Γενικά νομίζω ότι πρέπει ο καθένας ν’ αφήνεται στην μπάντα που διάλεξε η φύση. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι ο αριστερόχειρας θα πρέπει να ζήσει σ’ έναν κόσμο φτιαγμένο για δεξιόχειρες.
Νομίζω ότι μόνο στη γραφή αξίζει να κάνεις μια προσπάθεια μήπως και το παιδί μάθει να γράφει με το δεξί. Ο λόγος είναι απλός: γράφοντας με το αριστερό στην “από αριστερά προς τα δεξιά γραφή” έχεις δυσκολία στο να ελέγχεις τι έγραψες, καθώς κρύβεις τα τελευταία γράμματα με το χέρι σου.
Ο ένας πιτσιρικάς μου είναι αριστερόχειρας. Του προτείναμε να γράψει με το δεξί, αλλά δεν του 'βγαινε καθόλου. Γράφει με το αριστερό και είναι αρκετά …κακογράφος. Γεγονός είναι ότι δεν υπάρχει και βοήθεια από το σχολείο. Π.χ. η σειρά των γραμμών που τραβάει ένα παιδί για να σχηματίσει ένα γράμμα ισχύει μόνο για τους δεξιόχειρες. Για τους αριστερόχειρες δεν προτείνεται τίποτα και οι δασκάλες το αφήνουν στη επιλογή του παιδιού, κάτι που δεν είναι και το καλύτερο (για να φτιάξει το “α” ο δικός μου, έφτιαχνε πρώτα το “μαγκουράκι” κι ύστερα το “κυκλάκι” κ.ά.).
Πάντως την κιθάρα του την αρμάτωσα αριστερόχειρη.
Εχει απολυτο δικιο ο Αρης , σχετικα με το θεμα …
Ειμαι παθουσα και το ξερω απο πρωτο χερι , πιεστηκα εκεινα τα χρονια να μαθω
να χρησιμοποιω το δεξι , διοτι το αριστερο , ηταν χαρακτηρισμενο “ακουσον ακουσον”
ως χερι του διαβολου …
Σας πληροφορω , οτι μεχρι και σημερα ειμαι “εγκεφαλικα” μπερδεμενη …
Χαρακτηριστικο παραδειγμα , οταν επιβαινω σε ταξι και θελω να πω του ταξιτζη
απο που να στριψει , πολλες φορες κανω το σταυρο μου , γιατι λεω δεξια και εννοω
αριστερα … τοσο καλα …
Είναι λίγο εκτός θέματος αυτό που θα παραθέσω αλλά και εγώ είμαι πολύ μπερδεμένος ρε παιδιά για το πιο είναι το χέρι μου … μπορώ να γράψω και με τα 2 χέρια το αριστερό μου όμως είναι πιο γρήγορο και κάνει πιο όμορφα γράμματα παρόλα αυτά.Ακόντιο σφαίρα κτλπ έριχνα με το δεξί στην κιθάρα και στο μπουζούκι είμαι δεξιόχειρας στα πόδια είμαι και τα 2 δεν μάλλον όμως επικρατεί και εκεί το αριστερό πόδι… άντε βγάλε άκρη… πάντως όσον αφορά την γραφή ο μόνος λόγος που επέλεξα το αριστερό κ το έχω εξασκήσει περισσότερο ήταν επιδή στο σχολείο με το δεξί ήμουν πολύ πιο αργός από τα άλλα παιδιά και ένας δάσκαλος μου με παρότρινε να δοκιμάσω το αριστερό να δούμε πως πάει…τελικά τι είμαι αριστερόχειρας η δεξιόχειρας ακόμη δεν έχω καταλάβει…:082:
Επειδή είμαι και εγώ «παθός», αλλά όχι «μαθός»: οπωσδήποτε αρμάτωμα για αριστερόχειρα, και αν παραγγείλει όργανο αργότερα, να φτιαχτεί εξ αρχής για αριστερό παίξιμο. Αλλοιώς, δεν θα μάθει ποτέ «τρέμολο» το παιδί και στη δεξιοτεχνία θα μείνει πίσω, όχι όμως και στην «αριστεροτεχνία».
Όσο για το γράψιμο, νομίζω ότι στην εποχή μας με πληκτρολόγια, στυλό διαρκείας όπου δεν ακουμπάς με την παλάμη το νωπό ακόμα μελάνι κλπ. και όπου η καλλιγραφία (όχι αυτή της μυλωνούς) δεν παίζει το ρόλο που έπαιζε σε παλαιότερες γενιές, το καλύτερο είναι να αφεθεί πραγματικά το παιδί να βρεί μόνο του τον προσφορότερο τρόπο.
