Γνωρίζει κανείς εάν οι λαϊκές κιθάρες των αφών Παναγή έχουν κάτι χαρακτηριστικό στην μορφή και τα υλικά τους όπως π.χ. μία στάνταρ φιγούρα, ένα συγκεκριμένο πάντα οκτάρι, ένα συγκεκριμένο σχήμα στο καράολο ή οτιδήποτε άλλο ( οι Απαρτιάν π.χ. έχουν σφραγίδες και από όσες τουλαχιστον έχει δει, ίδιο καράολο. Το ίδιο και τα μπουζούκια του Ζοζέφ έχουν διάφορα μέροι ίδια ή παρόμοια τελοσπάντον, απ’ τα οποία καταλαβαίνεις από μακριά ότι είναι Ζοζέφ )?Ρωτάω γιατί έχω δει μια, αλλά δεν έχει μέσα ετικέτα ή κάτι άλλο που να μπορώ να καταλάβω εάν όντως είναι Παναγή και επειδή είναι λίγο χάρβαλο, δεν αξίζει να την αγοράσω ( εάν δεν είναι Παναγή ).
Η ταμπέλα είναι από κλασσική κιθάρα των Αφων Παναγή. Φαντάζομαι και για τις ρεμπετοκιθάρες θα είχαν κάτι ανάλογο, αν όχι την ίδια ταμπέλα.
Στην οδό Αριστοτέλους στην αρχή της, δηλαδή στην πλατεία Βάθη, υπάρχει το οργανοποιείο του Κάρολου Τσακιριάν. Έχει μέσα κρεμασμένη μία εκπληκτική κιθάρα Παναγή. Μπορείς να πας και να τη δεις. Δεν ξέρω αν την πουλάει ή αν είναι κάποιου πελάτη που του την επισκεύασε. Εγώ έχω ένα μαντολίνο Παναγή αλλά δεν έχει ταμπέλα. Έχει όμως στην κολάτζα πυρογραφία με το ονομά τους και τη λέξη Αθήνα και το κλειδί του σολ που αυτό (δηλαδή το κλειδί) ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά τους (το έχουν και σε ταμπέλες τους). Πρέπει να ξέρεις ότι κατά μήκος της διαδρομής του κάθε οργανοποιός χρησιμοποιεί διάφορες ταμπέλες, κατά συνέπεια αν 2 δεν μοιάζουν μεταξύ τους δε σημαίνει κατά ανάγκη ότι η μία είναι πλαστή, μπορεί να αντιστοιχεί σε διαφορετική χρονική περίοδο. Η ταμπέλα που δείχνει ο Pakag, μια ταμπέλα ενός μπουζουκιού που είναι στο φόρουμ φωτογραφημένο και μια ταμπέλα που υπάρχει μέσα σε μια μαντόλα τους στο μουσείο μουσικών οργάνων στην Πλάκα, είναι και οι 3 διαφορετικές… Η ταμπέλα στο μαγαζί του Καρόλου είναι με το κλειδί του σολ, όπως είναι και αυτή στο μπουζούκι.
Ευχαριστώ κ.Παναγιώτη και 1980gms για τις πληροφορίες! Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει ταμπέλα ούτε πυρόγραφη σφραγίδα ( δεν το γνώριζα ότι έβαζαν πυρόγραφη σφραγίδα ). Θα περάσω οπωσδήποτε από τον κ.Κάρολο να δω την κιθάρα!
