Κι όμως αγαπητέ κύριε Φέρρη αυτό που λες (γιατί εγώ τον πληθυντικό δεν το δουλεύω καλά) αυτό που λες ισχύει. Όταν αναφέρηκα στο θέμα “Στράτος Παγιουμτζής ο Νεότερος” στην εκπομπή με θετικά λόγια, αμέσως μπήκαν στον κόπο πάρα πολλοί που ένιωσαν την ανάγκη να απαντήσουν αμέσως και ίσως και με επιθετικό ύφος. Ενώ αντίθετα μόλις επανεμφανίζεσαι με αρκετά συγκροτημένη τοποθέτηση επί του θέματος, θα έλεγα. Τα μπραβόκουμπα πάνε σύννεφο. Άρα θεωρώ, ότι το “πίσω από την πλάτη”, ισχύει ως ένα βαθμό και με αρκετα μέλη του φόρουμ και καλό θα ήταν να το αποβάλλουμε ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί σαν μια μεγάλη διαδικτυακή παρέα!
Δηλαδή, θα έπρεπε να έχει μία συντεχνιακή συμπεριφορά? να σας/τους καλοπιάσει? Για ποιο λόγο? Επίσης, οι περισσότερες αρνητικές γνώμες, ήταν από μουσικούς, ίσως όχι της αξίας του Δημήτρη αλλά μουσικούς.
Πολύ σωστά έκανε αφιέρωμα, γιατί είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ δουλειά. Αλλά τώρα ο Δημήτρης έχει υποχρέωση στην κυρία Παναγιώτου? πρέπει να ανταποδώσει με καλή κριτική στις ενορχηστρώσεις της, οι οποίες είναι ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΕΣ? Καλά τα 10 μπουζουκοτζούρια, εκείνο το αρμόνιο τι το θέλατε? για να βγείτε από την …“κακομοιριά” της ρεμπέτικης ορχήστρας μήπως?
Πώς ξέρετε ότι δεν θα καταδεχότανε? τον ρωτήσατε τότε? κρίμα που ένας άνθρωπος του δικού σας επιπέδου (δημιουργός γαρ), προδικάζει ελαφρά τη καρδία,εκ των υστέρων βέβαια, έναν μουσικό σαν τον Μυστακίδη αλλά και άνθρωπο, μόνο και μόνο επειδή δεν του άρεσαν δύο τραγούδια.
Αλλά έτσι είναι, όποιος πει αρνητικά λόγια είναι κακός και έχει πονηρό σκοπό. Να πάτε πάλι στο ALTER λοιπόν, να χορτάσετε επαίνους και γλειψίματα.
Θα έπρεπε να αναζητάτε τις αρνητικές γνώμες, μόνο και μόνο για να κάνετε καλύτερη την επόμενη δουλειά σας. Για να μάθετε πού υστερείτε. Εκτός κι αν είστε ο πάπας.
Αυτό τώρα, τι σημαίνει? Μήπως να μας το κάνετε λιανά?
Με εκτίμηση
Δημήτρης
Κύριε Φέρρη,
κατ΄αρχας καλά κάνετε και υπερασπίζεστε το έργο σας.
Θεωρώ ότι έχετε εμπλακεί σε έναν πόλεμο μεταξύ του “σεμνά” και του “μπράβο”,χάνοντας την ουσία του θέματος.
Ισως να ήταν φρονιμότερο να προβληματιζόσασταν για τις αρνητικές κριτικές, με σκοπό να βελτιώσετε το έργο σας. Και η αλήθεια έιναι ότι οι τελευταίες δημοσιεύσεις σας δεν συνάδουν με την αρχική σας τοποθέτηση,που σας έχω παραθέσει.
