Σας ευχαριστώ καταρχήν για την αποδοχή και τα θετικά σχόλια.
Είμαι στο όριο, με ότι εννοούμε «μπαγλαμά». Πρώτα και κύρια στο υλικό κατασκευής, μετά στις διαστάσεις της ταστιέρας,και σε μια σειρά άλλων παραμέτρων. Σχέδια υπάρχουν πολλά για μελλοντικές εφαρμογές, αλλά δεν είναι ακόμα η ώρα τους…
Ο βασικός στόχος που επιτεύχθηκε ήταν, να υπάρξει μια εντελώς σταθερή υποδομή/όργανο, ανεπηρέαστη/ο από οποιανδήποτε μεταβολή, (πίεση,θερμοκρασία, υγρασία, κλπ), πάνω στην οποία ο όποιος παίκτης θα μπορούσε να προσαρμόσει τη «φωνή» του οργάνου στα γούστα και τις ανάγκες του.
Κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο, με ένα συμβατικής κατασκευής όργανο, μιας και η φωνή του αλλάζει κατά πως ορίζουν οι προαναφερόμενες μεταβλητές.
Μια βασικότατη προσαρμογή, που μπορείς να κάνεις εύκολα στο συγκεκριμένο όργανο, είναι η αλλαγή του καβαλάρη. Υλικά, σχήματα, μεγέθη και κάθε είδους συνδυασμός αλλάζει το ηχόχρωμα σε μεγάλο βαθμό. Έχουν δοκιμαστεί, (εκτός όλων των άλλων), δεκάδες καβαλάρηδες, και το επόμενο στάδιο είναι πλέον η διεξοδική μελέτη του σχήματος (-του καβαλάρη).
Για το λόγο αυτό, το σχήμα του καβαλάρη στις φωτό είναι ένα απλό μπλοκ, από κόκκαλο στη μια κι από cf με κόκκαλο στην άλλη.
Ο «πάνω» καβαλάρης είναι από κόκκαλο και λειτουργεί ως «απλός οδηγός» για τις χορδές αφού υπάρχει το «zero fret».
Τάστα με τους γνωστούς συνδυασμούς των cf, έχουν κακή συμπεριφορά στη αποτριβή,δηλ. είναι απορριπτέα.
Τεχνικές εφαρμογών των cf υπάρχουν άφθονες στο δ/δ. Δεν θεωρώ σκόπιμο να αναλωθούμε σε τέτοια συζήτηση, εκτός αν υπάρχουν εξειδικευμένες ερωτήσεις που μπορώ να απαντήσω… τότε ευχαρίστως…