Κι εγώ την εκδοχή της ζωντανής παράδοσης θα υποστηρίξω. Δεν είναι μόνο ο Κασομούλης, με τους συντρόφους του μάλιστα (σταρκί, ριμπάπι, μπουζούκι), δεν είναι μόνο ο Μακρυγιάννης με τον πασίγνωστο (αλλά συνοδευτικό, όχι σολιστικό) ταμπουρά του, προσετέθη τώρα και ο ταμπουράς του Φώτου Τζαβέλα! Θεωρώ μάλιστα τον εαυτό μου τυχερό, που τον είδα και τον έπιασα στα χέρια μου πριν τα χέρια του Νίκου Φρονιμόπουλου ασχοληθούν με την αποκατάσταση του ιστορικού αυτού οργάνου ενός επώνυμου αγωνιστή.