Το καπάκι έχει τσάκιση πολύ πιο πίσω όμως από ότι συνηθίζεται στα μαντολίνα.Επειδή όμως το σκάφος είναι ίσιο χωρίς τσάκιση διατηρώ μια επιφύλαξη μήπως η τσάκιση ήταν παρέμβαση του επισκευαστή
Φίλοι alko101 & Γιάννη Τ αφού η τσάκιση είναι πιο πίσω απο τα μαντολίνα είναι καθαρό μπουζουκι. προσοχή στη συντήρηση μόνο γομαλάκα στο καπάκι και εις ανώτερα να μας βρεις κανένα παλαιότερο γιατί στην Πελοπόννησο υπάρχουν αρκετά είχα πληροφορία για ένα τρίχορδο με τρεις χορδές πάνω αλλά δεν το εντοπισα
[b]Μια πολύ σημαντική ανακάλυψη[/b] η οποία οδηγεί στα εξής συμπεράσματα:
-
Το όργανο αυτό του τέλους του 19ου αιώνα
(και έως ότου βρεθεί και άλλο όργανο, προγενέστερό του, οπότε η χρονολογία μετατίθεται σίγουρα πιο μπροστά)
μοιάζει απόλυτα με το αντίστοιχο σημερινό και είναι εντελώς διακριτό, ήδη από το 1880, από τα υπόλοιπα ταμπουροειδή. -
Έχουμε μια σαφέστατη ένδειξη ότι η ονομασία “μπουζούκι” που συναντάμε τόσο συχνά σε γραπτά κείμενα και πηγές παραπέμπει στο συγκεκριμένο όργανο όπως το γνωρίζουμε και σήμερα, όχι σε ταμπουρά.
Άρα όταν συναντάμε την ονομασία “μπουζούκι”, τουλάχιστον εκείνη την εποχή, να το θεωρήσουμε ξεχωριστό όργανο και να μην ξαναπούμε ότι το ίδιο ακριβώς όργανο άλλοτε το ονόμαζαν “ταμπουρά” και άλλοτε “μπουζούκι”.
Τουλάχιστον δεν γινόταν τέτοιο μπέρδεμα από όλους τους αφηγητές και σε όλες τις πηγές.
ΜΠΡΑΒΟ, Γιάννη !
Πολύ σημαντικό εύρημα, πραγματικά. Όμως, ακόμα, μην είμαστε τόσο σίγουροι. Μην ξεχνάμε ότι στην Αθήνα, στο εργαστήριο του Γαΐλα, το 184κάτι, ο fabricatore di bossucci ταμπουράδες κατόρθωνε και μάλιστα, με τεχνική στο σκάφος ριζικότατα αλλοιώτικη από τις σήμερα κλασικές δούγες. Επιπλέον, ο Ρέρμπυ είναι ακριβέστατος και δεν μπορεί να συμπεριληφθεί με εκείνους που έλεγαν τη μιά έτσι και την άλλη αλλοιώς. Έχουμε δρόμο ακόμα.
Γιάννη, μπράβο και από μένα!
Δεν προκύπτει τίποτε τέτοιο.
Το μπουζούκι είναι όντως ξεκάθαρα μπουζούκι, όπως το εννοούμε σήμερα. Όμως:
α) Αυτό δε μας λέει τίποτε για την ονομασία του. Με την κοινή λογική, αφού τότε υπήρχαν τέτοια όργανα και υπήρχε και η λέξη μπουζούκι, αυτά θα ονόμαζαν μπουζούκια - γιατί να υποθέσουμε ότι τα έλεγαν αλλιώς; Αλλά αυτό δεν είναι τίποτε ασφαλέστερο από μια εύλογη υπόθεση.
β) Έστω κι αν το έλεγαν μπουζούκι, σε καμία απολύτως περίπτωση αυτό δε μας διαφωτίζει για το αν το έλεγαν μόνο μπουζούκι ή άλλοι έτσι κι άλλοι αλλιώς, ούτε για το αν μόνο αυτό έλεγαν μπουζούκι ή ονόμαζαν έτσι και άλλα όργανα.
Θυμίζω ότι σε πολύ πιο πρόσφατες εποχές το μπουλγαρί του Φουσταλιέρη έχουμε ακούσει να λέγεται μπουζούκι από τον Χάρχαλη (απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη) και από τον ίδιο τον Φουσταλιέρη (βίντεο).