Και σαν απλός τηλεθεατής, θα ήθελα να σας υπενθυμήσω ότι:
Εχθρός του καλου,το καλύτερο…
Δε θα μπώ στην κουβέντα για όλα τα θέματα που ανοίχτηκαν όσον αφορά τον Κώστα Φέρρη, γιατί θεωρώ ότι έχει ξεχειλώσει το ζήτημα και άλλωστε αν το κάνω αυτό, θα πρέπει να συζητήσω και το πως παρουσιάζουν γενικά οι εκπομπές το ρεμπέτικο-λαικο τραγούδι. Απλώς με κάποια τέτοια μικρά σχόλια θα συμβάλλω στη διαμόρφωση γνώμης, ή θα γνωστοποιήσω τουλάχιστον τη δική μου.
Δημήτρη, όσο για τα 10 όργανα και το αρμόνιο…
Ασφαλώς και το πρόγραμμα του κ. Φέρρη, πέραν από τη λογική στην οποία δομείται, και με την οποία πολλοί διαφωνούν και αρκετοί συμφωνούν, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μας αρέσει δε μας αρέσει, είναι “μουσική παράσταση”. Και σε μία παράσταση, υπάρχουν συμβολισμοί, υπάρχει αυτό το πολυσυλλεκτικό (10 μπουζουκοτζουράδες) με το οποίο ίσως ο δημιουργός κάτι θέλει να δείξει, ιστορικές μορφές παρουσίασης του ρεμπέτικου στον κόσμο…δεν ξέρω. Σαν ατμόσφαιρα μπορεί να μην ελκύει πολλούς, μπορεί να προτιμάμε την κλασσική ρεμπέτικη ορχήστρα των 3 οργάνων, και εγώ εκείνης της προτίμησης είμαι.Αλλά, τότε θα λεγόταν “ρεμπέτικη κομπανία Κ.Φέρρη”, όχι “παράσταση Ονείρου Ελλάς”. Δεν μπορούμε να τραβάμε ένα “Χ” σε όλα…στο κάτω κάτω πολλές φορές οι ρεμπέτες είχαν βρεθεί με πολλά όργανα να παίζουν, εκτός προγράμματος…Θυμάστε εκείνη τη φωτογραφία στου Καραϊσκάκη το 1935, με καμιά 15αριά όργανα του Μπάτη, να τα έχουν οι της εποχής? μη μου πείτε πως δεν έπαιξαν πριν ή μετά τη φωτογράφηση, επειδή ήταν πολλά τα όργανα και δεν ήταν η κλασσική ρεμπέτικη ορχήστρα…
Και όσο για το αρμόνιο, μπορεί να μην είναι όργανο ρεμπέτικου, αλλά απαγορεύεται ο μουσικός να παίζει ρεμπέτικα με το αρμόνιο?..έτσι για αλλαγή, για πειραματισμό, δε θα αλλιώσει και τίποτα στο πως παίζουμε το ρεμπέτικο…δεν ξέρω αν θυμάστε το “Πρακτορείο”, στην ταινία “Ρεμπέτικο”…πιάνο συνόδευε…δεν έδενε καλά όμως?
Κώστα
Δεν θα μπώ στην διαδικασία να απαντήσω με το ίδιο επιθετικό ύφος που απάντησες εσύ.
Θέλω όμως να επισημάνω 1ον.Δεν μίλησα ποτέ για τους μουσικούς.Όλοι ξέρουμε ότι σε τόσο μεγάλες παραγωγές και με τόσο πολλά άτομα στις ορχήστρες οι μουσικοί ακολουθούν μιά ενορχηστρωτική γραμμή.Και στα δύο κομμάτια που έτυχε να δώ ή διαφωνία μου έχει να κάνει με την τραγουδιστική ερμηνεία .Να είσαι σίγουρος ότι μόλις μάθω ποιός ήταν ο τραγουδιστής θα γίνω πιο συγκεκριμένος.
