Γεια σας και παλι παιδια,μετα απο αρκετο καιρο σιωπης.
Θελω να θιξω ενα θεμα σχετικα με την εμφανιση των μπουζουξηδων σημερα και φυσικα αναφερομαι στις στυλιστικες τους επιλογες.
Παλια μπουζουκι σημαινε το λιγοτερο παντελονι υφασμα και πουκαμισο και το προβλεπομενο κανονικο ηταν το κουστουμι με πινελια τη γραβατα.Σημερα οι περισσοτεροι (ειδικα οι 4χορδοι) εμφανιζονται σαν ροκ σταρ με ηλεκτρικη κιθαρα.Τζιν σκισμενα,κολλητα μπλουζακια με σταμπες,σκουλαρικια,μασημα τσιχλας (!) την ωρα που παιζουν ταξιμι και ολα τα σχετικα που λιγο πολυ ολοι μας εχουμε δει.
Τι αποψη εχετε γι’αυτο?
Θεωρειται οτι συναδει αυτη η αισθητικη με τη σοβαροτητα του οργανου αλλα και της κουλτουρας που το συνοδευει?
Ειναι φαινομενο νομιζω το οποιο προκυπτει και απο τα ακουσματα -ο Θεος να τα κανει τετοια- που παιζονται στα μπουζουκια και στις πιστες…οι 3χορδοι του ρεμπετικου νομιζω οτι παραμενουν πιο αξιοπρεπεις στην εμφανιση τους απεναντι στο κοινο.
Περιμενω με ενδιαφερον τις αποψεις σας.
Όσο τα χρόνια περνάνε οι αξίες ευτελίζονται, χάνοντας τη σημασία τους. Ο γενικότερος αντίκτυπος περνάει και στην εμφάνιση.
Είναι γεγονός ότι οι παλιοί διατηρούσανε ένα ελάχιστο αξιοπρεπούς (και όχι εξεζητημένης!) εμφάνισης.
Μήν ξεχνάμε όμως: ο Μάρκος παρέμεινε πεισματικά μέχρι στο τέλος με τραγιάσκα, φανέλλες και ζιβάγκο. Στον αντίποδα, τα θηρία μπουζουξήδες που θητεύσανε στην Αμερική, το γυρίσανε στους περίεργους γιακάδες, τα παρδαλά πουκάμισα και τις καμπάνες.
Ελάχιστοι, οι περσότεροι ντύνονται σα παρτάλια. Δυστυχώς, πολλοί συνδέουν την ατημέλητη εμφάνιση με την τάχαμʼ «επανάσταση», το ρεμπέτικο φερετζές, ρίξε και κανα ντουζένι κʼ είμαστε ωραίοι! Κι όντως, αρκετοί παίζουν από καλά εώς υπέροχα! Το αν καταλαβαίνουν όμως και τί πάνε να περάσουν, είναι άλλη ιστορία! Εγώ τους χαρακτηρίζω «χειριστές» του οργάνου.
Ας μή γελιόμαστε, η εμφάνιση είναι προσωπικό ζήτημα. Ντυνόμαστε αυστηρά για τον εαυτό μας, κʼ όχι για να λάβουμε έπαινο κατήχησης του «καλού επαναστάτου», τρίχορδου ή πολύχορδου!
Συμφωνω Πικινε στην παραπομπη σου στο Μαρκο αλλα νομιζω οτι ηταν ειδικη περιπτωση…οι υπολοιποι πριν και μετα απο αυτον και ειδικα στο ‘‘παλκο’’ ηταν προσεγμενοι οπως σε πολλες φωτο της εποχης εχουμε δει…οι σημερινοι θα συμφωνησω οτι ντυνονται σαν παρταλια με αφανα και ‘‘τζιβατη’’ εμφανιση.
Η αναφορα μου εχει να κανει με το ποσο αποδεκτος καλαισθητα αντικειμενικα και σε συναρτηση με το οργανο που κραταμε φροντιζουμε να ειμαστε οταν αυτο αφορα κοσμο που ερχεται να μας ακουσει και πληρωνει γι’αυτο.Αλλα οσο και αν μας ακουσει,σιγουρα κιολας θα μας δει.Αλλιως θα εβαζε ενα cd.(υποθετω)
Μα καλά τι πρέπει να συζητήσουμε, γιατί θα βγω απ το σπίτι μου με σκισμένο τζιν; Γιατί έτσι θέλω. Το οτι κρατάω ένα μπουζούκι στο χέρι και αυτό είναι η δουλειά μου, δεν έχει καμία σχέση. Η θα συζητήσουμε γιατί φοράω σκουλαρίκι; Φοράω οτι ρούχα έχω στην ντουλάπα. Αστυνομία μόδας θα βάλουμε; Ας σοβαρευτούμε, και ας ασχοληθούμε με κάτι πιο ουσιώδες.
