Επεσε το παραπανω μαντολινο στα χερια μου. Θα ανεβασω και αλλες φωτογραφιες τωρα που εμαθα το κολπο…:089:
Θα ηθελα να μαθω αν ειναι καποιου αξιολογου κατασκευαστη ωστε να το επισκευασω, ή αν ειναι απο εκεινα που κανουν 200-300 ευρω, πορολη την παλαιοτητα τους.
(Τριγυρνουν αλλοκοτες σκεψεις στο μυαλο μου… Μηπως του μακρυνω λιγο το μανικακι…:092:)
Γεια σας κι απο μενα!
Η πολη στην οποια ζω τον τελευταιο χρονο, πρωην ενδοξο λιμανι της Ολλανδιας, σφιζει απο παλαιοπωλεια οποτε οταν βολταρω παντα εχω το νου μου…προχθες μια γνωριμη φιγουρα, κρεμασμενη σε βιτρινα, τραβηξε την προσοχη μου.
Ο εμπορας ειπε οτι ειναι το 1890, αλλα εμπορας ειναι και δη Ολλανδος, εγω δεν καταφερα να βρω ημερομηνια στην ετικετα και σιγουρα δεν γνωριζω. Δεν μου φαινεται σε ασχημη κατασταση αν αναλογιστω την (υποθετικη) ηλικια του.
Καποια ραγισματα κατα μηκος και κατα πλατος (στην τσακιση) + ενα ξεκολλημα του καπακιου.
Μια-δυο ντουγιες εχουν ανοιξει λιγο.
Φιγουρα λιγο κομματια.
Μου αρεσε η ταστιερα που εχει αυλακια κατα μηκος, κατω απο τις χορδες.
Ιδου
Κατα την γνωμη σας επισκευαζεται; Αξιζει;
Καθε φορα που το κοιταζω βλεπω ενα πανεμορφο τζουραδακι (η’ μισομπουζουκο) αλλα δεν ξερω αν ειναι εφικτο- παντως εχω και ενα παροπλισμενο (βυθισμενο καπακι) τζουρα για το μπρατσο. :090:
Στρατο, τι εγινε/εκανες τελικα με το μαντολινο. Με ενα γρηγορο googlαρισμα καταλαβα οτι, οπως λες, παρα την ηλικια του δεν πρεπει να εχει και καμια ιδιαιτερη αξια.
Συγνωμη για το μακροσκελες κειμενο και ευχαριστω εκ των προτερων.
Υγειες!
Καλησπέρα
θα δώσω απάντηση μόνο στο θέμα της ημερομηνίας…αυτή είναι εκτυπωμένη στα Puglisi και πάντα στο κάτω μέρος της ετικέτας…δεν τη βλέπεις γιατί την κρύβει η άλλη μικρότερη ταμπελίτσα…αν λίγο και με προσοχή αφαιρέσεις το πάνω μέρος της μικρής ετικέτας θα μάθεις πότε κατασκευάστηκε…πάντως 1890 όχι …μάλλον κοντά στο 1915 θα έλεγα…
καλή συνέχεια
Γιάννης
Ρε παιδιά, να σας πώ την προσωπική μου βέβαια γνώμη: Κάθε όργανο υπηρετεί κάποιον συγκεκριμένο σκοπό και ακριβώς για αυτόν κατασκευάστηκε. “Επιμηκύνσεις” μάνικων, αλλαγές μπράτσων και τα παρόμοια, τα βλέπω ως παρά φύσιν επεμβάσεις, ακόμα και αν δεν πρόκειται για αριστουργηματικά κομμάτια εποχής που φυσικά δεν επιτρέπεται να “πειραχτούν” κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αν εγώ ήμουν ένα τέτοιο όργανο, αυτό που θα επιθυμούσα θα ήταν να με αγοράσει κάποιος που να παίζει μαντολίνο, να με επισκευάσει με σεβασμό κάποιος καλός τεχνίτης και να μπορέσω να χαρώ πάλι τη ζωή (και τη μουσική) που ήξερα απ’ τα νιάτα μου.
1 «Μου αρέσει»
200 - 300 συν άλλα τόσα για το μανικάκι, δεν το αφήνεις καλύτερα; Εκτός κι αν δεν έχεις μπουζούκι.