2ον.Δεν λειτούργησα ποτέ και ούτε πρόκειται να λειτουργήσω με την λογική της αντιπαροχής.Με τιμά ιδιαιτέρως η η αναφορά της Κας Θέσιας και την ευχαριστώ πολύ αλλά τι σχέση έχει αυτό με αυτό που συζητάμε εδώ;
3ον.Είμαι επαγγελματίας μουσικός που σημαίνει ότι ταϊζω τα τρία μου παιδιά παίζοντας.Αν ρίξεις μια ματιά στην δισκογραφία μου θα διαπιστώσεις ότι δεν έχω τέτοια προβλήματα καθώς θεωρώ ότι από όλα τα παιξίματα κάτι κερδίζεις.
4ον.Για το τελείωμα του μυνήματος σου δεν θέλω να πω τίποτα αν και είσαι αρκετά προσβλητικός.
Καλή καρδιά και πάμε για άλλα!!
Η υπερβολή ήταν σύνηθες φαινόμενο στους ρεμπέτες. Και στις αφηγήσεις τους και στα ίδια τους τα τραγούδια. Φαίνεται λοιπόν ότι μετέδωσαν αυτό το φαινόμενο και στους οπαδούς τους.
Για να μη μακρυγορήσω, θα πω ότι συμφωνώ στο μεγαλύτερο μέρος της αρνητικής κριτικής που ασκήθηκε στην εκπομπή του ΚΦ, π.χ. για τις μεγάλες (χωρίς λόγο) ορχήστρες, χωρίς επικεφαλής όργανα, για το ατελείωτο “χορωδιακό” κλπ.
Ομως η κουβέντα έφτασε να επικεντρώνεται στο αν ο Φέρρης είναι δημιουργός, αν έχει κάποια αξία συνολικά το έργο του, αν ο ίδιος έχει σχέση με το ρεμπέτικο, αν, αν… Αυτό προσωπικά με ενοχλεί. Στον αντίλογο ο ΚΦ έφτασε κι αυτός στις υπερβολές. Κι αυτό με ενοχλεί.
Υπάρχει λοιπόν λανθασμένη κατεύθυνση στη συζήτηση.
Ο ΚΦ ασχολείται με το ρεμπέτικο από τα τέλη της δεκαετίας του ‘50. Εχει τη δική του οπτική προσέγγιση και τα δικά του γούστα.
Σε σχέση με την παρέα μας, είναι μέλος του Ρεμπέτικου Φόρουμ από την ίδρυσή του. Σε όλο αυτό το διάστημα αντιμετώπισε εμάς τους νεότερους ως ίσος προς ίσο, κάτι που αμφιβάλλω αν θα έκανε οποιοσδήποτε άλλος διάσημος από τον καλλιτεχνικό χώρο, τουλάχιστον στα πρώτα βήματα της ιστοσελίδας μας. Δείτε -οι παλιότεροι- με πόσο τουπέ μάς αντιμετώπισαν κατά καιρούς κάποιοι “τιποτάδες” του χώρου και συγκρίνετε.
Η εμμονή του ΚΦ στη συγκεκριμένη του οπτική για το ρεμπέτικο είναι κάτι που αφορά τον ίδιο. Η κριτική του καθενός σε αυτήν αφορά το υποκειμενικό: Αρέσει ή δεν αρέσει. Είτε τον επιβραβεύεις πηγαίνοντας στο μαγαζί όπου δουλεύει και βλέποντας τις παραγωγές του είτε τον απορρίπτεις, απέχοντας από το προϊόν ή και γράφοντας-λέγοντας αρνητικές κριτικές όπου σου δίνεται βήμα (καλή ώρα όπως εδώ).
Αλλο αυτό κι άλλο να φτάνουμε να ρωτάμε “πόσα κονόμησε”. (Στην κρατική τηλεόραση πλήρωναν εκατομμύρια τη Δρούζα(!) και πληρώνουν ένα σωρό άλλους “τιποτάδες”. Σιγά τα λεφτά που πήρε ο ΚΦ!).
