Καλησπέρα, είμαι αυτοδίδακτος ημιμαθής κιθαροπαίχτης – έως τώρα αναγνώστης του φόρουμ, και πλέον μέλος
Ζω και εργάζομαι στο Σικάγο, πρόσφατα έκλεισα τον ένα χρόνο, και η κιθάρα μου κρατάει συντροφιά. Παίζω για να χαλαρώσω, αλλά θα ήθελα να βελτιωθώ. Αγόρασα το βιβλίο “Λαϊκή Κιθάρα” του Δημήτρη Μυστακίδη, αλλά τελευταία έχω τεμπελιάσει και δεν βελτιώνομαι. Πολλές φορές παίζω κάτι που ήδη ξέρω, ή δεν προσπαθώ να βελτιωθώ, και συχνά καταλήγω να παίζω μόνο ρυθμικά. Σκέφτομαι να κάνω μαθήματα, αλλά η διαφορά ώρας και ο περιορισμός του ότι μπορώ μόνο ΣΚ το κάνουν κάπως δύσκολο. Υπάρχει κάποιος τρόπος να αναγκάσω τον εαυτό μου σε κάποιο πρόγραμμα; Ίσως υπάρχει κάποιος που τουλάχιστον να μου κάνει κριτική σε τεχνική και να με πιέζει να εξασκούμαι;
Επιπλέον, θα ήθελα πολύ να έχω κάποια τοπική μουσική “παρέα”, αλλά όσο έψαξα δεν βρήκα κάτι (ομολογουμένως δεν έψαξα και πολύ) . Αν γνωρίζετε κάτι θα το εκτιμούσα!
Καλώς ήλθες Raf και καλές συζητήσεις να έχουμε !
Υποθέτω έτσι όπως τα περιγράφεις ότι θα ήθελες έναν δάσκαλο να σε βάλει σε μια σειρά και να έχεις και λίγο την έννοια της ύλης που πρέπει να βγάλεις σε 1 ή σε 2 εβδομάδες.
Την ‘‘τεμπελιά’’ σου την καταννοώ γιατί την έχω και εγώ… τι πιο όμορφο από το να παίζω 5-6 πράγματα που τα έχω για μια ώρα από να ανεβοκατεβαίνω κλίμακες με έναν μετρονόμο να βαράει ?
Αλλά από την στιγμή που πληρώνω τον δάσκαλο συνηδειτά με χρήματα που δεν περισεύουν, με πιέζω με έναν τρόπο ώστε να έχω ένα πρόγραμμα μελέτης…
Άσε που τα μαθήματα είναι λίγο καράτε κιντ, κάνεις ασκήσεις ανευ ηχητικής σημασίας και μετά από ένα χρόνο τα βρίσκεις μπροστά σου είτε σε τραγούδια είτε σε αυτοσχεδιασμούς κ.τ.λ.
Υπάρχουν εδώ παιδιά που διδάσκουν κιθάρα και σίγουρα αυτοί θα σου δώσουν μια πιο έμπειρη συμβουλή και ίσως βγάλετε και άκρη με την διαφορά ώρας.
Ναι ακριβώς! Βεβαίως, αν κάποιος το δει που είτε ο ίδιος είτε έχει να προτείνει κάποιον που παραδίδει μαθήματα και δεν έχει θέμα με τη διαφορά ώρας, ας μου στείλει μήνυμα. Ίσως καλύτερα να ξαναρωτήσω σε κάποιο άλλο μέρος του φόρουμ αν δεν πάρω απάντηση – ο συνειρμός με έφερε να τα γράψω όλα σε ένα ποστ
Μια χαρά αυτοπαρουσιάστηκες και τα είπες. Πρόχειρα μου έρχονται ο @liga_rosa και ο @icetelli που κάνουν μαθήματα αλλά δεν θέλω να ξεχνάω κάποιον. Όπως και να έχεις με λίγο ψάξιμο εδώ μέσα (αυτό προσπάθησε να μην το βαρεθείς, έχει ψωμί το φορουμ) θα βρεις και δασκάλους και υλικό !
Γεια χαρά raf! πρώτα από όλα καλώς όρισες. Πιστεύω το πιο σημαντικό στην εύρεση δασκάλου είναι να είναι ο σωστός για σένα .Οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι και δεν μαθαίνουν το ίδιο . Οπότε φρόντισε να καταλάβει ο δάσκαλος τι θές να μάθεις. Δεν γνωρίζω να σου πω που θα βρείς δάσκαλο , όμως πιστεύω με αρκετό ψάξιμο κάτι θα βρεις στο μακρινό σικάγο αν ψάξεις λίγο παραπάνω . καλή τύχη και συνέχεια σου εύχομαι !
Καλώς ήρθες @Raf! Μακάρι στο Σικάγο να βρεις παρέα να παίζεις, είναι το πιο σημαντικό για την πρόοδο στο όργανο. Κι αν δεν βρεις έτοιμο μπουζουξή ή κιθαρίστα, μπορείς να πείσεις κάποιον να ξεκινήσει μαθήματα για να παίζετε μαζί (χρονοβόρο σενάριο αλλά και μόνο η διαδικασία θα σας συνεπάρει).
