η χήρα και η νταμίρα, δεν μου λέτε.... ?

http://www.youtube.com/watch?v=x-Xso7F1dlw γιατί αυτό έτσι ενώ αυτό
http://www.youtube.com/watch?v=9AILUgZ3qds&feature=related έτσι?

καθαρά θέμα λογοκρισίας ακόμα και σήμερα? δεν γνωρίζω.
Μόνο την νταμίρα κατείχα

Γίνε λίγο σαφέστερος με τις απορίες σου, φίλε Κάπας: τι ακριβώς εννοείς; αν εννοείς ότι οι δύο εκτελέσεις έχουν διαφορετικούς στίχους, αυτό ήταν συνηθέστατο σε παλαιότερες εποχές και η τάση αυτή έχει τμηματικά επιβιώσει μέχρι και σήμερα. Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι ενώ την πρώτη από τις παρατιθέμενες εκτελέσεις την άκουσα μέχρι τέλους, στη δεύτερη άντεξα μόνο μέχρι το κεράκι που ρομαντικά φωτίζει, η όλη αισθητική της παρουσίασης μου είναι πολύ γνωστή και ανυπόφορη. Ευτυχώς όμως, στη δεύτερη εκτέλεση παρατίθενται γραπτώς και οι στίχοι, που είναι άκρες – μέσες στο ίδιο κλίμα με εκείνους της πρώτης από τις δύο εκτελέσεις.

Και οι δύο παρουσιάσεις, πάντως, έγιναν σε εποχή όπου θέμα λογοκρισίας πλέον δεν τίθεται.

‘‘λογοκρισία’’ από την παραγωγή της κατά τα άλλα συμπαθέστατης εκπομπής του Φέρρη στο δεύτερο βίντεο.
Απλά μου έκανε εντύπωση το οτι τους στίχους του δεύτερου πρώτη φορά τους άκουσα ενω το κομμάτι είναι γνωστό και ενώ έχω ξανακούσει κάτι γαλλικές αλλαγές σε στίχους στην εκπομπή του Φέρρη. Για την ιστορία, ξέρει κανείς ποιο είναι το σωστό?

Ο Κώστας Φέρρης έχει δηλώσει επανειλημμένα, σε αυτό εδώ το φόρουμ, ότι “εκπομπή μου είναι και την κάνω ό τι θέλω”. Αλλά και να μην ήταν έτσι, οι στίχοι αυτοί είναι “αδέσποτοι” και ο καθένας μπορεί να συρράψει όποιους και όσους θέλει, προσθέτοντας και δικούς του αν μπορεί και έχει όρεξη και παραλείποντας ό τι θέλει να παραλείψει. Δεν υπάρχει “σωστό” και “λάθος” σε αυτά τα τραγούδια. Ακόμα και όταν πλέον μπήκαμε για τα καλά στην εποχή της δισκογραφίας, η τυχόν γραμμοφώνηση κάποιων στίχων συγκεκριμένων και σε συγκεκριμένη σειρά, δεν αποτελεί εχέγγυο για οποιαδήποτε “γνησιότητα”.

ωραία το’χω τώρα για τα αδέσποτα. Οσο για τον Φέρρη… τι να πω? Αφού δικό του είναι και το κάνει ότι θέλει ζήτω

Τι λογοκρισία βρε παιδιά, αφού όλα τα χασίσια κλπ ταμπού είναι μέσα και στις δύο εκτελέσεις;

Ντάξει, η πρώτη έχει και τη λέξη πουτανιάρης και η δεύτερη όχι. Αυτή η λέξη, ακόμη και σε καθεστώς χωρίς λογοκρισία, αποκλείεται να έβγαινε σε δίσκο τον παλιό καιρό. Αυτό και από μόνο του αρκεί για να καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται για αντιγραφή παλιάς ηχογράφησης.

Και οι δύο εκτελέσεις, ιδίως μάλιστα σε συνδυασμό μεταξύ τους, είναι από τις πιο σωστές σύγχρονες αποδόσεις μουρμούρικων που έχω
ακούσει. Εξαιρώ βέβαια το ζήτημα της πολυμελούς ορχήστρας. Από κει και πέρα κάνουν όλα αυτά που πρέπει:
-Δε λένε κάθε φορά τα ίδια
-Δε δεσμεύονται από κάποια ηχογράφηση
-Επαναλαμβάνουν αντιφωνικά

