Γειά σας, καλή χρονιά.
Βάζω ένα τραγούδι που αρκετοί, κάποιοι, ίσως το θυμούνται από τα “μπλογκς” της παλιάς μορφής του ρεμπέτικου φόρουμ, αλλά αυτή εδώ είναι μια νέα ηχογράφησή του.
Το ποίημα του ανώνυμου εξόριστου παρατίθεται στο άλμπουμ “Μακρόνησος” του Γιώργου Φαρσακίδη (1η έκδοση το 1964 - σελ. 43 4η έκδοση “σκυτάλη”), από όπου (έργο του Φαρσακίδη) και το μακρονησιώτικο “τοπίο” της εικόνας. www.farsakidis.gr/10-books/20-makronisos
Για τη μουσική είμαι ο υπεύθυνος…
Καταγράφω τους στίχους από μνήμης:
ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ (ανώνυμου)
Τ’ άχαρο σχήμα σου χαράζεται παντού
Μπλάβα σημάδια αχνά στα σώματά μας
Πληγές ματώνουνε στα σωθικά μας
Μα στις καρδιές μας το γαλάζιο του ουρανού
Έρχονται οι μπόρες κι οι βοριάδες ως περνούν
Αντίσταση δε βρίσκουν στην ορμή τους
Δέντρο, πουλί ή κλαρί - τη δύναμή τους
Τα μπράτσα και τα στήθια μας τη σταματούν
Ντρέπεται ο ήλιος ως διαβαίνει απ’ το νησί
Τόσο σκυφτούς ανθρώπους ν’ αντικρίζει
Ντρέπεται για τους δήμιους μα δακρύζει
Κάποια χαράδρα όταν φωτίζει ή μια κορφή
Εκεί ψηλά σαν κάστρα υψώνονται στο φως
Κορμιά που δεν λυγούν στην καταιγίδα
Οι δήμιοι εδώ ας χάσουν κάθε ελπίδα
Είναι χαράκωμα που δεν πατά ο εχθρός
Μονάχα ο θάνατος θα βγάλει από τ’ αμπρί
Εμάς της λευτεριάς τους μονομάχους
Ροδίζει στης Μακρόνησος τους βράχους
Τ’ ανθρώπου η νίκη φωτοστεφάνωτη λαμπρή
Νίκο, Λουκά, ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθεί τρόπος για μια ηχογράφηση με τεχνικές προδιαγραφές ανώτερες από τις στοιχειώδεις οικιακές που διαθέτω, και με μουσικούς που θα μπορούν να βάλουν και το κάτι παραπάνω από όσο μπορώ ο ίδιος. Να το κάνουμε κάποια στιγμή.
Μια επιπλέον προσπάθεια μπορείτε ν’ ακούσετε στη συνέχεια.
Με διαφορετική ρυθμική αγωγή (φσσσσ!) και μια εισαγωγή ανάμεσα στις στροφές.
Και με την ευκαιρία χρόνια πολλά και καλά σε όλους!
Μπράβο Άγη!!!
Πρέπει να είναι η τρίτη επανεκτέλεση;
Μου έχει καρφωθεί αυτό το κομμάτι στο μυαλό από όταν το ποσταρες πρώτη φορά. Νομίζω ότι κολλάει πολύ η μελωδία με τους στίχους…έχει κάτι. Είναι ωραίο…το ωραίο είναι ωραίο, τέλος!!!
Είναι η τρίτη επανεκτέλεση (ανάμεσα σε περισσότερες) που νομίζω ότι μπορώ να “κρατήσω”, κι ελπίζω με την επόμενη να πω ότι, εντάξει, αυτό είναι…
Από αυτές, η δεύτερη είναι πάνω-πάνω σε αυτή τη σελίδα.
Η πρώτη επανεκτέλεση (η “μπαλάντα” όπως την χαρακτήρισε ένας φίλος τότε που την ανέβασα) βρίσκεται εδώ:
Και για την ιστορία, βάζω και την αρχική, πριν από καμιά δεκαετία…
Τη θυμάμαι κι εγώ εκείνη την πρώτη φορά. Τότε ήμουν πολύ ευχαριστημένος, κι έλεγα “μια-δυο ατέλειες, κανείς δεν θα τις προσέξει”. Σήμερα απορώ και χαίρομαι με το “θράσος” εκείνης της περιόδου, καθώς και για την ενθάρρυνση απ’ όσους στάθηκαν στο “ωραίο” που βρήκαν παραβλέποντας τις “μια-δυο ατέλειες”…
Οι φίλοι που θα βρεθούμε για την ηχογράφηση - βλέπετε δεν λέω “μάλλον” “ίσως” και τέτοια - ας κάνουν υπομονή όπως κι εγώ, ώσπου να ξεπεραστεί ο προβληματικός συνδυασμός της απόστασης και του χρόνου - που - να - φτάνει - και - να - περισσεύει.
Μέχρι τότε αφήνω εδώ ακόμα μια προσπάθεια, ως προς τον ρυθμό κυρίως…