Και μια ιστορία σχετική με διαβόλους, «κακό» χεράκι κλπ: στα φοιτητικά μου χρόνια, στο φοιτητόσπιτο που έμενα, είχαμε και έναν Ινδό συμφοιτητή που φαινόταν μάλιστα από πολύ καλή οικογένεια.
Κάποτε ένας Γερμανός συγκάτοικος, κάργα εθνικιστής, έμαθε ότι στην Ινδία οι καλοί τρόποι επιβάλλουν, στο τραπέζι (όπου παλαιότερα δεν υπήρχαν μαχαιροπήρουνα) το αριστερό χέρι να είναι κρεμασμένο κάτω και για το φαγητό να χρησιμοποιείται μόνο το δεξί. Ο λόγος: το αριστερό χρησίμευε για εξυπηρέτηση σε ανθρώπινη ανάγκη που συνήθως έπεται του φαγητού, σε εποχές βέβαια όπου το χαρτί ήταν δυσεύρετο και πάντως όχι κατάλληλο για τέτοιες εργασίες.
Ο εθνικιστής θέλησε να προσβάλλει το νεαρό Ινδό ρωτώντας τον δημόσια, παρουσία και άλλων στο εντευκτήριο / τραπεζαρία, αν κάτι τέτοιο αληθεύει. Φυσικά τον έβαλα στη θέση του, εξηγώντας του ότι είναι δείγμα υψηλού πολιτισμού ένας τέτοιος διαχωρισμός, που στην Ευρώπη ουδείς είχε σκεφτεί ποτέ να κάνει, σε εποχές όπου και οι Ευρωπαίοι δεν είχαν χαρτί τουαλέτας και μόνο ο Αυτοκράτορας διέθετε υπηρέτη με τον προσδιορισμό «σφογγοκωλάριος» .
Είναι πολύ προσωπικό το θέμα. Εγώ είμαι αριστερόχειρας αλλα όταν ήμουν 7 χρονών μου δώσαν ενα βιολί και μου παν να παίξω σαν δεξιόχειρας και αυτό κάνω μέχρι σήμερα. Βρίσκω οτι η “αναποδιά μου” σίγουρα δεν είναι ιδανική για έγχορδα αλλα δεν με περιορίζει σε τίποτα. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι στο να κρατήσω την τεχνική του δεξιού μου χεριού ζωντανή. Κάθε πρωί λοιπόν μελετάω 1-2 ώρες μόνο δεξί χέρι…και την άλλη μέρα τα έχω ξεχάσει και πρέπει να τα ξανακάνω. Αυτό όμως είναι στο χέρι μου (στην κυριολεξία) να μην το ξέρει κανείς άλλος. Απλά χρειάζεται μεγαλύτερη πειθαρχεία στην μελέτη.
Αντίθετα, αν παίζεις ανάποδα, (ειδικά σαν βιολιστής) αυτό σε περιορίζει αφάνταστα γιατι, αν καθίσεις σε μια ορχήστρα θα στέλνεις τον ήχο σου, οχι στο κοινό σου αλλα στα τρομπόνια πίσω σου, θα βγάλεις το μάτι του διπλανού σου με το δοξάρι σου( η θα παίζεις ξιφομαχία με το δικό του) και δεν θα μπορείς να παίξεις ποτε όμορφα παλιά όργανα. Εφόσων ο κόσμος μας είναι κατα μεγάλο βαθμό φτιαγμένος για δεξιόχειρες, απο μικρή ηλικία εξασκούμαστε στο να προσαρμοζόμαστε σε τέτοιες καταστάσεις και, προσωπικά σαν δάσκαλος για τους παραπάνω λόγους θα δίδασκα( θα προσπαθούσα τουλάχιστον) αριστερόχειρες να παίζουν με το κλασσικό στήσιμο για δεξιόχειρες.
Στην τρίτη δημοτικού αλλάξαμε δάσκαλο και από την κυρία μας ανέλαβε ο κύριος… Λοιπόν την πρώτη μέρα γυρίζει στο φίλο μου τον Ηλία, (καλή του ώρα, έριξε μαύρη πέτρα και πήγε μετανάστης στην Αμερική…), και του λέει άγρια:
- γιατί παιδί μου γράφεις με το αριστερό χέρι;
- γιατί είμαι αριστερός κύριε του απαντά ο Ηλίας, (εν έτει 1969…)
- Τι είπες ρε, του λέει ο καλός μας κύριος, και τον αρχίζει στις βεργιές, μια στο κακό το χέρι μια στην πλάτη, ωρυόμενος: ΔΕΞΙΟΣ ΜΟΝΟ ΔΕΞΙΟΣ ΑΚΟΥΣΕΣ ΡΕ!