Κοίτα φίλε Kostas82, το βασικό που πρέπει να ξεκαθαρίσεις με τον εαυτό σου είναι αν θες μια καλή κιθάρα ή μια κιθάρα Παναγή…καθώς το ένα δεν συνεπάγεται το άλλο…δηλαδή μια κιθάρα Παναγή δεν είναι κατά ανάγκη πάντα εκπληκτική ούτε όμως και μια κιθάρα που αποδεδειγμένα δεν είναι δική τους σημαίνει ότι δεν είναι και καλή…Οι μάστορες αυτοί βέβαια, των οποίων η φήμη κρατάει ακόμα και σήμερα δηλαδή δεκαετίες μετά το θανατό τους, σαφέστατα έφτιαχναν καλά όργανα αλλά δεν νομίζω ότι αυτό ίσχυε κατά ανάγκη για όλα. Επίσης λόγω του ότι ήταν γνωστοί φρόντιζαν τα οργανα αυτά να έχουν διακριτικά της κατασκευής τους (κάποια ταμπέλα, κάποια πυρόγραφη επιγραφή κτλ…) εκτός βεβαίως από το προσωπικό ύφος τους που αντανακλάται στην κατασκευή. Το σημαντικό όμως είναι σε τι κατάσταση είναι η κιθάρα που από ότι κατάλαβα, σε όχι καλή. Ακόμα και αν ήταν 1000% Παναγή, ίσως το κόστος αγοράς και πίστεψέ με το -κατά πολύ μεγαλύτερο- κόστος επισκευής να ήταν απαγορευτικά. Ακόμα και να μην ήταν, η διαδικασία της ίδιας της επισκευής είναι ένα θέμα από μόνο της…Ποιος θα την κάνει, πως…κτλ. Αν είναι να γίνει μια εκτεταμένη επισκευή που μπορεί να χρειαστεί να αλλαχτούν τμήματα όπως πχ. το καπάκι, μετά μιλάμε για μια κιθάρα εν μέρει Παναγή. Αν πάλι δεν γίνει σωστή επισκευή σε κάτι μπορεί να μην παίζει σωστα… Δεν είναι και οι οργανοποιοί, μάγοι…Γιατί να καταλλήξεις με κάτι που δεν θα χρησιμοποιήσεις και θα έχεις δώσει και τόσα χρήματα? Όλα αυτά είναι σημαντικοί παράγοντες που πρέπει να σκεφτείς. Αν τα χρήματα της αγοράς είναι ελάχιστα, δοκιμασέ το, έτσι ώστε σε μια ενδεχόμενη αναποδιά να μην απογοητευτείς πολύ…Αν είναι η κιθάρα Παναγή πως το υποψιάστηκες? Λόγω εμπειρίας όχι, γιατί δεν θα ρώταγες. Λογικά στο είπε αυτός που την πουλάει…και εγώ λέω ότι έχω την κιθάρα του Ναπολέοντα…μπορώ να το αποδείξω? Μη βιαστείς σε ό’τι κάνεις…Δώσε στον εαυτό σου χρόνο να αποφασίσει σωστά…Εξάλου αν μπορείς φωτογραφησε τη και ανέβασε τις φωτογραφίες στο φορουμ…Κάποιος θα βρεθει να σου πει και αν είναι Παναγή και αν αξίζει η αγορά… Συγνώμη για το μακροσκελές του πράγματος…Καλή τύχη και κυρίως καλή απόφαση.
1 «Μου αρέσει»
Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου να με βοηθήσεις! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου σε όλα τα οποία μου είπες! Σωστά πάλι κατάλαβες ότι αυτός που την πουλάει μου είπε ότι είναι Παναγή. Δεν χρειάζεται να αλλαχθεί καπάκι αλλά σίγουρα ταστιέρα και το κακό είναι ότι δεν μπορώ να ακούσω τον ήχο της διότι δεν έχει καβαλάρη ( οπότε δεν θα με ενδιέφερε να δώσω τα χρήματα που μου ζητάει, 450 ευρά αν τη γούσταρα ) και χρειάζεται εκτός από λούστρα που είναι χάλια και διάφορα άλλα ψιλομαζεματάκια. Δεν μπορώ να την φωτογραφήσω γιατί δεν έχω τόση οικειότητα με αυτόν που την πουλάει, ειδάλλως θα ήταν όλα ευκολότερα. Αν δεν είναι πάντως Παναγή κατ’ εμέ δεν αξίζει τα λεφτά της στην κατάσταση που είναι, έχω δει parlor κιθάρες ξένων κατασκευαστών σε παρόμοια κατάσταση με 50 ευρά.
Άλλη μια αυθεντική ταμπέλα σε εσωτερικό κλασσικής κιθάρας ΠΑΝΑΓΗ.
Πράγμα που σημαίνει πως όντως υπήρχαν διαφορετικές.
Μήπως έχει κανείς φωτογραφία από τις ταμπέλες Παναγή με το κλειδί του Σολ;
Ίσως είναι δημοσιευμένες και στο φόρουμ αλλά δεν μπόρεσα να εντοπίσω καμιά.
Σε ευχαριστώ Γιώργο. Μήπως έχεις καμιά καλύτερη, να φαίνεται τι γράφει με τα κόκκινα γράμματα; Φαντάζομαι τη διεύθυνση (Πραξιτέλους 7;).
Kοίτα τις φωτογραφίες στο προφίλ μου. Έχει χαλάσει η ψηφιακή μου και δεν μπορώ να σου ανεβάσω ποιο καθαρή. Στο προφίλ έχω 3 - 4 φωτός. Πάντως για αυτό που ρώτησες, ναι, τη διεύθυνση έχει.
Να και μια ακόμα ταμπέλα, από την τελευταία φάση της ιστορίας των Παναγήδων.