Ξέρω τον Michael Dotson, έναν τρομερό μπλουζίστα από το Σικάγο που πηγαινοέρχεται Ελλάδα, μπορεί να ξέρει κάποιους Έλληνες μουσικούς εκεί. Βέβαια είναι σε εντελώς άλλο ύφος, αλλά επίσης θα ήταν καλή ιδέα να μάθεις μπλούζ μια και είσαι εκεί.
Σκέφτηκα ότι αν ήμουν Σικάγο θα ήταν φοβερή ευκαιρία να βουτήξω στα μπλουζ! Εξάλλου λαϊκή μουσική είναι κι αυτή, και όπως είναι τοπική παράδοση θα υπάρχουν άπειρα μέρη και παρέες να παίξει κανείς.
Δεν είναι κακή ιδέα, αλλά θα ήθελα να αφιερώσω πρώτα χρόνο σε μουσική που την νιώθω πιο κοντά στην καρδιά μου. Πράγματι είναι αρκετά εύκολο να βρω μαθήματα πιο “τοπικής” μουσικής, αλλά δεν μου κρατά παρέα το ίδιο καλά. Μια ζωή όμως έχω μπροστά μου, έχω καιρό να εξερευνήσω και την Αμερικάνικη μουσική
Σε καταλαβαίνω (όσο μπορώ από μακριά), και δεν ήθελα να απαξιώσω την νοσταλγία για τον τόπο σου. Να με συμπαθάς.
Για μένα το σκέφτηκα που αγαπάω πολύ την μαύρη μουσική, πάντως μακροπρόθεσμα θα σε έβαζε στην ζωή της πόλης αν έμπαινες στην μουσική της.
Μακάρι να βρεις σύντομα παρέα και δάσκαλο (από ομάδες στο φβ, από συλλόγους, από το φόρουμ).
Είναι ένας καλός φίλος στο Chicago και εξαίρετος μουσικός. Παίζει σχεδόν 10 οργανα (ίσως και παραπανω) , και ολα σε καλο επίπεδο. Επισης ειδικεύεται στο λαϊκό, δημοτικό και σχεδόν σε όλες τις παραδοσιακές μουσικές της Ελλάδος. Παίζει μπουζούκι, λυρα , κλαρινο , κιθάρα, μπασο, ακορντεόν, λαουτο, βιολι , κρουστά, τσαμπουνα, κ.α. Το όνομα του είναι Δημήτρης Ντάλας. (Dimitis Dallas). Με το παιδι συνεργάζομαι προσωπικά καθώς παιζουμε μαζί κάποιες φορές με το συγκρότημα “Ενταση” το οποίο ειδικεύεται σε όλες τις παραδοσιακές μουσικές της Ελλάδος. Αν χρειαστείς περαιτέρω πληροφορίες πες μου.
Σοβαρά μιλάς; Κατά σύμπτωση μόλις τις προάλλες τον «γνώρισα» μέσα από τα βιντεκάκια του στο ΥΤ. Ο τύπος είναι απίστευτο ταλέντο. Πολυοργανίστες έχουμε ξαναδεί, αλλά αυτός είναι …άνω ποταμών! Δεν ήξερα ότι είναι στην Αμερική. Τόσα διαφορετικά ρεπερτόρια -μερικά άκρως ιδιωματικά- με πραγματικά πλήρη προσέγγιση του κάθε ύφους!
Είμαστε πολύ καλοί φιλοι και παίζουμε συχνά μαζί.Μενει μόνιμα στο Chicago. Όλοι στην “Ενταση” είναι πολυοργανιστες εκτος απο εμένα που παίζω μόνο λαουτο. Προχτές μιλούσα με τον κουμπάρο σου από Φλόριντα. Θα τα πούμε κάποια στιγμή φιλε…
Ο μεν κουμπάρος από τη Φλώριδα είναι ο Παναγιώτης (Πάντυ) Λυγκ, επίσης εξωφρενικό ταλέντο. Τον έχουμε αναφέρει κυρίως για το εθνομουσικολογικό του έργο (αρχεία Νοτόπουλου, phd για τους Μυτιληνιούς μουσικούς των ΗΠΑ, μελέτη για το Τσετσέν Κιζί). Ο δε Ντάλας, παιδιά, μπορεί να μην τον ξέρω προσωπικά αλλά αυτό που γράφει ο Βασίλης
…, αν και μοιάζει πομπώδες, δεν έχει ίχνος υπερβολής. Ενδεικτικά να προσθέσω ότι λύρα παίζει και κρητικιά και καρπάθικη και θρακιώτικη (εντελώς διαφορετικό ύφος, ακόμα και το κράτημα του οργάνου αλλάζει), αλλά και γκάιντα. Είδα ακόμη κι ένα βίντεο «μαθαίνω σαντούρι», όπου φυσικά δεν παίζει σπουδαία αφού όπως λέει μαθαίνει, και το ανεβάζει χωρίς κανένα κόμπλεξ!
Πραγματικά ναι η Αμερική έχει πολλούς που στηρίζουν καλα το παραδοσιακό (και όχι μονο) και παίζουνε πολλαπλά οργανα. Είναι ξέρεις η λησμονιά και η πεθυμια της πατρίδας. Όπως λέμε και στη Κάρπαθο: “Που γεννηθεί στη φυλακή της φυλακής θυμάται!!!”.