- 'Όποτε σε ξαναδώ να γράφεις με αυτό το χέρι θα στο κάνω μαύρο στις ξυλιές, υποσχέθηκε ο καλός μας δάσκαλος, υπόσχεση που τήρησε με τόση συνέπεια, ώστε ο φουκαράς ο φίλος μου έμαθε να γράφει το ίδιο καλά και με τα δυο χέρια.
Υ.Γ.
Η παραπάνω ιστορία δεν έχει καμία σχέση με φανταστικά γεγονότα ή πρόσωπα…
Αυτό δεν οφείλεται αναγκαστικά στην αριστεροχειρία… Μπορεί απλά να είναι φυλογενετικό.
[u]Πραγματική ιστορία (χωρίς άλλα σχόλια):
[/u]Επιβαίνω μετά φίλου στις μπροστά θέσεις αυτοκινήτου κινούμενου επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας με κατεύθυνση την διασταύρωση σχήματος “Τ” στην Πατησίων. Στο πίσω κάθισμα (γιατί έτσι είμαστε εμείς:088:) οι δύο γυναίκες δεξιόχειρες συνοδοί μας συζητούν.
Ο οδηγός ρωτά 50 μέτρα πρίν τη διασταύρωση για τον προορισμό.
“Δεξιά ή αριστερά πάμε κορίτσια;”.
Με μιά φωνή απαντούν. “δεξιά”
Με απόλυτη σιγουριά ο φίλος στρίβει αριστερά χωρίς καμμία αντίδραση από το πίσω κάθισμα!!!
Όταν συνειδητοποιεί ότι τον κοιτάω με στόμα ανοιχτό μου λέει:
“Μήν είσαι αφελής…”:019:
Το μόνο που θέλω να προσθέσω στα προηγουμένως λεχθέντα, είναι ο θαυμασμός μου (ακόμα μια φορά) για τον αριστερόχειρα νεαρό κιθαρίστα, που στην συνάντηση του φόρουμ στο “Στρατηγείο” μας έπαιξε με “δεξιά” αρματωμένη κιθάρα, ενώ απ’ ότι με πληροφόρησαν έχει την ίδια ευχαίρεια και με “αριστερά”!!!:088:
Επειδή παίζω με κουτάλια(όταν δεν τρώω),συνήθως το δεξί χέρι χτυπάει πιο δυνατά.Έτσι λοιπόν οι αριστερόχειρες κάνουν το αντίθετο ακριβώς χτύπημα από τους δεξιόχειρες γιατί έχουν πιο δυνατό αριστερό χέρι.Όχι όλοι αλλά οι περισσότροι.
Πόσες πιθανότητες έχει άραγε ένας αριστερόχειρας να πετύχει ένα καλό (οποιδήποτε χειροποίητο) όργανο?Πόσο εύκολα μπορεί να βρει μεταχειρισμένο?
Και ένα εκτός θέματος στοιχείο.Κάθε χρόνο σκοτώνοντε περίπου 2000 αριστερόχειρες από αντικείμενα που είναι φτιαγμένα για δεξιόχειρες.
Προκειμένου να εκτιμήσω τη βαρύτητα της πληροφορίας, αλλά και πριν χρησιμοποιήσω την (εκπληκτική σε σύλληψη) έκφραση «ας πρόσεχαν», θα ήθελα να ξέρω πόσοι άνθρωποι σκοτώνονται (παγκοσμίως) κάθε χρόνο.
Υπογραφή: ένας (ακόμα επιζών) αριστερόχειρας.
Επειδή τυχαίνει να είμαι κι εγώ ένας επιζών αριστερόχειρας, αυτό που αναζητώ (αν και λιγάκι άσχετο με το πρώτο μήνυμα στο θέμα) είναι ένα κατάστημα το οποίο να πουλά διάφορα εργαλεία και εξαρτήματα για αριστερόχειρες, μου είχαν πει ότι υπάρχει ένα κάπου στην Αθήνα.
Αυτό που χρειάζομαι ιδιαίτερα είναι ένα απλό ψαλίδι για αριστερόχειρα.
