Ρε συ Μπαγιοκο δε μ’αφηνεις να δουλεψω κι εχω πολυ δουλεια …
Τελος παντων θα σου απαντησω αφου μας ανοιξες την ορεξη με τα σουτζουκακια …
Οσο για τριγωνα εχει κι εδω στα Χανια …νιαμ, νιαμ !!
Λοιπον κατ’αρχην να ξεμπερδευουμε με Παπαζογλου και Μαλαμα, τον Παπαζογλου τον παω βεβαια, τον Μαλαμα ουτε κρυο ουτε ζεστη, ενα “Τσιγαρο ατελειωτο” διαμαντι εχει γραψει κι απο κει και περα μετα το 1ο τραγουδι που θα ακουσω ψαχνω για ξυραφακια …
Παρεπιπτοντως τις προαλλες ακουσα ενα παλιο λαικο δεν θυμαμαι που και πως και εχει τη φραση
“Ατελειωτο τσιγαρο” νομιζω δεκαετιας 60 ηταν.
Λοιπον τωρα για το Χ"Γιαννη οπως λες κι εσυ εμεις της καποιας ηλικιας ουτε νομιζω μας τραβαει ουτε μας συγκινει αυτο το στυλακι. Τι να μας πει τωρα ο νεαρος : ημουνα μικρος για τοσα ανοιγματα και κατι αλλα φαιδρα -το λιγοτερο.
Τωρα που του γραφει στιχους αυτη η κοπελλα-κυρια δεν ξερω τι ειναι, κατι γινεται. Αυτα τα δυο γρηγορα-ποπ που εχει πει καλουτσικα ειναι, αλλα
πολυ αναλαφρα για το στυλ που νομιζω οτι πουλαει.
Γι’αυτο του τα χωνει ο Πανος, ο οποιος εχει περα για περα δικιο καπου φτανει βεβαια και στην εμπαθεια, αλλα αυτα ειναι συνηθισμενα μεταξυ καλλιτεχνων…
Παμε και στους Πυξ Λαξ. Ξερουμε ολοι λοιπον οτι τον πρωτο καιρο μουσικη και στιχους εγραφε αποκλειστικα αυτος ο παλιο-ροκας ο Ξυδους
και ενω ειχε υλικο πλασσαραν τα πιο χαζοτραγουδα για να πιασουν το μεγαλο κοινο, γιαυτο βαλαν και τον Καρρα, κατι σαν τον Τερζη τοτε απο φημη. Αργοτερα εγραψαν δυο καλα δισκακια
-εννοωντας για το κοινο που απευθυνονταν- και επειδη εχουν ενα απ’τους καλυτερους τραγουδιστες στο ελλ.ροκ -που θα μπορουσε να πει κι αλλα- τον ΣΤΟΚΑ και ενα αρκετα καλο δημιουργο τον Πλιατσικα
αλλα και λογω Νταλαρα εκτιναχτηκαν.
Απο κει και περα εχω να προτεινω κι εγω με τη σειρα μου μπαμιες κοκκινιστες, αγγιναρες α λα πολιτα και κολοκυθια με τα αυγα …
ΚΑΛΗ ΧΩΝΕΨΗ !!
Ξεχασα να πω για τα ακκορντα και οντως εδω συμφωνουμε απολυτα.
Αλλο ηθελα να πω ομως. Μου τη δινει αυτη η εμμονη στο ιδιο στυλακι (μουσικα) αυτα τα μινορια -μελωδικα πως τα λενε- μια ξερη κλιμακα για να πουμε ολα τα ρουτινιαρικα
“βασανα μας”, οπως μου βουλωσε η ταπα της πισινας, εχασα ενα πεδιλο του σκι, με επιασε λαστιχο στο τζιπ καθως πηγαινα στην ΑΕΠΙ με τη σκουπιδοσακουλα να πληρωθω και αλλα τετοια λυπητερα μη σας χαλασω τη διαθεση …
Αρα συμφωνουμε οτι καλα κανει ο ΟΣΚΑΡ ΠΗΤΕΡΣΟΝ που βαζει 38 ακκορντα το λεπτο
και επισης καλα κανει και ο ΜΑΡΚΟΣ που βαζει ενα ακκορντο στον “Ισοβιτη” και σε πεθαινει με τον περιεργο αυτο σπανιο δρομο -χουζαμ πειραιωτικο(;;)- και ολα αυτα που μας αραδιαζει εν ετει 1934.
Χανουμε το χουζαμ, χανουμε το σαμπαχ κλπ κλπ και
θα μεινουμε με ενα μινορε ευρωπαϊκο ;;
Ας το παλεψουμε τουλαχιστον λιγο ρε παιδια !!