Πρέπει όλοι να είναι μια κόπια απράβατη;
Νομίζω οτι κάτι τέτοια θέματα, είναι αποπροσανατολιστικά , και χωρίς μεγάλο νόημα. Απλά για να συζητήσεις κάτι, που δεν υπάρχει λόγος.
Το πώς θα ντυθείς να πας στην δουλειά σου είναι άλλο θέμα. Η μόδα επίσης είναι άλλο θέμα. Το αν εγω που έχω μαλλιά και φοράω σκουλαρίκι μπορώ να παίζω μπουζούκι είναι χαζό. Μιλάμε για άλλες εποχές. Δεν γίνεται να σκεφτόμαστε όπως πριν 50 χρόνια. Πήγαινε ο Χιώτης ντυμένος στην πένα, ναι. Αλλά ο Χιώτης έπαιζε σε στα καλύτερα μαγαζιά, και πλάσαρε μια μόδα. Και τώρα αν παω να δουλέψω Κυριακή μεσημέρι και φοράω All Star παπούτσια, θα είναι πρόβλημα; Δεν σέβομαι την δουλειά μου;
Το να δουλεύεις νύχτα αλλάζει. Εκεί (όπως και σε πολλές δουλειές) υπάρχει η στολή εργασίας συγκεκριμένη.
Εγώ πχ φοράω φόρμες, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου, ο Τατασόπουλος πχ, φοράει πουκάμισο γιατί έτσι έχει καθιερωθεί.
Τι άλλο να πούμε;
Συμφωνώ με τον adouan, γράφαμε μαζί.
Φοβαμαι οτι αν επιχειρησουμε να δουμε τις ενδυματολογικες-στυλιστικες προτιμησεις σαν απαραβατο μερος του “μπουζουκτση”, θα υποκυψουμε στην υπογεια γοητεια του κουτσαβακη που ολοι κρυβουμε, και θα καταληξουμε παλι στο μουστακι, το καβουρακι, το σκαρπινι κλπ.
Νομιζω οτι αυτο που θελει να περασει το ρεμπετικο ειναι η απλοτητα και η αξιοπρεπεια οπως εκφραζεται απο τα κατωτερα κοινωνικα στρωματα. Οποιαδηποτε επιλογη του σημερα αντιστοιχει στο παραπανω, προσωπικα με βρισκει συμφωνο. Αυτος που παιζει να ειναι “ενας απο μας”, οχι ενας “ρεμπετης” που ζει στον κοσμο του, σε μια αλλη εποχη (ειτε αυτο σημαινει να κυκλοφορει σαν κουτσαβακης, ειτε σαν το Γ.Μαγκα).
Και επισης η συγκριση…γιατι εδω θα γινει η συγκριση με νυχτερινους του τοτε και τους νυχτερινους του τωρα…αν Νικο θα πας να παιξεις σε ενα τραπεζι στο κουτουκι με τον κιθαριστα σου,προφανως και δεν θα φορεσεις κουστουμι…αλλα το παλκο και η πιστα ειναι αλλο πραγμα.
(η φωτο ειναι κομμενη και επεξεργασμενη για ευνοητους λογους)
Είδες τί ωραία το λες και μόνος σου; Στη δουλειά μας παίζουμε ρόλους! Και πληρωνόμαστε για να τους παίζουμε σωστά (ούτε σ΄εμένα αρέσει, έστω κι αν σέβομαι τη δουλειά μου και με πιτζάμες ακόμα). Το τί κάνουμε και ποιοί είμαστε όταν σχολάμε όμως είναι άλλο ζήτημα!
Αν ο εργοδότης-ταβερνιάρης σου έκανε νήξη για τα σταράκια, το πολύ-πολύ να του ανέλυες σε οργισμένο ύφος καμμιά παράγραφο από το «Κεφάλαιο» και να γύρευες αλλού δουλειά.
Όσο για την φτωχή καρνταρόμπα…επίσης το είπες σωστά: δεν είμαστε πλέον όπως πριν 50 χρόνια! Μια χαρά τζiνάκι και πουκάμισο τσιμπάς από τη λαϊκή με 20 ευρώπουλα (και γρονθοκοπείς το ενδυματολογικό Gucci κατεστημένο του κακού καπιταλισμού)!
