καλημέρα κι από μένα. Συμφωνώ απολύτως με τα παραπάνω.
Πριν μερικά χρόνια μετέτρεψα σε τρίχορδο ένα τέτοιο μπουζούκι.
Το δικό σου είναι πιστεύω του ίδιου κατασκευαστή - κι αν όχι του ίδιου, έχει πάρα πολλές ομοιότητες.
εδώ οι “τεχνικές οδηγίες” του
https://www.kavvadias.com.gr/texnikes-odigies.html
κι εδώ τι βρήκα εγώ:
καπάκι ναι μεν μασίφ, αλλά τσιγαρόχαρτο και με φαρδειά νερά, ακατάλληλες κόλλες, καμάρια “κομμένα με τα δόντια” που σχολίασε ένας φίλος, σκάφος οξιά. Το καπάκι δεν έχει κολληθεί πάνω στον τάκο “παραδοσιακά”, αλλά έχει μπει “συρταρωτά” (δες τα βελάκια στην επόμενη φωτο)
μανίκι + ταστιέρα ήταν ένα ενιαίο κομμάτι οξιά (ουσιαστικά δεν υπήρχε ταστιέρα δηλαδή), όλα βαμμένα μαύρα, τάστα με δόντι διαφόρων διαστάσεων, το καμάρι του τάκου είναι κολλημένο με τον τάκο (φαίνεται και στην προηγούμενη φωτογραφία)
και το μεγαλύτερο πρόβλημα για μένα είναι αυτό (αυτή η φωτογραφία είναι από επέμβαση άλλου φίλου σε τζουρά του ιδίου κατασκευαστή)
αυτό που βλέπεις είναι μασίφ σίδερο, “βέργα” που δεν ρυθμίζεται (το λέει και στις “τεχνικές οδηγίες”) αλλά προεντείνεται κατά την τοποθέτηση (μπαίνει με κατά μήκος καμπύλη, αντίθετα στις τάσεις), η οποία σημειωτέον γίνεται “από πίσω” - αφού ταστιέρα δεν υπάρχει.
Σε τέτοια κατασκευή δεν μπορείς να σκεφτείς - τελος πάντων εγώ δεν μπορώ - πως να ρυθμίσεις τις κλίσεις με τις “παραδοσιακές” μεθόδους (ταστιέρα - αφού δεν έχει, κόντρες - σε εμποδίζει η μασίφ κατασκευή και το σίδερο, ή έστω αλλαγή στα τάστα - αφού είναι ό,τι νάναι και πιθανόν να θέλει άλλο νούμερο για κάθε ένα κτλ.)
Με όλα αυτά, εγώ προσωπικά αν μου ξανατύχαινε τέτοιο όργανο θα κρατούσα μόνο το σκάφος - κι αυτό οξιά είναι, αλλά τέλος πάντων δεν έχει τα προβλήματα των υπόλοιπων μερών.
Όπως λέει ο Νίκος, το πολύ πολύ να τρίψει κάποιος λίγο τα τάστα, να κατεβάσει τον καβαλάρη (αν θέλεις μπορείς να τον αλλάξεις, πιθανώς να είναι κι αυτός από βαμμένο ασπρόξυλο βλ. “τεχνικές οδηγίες”), να ρυθμίσεις τα κόκκαλα και τέλος.