Για τα κεράκια βέβαια συμφωνώ με το Νίκο, αλλά τον απέτρεψαν από του να ακούσει ότι δεν υπάρχουν όλοι οι στίχοι που είναι γραμμένοι από κάτω. Θα μπορούσαν να υπάρχουν άλλοι τόσοι γραμμένοι, θα μπορούσαν να έχουν τυπώσει εκεί τη μισή ενότητα «χασικλήδικα» του Πετρόπουλου και τα μισά «δίστιχα του μπαγλαμά» του Φαλτάιτς, και ο τραγουδιστής κάθε φορά να λέει όποια 5-6 θυμηθεί. Συν κάμποσα μη χασικλήδικα βέβαια (δε χρειάζεται να επαναλαμβάνονται όλη την ώρα οι λέξεις «ναργιλές», «νταμίρα» και «ντερβίσης»: να και το «λέου λέου» που είναι κορυφαίος στίχος για τα γούστα μου και δε μιλάει για χασίσι!).
Αυτό κάναν οι παλιοί. Τι θαρρείς, μάθαιναν απέξω το δίσκο; Αφού δίσκος δεν υπήρχε. Μάθαιναν απέξω την υπόθεση; Ποια υπόθεση, εδώ γελάμε! Αυτό είναι η συρραφή, για την οποία κάναμε τόσο λόγο σε άλλες πρόσφατες συζητήσεις. Μια διαδικασία αυτοσχέδιας επιλογής που γίνεται επιτόπου.
Άλλωστε να θυμίσω ότι έχουμε και ηχογραφήσεις όπου τα δύο πρώτα δίστιχα (Δε μου λέτε κλπ.) λέγονται σε άλλο σκοπό, και ακολουθεί συνέχεια με διαφορετική πάλι επιλογή.

(Στα βίντεο η επιλογή προφανώς δεν έγινε επιτόπου αλλά κατόπιν προετοιμασίας, αλλά η προετοιμασία έγινε προς τη σωστή κατεύθυνση.)

Μπορεί να το έχει δηλώσει, αλλά εγώ τον βλέπω να κάνει ό,τι πρέπει. (Δεν εννοώ τα κεράκια αλλά τους στίχους.) Πολύ περισσότερο από άλλους που αλλοιώνουν τα τραγούδια με το να μένουν πιστοί στην ηχογράφηση.

Εγώ εννοώ τα κεράκια. Και τους προβολείς, και τις πολυμελέστατες ορχήστρες, και τις ομοιόμορφες τραγιάσκες, όλες φορεμένες σε γωνία 37 μοιρών, και την εφεύρεση “πειραιώτικου ντουζενιού’ με απλή αφαίρεση των στίχων από το εφουμέρναμ’ ένα βράδυ και, και… όρεξη να ΄χεις και πάτα αναζήτηση με “ονείρου ελλάς”. Υπάρχει μπόλικο πράμα που σαλεύει.

γεια σας ρε παιδια απο που μπορω να κατεβασω ρεμπετικα χασικλιδικα δωρεαν θελω να την ψαξω την φαση με το ρεμπετικο αν παιζει κανενα λινκ?? σας ευχαριστω…

Πέπε,τον παλιό εκείνο τον καιρό δεν βγήκε σε δίσκο η λέξη “πουτανιάρης”
όμως έχει καταγραφεί ή λέξη"μπουρδελιάρης" στην ερμηνεία του Νταλκά
“στους απάνω μαχαλάδες” το 1931.
Τη νταμίρα,τη νταμίρα μου την έμαθε μιά χήρα
μ΄έκανε και αλανιάρη,χασικλή και μπουρδελιάρη
Βέβαια στην επανάληψη ο μπουρδελιάρης γίνεται
κουρελιάρης.

βασικά και κάτι άλλο. Οταν λεν νταμίρα μιλάν κυριολεκτικά ή όχι? κοινώς κατάπιναν διαβολόσπορα του τάτουλα κλπ κλπ το λένε έτσι νταμίρα ντεμεκ χασίς?

Όντως, κι εγώ δεν καταλαβαίνω ακριβώς.

Πίστευα πάντοτε ότι νταμίρα είναι το χασίσι. Υπάρχει άλλη πιο κυριολεκτική έννοια της λέξης;

Υπάρχει και “κυριολεκτική” νταμίρα, είναι ένα φυτό που ήταν σε χρήση ως ναρκωτικό. Γενικά όμως, η λέξη δήλωνε όλες γενικά τις ουσίες, ναρκωτικές ή / και διεγερτικές, όχι ειδικά μόνο το χασίσι. Δεν ήταν γιατροί εκείνοι που χρησιμοποιούσαν τη λέξη. Αλλά ούτε και εμείς, που δεν κάνουμε χρήση ουσιών τέτοιων, είμαστε σε θέση να κυριολεκτούμε. Εγώ π.χ. δεν ήξερα τι είναι τάτουλας, το έμαθα απ’ το γλωσσάρι μας.

ναι κυρ Νίκο αλλα άλλο εσύ άλλο εγώ άλλο εκέινοι τότε. Στους έχοντες σχέση με αυτά πάντως γιατρούς,φαρμακοποιούς δλδ και βοτανολόγους παρουσιάζει ενδιαφέρον γιατί φύει παντού και σε αφθονία σαν τα ζόχια ένα πράμμα… αρκει να ξέρεις.ΝΟΜΙΜΟ ΑΛΛΑ ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΟ για την ιστορία. Γι’άυτο και η περεταίρω ερώτηση

Αν δεν απατώμαι, υπάρχει ένα φυτό που φυτρώνει όντως παντού και που έχει κάποιες ναρκωτικές αλλά και δηλητηριώδεις ιδιότητες, και που λέγεται με διάφορες παραλλαγές του επίσημου ονόματός του, datura: το είχα ακούσει ως “ο τάντουρας”, φαντάζομαι ότι και ο τάτουλας το ίδιο θα είναι.

