Αν ξέραμε την εθνικότητα του μουσικολόγου που έκανε τις ηχογραφήσεις, ίσως το γεγονός ότι πέρασε και από Βουλγαρία να είναι ένδειξη του πότε έγιναν. Αν είναι γιουγκοσλαβικές ηχογραφήσεις, πρίν τον πόλεμο αποκλείεται, το Πετρίτσι και περιφέρεια φαίνεται ότι ήταν κράτος εν κράτει των κομιτατζήδων, που μάλιστα δολοφόνησαν ένα Βούλγαρο πρωθυπουργό λόγω της επαναπροσεγγιστικής πολιτικής του με τη Γιουγκοσλαβία.
Μπορεί να είναι βουλγαρικές ηχογραφήσεις από την εποχή του πολέμου και της κατοχής/προσάρτησης της γιουγκοσλαβικής μακεδονίας στην Βουλγαρία, αλλά τότε θα είχε και ανάλογες ηχογραφήσεις από την βουλγαρική ζώνη κατοχής στην Ελλάδα. Άρα μάλλον θα είναι γιουγκοσλαβικές ηχογραφήσεις αμέσως μετά τον πόλεμο.
Ο Τίτο γίνεται «αδέσμευτος» το 1948, ενώ η Βουλγαρία παραμένει στη σοβιετική σφαίρα επιρροής μέχρι το τέλος. Η αγγλική βικιπαίδεια λέει ότι ειδικότερα από το 1958 και μετά η Βουλγαρία αλλάζει πολιτική στο θέμα της σλαβομακεδονικής γλώσσας, και την θεωρεί διάλεκτο της βουλγαρικής. Αυτό το πολιτικό κλίμα μάλλον χρονολογεί τις ηχογραφήσεις στο 1945-48, το πολύ μέχρι 1958, αλλά όλα αυτά είναι ικασίες. Μπορεί να πρόκειται για πολίτη τρίτης χώρας , το Μπάρτοκ ή κάποιο επίγονο του.