Επίσης θυμίζω ότι δεν υπήρχε πάντα κοινή ελληνική, κάποτε υπήρχαν μόνο διάλεκτοι και ιδιώματα. Κοινότατες έννοιες όπως το σπίτι, το παιδί κλπ. ακόμα και σήμερα τις λένε αλλιώς σε κάθε μέρος, πόσο μάλλον το μπουζούκι!
«Θεοφιλόπουλος» δε γράφει;
Το ξανατονίζω:
Ο Ρέερμπυ όμως είναι και ξένος.
Δεν γνωρίζουμε επίσης ακριβώς και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε η επίμαχη φράση: “fabricatore di bossucci”
Προσωπικά, πάντοτε με προβλημάτιζε η γνωστή φράση του Κασομούλη:
“Εγώ λαλούσα το μπουζούκι λεγόμενον, ο Χριστόφορος τον ταμπουράν…”
επειδή διαχωρίζει τα δυο όργανα στο ίδιο κείμενό του και κυρίως γιατί είχε σπουδάσει μουσική.
Να τα μπέρδευαν άλλοι, π.χ. περιηγητές, ναι, αλλά και εκείνος;
Αυτό είναι σίγουρο.
Διαπιστώσεις κάνουμε, ακόμα.
Κι εμένα με έχει πάρα πολύ σοβαρά προβληματίσει, γιαυτό και επαφίεμαι, τουλάχιστον για τη γενιά μου, στο “έχουμε δρόμο ακόμα”… Όμως, παρηγοριέμαι στη σκέψη που, βέβαια, είναι καθαρά υποθετική, του τι θα γινόταν αν υπήρχε τρόπος να καθίσουν σε ένα τραπέζι ο Κασομούλης, ο Μακρυγιάννης, ο Γαΐλας, ο Κολοκοτρώνης, ο Τερτσέτης, ο Μπότσαρης, ο Χριστόπουλος και δεν ξέρω πόσοι ακόμα, υπό την προεδρία κάποιου σημερινού ερευνητή και με θέμα “Τί ονομάζουμε ταμπουρά, τί μπουζούκι, τι σαρκί, τι γόνατο, τι τζιβούρι, τί μπουλγαρί και δεν ξέρω τί ακόμα”. Φοβάμαι πως ο ερευνητής δεν θα μπορούσε να καταλήξει σε συμπέρασμα.
Ιωάννης Θεοφιλόπουλος ή Παπαθεοφιλόπουλος ήταν ο παίκτης.
Και η άποψη η δική μου είναι ότι πρόκειται επί της ουσίας για δυο όργανα-συγγενή αλλά διαφορετικά.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 23:11 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 23:07 —
Δειτε και αυτό 1903-με τάστα αλλά χωρίς καμάρια στο καπάκι.http://trixorda.blogspot.gr/2010/02/1903.html
Το θυμάμαι, το έχουμε ξαναθαυμάσει.
Αυτό Γιάννη, πρακτικά μπουλγαρί δεν είναι; Έχει ουσιώδεις διαφορές από τα γνωστά σημερινά μπουλγαριά; Ή από τα παλιά, αν έχεις δει κανένα απο κοντά;
Από τα σάζια;
Από τα σημερινά σχεδόν καμία αν εξαιρέσεις το τάστο.
Αξιος!
Ενα πολυ παλιο μπουζουκι, κατασκευης 1900-1905 (καπου εκει αν θυμαμαι καλως) βρισκεται στο Κουτουκι του Κιουπη στον Αγ.Δημητριο. Ειχα μαλιστα την τιμη να το ακουσω να παιζει.
Έ, τότε Αντουάν, μήπως μπορείς να το φωτογραφήσεις ή και να τραβήξεις κι ένα βίντεο την επόμενη φορά;
Πολύ καλό εύρημα, ωραία επισκευή, μένει να το δούμε να παίζει και να το ακούσουμε αν είναι εφικτό. Θα έχει αρκετά ενδιαφέρον ήχο υποθέτω.