Όποιος ξέρει από πού μπορώ να το προμηθευτώ θα του ήμουν υπόχρεος.
Ευχαριστώ
Ένας ένας και δειλά - δειλά οι αριστερόχειρες εμφανίζονται.
Τυγχάνω να είμαι και γώ αριστερόχειρας στο μπουζούκι αλλά σε πολλές άλλες δραστηριότητες είμαι μπερδεμένος. Άλλα με το δεξί άλλα με το αριστερό.
Βρήκα λοιπόν στον Dick http://www.dick.biz/dick/page/homepage/detail.jsf λάμες και για δεξιόχειρες αλλά και για αριστερόχειρες. Έχει πολλά εργαλεία οργανοποιίας αλλά και ψαλίδια. Ρίξε μια ματιά εκεί πιθανόν να έχει ψαλίδια για αριστερόχειρες.
Το έχω δεί στο στενάκι Εμμ Μπενάκη με το κτίριο του Εθν. Ωδείου.
Είχα ψωνίσει ψαλίδι και ανοιχτήρι για την μακαρίτισσα τη νύφη μου:106:
Aν και εγώ είμαι αριστερόχειρας, το θέμα νομίζω ξέφυγε λίγο…
(δημιούργησα δημόσια ομάδα για τους “special ones” ). Όσοι πιστοί προσέλθετε!
ανοίγω μετά από καιρό το θέμα, με αφορμή ένα βιντεάκι του vikto95 που ήταν αριστερά-δεξιά, κι έμοιαζε να έπαιζε σε σύνθι για αριστερόχειρες (ανύπαρκτο φυσικά, το πολύ-πολύ να χωρίσεις στα δύο το κλαβιέ και να ρυθμίσεις να παίζει το δεξί τη συνοδεία και το αριστερό τη μελωδία).
πιστεύω πως ο καθένας πρέπει να ακολουθεί την φυσική του κλίση, για να αξιοποιήσει καλύτερα τις δυνατότητές του. όσο περισσότεροι αριστερόχειρες χρησιμοποιούν το αριστερό τους χέρι, τόσο πιο πολύ θα φτιάχνονται πράγματα και καταστάσεις στα μέτρα τους.
ειδικά για τη μουσική, έχω παρατηρήσει από φίλους που μάθανε δεξιά (ανάποδα για αυτούς) πως με το αριστερό έχουν σωστή πενιά, ενώ με το δεξί φτάνουν ως ένα (μέτριο συνήθως) σημείο. σε τέτοιες περιπτώσεις φαντάζομαι πως και να αλλάξει κάποιος χέρι, θα του πάρει λιγότερο χρόνο να φτάσει στο ίδιο και καλύτερο επίπεδο αφού έχει ήδη την αντίληψη του οργάνου. το έχει επιχειρήσει κανείς;
όποτε μου τυχαίνει αριστερός μαθητής πάντα ενθαρρύνω την αγορά αριστερής κιθάρας, εκτός κι αν δω ικανοποιητική ευχέρεια του μαθητή στο δεξί. και πάντα εκνευρίζομαι όταν ψάχνω για αριστερά όργανα και δεν βρίσκω…
είναι σκληρό να μην υπάρχει η δυνατότητα για επιλογή στην κλασσική μουσική, όπως τα παρουσιάζει ο alk. η γρίπη των δεξιοχείρων! και τέλος, μια σκέψη για το (αποκλειστικά δεξί) πιάνο: έχει το ρυθμό στο αριστερό και τη μελωδία στο δεξί, κατά μια έννοια ανάποδα απ’ότι στα νυκτά (ή με δοξάρι) έγχορδα.
ένας φλύαρος δεξιόχειρας
Προσυπογράφω και με τα δύο χέρια (δηλαδή και με το αριστερό) τα γραφόμενα του συνονόματου. Τρεις ευκαιρίες είχα στη ζωή μου να αξιοποιήσω καλύτερα τις δυνατότητες που μου δίνονται ως αριστερόχειρα, και οι τρεις πήγαν στράφι:
Η πρώτη, σε ηλικία έξη χρόνων, ήταν όταν μας μάθαιναν γραφή στο σχολείο. Στο σαφέστατο μήνυμα που έστειλα με τα κλάματά μου, μόλις (αμέσως) κατάλαβα ότι δεν γράφω τόσο ωραία και εύκολα όσο τα άλλα παιδάκια (φυσικά χρησιμοποιούσαμε όλοι / -ες το «καλό» χεράκι) κανείς, ούτε δάσκαλοι αλλά ούτε και γονείς, δε σκέφτηκε να ψάξει για την προφανή αιτία, που εντοπίζεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα: στο πέταγμα ενός ελαφρού αντικειμένου εγώ θα είχα χρησιμοποιήσει το αριστερό χέρι για να το πιάσω στον αέρα. Χωρίς αυτό το απλό τεστ, καταδικάστηκα να ταλαιπωρούμαι για περίπου τα ¾ της ζωής μου, μέχρι τα κομπιούτερ να με απαλλάξουν (περιέργως, το τυφλό σύστημα δεν ξέρει διακρίσεις αριστερού / δεξιού χεριού και ο χειρισμός του ποντικιού είναι πολύ απλούστερος από το δεξί χέρι του νυκτού οργάνου).