Υπερασπίζομαι το κεκτημένο δικαίωμα του ΚΦ να παρουσιάζει τη δουλειά του, όπως αυτός νομίζει, είτε μ’ αρέσει είτε όχι, καθώς και το δικαίωμά του να απαντάει εδώ στο Ρεμπέτικο Φόρουμ στην όποια κριτική τού ασκείται. Εχει το ίδιο δικαίωμα με τους άλλους να μη συμφωνεί. Ο μηδενισμός, απ’ όποια πλευρά κι αν εκφράζεται είναι άδικος.
Και κάτι ακόμη.
Νομίζω ότι ξεχνάμε την κατάστασή μας, δηλαδή το μαύρο χάλι που μας περιτριγυρίζει. Σήμερα θεωρούμε το Γ. Μαργαρίτη εξαιρετικό λαϊκό τραγουδιστή. Αν το λέγαμε αυτό πριν 20 χρόνια θα …έπεφτε φωτιά να μας κάψει. Αν κρίνουμε το “Ρεμπέτικο” του Φέρρη (την κινηματογραφική ταινία) με τα σημερινά δεδομένο, θα δούμε ότι “μπάζει” από πολλές πλευρές. Αν το κρίνουμε με τα δεδομένα της δεκαετίας του '80, με τις γνώσεις και τις πληροφορίες που είχαμε εκείνη την εποχή, τι συμπεράσματα θα βγάλουμε;
Ενα τελευταίο:
Όταν η τηλεόραση δείξει το πρόγραμμα ενός μαγαζιού, είναι αυτόματη και η επιτυχία του. Δυστυχώς έχουμε πολλά παραδείγματα. Η παρουσία του ΚΦ στη συγκεριμένη εκπομπή του ΑΛΤΕΡ αδικεί πρώτα και κύρια τον ίδιο. Έχει όμως να κάνει με το μέχρι πού είσαι διατεθειμένος ή αναγκασμένος να συμβιβαστείς. Καθείς πράττει ανάλογα. Και ανάλογα κρίνεται.
Ξεστρατίσαμε αρκετά αλλά μάλλον έπρεπε να γίνει αυτή η eσυζήτηση.
Θα συμφωνήσω με την άποψη του Άρη. Η παράσταση (τουλάχιστον ότι είδα στην τηλεόραση) δεν μου είπε κάτι. Αντίθετα, μάλλον “χαλάστηκα”. Πρέπει αυτό σώνει και καλά να σημαίνει για τον Φέρρη κάτι άλλο εκτός του ότι δεν μ’ άρεσε το εν λόγω πόνημα; Ίσως στην επόμενη προσπάθεια του να καταφέρει να μ’ αγγίξει. (Πάντως σκέφτομαι να την παρακολουθήσω από κοντά ώστε να αποκτήσω και ιδία άποψη).
Θεμιτές οι αντιρήσεις για την ενορχήστρωση, οι διαφορετικές απόψεις, οι αισθητικές ενστάσεις, και σεμνά στον Φέρρη αν δεν μπορεί να τις “χωνέψει”. Αλλά εξίσου σεμνά και στις αθέμιτες διαφωνίες και την χολή που άρχισε να ρέει και βρίσκονται (όπως πάντα στην ιστορία του λαού μας) οι μισοί να θάβουν τους υπόλοιπους…
Ο μηδενισμός των πάντων είναι κακό πράγμα και οδηγεί σε στείρα και κακή αντιπαράθεση. Όποια και αν είναι η γνώμη μας, τουλάχιστον ας είμαστε ευγενικοί στον τρόπο που αντιδράμε. Για το θέμα μας τώρα που οι προεκτάσεις του είναι πολλές…
1ο θέμα: Η αισθητική
Και εδώ, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει μία αντικειμενική αισθητική για το πως πρέπει να γίνει μία παρουσίαση του ρεμπέτικου. Άλλοι θα ήθελαν να δουν κάτι σαν το την ταινία “το ρεμπέτικο”, άλλοι θα ήθελαν να δουν κάτι σαν την παρουσίαση που έκανε ο Πάνος Σαββόπουλος στην ΕΤ3, άλλοι θα έμεναν ικανοποιημένοι από τις παρουσιάσεις του Σπύρου Παπαδόπουλου, άλλοι θα ήθελαν να δουν κάτι σαν το Μινόρε της Αυγής. Τελικά η αισθητική είναι υποκειμενική, πολύ περισσότερο όταν έχεις να κρίνεις καινούριες ενορχηστρώσεις τραγουδιών που οι πρώτες τους εκτελέσεις έχουν μείνει καρφί στο μυαλό μας και δε βγαίνουν με τίποτα. Δύσκολη η προσπάθεια αλλά το αποτέλεσμα θα είναι από τη φύση του αμφίβολο. Δεν μπορεί να γίνει κρίση μόνο από το κοινό του φόρουμ που είναι προσανατολισμένο προς τις πρώτες εκτελέσεις.
