Όχι, εκεί παραείναι.
Σωστά. Το «βυζαντινοί» προέκυψε από το συγκερασμό μιας μακριάς πλην γρήγορης αλυσίδας δικών μου συλλογισμών με την αφηρημάδα. Θα έπρεπε να έχω γράψει στο #2:
…σε αυτούσια ή πολύ κοντινή μορφή σώζεται σήμερα σε περιοχές ελληνικές ή που είχαν παλαιότερα διατελέσει υπό ελληνική διοίκηση (δηλ. ανήκαν στο Βυζάντιο): Αιγαίο, Θράκη, Μακεδονία, διάφορα μέρη της Τουρκίας, ή όμορες: Σκόπια, Βουλγαρία. Αλλά και στην Κροατία […], η οποία δεν ξέρω -διορθώστε με- αν υπήρξε ποτέ βυζαντινή επαρχία ή στη βυζαντινή σφαίρα επιρροής.
Μα υπήρχε λύρα στην Πελοπόννησο, αυτό είναι δεδομένο. (Έχουμε πρόσφατα συζητήσει για το αν υπάρχουν ειδικότερα στοιχεία: πού στην Πελοπόννησο, πότε, πώς τεκμηριώνεται. Όχι για το αν γενικά υπήρχε το όργανο εκεί ever.)
Άλλωστε έχω την εντύπωση ότι όταν ο Μαλτέζος βρήκε αυτή τη μοναδική και ανάδελφη λύρα, αφού πρώτα την πέρασε για αραβικό όργανο κι έψαξε στη Β. Αφρική, εκεί κάποιος του είπε «όχι, αυτό είναι κατωιταλιώτικο, εκεί να πας», και ο κατωιταλιώτης τού είπε «μα φυσικά, αυτό το έχουμε εμείς εδώ, είναι μια lira greca» (όπως λέμε καφές ελληνικός/τούρκικος/γαλλικός, ή «σκοπός Χαλεπιανός Κρήτης», «ο Ροδίτικος Καλύμνου είναι ο Κρητικός Ρόδου» και άλλα αξιόπιστα). Δε νομίζω να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα για την Πελοπόννησο από αυτό.
(Βέβαια αν ο Μαλτέζος διάβαζε Ρεμπέτικο φόρουμ θα γλίτωνε πολλά χιλιόμετρα…)