Η ενδυμασία του καθενός την ώρα της δουλειάς του δείχνει το πόσο σέβεται την δουλειά του αλλά και τον εκάστοτε πελάτη, εργοδότη, θαμώνα κτλ. Είτε το θέλουμε είτε όχι υπάρχει “άγραφος” ενδυματολογικός κανόνας σε οποιαδήποτε κοινωνική μας ή επαγγελματική μας δραστηριότητα. Τον αν τον τηρούμε ή όχι είναι συνάρτηση της ιδιοσυγκρασίας μας, του πολιτισμού που φέρει ο καθένας οπίσω του και εν πάση περιπτωση, της παιδείας του γενικότερα. Όλα τα υπόλοιπα περί αστυνομίας μόδας κτλ τα ακούω βερεσέ. Άλλο το απλό casual αλλά ευπρεπές ντύσιμο και άλλο το φορώ οτιδήποτε ξεχειλωμένο, τρύπιο και “μοδάτο” βρω μπροστά μου. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα γιατί αυτά μας φάγαν σ’ αυτή τη χώρα…
Στάσου φίλε Πίκινε. Νομίζω ότι ο φορλάν δεν εννόησε τους ρόλους που παίζουμε στις δουλείες μας ούτε το τι θα έκανε αν του την έλεγε ο μαγαζάτορας. Δήλωσε ότι είναι ανούσιο να κρίνουμε τέτοια πράγματα όταν υπάρχουν πιο σοβαρά και μάλιστα αυτά τα σοβαρά προκαλούν αυτά και όταν τέτοια ζητήματα είναι προσωπικά. Εν ολίγοις συμφωνείς μαζί του όταν και συ λες ''Ας μή γελιόμαστε, η εμφάνιση είναι προσωπικό ζήτημα. Ντυνόμαστε αυστηρά για τον εαυτό μας’'. Να πω ότι στην πρώτη σου παράγραφο συμφωνώ με όλα. ΕΜένα προσωπικά εμφανισιακά μου τη δίνουν περισσότερο οι ψευτοεπαναστάτες του τρίχορδου που ακούνε ρεμπέτικα για να καλύψουν κάποια μικρο/μεγαλό-κόμπλεξ που έχουν. Το πιο ωραίο για μένα είναι να είσαι ντυμένος νορμάλ στη δουλειά σου. Ένα πανταλόνι μία μπλούζα και μια ζακέτα φτάνουν…¨Ετσι το κανα εγώ τουλάχιστον.
Δε με διάβασες προσεκτικά. Εγώ γι αυτό διαχώρισα το ντύσιμο στη δουλειά (εκεί υπάρχουν άτυποι κανόνες, ο mihmit7 έπιασε αυτό που θέλω να πώ) και τον προσωπικό μας χρόνο.
Σαφώς κ΄έθιξε ο φίλος forlan τους ρόλους μας στη δουλειά, μάλιστα έγραψε «άλλο πράγμα στη νύχτα και τις πίστες» (πράγμα που δεν καταλαβαίνω, αφού δεν έχει διαφορά πού και πότε δουλεύεις, αλλά το πώς!). Έπειτα, πώς γνωρίζουμε ότι ο Χιώτης «πλάσαρε μόδα»;
Απλό ντύσιμο δεν σημαίνει απαραίτητα «γυρνάω σα λέτσος», κι αντίστοιχα το πουκάμισο δεν υποδηλώνει χλιδή και υποταγή στα σκήπτρα του καπιταλισμού. Έζησα τον Τατασόπουλοb[/b] στο “Ταξίμι” με μαύρο κοστούμι και γραβάτα…δηλαδή ο καλλιτέχνης αυτός παραπέμπει σε κουτσαβάκι;! Αν φόραγε μαύρα στο φούλ και είχε έρθει φρεσκοκουρεμένος, μήπως θα τον λέγαμε και…χρυσαυγίτη;!
Ισοπεδωμένη κοινωνία της θολούρας και της ταμπέλλας με το στανιό…
b[/b] H παραπομπή στον καλλιτέχνη είναι εντελώς συμπτωματική προς χάρην παραδείγματος.