Και λίγα ιστορικά στοιχεία (σε πρώτη παγκόσμια και αποκλειστική μετάδοση που θάλεγαν και τα κανάλια).
Το 1995 πέθανε ο Γιώργος Παναγής και το εργαστήριο συνέχισε ο αδελφός του, Βασίλης Παναγής (ή Τερσανέλης). Ήταν όμως μεγάλος και αυτός γιαυτό έβαλε συνεταίρο τον ανεψιό του Λάζαρο Καβάζη, που δούλευε από μικρός στο εργαστήριο. Έτσι και η ταμπέλα γράφει Βασίλης Τερσανέλης ή Παναγής & Σια. Το 1998 πέθανε και ο Βασίλης και το εργαστήριο έμεινε στον Λάζαρο Καβάζη ο οποίος όμως γρήγορα το έκλεισε λόγω ασθένειας και τελικά πέθανε και αυτός πολύ μικρός σχετικά, από καρδιά. Έτσι σταμάτησε και η συνέχεια της οικογένειας οργανοποιών Παναγή, μιας και οι δύο Παναγήδες δεν είχαν αγόρια για να πάρουν την σκυτάλη.
Υ.Γ.
Πλήρη στοιχεία για τους Παναγήδες σε προσεχές άρθρο στο blog “Ελληνες Οργανοποιοί” με πολλές ανέκδοτες φωτογραφίες.
Παναγιώτη, υπάρχουν και άλλες ετικέτες από τους αδερφούς Παναγή, με άλλη διεύθυνση. :063:
Η ετικέτα (ΧΑΒΡΙΟΥ 9) πρέπει να είναι από τις πρώτες, υπάρχει σε ένα λαούτο τους.
Γύρο στο 1975 στην Θεσ/νίκη μετατράπηκε από άγνωστο κατασκευαστή σε ούτι. Αγνωστη η ημερομηνία κατασκευής.
Η ετικέτα με το κλειδί του σολ που ανέβασα ανήκει σε μία λαϊκή κιθάρα που ζούσε για καιρό σε ένα κοτέτσι, χρησιμοποιούσε ένας κόκορας το μανίκι της για βραδινό ύπνο…:112:
Όσες πυρόγραφες σφραγίδες έχω δει σε όργανα Παναγή είναι σαν αυτή στην φωτογραφία.
Kαι εμένα τελικά ΧΑΒΡΙΟΥ λέει η διεύθυνση. Όχι την άλλη που προείπα πριν.
Και εγώ ένα μαντολίνο Παναγή που έχω την ίδια πυρογραφία με αυτή που δείχνει ο Κος Θεοδωράκης έχει…
Μπράβο σε όλους μας. :110:
Όταν βάλουμε όλα τα στοιχεία κάτω, σιγά σιγά θα αναδειχθεί η συνολική εικόνα.
Πράγματι λοιπόν το πρώτο εργαστήριο του Γιώργου Παναγή στην Αθήνα ήταν στην οδό Χαβρίου. Ήταν το εργαστήριο που άνοιξε ο Γιώργος Παναγής όταν το 1937 έφυγε από το εργαστήριο του πατέρα του στον Πειραιά. Η αιτία της φυγής του δεν ήταν άλλη από τον έρωτά του για την μέλλουσα γυναίκα του, την οποία δεν ενέκριναν οι δικοί του.
Στην αρχή ο Βασίλης Παναγής δεν ακολούθησε τον μεγάλο αδελφό του αλλά έμεινε στο εργαστήριο του Πειραιά μαζί με τον πατέρα του. Όμως όταν πέθανε ο πατέρας τους λίγο πριν από τον πόλεμο (δεν γνωρίζω ακριβή ημερομηνία), τότε και ο Βασίλης Παναγής ανέβηκε και αυτός στην Αθήνα και έτσι άρχισε η φήμη των αδελφών Παναγή. Στη συνέχεια έφυγαν από την οδό Χαβρίου και πήγαν στην οδό Πραξιτέλους 7 όπου και έμεινε το εργαστήριο μέχρι το οριστικό του κλείσιμο.
Τώρα πρέπει να επισπεύσω το άρθρο που ήθελα να κάνω από καιρό και όλο το ανέβαλα.
Να και μια προκαταβολή. 
Στη φωτογραφία μπροστά ο Γιώργος Παναγής στη μέση ο Βασίλης Παναγής και πίσω ο Λάζαρος Καβάζης. Όλα τα παραπάνω στοιχεία δημοσιεύονται για πρώτη φορά και είναι από μαρτυρίες των συγγενών των αδελφών Παναγή, τους οποίους όλοι μας ευχαριστούμε πολύ.
