Έχουμε δει κι αλλού τη στροφή των μουσικών οικογενειών της Κύπρου από το βιολί στο μπουζούκι, γύρω στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας (1960). Υπάρχουν κάτι φοβερές ηχογραφήσεις του Βάσου Κωνσταντίνου με ηλεκτρική λαϊκή ορχήστρα, ίσως της δεκαετίας του 70, το συγκεκριμένο είναι το αγαπημένο μου, νομίζω οι οπαδοί της ηλεκτρικής ενορχήστρωσης θα το εκτιμήσουν.
Ερώτηση.
Ο Βλάσης Κωνσταντίνου ήταν ο πατέρας η κάποιος συγγενής, του Χρίστου Κωνσταντίνου?
Κάπου είδα πως έμαθε μουσική από τον βιολιστή πατέρα του.
Το Βάσο εννοείς; Δε νομίζω, είναι Λεμεσιανός, ο Χρίστος ήταν Μορφίτης.
Μπορείς να βρεις, κάποια περισσότερα ιστορικά του Κων/νου (πχ όνομα πατρός κτλ).
Είχα συνεργαστεί μερικές φορές μαζί του(εγώ στα ηχητικά).
Τελευταία ήταν στη γιορτή κρασιού στον Μεσηνικόλα Καρδίτσας.Αν βρω φώτο από 'κείνη τη βραδυά θα ανεβάσω. Υπέροχη συναυλία.
Είχε φέρει μαζί του εκτός από τρίχορδο, ούτι, σάζι, λαούτο.!
Έχουμε κάτι λίγα για αυτόν τον υπέροχο καλητέχνη εδώ.
Ναι, πρέπει να ήταν μερακλής με τα όργανα. Φαίνεται και σε μια συνέντευξη του Νίκου Αντύπα για την ηχογράφηση του «Δι Ευχών» με την Αλεξίου:
Ο Χρήστος Κωνσταντίνου συμμετέχει στο τραγούδι, ένας εξαίρετος μουσικός, έχει φύγει πλέον ο Χρήστος, έπαιζε μπουζούκι και μες στον οίστρο πού είχα μέσα στο στούντιο του λέω:
-Χρήστο, δεν θέλω μπουζούκι.
-Έχω κάτι όργανα…
-Τι όργανα; Ό,τι περίεργο έχεις, είμαι μέσα.
Και φέρνει έναν ταμπουρά. Εξαιρετικό όργανο. Με το που ακούω τον Χρήστο να «σχολιάζει» με αυτό το όργανο, λέω «Αυτό!».
Και σε ένα ορχηστρικό του Τσιτσάνη από το αρχειο της ΕΡΤ.