Δεν διαβασα ολο το θεμα, αλλα δειτε (οχι απαραιτητα να ακουσετε) και αυτο στο 0:55 . Ειναι “cult” η απλα απαραδεκτο;
Αχαχα! Κλαιω απο τα γελια! Σιγουρα αναξιο σχολιασμου…απλα καρικατουρα χιουμοριστικη…το μονο ισως που θα προσεξω σοβαρα ειναι οτι η μουσικη εχει κατι ενδιαφερον αλλα εννοειται οτι ‘‘καηκε’’ απο το στιχο.
Και προφανως δεν συγκαταλεγεται στους μπουζουξηδες που συγκρινω…ειναι μια κατηγορια μονη της αυτη η περιπτωση.
Ας είναι ο άλλος σωστός παίχτης και ας βάλει ο,τι θέλει , στα σκυλάδικα εχουν ψιλοξεφύγει βεβαια , αλλα σ αυτον τον χωρο ηδη κυκλοφορούν πολλά νούμερα οπότε το στρασάκι και η τσίχλα είναι το λιγότερο που με απασχολεί σ αυτά τα ταλέντα. Απο εκεί και πέρα στα ταβερνάκια τοσα χρόνια δεν εχω δει κάτι που να με ενοχλήσει , εκτος απο κάτι <<δήθεν >> που όταν βγουν απο το αυτοκίνητο βάζουν το καβουράκι κοτσαρουν και κομπολογάκι για να το παίξουν βαρήδες
λίγη σοβαρότητα ρε παιδιά… αν και τα είπαν μια χαρά ο φόρλαν και ο αντουάν, λίγα παραπάνω από μένα.
μου φαίνεται ότι δεν έχετε καταλάβει ότι το ντύσιμο έχει σχέση με την εποχή. μέχρι πριν 30 χρόνια, κοστούμι και γραβάτα ήταν καθημερινή ενδυμασία, όχι κάτι το εξεζητημένο. σήμερα, τα σινιέ σχισμένα τζήν είναι το ίδιο ακριβά με ένα κοστούμι (έστω ως σχέση αξίας/τιμής).
ανάμεσα στον (ξεθαμμένο, σαν σκηνοθεσία φέρρη) μάγκα και στον γιώργο (λαμέ φανταχτερό) μάγγα υπάρχουν όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι, με τους οποίους αξίζει να ασχολούμαστε και να συναναστρεφόμαστε. κάποιοι θα κάνανε κύρηγμα περί αμφίεσης ακόμα και στον νίκο τον βραχνά για τη φανέλλα, φορώντας μουστάκι και καβουράκι…
υγ: γιώργο με πρόλαβες.
Όσον αφορά το βίντεο, μπουζούκι και τέτοια εμφάνιση => ΤΜΗΜΑ ΗΘΩΝ. Και φαίνεται και καλό μπουζουκάκι. Όσο για την εμφάνιση του μπουζουξή, έχουμε δει τύπους με τρίχορδα, μπλούζες με νεκροκεφαλές, το σκισμένο παντελόνι 15 πόντους κάτω από τη μέση και παίζουν μόνο την Ευδοκία σε μέταλ διασκευή. Τουλάχιστον ντροπή πρέπει να νιώθουν. Αυτό είναι το στυλ τους. Μέχρι εδώ καλά. Γιατί όμως να κρατούν ένα τέτοιο όργανο και να ξεφτιλίζουν ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ένα υπέροχο οργανικο κομμάτι σαν αυτό? Το μπουζούκι ασφαλώς απαιτεί σοβαρότητα αλλά κι λιτότητα. Χαθήκαν τα απλά πουκαμισσάκια κι ένα παντελόνι? Ούτε λέλουδα, ούτε σκισίματα, νεκροκεφαλές και οτιδήποτε άλλο που δεν συνάδει στο ύφος του μπουζουκιού. Ανάλογα με την περίσταση βέβαια θα βάλει κανείς και κοστούμι. Είναι και λίγο θέμα ηλικίας. Προσωπικά, 16 χρονών είμαι και δεν θα επέλεγα και σε μια επίσημη εμφάνιση να βάλω κάτι πολύ βαρύ. Πρόσφατα, σε όχι και τόσο επίσημη περίσταση (γιορτή σχολική με ρεμπέτικα της αντίστασης), ένα τζιν [χωρίς σκισίματα (δε φαντάζεστε πόσο δυσκολεύτηκα να βρω τέτοιο)] κι ένα απλό μαύρο πουκάμισσο. Αυτό το απλό ταιριάζει σε όλους. Απλά θέλω να πω πως ένας της ηλικίας μου ίσως φαινόταν κάπως αν έβαζε κοστούμι, τραγιάσκα και κάτι τέτοιο που ένας πιο μεγάλος θα φορούσε πιο άνετα. Γενικά υποστηρίζω το απλό ντύσιμο στους μουσικούς του είδους μας.