Η δεύτερη ήταν όταν, φοιτητής, είπα να μάθω τέννις. Το πρώτο που έκανε ο δάσκαλος ήταν να μου πετάξει το μπαλάκι (Σωστός!..), οπότε αναφώνησε – Α!!! εσύ έχεις τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα: θα πετάς τη μπάλα με τέτοιο τρόπο που ο έμπειρος αντίπαλος θα χάσει αρκετά κλάσματα δευτερολέπτου μέχρι να υπολογίσει από πού να περιμένει το μπαλάκι που του στέλνεις. Χάθηκε και αυτή η ευκαιρία, αφού έμεινα στα πρώτα μαθήματα και μου έμεινε και η ρακέτα σε κάποιο ράφι, ξεχασμένη για χρόνια.
Η τρίτη ήταν λίγα χρόνια πριν το προηγούμενο γεγονός (στα 15 μου, αλλά οι επιπτώσεις υπάρχουν μέχρι σήμερα), όταν κάποια δασκάλα μου έδειξε πως κρατάν την κιθάρα και φέρνουν αριστερό και δεξί στις κατάλληλες θέσεις για να αρχίσουν να παίζουν. Φυσικά, όταν πέρασα στο μπουζούκι, η θέση δεξιόχειρα παρέμεινε. Ακολούθησαν και δύο προσπάθειες αντιστροφής χορδών που όμως, το μόνο που κατέδειξαν ήταν ότι κάτι που εξ αρχής «κάθησε» με τον λάθος τρόπο, δεν διορθώνεται με τίποτα.
Ένας ακόμα πιο φλύαρος αριστερόχειρας.
ανοιξαμε και σας περιμενουμε …
απο μικρη με μαλωναν
χωρις ντροπη καθολου
μου λεγανε πως το ζερβι
ειν` χερι του διαβολου …
ετσι και γω πολεμησα
με το δεξι να γραφω
και την ομολογια μου
μ` αυτο σας υπογραφω …
τελειωσα το Γυμνασιο
και πηγα στον ΕΥΚΛΕΙΔΗ
για να σπουδασω σχεδιο
να εχω ενα στολιδι …
στο γραμμικο το σχεδιο
δουλευαμε το “ταφ”
αριστερα το δουλευαν
ολοι οι συμμαθητες μου
ενω εγω στα δεξια
μη σκασει ο “τζαρες” μου …
εκει πρωτοεπισημα
εδειξα την πυγμη μου
και υψωσα το αριστερο
με δοξα και τιμη μου …
αλλα , να ξερετε καλα
πως ειμαι μπερδεμενη
λεω ζερβι , εννοω δεξι
τρελαινομαι η καημενη …
μεχρι και μεσα στο ταξί
σαν ειν` να παρει τη στροφη
προσω αριστερα
ζουλα αρχιζω τους σταυρους
για να μη πω στον ταξιτζη
να στριψει δεξια … … (λογο τιμης , τετοιο χαλι) …
σκεψου και σενα δυστυχη
που εισαι δεξιοχειρ
να μη σε βρει τετοιο κακο
να πεσει μεσ’ το δρομο σου
γρια στριμμενη , παλαβη
καθολου εγωιστρια
και να 'ναι αριστεροχειρ …
Οχι βεβαια να του αλλαξουν μερια.Αν ειναι αριστερος να πεξει αριστερα και θα παιξει και καλυτερα(βλεπε αριστεροχειρες μουσικους)!:246:
Βρήκα τι θα λέω για δικαιολογία στο ερώτημα “γιατί δεν είσαι ο καλύτερος κιθαρίστας;”
Είμαι…δεξιός αριστερόχειρας!!! χε!χε!