  1. Σ’ αυτό αναφερόμαστε;

  2. Αυτό ονομαζόταν νταμίρα; Από πού προκύπτει αυτό; Τη λέξη νταμίρα την έχω ακούσει μόνο σε ρεμπέτικα, αρκετά όμως, όχι 1 ή 2, και πάντα εννοούν το χασίσι. Όχι πως είναι απίθανο να γενικεύουν την ονομασία ενός ευφορικού σε άλλα (ανεξάρτητα από το αν στην πραγματικότητα γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τις διαφορές: η αργκό δε διακρίνεται για την ακριβολογία της), αλλά αν υπάρχει και κυριολεκτική έννοια «νταμίρα = αυτό το φυτό, η ντατούρα», από πού το ξέρουμε;

Φιλε K. ξεχασες να αναφερεις τους απλους…μαστουρηδες (με ή χωρις πτυχιο!) :090:

http://www.votana-ygeia.com/products/161/Ντατούρα-Datura-stramonium-L.

Καπου ειχα διαβασει οτι Μαρκος ειχε ασθμα…τωρα, για πριαπισμο και νυμφομανια δεν νομιζω να υπαρχουν αναφορες στο ρεμπετικο…

Δεν θα μου έκανε εντύπωση πάντως να χρησιμοποιούσαν,το βασικό είναι να ΓΝΩΡΙΖΑΝ να χρησιμοποιούν τον ΤΤΤΤΤΤάτουλα. Εδώ πρέζες κόκες και ότι έπαιζε τότε έπαιζε σε αυτούς τους κύκλους, τι να κάνει το καημένο το φυτό. τι μαστούριδες ρε ζόρικε μίλα καλήτερα… τατουλόσπορα στο στόμα!
Πάντως όπως είπε κι ο κ.Νίκος αφου ειναι αδέσποτα και ο στίχος ‘‘παίζει’’ . . . . να ρωτήσω και κάτι άλλο.Είμαι ο μόνος που έχει ακούσει το κομμάτι ως-Το χασίς και την νταμίρα μου την έμαθε μια χήρα- ε?

Φίλε Κάπας, ασχολείσαι με ανθυπολεπτομέρειες χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Αν πάντως, με την καινούργια σου ερώτηση, υπονοείς “Α, επομένως, άλλο χασίς κι άλλο νταμίρα” να υπενθυμίσω πάλι ότι ο λαϊκός στιχουργός δεν ακριβολογεί και τον απασχολούν δευτερεύοντα πράγματα όπως: να βρώ κάτι να ομοικαταληκτεί με το νταμίρα ή: ο στίχος σίγουρα τελειώνει με “… τη νταμίρα μου την έμαθε μια χήρα”, αλλά τι λέει πριν; Ας βάλω “το χασίς και…”

[QUOTE=Νίκος Πολίτης;223399]Φίλε Κάπας, ασχολείσαι με ανθυπολεπτομέρειες χωρίς ιδιαίτερη σημασία.
Δεν θέλω να πιστεύω ότι έβαζαν κουτουρού λέξεις κατά πρώτων.Από εκεί και πέρα η νταμίρα είναι όντως κάτι διαφορετικό και ΝΑΙ στην τελική θέλω να μάθω αν γίνετε τι φάση παίζει με αυτή την νταμίρα που αναφέρεται και σε άλλα τραγούδια. Απλά από αλλού ξεκίνησε το θέμα και πλέων η κουβέντα μπορεί να ενταχθεί και σε άλλο χώρο του φόρουμ.

Ορισμένες φορές ναι. Μέτρα σε πόσα τραγούδια ξέρεις στερεότυπες ρίμες τύπου «μάγκες - ματσαράγκες», «χασίσι - ντερβίση». Δεν είναι ότι κάθε φορά αυτή είναι η μοναδική λέξη που θα αποδώσει ακριβώς το ζητούμενο νόημα, είναι και η στιχουργική ευκολία ένας παράγοντας. Πρόθεση του στιχουργού δεν είναι (πάντα) η εγκυκλοπαιδικά ακριβής εξιστόρηση: και το κουτουρού βγάζει ένα αποτέλεσμα, μερικές φορές σημαντικότερο μάλιστα. Μην το βλέπεις σαν κάποιο είδος μειονεκτήματος που δε θα ήθελες να παραδεχτείς για τραγούδια που εκτιμάς. Συμβαίνει, και δεν τα μειώνει.

Αλλά κανείς δε μου εξήγησε την απορία μου: πώς ξέρουμε ότι νταμίρα είναι ο τάντουρας / ττττάτουλας / datura;

Στο ρεμπέτικο γλωσσάρι στο φορουμ αναφέρει Νταμίρα = το φυτό Datura stramonium ή αλλιώς Τάτουλας που είναι πλούσιο σε αλκαλοειδείς ουσίες και ατροπίνη και χρησιμοποιούνταν ως υποκατάστατο του χασισιού