Ο Φέρρης είχε, έχει και θα έχει ως καλλιτέχνης πάνω απ’ όλα, τη δική του ματιά για το πως πρέπει να γίνει η παρουσίαση, για το πως θα στηθούν οι μουσικοί, για το πως θα βγει το σκηνικό. Πολλά από αυτά μου αρέσουν. Κάποια άλλα δε μου αρέσουν. Ξέρω όμως ότι έχει το δικαίωμα να σκηνοθετήσει με τη δική του ματιά και αυτή η ματιά είναι ενδιαφέρουσα.
2ο θέμα: Η γύρω - γύρω κατάσταση
Τι συμβαίνει σήμερα στο χώρο του ρεμπέτικου; Οι κομπανίες σε μικρά μαγαζιά (αξιόλογες οι κομπανίες Κώστα, εδώ διαφωνούμε), οι παρέες σε μικρά ταβερνάκια, εκτοπισμένοι πολλές φορές σε καταγώγια και σε γωνίες ξεχασμένες. Πολλές μικρές προσπάθειες δίχως βοήθεια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, χωρίς φώτα δημοσιότητας, με κόσμο χωρίς παιδεία, που δεν γνωρίζει το καλό λαϊκό τραγούδι… και εμφανίζονται σποραδικά κάποιες προσπάθειες δημοσιότητας. Ο Κουνάδης παλαιότερα, ο Πάνος Σαββόπουλος, ο Κώστας Φέρρης, ο Νέαρχος Γεωργιάδης, εμφανίζονται ως μελετητές και ψάχνουν να βρουν άκρες. Ταυτόχρονα πληρώνονται γι’ αυτή την ενασχόλησή τους (ο καθείς με το δικό του τρόπο, άλλος με την ταινία του και τις παραστάσεις του, άλλος ως συλλέκτης με τα τραγούδια που έβγαλε, άλλος με τα βιβλία του) και αυτό ενοχλεί. Ρε παιδιά, κάποιος δεν πρέπει να κάνει αυτή τη δουλειά; Κάποιος δεν πρέπει να ασχοληθεί και με αυτό; Δεν καταλαβαίνω την ενόχλησή μας όταν ο Σαββόπουλος ή ο Φέρρης ή ο Νέαρχος ή ο Κουνάδης βρίσκονται σε διάφορες εκπομπές είτε ως παραγωγοί, είτε ως παρουσιαστές, είτε ως συνομιλητές. Μα θα μου πείτε εμφανίστηκε στην εκπομπή αυτή που εμφανίστηκε και ο ΛεΠα…ε και; Περισσότερο ως ταλιμπάν τον βλέπω το Φέρρη που πήγε στο χώρο αυτό και αν είναι μάγκας θα μπήκε καρφί στο μάτι της κάθε κόττας του Κολωνακίου που είχε συνηθίσει να βλέπει τις ξ έ κ ω λ ε ς στην ίδια εκπομπή.