Το 1974, που ήμουν 10 χρονών, με πήγε η μητέρα μου στο ωδείο, να μάθω κιθάρα. Παράλληλα, πήγε και πήρε μία κιθάρα από ένα μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας. Εκανα 3 χρόνια μάθημα, αλλά μετά σταμάτησα. Ο καθένας ψάχνεται όταν είναι μικρός για την έφεση που έχει, και το παίξιμο κιθάρας “δεν τό είχα”. Η κιθάρα μπήκε στην ντουλάπα, κάπου το 1977.
Φέτος ο γιός μου, 10 χρονών ξεκίνησε να πηγαίνει για να μάθει κιθάρα, όπως ο πατέρας του πριν 35 χρόνια. “Να πάρει μια κιθάρα”, του είπαν στο ωδείο, “σιγά μην πάρει”, λέω εγώ στην μάνα του, “θα πάρει την δικιά μου. Αν σταματήσει σε λίγο καιρό, θα μας μείνει αμανάτι και δεύτερη κιθάρα”. “Θα πάει αύριο με την προχριστιανική την δική σου, και αν μου πουν ότι είναι παλιά, θα του πάρουμε καινούργια”, λέει η μάνα του, μπας και ο πιτσιρίκος αισθανθεί άσχημα με το μοντέλο του '74.
Πάει στην δασκάλα στο ωδείο (γνωστή καθηγήτρια αυτή), η οποία μόλις την είδε γούρλωσε και λέει: “καλέ αυτή είναι Παναγή, συλλεκτικό κομμάτι σήμερα! Και είναι καινούργια! Να την προσέχετε σαν τα μάτια σας!” Στο καπάκι, πάμε για θήκη σε παράρτημα γνωστού μαγαζιού και γουρλώσανε και εκεί.
Το έψαξα λίγο, και είδα ότι είχα τόσα χρόνια στα χέρια μου μία κιθάρα που λέει πολλά σε κάποιους μερακλήδες. Εγώ όμως εδώ και ενάμισι μήνα, απέκτησα πρόβλημα: κάθε φορά που ο μικρός την πιάνει να παίξει, αγχώνομαι…
Συνημμένη η δική μου συνεισφορά στις ετικέττες με το λογότυπο. Νά ΄στε καλά όλοι.
Πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες όλων… ειδικά εκείνες του PaKag μου προξένισαν προσωπικό ενδιαφέρον μιας κ τυχαίνει να έχω μία κιθάρα του Λ. Καβάση. Στο παρελθόν είχα αναζητήσει ανάλογες πληροφορίες στο διαδίκτυο αλλά τζίφος. Παραθέτω και μία φωτογραφία της ετικέτας εκφράζοντας παράλληλα κ έναν προβληματισμό: το όνομα του οργανοποιού είναι “Καβάσης” ή “Καβάζης”; (βλ. φωτό). Αν κρίνω από την ετικέτα κ φυσικά την ημερομηνία αγοράς (γύρω στο 1998) ίσως είναι μία από τις τελευταίες που είχε κατασκευάσει. Ο ήχος της ωστόσο δεν έχει κάτι το αξιοζήλευτο (για να πω την αλήθεια θεωρώ ότι με βάση την απόδοσή της ήταν υπερκοστολογημένη) αλλά και μόνο το γεγονός ότι έχω στα χέρια μου ένα όργανο που υποδεικνύει ένα κομμάτι της τεχνοτροπίας των αδερφών Παναγή (θέλω να πιστεύω ότι ο Καβάσης συνέχισε μια παράδοση προσαρμοσμένη κ στα δικά του γούστα) μου αρκεί.
Ευχαριστούμε για τη διόρθωση αλλά και για την φωτογραφία της ταμπέλας από όργανο του Λάζαρου Καβάση.
Πριν από δύο χρόνια μια φίλη μου χάρισε μια κλασική κιθάρα Αφοι Παναγή. Την είχε αγοράσει στο τέλος της δεκαετίας 1960 από την πλατεία Καρύτση. 'Ηταν άπαιχτη και χρειάστηκε λίγη συντήρηση από τον Χρήστο τον Σπουρδαλάκη ο οποίος της έβαλε και συρμάτινες μαλακές χορδές “πυραμίδα”. Τα κλειδιά ζορίζονται λίγο, αλλά ο ήχος είναι δυνατός και καθαρός. Σκέφτομαι να την επαναφέρω στη κλασική της μορφή. Ποιά είναι η γνώμη σας;