Αγαπητή Αναστασία, είναι πολύ ευχάριστο να σ’ έχουμε εδώ παρούσα κατά τη συζήτηση της εργασίας σου. Ελπίζω να σ’ έχουμε και σε άλλες συζητήσεις, τώρα που μας βρήκες. Καλωσήρθες.
Ούτε εγώ έχω υπόψη μου, αλλά γιατί να είναι ειδικώς για το αστικό λαϊκό; Δεν είναι δεδομένο ότι το αστικό λαϊκό τραγούδι έχει δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά ως προς τη στιχουργία, ίσα ίσα που αυτό είναι ένα από τα ερωτήματα που καταπιάνεσαι.
Παντως για τον τρόπο καταγραφής του κειμένου σε τραγούδια όπου αλλιώς είναι ο «καθαρός»* στίχος και αλλιώς αυτό που τελικά ακούμε, υπάρχουν πρότυπα. Δες πώς τα γράφουν στον ιστότοπο της Δόμνας Σαμίου, στις βιβλιοδισκογραφικές εκδόσεις του ΚΕΠΕΜ, νομίζω και σε παλιότερες των Παν/μιακών εκδόσεων Κρήτης, αλλά ήδη και σε πολύ παλιότερες της Ακαδημίας Αθηνών (π.χ.). Πρόκειται βέβαια για δημοτικά τραγούδια, αλλά με παρόμοια ή και ολόιδια κάποια χαρακτηριστικά. Η ρεμπέτικη βιβλιογραφία, δυστυχώς, επί μακρόν είχε μείνει περιχαρακωμένη στα δικά της και εξακολούθησε να γράφει «Κάτου στα λε κάτου στα λε Χ2»…
*Για τον «καθαρό» στίχο πρόσφατα έμαθα και τον όρο «οργανικός στίχος», από μιαν άλλη πανεπιστημιακή εργασία, δρ αυτή τη φορά, που επίσης είχε συζητηθεί πρόσφατα εδώ: