Ο Μουφλουζέλης έφερε εντός του μια αστικολαϊκή μουσικοκειμενική παρακαταθήκη/δεξαμενή, με την οποία πορεύτηκε και από την οποία άντλησε έμπνευση, προκειμένου για τις δικές του επιτελέσεις και πραγματοποιήσεις. Στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι τυχαίο ότι ο Ηλίας Πετρόπουλος έκανε χρήση της «δεξαμενής Μουφλουζέλη», προκειμένου να καταγράψει αστικολαϊκό/ρεμπέτικο υλικό, για το οποίο μάλιστα ο Μουφλουζέλης παραπονείται ότι δεν τον μνημόνευσε.
Εδώ, στην περίπτωση αυτού του τραγουδιού του Μουφλουζέλη («Κρατώντας»), έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε διαστάσεις, τόσο διακειμενικότητας όσο και διαμουσικότητας, εκ μέρους του Μουφλουζέλη, σε συσχετισμό και «συνομιλία» με το τραγούδι «Κρατώντας απ’ το χέρι το παιδί του» του Δημ. Κόκκου από το μακρινό 1891!
Τον είχαμε «φάει με το κουτάλι» τον Μουφλουζέλη, στην εποχή του, ήδη πριν αρχίσει να φτιάχνει και δικά του (ωραιότατα) τραγουδάκια, και πράγματι δεν τον χορταίναμε. Με άνεση και βεβαιότητα λοιπόν μπορώ να πώ ότι το κομμάτι αυτό είναι προϊόν μιας στιγμής, στη σταδιοδρομία του, όπου η δισκογραφική του τον πίεζε, με επιτυχία βέβαια, να παράγει συνεχώς, ώστε και εκείνη να πουλάει συνεχώς. Από την πράγματι υπάρξασα αστικολαϊκή μουσικοκειμενική του παρακαταθήκη / δεξαμενή πάντως, εδώ δεν έγινε προσπάθεια να αντληθεί κάτι, προτιμήθηκαν τα «(μισο-) έτοιμα». Κρίμα.
Νομίζω ότι ήταν η τελευταία δισκογραφική δουλειά του,το 1985, με προηγούμενη το 1980 αν καλά θυμάμαι.Πρώτη δισκογραφική εμφάνιση του Μανόλη Πάπου,(μπουζούκια κ.α.)και του Σπύρου Γκούμα.(κιθάρες, μπαγλαμά κ.α.). Συνέβησαν και πολλά ευτράπελα κατά την παραγωγή, αλλά δεν είναι της παρούσης.Ο τίτλος του δίσκου " Εδώ είμαι εγώ", αν αυτό σημαίνει κάτι.
Αν κατάλαβα καλά, ο Μουφλουζέλης έβγαλε ένα τραγούδι που αποτελούνταν από τα σπαράγματα της μνήμης του σχετικά με ένα παλιό «ελαφρό» (μάλλον) τραγούδι. Θυμόταν καλούτσικα τη μελωδία αλλά εντελώς αποσπασματικά κάποιους στίχους, και δεν είχε συγκρατήσει ότι μιλάει για τυφλό, επομένως κράτησε τον στίχο «κρατώντας απ’ το χέρι το παιδί του» αλλά όχι το γιατί ο ήρωας του αρχικού τραγουδιού, ο Στραβογιώργης, κρατούσε απ’ το χέρι το παιδί του.
Συμπλήρωσε πρωτοτύπως τα λόγια όπου είχε κενά, το ρεμπετοποίησε μουσικά, και το έπαιξε.
Ενδιαφέρον θα ήταν να ανέφερες κανένα από αυτά τα ευτράπελα. Αυτές οι ιστορίες είναι το αλάτι και το πιπέρι της διαδρομής του κάθε ανθρώπου πάνω στη Γη!
Ε νομίζω είναι σαφές. “εδώ είμαι και δεν ξόφλησα ακόμα”
Για να ικανοποιήσω τον καλό μου φίλο Γιώργο, αλλά και επειδή με κουράζει το να γράφω σεντόνια , έψαξα και βρήκα μία καταγραφή του παραγωγού του δίσκου, Άγγελου Σφακιανάκη, όπου διηγείται διάφορα νόστιμα .
Σε αυτές τις περιπτώσεις που κρίνεται σκόπιμος ο διαχωρισμός, δε θάταν σωστό και καλό να μπαίνει και στο νέο θέμα ένας σύνδεσμός προς το θέμα προέλευσης;;;
Πράγματι, αυτόματα μπαίνει. Στο κάτω κάτω του πρώτου μνμ της νέας συζήτησης.