεχνική της (χαλαροί μυς εννοείται και στα δύο, διάφραγμα στην φωνή, πενιά στο μπουζούκι, κλπ). στην αρχή τις μελετάς ξεχωριστά, αλλά όταν κατακτήσεις ένα βασικό επίπεδο μπορείς να ξεκινήσεις να τηις συνδυάζεις. στην αρχή είναι δύσκολο γιατί το ένα σου αποσπάει την προσοχή από το άλλο, αλλά στη συνέχεια το μπουζούκι θα στηρίζει και θα βοηθάει την φωνή.
σε απλά κομμάτια το μπουζούκι θα σου δίνει τον ρυθμό, όπου θα πατάει ακριβώς και η φωνή, αλλά και το τονικό ύψος. σε πιο τεχνικά κομμάτια θα πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις στο μπουζούκι για να βγει μπροστά η φωνή, πχ πιο απλό παίξιμο (αν στην ηχογράφηση παίζει άλλος μπουζούκι και κάνει παπάδες από πίσω), αλλά να βρείς τρόπο να μην κλέβεις πολύ από τα γεμίσματα. στις διφωνίες θα παίρνεις την πάνω φωνή (αυτή που παίζεις στο καντίνι), το ανάποδο είναι πιο δύσκολο. καλό είναι να χαμηλώνει η ένταση του παιξίματος όταν τραγουδάς για να βγαίνει μπροστά η φωνή.
όπως είπε και ο συνονόματος, εξάσκηση θέλει. αλλά με σωστό τρόπο, γιατί ο εγκέφαλος μαθαίνει ό,τι του δίνεις (σωστό ή λάθος). καλή μελέτη!
Αν έχεις και μικρόφωνο, θα ταλαιπωρηθείς λίγο, γιατί σου δεσμεύει το πού θα κοιτάς. Αν επιπλέον έχεις μικρόφωνο και στο όργανο, και όχι βύσμα, ακόμα παραπάνω. Θα πρέπει να ξαναρυθμίζεις τη θέση των μικροφώνων στη διάρκεια του προγράμματος μέχρι να βρεις πώς βολεύει. Αν υπάρχει ηχολήπτης, κι είναι και της προκοπής, ζήτα του να προσέξει αυτό το ζήτημα και να βοηθήσει.
Χμ…
Λοιπόν, όπως είπαν φίλε, η εξάσκηση είναι το πλέον σημαντικό κομμάτι. Απλά αφού μπορείς να παίζεις και να τραγουδάς ταυτόχρονα τον απλοϊκό και θεϊκό Μάρκο, συνέχισε να παίζεις τέτοια τραγούδια και κάποια στιγμή θα δεις ότι το χέρι θα παίζει γέφυρες και γεμίσματα πιο περίπλοκα με σχετική άνεση. Γενικά αν το τραγούδι είναι κομμάτι δύσκολο, τα ακκόρντα στο μπουζούκι βοηθούν, αλλά από άποψη γούστου και μόνο, για μένα δεν είναι ωραία τα πλήρη ακκόρντα. Παίζε τη νότα που τραγουδάς και κει και όταν ξες κάντην ακκόρντο. Γενικά το τραγούδι δε θα είναι δύσκολο στα λόγια, αλλά στις γέφυρες και στην εισαγωγή. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί κάποιος να βάλει δύσκολα πράγματα πάνω στα λόγια, απλά αν τραγουδάς μη σε πολυνοιάζει.
Και βέβαια προπόνηση. Αρκετή!
Ευχαριστώ Ανέστη. Ήδη έχω δει μεγάλη αλλαγή όταν τραγουδάω, είναι όντως θέμα εξάσκησης και συνήθειας. Προτιμώ να μην παίζω συγχορδίες, παρά σε εξαιρετικές και ελάχιστες περιπτώσεις.
Θα ξεκινήσω άμεσα να προσπαθώ πιο ενεργά και με πιο δύσκολα κομμάτια. Ήδη έχω δει κάποια σημάδια βελτίωσης.