Μιά και ξεφύγαμε (άλλη μιά φορά) από το ρεμπέτικο και το παραδοσιακό, θα πω κι εγώ την κουβέντα μου! Έ, λοιπόν, κρατήστε δύο ονόματα: Κώστας Καραφώτης, Σταύρος Κωνσταντίνου. Ο πρώτος έχει μιά φωνάρα λαϊκή, και κυρίως, ΠΑΤΑΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΝΟΤΕΣ! Ο άλλος είναι Κύπριος, φωνάρα μπαλαντοειδής, τον Πάριο τονε κάνει σκόνη. Κι από γύρω τους, αρκετά νέα παιδια μ’ εξαιρετικές φωνές. Είναι καταπληκτικό αυτό το φαινόμενο, μέσα σ’ ένα χρόνο να ξεπεταχτούν τόσες φωνές, διαρκείας τουλάχιστον 20 χρόνων. Είχαμε άλλα 20 τόσα χρόνια να δούμε τέτοια φαινόμενα. Αλλά φυσικά, αν αυτή η πιθανότητα αναγέννησης δεν συνοδευτεί από νέους και σπουδαίους τραγουδοποιούς, ίσως να πάει χαμένη.
Αυτά, και πίσω στον Παγιουμτζή!
Κι η Τάμτα είναι εξαιρετική και θα κάνει αναμφίβολα καριέρα.
Γράψτε ακόμα ένα όνομα: Γιώργος Παπαδόπουλος.
Στον τομέα του ελαφρολαϊκού θα κάνει μπαμ!
Κι ακόμα ένα: Ευσταθία
Είναι μια κοπελιά που την άκουσα μόνο μια φορά να τραγουδά δύο κομμάτια. Το ένα (τζαζζέ κομμάτι) το ξέσκισε πραγματικά.
Κωστα μου αμφιβαλω λιγο…
Να δουμε παραπερα τι ρεπερτοριο θα τους δωσουν οι εταιρειες τους (;
Και για να παρω θεση στο θεμα νεοι τραγουδιστες,
πρωτον αυτη η συμπαθης Τζουλι Μασινο εχει μια δικια της αλλοκοτη μεθοδο που δεν ξερω κατα ποσο την ακολουθανε τα παιδια, δευτερον εκει που πασχουν οι νεοι τραγουδιστες γενικως ειναι οτι το τελευταιο πραγμα που κανουν να εκπαιδευτουν θεωρητικα και πρακτικα ή να κατσουν διπλα σε μια φωναρα και να πατησουν πανω.
Ανοιγουν το στομα και τραγουδανε ενστικτωδικα και
μετα απο 5-6 παλαμακια νομιζουν οτι εγιναν …ξερω γω.
Ασε που στην τηλεοραση υπαρχουν κατι κομπλεξικοι
ηχοληπτες και λοιποι που δε σε αφηνουν να ακουστεις οποτε και μια καλη φωνη στην tv αδικειται.
Εχω ακουσει και την Αλεξιου στην τηλεοραση να φαλτσαρει.
Και τριτον καποιοι με ικανοτητες (Καραφωτης, Ραλλια) χρησιμοποιουν για επιδειξη τις γνωσεις ή ικανοτητες τους κανοντας περιττους λαρυγγισμους, και αντι να κανουν τον ακροατη να ακουσει και να ευχαριστηθει το τεμαχιον, αυτοϊκανοποιουνται ματαια με τα τερτιπια τους, …νομιζω.
Δεν ξέρω αν λέμε το ίδιο, αλλά δεν πολυπιστέυω πως ο καιρός ευνοεί τι καλό τραγούδι, εκτός κι αν εννοούμε τις επανεκτελέσεις οι οποίες πλέον κούρασαν αν και ‘‘δουλεύουν’’ ακόμα. Οπότε, τι να τις κάνεις τις καλές φωνές, ακόμη κι όταν υπάρχουν; Λογικό είναι που ξεφτιλίζονται απ’ τους λαρυγγισμούς και απ’ την επιδειξιομανία τους.
Πάμε ανάποδα: Στις καλές περιόδους της χυμώδους μουσικής ζωής, το γκανιάν λαϊκό τραγούδι μερικές φορές το σήκωσαν ακόμη και ‘‘κακές’’ φωνές. Ετσι δεν είναι;
Σα να λέμε καλό το μαχαιροπήρουνο αλλά ψητό δε μας φέρατε.