Για να καταλήξω, θέλω να πω ότι η νοοτροπία μας είναι πολλές φορές νοοτροπία αποκλεισμένου που έχει δεχθεί τη μοίρα του που όλο και περισσότερο απομονώνεται για να μπορεί να ακούει τη μουσική του. Έτσι, έχουμε καταλήξει να μην μπορούμε να ακούσουμε τη μουσική που αγαπάμε γιατί δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες σοβαρές εκπομπές, ελάχιστες οάσεις.
Στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου είδαμε ανθρώπους όπως ο Δημητριανάκης που έχουν τιμήσει το ρεμπέτικο με τη συνεπή στάση τους όλα αυτά τα χρόνια. Τα λουλούδια πήγαιναν κι έρχονταν και τα τραπέζια ήταν στρωμένα λες και συνέβαινε κάποια δεξίωση. Ήταν όμως αφιέρωμα στον Μάρκο. Πόσες φορές έγινε αφιέρωμα στον Μάρκο τα τελευταία χρόνια; Μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Προτιμώ χίλιες φορές να γίνεται αφιέρωμα στο Μάρκο με σοβαρούς καλλιτέχνες, ακόμη και με λουλούδια, ΠΑΡΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ.
Να πω και κάτι τελευταίο. Συμφωνώ με τη θεωρία του επώνυμου ατόμου που ανέπτυξε ο Φέρρης (όπως φαίνεται και από τα παραπάνω γραφόμενά μου). Οι άνθρωποι που ασχολούνται με κάτι συγκεκριμένο και παίρνουν δημοσιότητα από αυτό το κάτι ρίχνονται εδώ, στην πατρίδα μας, με την πρώτη ευκαιρία στο καναβάτσο. Σίγουρα θα υπάρχουν αρνητικά στην πορεία τους (όπως και σε όλους μας άλλωστε), αλλά δικαιούνται μία καλόπιστη άποψη, μία καλόπιστη κριτική και όχι χλευασμό μόνο και μόνο επειδή είναι επώνυμοι (άρα έχουν δημοσιότητα). Όπως είπα και πιο πάνω κάποιοι θα επωμιστούν και την "κατάρα¨ της δημοσιότητας και αυτό δεν είναι λίγο, αλλά δεν πρέπει αυτό να είναι το μόνο στοιχείο για την αρνητική κριτική.
Καλησπέρα αδέρφια!
Ζω έναν εφιάλτη… Έχω δυο μέρες να κοιμηθώ… Μόλις κλείνω τα μάτια μου ακούγονται σαξόφωνα… xτυπάνε μπάσα… εμφανiζονται ημίγυμνα κορίτσια με κάτι ταψιά στα χέρια (σαν ντέφια) χορεύουν r n’ b κι ακούγεται ο ¨καιξής"… Όχι ο γνωστός του Χατζηχρήστου, άλλος “καιξής” (από άλλο καίκι, δηλ.), του Κώστα Φέρρη… Ξυπνάω κι ανάβω τσιγάρο…
Ξέρετε φυσικά, πως τα “μπράβο” μου δεν είναι ειρωνικά.
Μηδέν παρεξήγησις, Δημήτρη, υποπέσαμε κι οι δύο στο “αμάρτημα του γραπτού λόγου” που είπε κάποτε ο ΚΚ(ΤΜ).
Άρη, με κατασυγκίνησες μ’ αυτό γιά τα… λεφτά και το κέρδος! Αμαρτία μου, ******* μου… Θα το πιστέψεις πως από την ταινία “Ρεμπέτικο” δεν πήρα ούτε καν την αμοιβή σκηνοθεσίας;
Όσο γιά τα λουλούδια, φυσικά και είναι γελοίο να τα πετάνε “εν ψυχρώ” γιά την τηλεόραση. Στα νυχτερινά κέντρα όμως, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες (γιά δικούς μας ανθρώπους μιλάω φυσικά). Το 2001, και πάλι στ’ “Αστέρια” της Γλυφάδας, το “Καφέ Αμάν” εισέπραξε πολλά λουλούδια, μαζί μας κι ο Μανώλης Δημητριανάκης!!! Τι να κάνομε; Γελούσαμε. Όμως χάρη σ’ αυτά (και τους χορούς), ο Αργύρης μας έδινε κάθε μέρα το μεροκάματο!
