Το όργανο βρίσκεται στην ίδια κατάσταση όπως τα σκηνικά πόλεων στα γουέστερν: μόνο πρόσοψη. Τα πλαϊνά είναι κατεστραμμένα, και η ράχη δεν υπάρχει καν. Ωστόσο το καπάκι και το μπράτσο φαίνεται να σώζονται.
Θεωρείτε ότι μπορεί να επισκευαστεί, δηλαδή να ανακατασκευαστεί, και να ξαναζήσει; Αν ναι, ξέρει κανείς να προτείνει μάστορα στο Ηράκλειο που να ασχολείται με τέτοια; (Έχω κι εγώ άκρες να ρωτήσω, αλλά ρωτάω κι από δω για πιο σφαιρικά.)
Πείτε μου αν χρειάζεται φωτογραφία σε κανένα ειδικότερο σημείο.
Με μια πρόχειρη αναζήτηση βλέπω ότι υπάρχουν ακουστικές Fender squier σε διάφορα μοντέλα, που ονομάζονται μ’ έναν κωδικό. Πού θα τα δω αυτά πάνω στο όργανο; Ελπίζω όχι στην ετικέτα, που δεν υπάρχει.
Περικλή είναι μια φτηνή ή entry level, σειρά από κιθάρες. Δεν νομίζω ότι είναι του μεσοπολέμου ή ότι έχει κάποια ιστορική αξία. Σήμερα αυτές ξεκινούν από 150 δολάρια.
Να θυμάσαι ότι όλα φτιάχνονται απλά το θέμα είναι αν το τελικό αποτέλεσμα αξίζει τα λεφτά που θα δώσεις.
Α, όχι! Το να μολύνουμε την ατμόσφαιρα με αρκετά γραμμάρια λούστρα, πλαστικά, κόλλα του κόντρα πλακέ κττ, για να απολαύσουμε τη θαλπωρή (;;; ) που θα προσφέρει το κάψιμο ενός κιλού ξύλου, σίγουρα δεν συνιστάται. Στα σκουπίδια κατευθείαν, εκεί απ’ όπου προήλθε.
(Η ποιότητα του οργάνου φαίνεται καθαρά από την ποιότητα του καράολου, στη σχετική φωτογραφία. Και η επιλογή ονόματος για το συγκεκριμένο μοντέλο, χαρακτηριστική: Squier αντί Esquire.)
Με απασχολεί το θέμα: Υπο ποιές συνθήκες τα όργανα πάνε στα σκουπίδια;
Έχω 3 Μαντολίνα παλιά ιταλικά που περιμένουν χρόνια τώρα να έρθει η ώρα τους να κοιταχτούν. Χρηματική/συλλεκτική αξία μηδέν, μουσική αξία επίσης μηδέν έτσι όπως είναι οπότε ο μόνος τρόπος να επανέλθουν σε κάποια χρηστική κατάσταση είναι να ρίξω χρήματα που δεν έχω και αν είχα δεν θα τα ξανάβλεπα στη μεταπώληση.
Αρνούμαι όμως να τα πεταξω!
Ακόμα και αυτά τα εντελώς αδιάφορα στον πολύ κόσμο μαντολίνα είναι δείγματα εποχής που έφυγε και έχουν φτιαχτεί απο χέρια επιδέξια.
Εξακολουθώ λοιπόν να ελπίζω πως οι συνθήκες θα βρεθούν να συντηρηθούν στο μέλλον.
Αν λοιπόν είχα φορτωθεί αυτή την κιθάρα θα σκεφτόμουν μέχρι να εξαντλήσω όλες τις πιθανότητες για να μην καταλήξει στα σκουπίδια.
Είτε μπορεί να γίνει “δότης” σε άλλα όργανα, είτε να γίνει αντικείμενο πρακτικής μαθητευόμενου μάστορα είτε να αποθηκευθεί κάπου μέχρι να φανεί χρήσιμο
Αλεξανδρε συμφωνω με τα λεγομενα σου.
Συνηθως τα οργανα καταληγουν στα σκουπιδια απο καποιους που δεν εχουν σχεση ουτε με τα οργανα ουτε και με την μουσικη. Κληρονομοι, σπιτονοικοκοιρηδες κοκ.
Αλέξανδρε το έχω σκεφτεί και εγώ πολλές φορές. Νιώθω ότι πάσχω από το σύνδρομο του “δεν πετάω τίποτα”. Έχω μαζέψει διάφορα κομμάτια με την λογική ότι π.χ. από εκεί μπορώ να πάρω τον καβαλάρη. Ή με το ότι με κομμάτι από το σπασμένο καπάκι θα ξεκινήσω ένα μπαγλαμά. Επειδή όμως δεν υπάρχει ο χρόνος για να φτιάξω κάτι αρχίζω και μαζεύω πράγματα που στην ουσία είναι σκουπίδια. Κάτι σαν hoarder δηλαδή. Έλα όμως που ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις δεν μπορώ να τα πετάξω.
Στην περίπτωση του Περικλή τώρα θεωρώ ότι το καλύτερο θα ήταν να δει ποια κομμάτια της σπασμένης κιθάρας “σώζωνται” και να τα κρατήσει ως ανταλλακτικά για κάποιο άλλο πρότζεκτ.