Όλα αυτά απολύτως σωστά. Μην ξεχνάμε το “Μαντολίνο” του Χατζηδάκι, με τη… Ζωή Φυτούση. Γιά να μην πω γιά τη Ντόρα Γιαννακοπούλου.
Εκείνο όμως που μούκανε εντύπωση σε κάποια απ’ αυτά τα παιδιά (όχι όλα, βέβαια) είναι η σεμνότητα και η ευγένειά τους. Επιτέλους, δεν ακούμε πιά τόσο συχνά το “ρε μαλάκα!”
Φυσικά, αν δεν εμφανισθούν νέοι συνθέτες και στιχουργοί με ταλέντο και όραμα, και αν (επί πλέον) δεν τους μπλοκάρουν και πάλι οι Εταιρίες, σαφώς και δε θα γίνει τίποτα.
Εχεις κάτι υπόψη σου Κώστα;
Μιλάω για το “μπλοκάρισμα” απ’ τις εταιρείες.
Αν γράφεται - γράψ’ το, ειδ’ άλλως από κοντά.
Μαθαίνω πως θα τα πούμε στο Βόλο. Ισχύει;
Βεβαίως και ισχύει, και προτείνω όποιος έχει συλλογές με MP3 να τις φέρει να κάνουμε ανταλλαγές. Εγώ έχω μόν CDs.
Όσο γιά τις Εταιρίες, ξέρω πως του 12 του Fame τους έχει ήδη κλείσει η Heaven, και κάποιους από τους άλλους τους έκλεισε η ΜΙΝΟΣ. Ξέρω όμως πως πολλά απ’ αυτά τα παιδιά εμφανίζονται ως ακληρά καρύδια, και -γιά την ώρα τουλάχιστον- δεν είναι έτοιμα να δεχτούν τις σκυλλο-λαϊκο-ποπ προτάσεις των Εταιριών. Ίσως (λέω, ίσως) μπορούμε κάπως να βοηθήσομε.
Χαίρομαι από τώρα που θα σε δω, Κώστα, αλλά και τους άλλους, να μη ζηλέψουνε…
Πάντα είχα την εξής απορία: στην Αυτοβιογραφία του Γενίτσαρη αναφέρεται ότι οι Λαδάδες γράφτηκαν και συντέθηκαν επί Κατοχής. Όμως η τονισμένη φράση σε ένα τετράστιχο των «Λαδάδων» (ο τονισμός δικός μου)
Που τους κρεμάσαν και τους δυό
ψηλά σε μια κολώνα
οι Γερμανοί οι βάρβαροι
και το θυμάμαι ακόμα
με κάνει να αμφιβάλλω σφόδρα γι αυτό, τουλάχιστον το συγκεκριμένο κομμάτι. Η φράση αυτή αποκτά νόημα, μόνο αν περάσει πολύς καιρός απ’ το συμβάν. Η Κατοχή κράτησε τέσσερα (μόνο) χρόνια.
Να σημειώσω επίσης ότι Οι λαδάδες ηχογραφήθηκαν πρώτη φορά, πάρα πολύ μεταγενέστερα.
μήπως άλλαξε η στροφή όταν ηχογραφήθηκε το κομμάτι;
Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μάθουμε ποτέ. Όμως, παράξενο μου φάνηκε….
Ε καλά, και ένα χρόνο μετά από το γεγονός να το έγραφε, θα μπορούσε να πει «το θυμάμαι ακόμα». Με πολλή αυστηρότητα είναι ελαφρώς ακυρολεξία, αλλά σιγά τώρα - μην ξεχνάμε άλλωστε ότι επί Κατοχής είχε κάθε μέρα συγκλονιστικά γεγονότα, που σωρεύονταν στη μνήμη πάνω από τα συγκλονιστικά της προηγούμενης ημέρας.
Πιο αξιοσημείωτη βρίσκω την προειδοποίηση:
Μαυραγορίτες, θα σας κρεμάσουνε (ποιοι;), όπως κάτι άλλους τους κρέμασαν οι Γερμανοί. Δηλαδή δίνει δίκιο στους Γερμανούς για τον απαγχονισμό των λαδάδων; Προφανώς όχι, αφού λέει «οι Γερμανοί οι βάρβαροι» (και γιατί ξέρουμε ούτως ή άλλως ότι δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση), αλλά τα λέει κάπως μπερδεμένα, δε συμφωνείτε;
1 «Μου αρέσει»
Εδώ τα λέει πράγματι κάπως μπερδεμένα, ίσως γιατί ακριβώς δεν μπορεί να πει στα ίσα «Μπράβο στους Γερμανούς που, βάρβαροι – ξεβάρβαροι, έστω μία και μοναδική φορά έκαναν το σωστό». Στο άλλο πάντως, είναι σαφέστατος για τα κίνητρα των σαλταδόρων: «γιατί έχουνε πολλά λεφτά (τα καύσιμα) και μόρτικα γλεντάμε» και από πάνω, κουστουμαριζόμαστε κιόλας να ζηλεύουν κάποιοι. Οι ξυπόλυτοι και πεινασμένοι πιτσιρικάδες με τις λίγες χούφτες αλεύρι, ήταν…. άλλοι…
Ένα μικρό ντοκουμέντο έρχεται να προστεθεί στα όσα μέχρι σήμερα έχουν λεχθεί για το κομμάτι του Μιχάλη Γενίτσαρη.
