Κοίτα να δεις σύμπτωση! Χτες έγραφα τις απορίες μου, σήμερα βρίσκω στον Ανδρίκο (σελ. 24-25) την παρακάτω ξεκάθαρη διάκριση:
…
ιδ) Αμανέδες σε επιμέρους makam με εμβόλιμα αυτοσχεδιαστικά οργανικά θέματα.
ιε) Αμανέδες δυτικότροπου ή λαϊκού χαρακτήρα με δομημένο σενάριο και εκ των προτέρων συνθεμένα οργανικά θέματα.
Στο (ιδ) υπάρχει υποσημείωση που, αφού δώσει περιληπτικά τη συνήθη δομή του κλασικού αμανέ, συνεχίζει αντιπαραβάλλοντάς τον με το τούρκικο Γκαζέλ, δύο είδη που -όπως εξηγεί η υποσημείωση- δεν ταυτίζονται, καθώς τα διακρίνει τουλάχιστον μία συγκεκριμένη διαφορά.
Στο (ιε) υπάρχει επίσης υποσημείωση, ότι πρόκειται για κομμάτια Ματζόρε, Μινόρε αλλά και Χιτζάζ, με ρυθμική υπόκρουση διάφορων μέτρων. Περιγράφεται η συνήθης δομή και δίνονται παραδείγματα: Μανές της Αυγής, Μανές της Καληνυχτιάς, Μανές Ματζόρε (που είναι χιτζάζ!), Σμυρναίικο Μινόρε, Μπάλος Ματζόρε Μανές, Φα Ματζόρε Μανές, Τζιβαέρι Μανές, Ταμπαχανιώτικος Μανές.
Σημείωση:
Για περαιτέρω παραδείγματα τέτοιων μανέδων, ο Ανδρίκος παραπέμπει στον Γ. Κοκκώνη, «Αλατούρκα αλαφράγκα και καφέ-αμάν», Λαϊκές Μουσικές Παραδόσεις - Λόγιες Αναγνώσεις/Λαϊκές Πραγματώσεις, Fagotto 2017, σελ. 115-117. Κάποιος που να έχει το βιβλίο, θα μπορούσε να μας πει ποια άλλα παραδείγματα αναφέρονται; Από αυτά που παρέθεσα από τον Ανδρίκο, μένω κατ’ αρχήν με την εντύπωση ότι πρόκειται για τέσσερις συνθέσεις όλες-όλες, με πολλά ονόματα η καθεμία.