Μπραβο μαστορα, πανεμορφο οργανο
Ηχος μαλλον βαθυς μπασος λογο σκαφους, γλυκος λογο κλιμακας, και στακατος λογο σπασιματος καπακι?
Τωρα ο καβαλαρης προς την χορδιερα θα βγαλει πιο τζουραδιστικο ηχο? πιο πριμο?η πιο μπασο?
Αυτο μπαινει κατευθειαν σε βιτρίνα. Τα δισέγγονα!!! Μπορει τα δισεγγονα να ειναι και 50 χρονων τωρα ξερωγω…
μήπως από το #29 και μετά να πάνε αλλού τα μηνύματα (και τα δικά μου τα οφ-τόπικ μαζί), γιατί είναι κρίμα να κουβεντιάζουμε πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, για ένα τόσο ιστορικό όργανο;
Ερευνάτε τας γραφάς! Αυτό κάνω, άλοστε έχασα πολλά επεισόδια. Από πότε το λέμε μπουζούκι? Είναι από μαντολίνο? από ταμπουρά? Σίγουρα από το τρίχορδο ειναι. Τώρα, Buzuk στα ουζμπέκικα θα πει “σπεσμένο”. Μειάζει σαν συνεννόηση μπουζούκι… Θα βρείτε απαντήσεις εδώ. (Άραβες, Τούρκοι, Ασιάτες, Ευρωπαίοι, τι μας πήραν τι μας δόσαν? Έχει ενδιαφέρον.
Και γιατί να το λέμε μπουζούκι? Μια χαρά το’χαμε μάθει εξάχορδο! η οκτάχορδο(τρίχορδο η τετράχορδο τελείωσαν πλέον).
Αν πεις μπουζούκι, δεν μηλάς Ελληνικά και δεύτερον έρχεται και δεύτερη ερώτηση. 6χορδο η 8χορδο?
Πες παίζω 7χορδο.πες παίζω 9χορδη(κιθάρα)… Τα λει η λέξη από μόνη της. κτλ κτλ.
Καλή ανάγνωση!
Από πότε τελείωσαν;
«Τρίχορδο» δεν σημαίνει -όπως θα υπεδείκνυε η ετυμολογία- ότι έχει τρεις χορδές, αλλά ότι έχει τρία «σετ» (courses) χορδών. Πρακτικά αυτό σήμερα σημαίνει έξι χορδές, τρεις διπλές, αλλά παλιότερα υπήρχαν και με εφτά, οχτώ χορδές, μοιρασμένες με διάφορους τρόπους αλλά πάντα στα τρία (δυο διπλές και μια τριπλή, δυο τριπλές και μια διπλή, μια τετραπλή και διάφοροι άλλοι συνδυασμοί…). Όλα αυτά είναι παραλλαγές πάνω στο ίδιο μοτίβο, του τρίχορδου. Το τετράχορδο (που πάντα έχει τέσσερις διπλές) είναι άλλο μοτίβο. Η βασική διάκριση που πρέπει να γίνεται είναι αυτή: τρίχορδο-τετράχορδο.
Γενικά η ετυμολογία δεν μας λέει τι θα έπρεπε να σημαίνει η κάθε λέξη, άλλου είδους πληροφορίες μάς δίνει. Το τι σημαίνει η λέξη το βρίσκουμε από τη χρήση. Και η χρήση λέει ότι σε γενικές γραμμές όσοι παίζουν μπουζούκι με τρεις διπλές χορδές λένε «τρίχορδο / τετράχορδο» ενώ όσοι παίζουν μπουζούκι με τέσσερις διπλές λένε «εξάχορδο - οχτάχορδο». Θα μπορούσε κανείς να κάνει μια κοινωνιογλωσσολογική ανάλυση πάνω σ’ αυτή τη διαφορά λεξιλογίου, αλλά καλύτερα όχι εδώ.
Το αντικειμενικό γεγονός παραμένει ότι ούτε οι όροι «τρίχορδο / τετράχορδο» μας τελείωσαν, ούτε βέβαια η λέξη «μπουζούκι». (Κι άμα πεις «παίζω ηλεκτρική», οι μουσικοί θα καταλάβουν ότι εννοείς κιθάρα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η λέξη κιθάρα είναι παρωχημένη, άλλωστε ηλεκτρική είναι και η σκούπα).
1 «Μου αρέσει»