Σωστό μεν, αλλά χωράει και κάμποσο νερό: Υπάρχει όντως κώδικας αλλά (α) δεν είναι ένας μοναδικός χωρίς παραλλαγές, (β) εξελίσσεται μέσα στο χρόνο και όχι με τον ίδιο απολύτως ρυθμό για όλο τον κόσμο, (γ) υπάρχουν πολλοί τρόποι να τον αναγνώσεις.
Και σ’ αυτό χωράει νερό. Η εμφάνιση, ναι, είναι προσωπικό ζήτημα. Αλλά όσο κι αν ντυνόμαστε για τον εαυτό μας, ωστόσο με τις επιλογές μας εκπέμπουμε μηνύματα. Κι ο άλλος θα τα λάβει, θα τα καταλάβει όπως νομίζει γιατί σε όλα υπάρχουν απόψεις, και έχει και δικαίωμα νομίζω να τα κρίνει. Άσε που όταν ντυθώ έτσι όπως εγώ νομίζω ωραία και προσεγμένα, προσφέρω αυτό το ωραίο θέαμα και στους γύρω μου… (Περίπτωση όπου το έχω σκεφτεί αυτό κατ’ επανάληψη είναι οι παππούδες που ντύνονται στην πένα για να πάνε στο καφενείο. Ειλικρινά το εκτιμώ αυτό, το θεωρώ προσφορά.)
Γενικά λοιπόν, δε θεωρώ ότι πρόκειται για ένα ζήτημα που κανείς δεν πρέπει να έχει γνώμη. Δε νομίζω όμως ότι μπορείς και να το συζητήσεις. Εγώ νομίζω αυτό, εσύ το άλλο, ε, και μετά; Τι να συζητήσουμε δηλαδή; Αν ταιριάζει το μπουζούκι με σταράκι ή με παπούτσι δερμάτινο; Θα πει ο καθένας “για μένα ταιριάζει με το ένα ή με το άλλο” και τέρμα. Δεν μπορώ να φανταστώ να καταλήγουμε πουθενά.
Αρχικα ας μην μπερδευουμε τις εποχες. Πριν 50 χρονια οι αντρες και στο ψιλικατζιδικο με το κουστουμι πηγαιναν, ηταν κατι πολυ κοινο, σαν να φορας σημερα τζιν.
Δευτερον, θεωρω λαθος να υπαρχουν στυλιστικα κολληματα και στερεοτυπα. Τα παντα ειναι θεμα περιστασης. Αμα ο αλλος δουλευει σε παρειστικο κουτουκι θα μου μοιαζει ξενος αμα ερθει σινιε με το κουστουμι του οπως θα μου μοιαζει και ξενος αμα εμφανιστει στη μεγαλη πιστα με το σαλβαρι. Και στις δυο περιπτωσεις παντως δε θα με νοιαξει τοσο σαν ακροατη εκτος πια αν προκειται για ακραια περιπτωση.
Το δηθεν και το ψευτικο δεν ειναι αποδεκτα στο ρεμπετικο ειτε αφορα ντυσιμο,ειτε παιξιμο ειτε οτιδηποτε και αυτη νομιζω ειναι η ουσια του θεματος. Το λαθος ειναι οτι παμε σωνει και ντε να συνδεσουμε το δηθεν με συγκεκριμενα στυλ!
ΥΓ: Οπως λεει κι ο Λιγκα, το περισσιο χαλαει το ισιο
Επίσης ο Μπαχ και ο Μότσαρτ φορούσαν περούκα και κάτι φαρμπαλάδες , έχετε δει σε ορχήστρες σολίστες ( μην μου πει κανεις για οπερα γιατι εκει είναι θεατρο) να παίζουν με περούκα και φαρμπαλάδες?
Την εποχή του Τσιτσάνη και του Χιώτη το casual ντύσιμο της εποχής ήταν το κουστούμι , ο παππούς μου που ήταν εισπράκτορας φορούσε κουστούμι κάθε μέρα.
Καταλαβαίνω το νόημα του θέματος , απλά οι εποχές αλλάζουν δε θα μπορούσα να πάω για παίξω σε μαγαζί με κουστούμι ούτε καν στα μπουζούκια…ας καταφέρω να προσεγγίσω ερμηνευτικά τους σολίστες της εποχής και ας υστερώ στο στυλ.