Μιας και μου αρέσει γενικά να δοκιμάζω πράγματα, είπα να δοκιμάσω το προϊόν του θέματος μήπως καταφέρω και δώσω περισσότερο ζωή στις χορδές μου.
Φυσικά και δεν είναι προϊόν κατασκευασμενο συγκεκριμένα για μπουζουκι αλλά είναι για γενική συντήρηση χορδών.
Στα πλαίσια της έρευνας αγοράς είδα κάποιες παρουσιάσεις του προϊόντος στο YouTube από διάφορους κιθαρίστες οι οποίοι σε γενικές γραμμές υποστήριζαν ότι είχαν ως αποτέλεσμα πιο καθαρές και απαλές χορδές μετά την χρήση του.
Περνάμε 1-2 φορές τις χορδές πάνω κάτω με αυτό και έτοιμο με απλά λόγια.
Η προσωπική μου εμπειρία δεν είναι και τόσο θετική, το προϊόν κάνει αυτά που υπόσχεται. Κατά έναν τρόπο οι χορδές δίνουν αίσθηση ότι είναι πιο καθαρές από πριν και τα δάχτυλα γλιστράνε πολύ πιο εύκολα. Το αρνητικό είναι ότι μετά την χρήση του άλλαξε ο ήχος και έγινε πιο θολός και λιγότερο οξυς, κάτι το οποίο βέβαια φεύγει μετά από καμιά ώρα παίξιμο. Ίσως στην κιθάρα να μην είναι αισθητή η διαφορά πόσο μάλλον στα μπάσα και στις ηλεκτρικές αλλά στο μπουζούκι ήταν αισθητό και άσχημο και θέλει λίγο χρόνο να επανέλθει ο καθαρός ήχος.
Δεν αποκλείω όμως σε κάποιο άλλο μπουζούκι με άλλες χορδές να μην επηρεάζει τον ήχο εξαρχής.
Υπάρχουν και σε σπρέι αντίστοιχα προϊόντα. Όχι πολύ χρήσιμα κατ’ εμέ.
Δίνουν ένα σύντομο χρονικό διάστημα “εντυπωσιασμού”, που γλιστράει το χέρι πάνω (αλλά κρατάει λίγο, σύντομα φεύγει το effect).
Βάζουνε μερικοί οργανοποιοί τέτοια προϊόντα μετά από το σέρβις συνήθως. Για να σου δώσουν μια παραπάνω αίσθηση διαφοράς στο όργανο, πιο ευκολόπαικτο και καλά.
Τις χορδές τις περνάμε με ένα πανάκι μετά το παίξιμο να φύγει όσος ιδρώτας γίνεται και that’s it. Δε χρειάζεται πολλά παραπάνω.
Άμα φτάσουν οι χορδές τώρα σε σημείο που να θέλουνε καθάρισμα, να έχουν αλλάξει χρώμα, να μη γλιστράνε πλέον κλπ κλπ, απλά τις αλλάζουμε, γιατί το πιο πιθανό είναι ότι θα χάνουν κι όλας.
(Μιλάμε για μπουζούκια βέβαια έτσι; όχι για κοντραμπάσα )
Ε, πώς αλλιώς; Κανονικά, όπως κι εμείς. Εντάξει, αντί για τσιμπίδι για κόψιμο των χορδών στο κατάλληλο μήκος, μπορεί στο κοντραμπάσο να βολεύει καλύτερα ηλεκτρικός δίσκος….
“Kανονικά, όπως κι εγώ» έπρεπε να είχα πεί: εγώ δεν κάνω «θηλειά» μόλις περάσω τη χορδή από την τρύπα. Κόβω από πριν κάθε ζεύγος χορδών σε τέτοιο μήκος, ώστε στις ψιλές να πάρει 2 – 3 βόλτες και στην μπουργκάνα 4 – 5. Μόλις ξεπεράσει η χορδή την τρύπα, την τσακίζω και την κρατάω με το δάχτυλο πάνω στον άξονα, τυλίγοντας με το άλλο χέρι και προσέχοντας να μην καβαλικέψει καμμία βόλτα. Για το κοντραμπάσο βέβαια, η λύση θηλειάς δεν νομίζω ότι θα συνιστάται….
Δεν είναι πια πολλοί οι θιασώτες της προσέγγισης αυτής, παλιά ήταν σχεδόν όλοι. Το χαρακτηριστικό αυτής της λύσης είναι ότι απ’ την κλειδιέρα φεύγει ένα συνοθύλευμα τελιών προς όλες τις κατευθύνσεις, που εμένα πάντως δεν μου αρέσει καθόλου. Μάτι πάντως, δεν έχει βγει μέχρι τώρα…
Ημέρα αναθεωρήσεων η σημερινή. Να συμπληρώσω ότι έκανα το λάθος που είχα δει σε βίντεο παρουσίασης του λιπαντικού και με το σφουγγαράκι πέρναγα τις χορδές από τον πάνω καβαλάρη εώς τον κάτω.
Τελικά θέλει ελάχιστο πέρασμα από τον πάνω καβαλάρη εώς το τελευταίο τάστο και απαλό σκούπισμα με στεγνό πανάκι.
Με αυτόν τον τρόπο ελάχιστα θα επηρεάσει τον ήχο.
Στα υπόλοιπα ισχύει ότι έχουμε γράψει : σώζει καταστάσεις σε γλέντια, βοηθάει να μεγαλώσει η διάρκεια των χορδών αλλά δεν γλιτώνει κανέναν από την αλλαγή χορδών για πολύ.
Προσωπικά όταν το χρησιμοποιήσω μετά από ελάχιστες μέρες αλλάζω χορδές για να μην το έχω ανάγκη κάθε τρεις και λίγο, σαν αξεσουάρ.
Για “τεμπελάκους” είναι ότι πρέπει.