Ενδεικτικό της επιτυχίας και της αποδοχής που είχε το τραγούδι του «Θα σαλτάρω», είναι και το παρακάτω σκίτσο του Παύλου Παυλίδη (1909-1980), με τον τίτλο «Ο Σαλταδόρος», στην εφημερίδα «Οι Καιροί» στις 14/10/1948.
Ήταν σύνηθες για τους σκιτσογράφους, αντί κάποιου δικού τους σύντομου σχολίου για λεζάντα, να χρησιμοποιούν δίστιχα της ανώνυμης ή επώνυμης δημιουργίας.
Έτσι και στην περίπτωση του Π.Παυλίδη, ο οποίος με το σκίτσο του μας άφησε ένα μικρό ντοκουμέντο για το τραγούδι που γνώρισε τεράστια επιτυχία στην κατοχή, σύμφωνα με τον δημιουργό του. Ίσως να είχε ακόμη επιτυχία και στην εμφυλιακή Ελλάδα του 1948 αν κρίνουμε από το σκίτσο του Π.Παυλίδη.
Είχε προηγηθεί έναν χρόνο πριν (1947), η πρώτη καταγραφή του τραγουδιού σε δίσκους.
Στην Αμερική και για την δισκογραφική εταιρεία «STANDARD», ο Γιώργος Κατσαρός κατέγραψε τους πρώτους «Σαλταδόρους» στα αυλάκια των δίσκων.
Ηχογράφησε και κυκλοφόρησε το τραγούδι με τον τίτλο «Οι Σαλταδόροι», χωρίς να αναγράφεται στην ετικέτα του δίσκου, κάποιο άλλο όνομα πέραν του δικού του.
Το ερώτημα που προκύπτει σε σχέση με το σκίτσο του Παυλίδη, στο οποίο δεν μπορεί να δοθεί καθαρή απάντηση, είναι αν το τραγούδι παίζονταν το 1948 ή ο ίδιος το θυμόταν από την κατοχή. Επίσης δεν μπορεί να δοθεί απάντηση στο αν ο Παυλίδης άκουσε το τραγούδι από τον δίσκο του Κατσαρού. Λόγω της εμφυλιακής κατάστασης και της φτώχιας που επικρατούσε στην διαλυμένη μεταπολεμική Ελλάδα, μάλλον πρέπει να θεωρείται αδύνατον ο Αμερικάνικος δίσκος να έφτασε στην Ελλάδα και να ακούγονταν μετά το 1947, όταν ο Κατσαρός το ηχογράφησε στις ΗΠΑ.
Σίγουρες απαντήσεις δεν υπάρχουν έτσι κι αλλιώς.
rebetiko.sealabs.net - Αρχική Συζητήσεων ΟΙ ΣΑΛΤΑΔΟΡΟΙ
Περισσότερες πληροφορίες για το τραγούδι του Μιχάλη Γενίτσαρη εδώ, σε παλαιότερες κουβέντες στη σελίδα μας.
3 «Μου αρέσει»
Δε φανταζόμουν ότι η στερεότυπη μεταφορά «καρέκλα = εξουσία» υπήρχε από τη δεκαετία '40!
Οι υπόλοιποι, ποιοι είναι; Αν στο τιμόνι είναι (λογικά) ο νυν αρχηγός, δύσκολα θα ταύτιζα το συγκεκριμένο σκίτσο με τον Θεμ. Σοφούλη, ετών τότε 88…. Όσο για τον «φίλο» του σαλταδόρου Σοφοκλή (Βενιζέλου, βεβαίως) εγώ θα τον έβαζα μάλλον στο κόμμα των βαρελοφρόνων….
Στο 40:50 η ιστορία του τραγουδιού όπως την εξιστορεί ο ίδιος ο Γενίτσαρης
1 «Μου αρέσει»