Κατά την ταπεινότατη δική μου άποψη, ο μοναδικός τρόπος να φανεί χρήσιμο ένα τέτοιο όργανο είναι να κρεμαστεί στον τοίχο κάποιας ταβέρνας (ή του σπιτιού) ή, ελάχιστα καλύτερα, να δοθεί σε ένα «φροντιστήριο» που δανείζει αντικείμενα σε κινηματογραφιστές, για γύρισμα ταινιών εποχής.
Να βάζουμε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση, εδώ έχουμε ένα βιομηχανικό όργανο της πιο οικονομικής σειράς και μάλιστα του πιο κοινού και αδιάφορου είδους, αμερικάνικη ακουστική. Δεν ξέρω αν σε μερικές δεκαετίες θα αποκτήσει κάποια συλλεκτική αξία όπως τώρα εκστασιάζονται οι χίψτερζ με τις πλαστικούρες του '80 μόνο και μόνο επειδή τότε δεν είχαν γεννηθεί ακόμα οι ίδιοι.
Η συγκεκριμένη είναι Squier, θυγατρική της Fender που όμως δεν δίνει την προσοχή που δίνει πχ στην Epiphone η Gibson. Δεν ξέρω καν αν αξίζει να ξηλώσει κάποιος τα κλειδιά και κανένα καβαλάρη ξερωγώ και να πετάξει την υπόλοιπη (ή για ντεκόρ ακόμα καλύτερα).
Να πω την αμαρτία μου, το είχα σκεφτεί κι αυτό το σενάριο.
Μια πρόσοψη κιθάρας, εντελώς χωρίς τρίτη διάσταση αλλά ταυτόχρονα εμφανώς αληθινή, έχει ενδιαφέρον ως διακοσμητικό. Αλλά μήπως είναι πολύ φτηνό να βάζεις τέτοια πράγματα σ’ ένα σπίτι που έχει ήδη πολλά πραγματικά και ενεργά μουσικά όργανα;…
Η κιθάρα είναι βίαια σπασμένη. Παραπέμπει στην παραφορά κάποιου καβγά ή, εν πάση περιπτώσει, σε κάτι στο οποίο δεν έφταιγε η ίδια. Μια έστω και υποτυπώδης δεύτερη ευκαιρία τής αξίζει, αν βρεθεί ότι κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικά εφικτό.
Λες; Δώρο σε όποιν θέλει να προσπαθήσει να την αναστηλώσει; Χμμμ…
Βεβαιότατα, πολύ καλή ιδέα! Άνοιξε καλύτερα καινούργιο θέμα, με τίτλο «Σπασμένη κιθάρα χαρίζεται σε όποιον θέλει να προσπαθήσει να τη σώσει» ή κάτι ανάλογο.
Επειδή έχω το βίτσιο με τα όργανα, τακτικά κοιταω δημοπρασίες. Δε φαντάζεστε πόσο συχνα εμφανίζεται σαβούρα παλιων μαστόρων που πλέον δεν είναι ενεργοί: Κουτιά με παλιούς καβαλάρηδες που δεν ταιριαζουν πουθενά, με στριφτάρια που έχουν λιώσει, με κομματια απο βιολιά, με κατι εργαλεία χιλιοακονισμένα κλπ κλπ.
Πολύς κόσμος δεν πετάει ότι περάσει απ τα χέρια του. Πιστευω για τον οργανοποιό είναι ένας συνδυασμός πραγματων: Απο τη μία ένας συναδελφικος σεβασμός που τον υποχρεώνει να μην καταστρέφει μέρη που φτιάχτηκαν απο ανθρώπους του επαγγέλματος και απο την άλλη μια πρακτική διάθεση και ελπίδα οτι κάτι απο αυτα θα φανεί χρήσιμο.
Είναι μια Fender Squier, δηλαδη μια μαζικης παραγωγης κιθαρα, φτιαγμενη στο εργοστασιο της Ινδονησιας λογικα. Αν ειναι λιγο παλιοτερη, της Κινας. Δεν ειναι οργανο ‘‘αξιας’’, ειναι στην φτηνη κατηγορια, κατω απο 250 ευρω. Αν δεν απατωμαι. Οι ακουστικες Fender οχι squier, σε γενικες γραμμες ειναι φτηνες κιθαρες. Οι Squier ειναι οι φτηνης γραμμης κιθαρες της Fender.
Φυσικα και σωζεται, αλλα με μεγαλο κοστος. Ειδικα αν δε θες να φαινεται η επισκευη, γιατι αν δεν μπουν αλλα ξυλα δε γινεται.. Εχει βαψιματα, εχει βερνικωματα, εχει μαραγκοδουλεια παρα πολλη. Πολυ πιο ακριβη επισκευη απο το οργανο μαλλον. Καλη περιπτωση για επισκευη σε καποιον που θελει να μαθει!
Ουσιαστικα πρεπει να γινει καινουργιο μεγαλο μερος του κουτιου. Το πισω μερος ολοκληρο, και το πλαινο.
Πολυ χρονοβορα δουλεια