Κατά τα άλλα, σ’ άλλη στήλη.
Ελπίζω ότι ηρεμήσαμε κάπως και μπορούμε τώρα να συζητήσουμε νηφάλια, με στόχο μία εποικοδομητική προσέγγιση. Ας επαναλάβω λοιπόν, νηφαλιότερα τώρα, ένα αναπάντητο ερώτημά μου.
Κώστα, σε ένα απόσπασμα εκπομπής σου παρακολούθησα το κομμάτι «Πειραιώτικο Ντουζένι, Ανώνυμου». Πρόκειται βέβαια για το Εφουμάραμʼ ένα βράδυ του Μάρκου, που παρουσιάστηκε ως οργανικό (χωρίς τραγούδι).
Επειδή είδα μόνο το απόσπασμα με το κομμάτι, δεν μπορώ να ξέρω αν στην εξέλιξη της εκπομπής αναφέρθηκε κάτι σχετικό, π.χ. ο λόγος για την επιλογή τίτλου και συνθέτη. Θα με ενδιέφερε να μας εξηγήσεις τη συλλογιστική μέσω της οποίας προχωρήσατε σε αυτή την επιλογή.
Επίσης , σε άλλη σου πρόσφατη δημοσίευση αναφέρεσαι στον όρο Ντουζένι, συνδέοντάς τον ετυμολογικά με «συνάθροιση ανθρώπων σε γλεντζέδικο μεθύσι», προσθέτοντας και την παραφθορά (
γκιουζέν. Και εδώ θα ήθελα να μας παραθέσεις τα σχετικά στοιχεία που διαθέτεις, αφού εγώ δεν διαθέτω κάτι αντίστοιχο.
Να τονίσω πάλι (οι στιγμές είναι λεπτές) ότι τα ερωτήματα αυτά τα θέτω καλόπιστα, ελπίζοντας να ενημερωθούμε όλοι μας λεπτομερέστερα για πράγματα που ίσως δεν ξέρουμε.
Εκτός από τις πρώτες 5 γραμμές* του, το μήνυμα 68 (του Άρη) με εκφράζει απόλυτα κι αν μπορούσα θα του έδινα παραπάνω “μπράβο”.
*Εμένα πάντως, πολλά φαγητά μ΄ αρέσουν κι αλλιώς μαγειρεμένα, ειδικά όταν ο μάγειρας είναι μερακλής 
Κι εμένα μου αρέσουν επίσης, γι’ αυτό και δοκιμάζω από πολλές “κουζίνες”.
Όσο για τον μάγειρα, δεν τίθεται θέμα!! είναι μερακλής και με το παραπάνω, απλώς του …“άρπαξε” λίγο το συγκεκριμένο φαγητό. Έπεσε και λίγο αλάτι περισσότερο ίσως.:107:
Δεν πειράζει όμως, συμβαίνει σε όλους τους μάγειρες κάποια στιγμή…
Καλησπέρα σε όλους τους φίλους της Ελληνικής Μουσικής και από εμένα.
Διάβασα με προσοχή πολλές τοποθετήσεις στο Forum και έχοντας παρακολουθήσει την πλειονότητα των εκπομπών του Κου Φέρρη στην ΕΤ3 αλλά και τα (τουλάχιστον) πικρόχολα σχόλια πολλών εδώ μέσα, θέλησα να εκφράσω τις απόψεις μου :
Πρώτα από όλα αξίζουν ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στον Κώστα Φέρρη (και σε όλους τους συντελεστές φυσικά) για το ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΛΛΑΣ. Μετά από τόσο καιρό , μέσα στα τηλεοπτικά σκουπίδια από τα οποία βομβαρδιζόμαστε καθημερινά , έχουμε μια πραγματικά αξιόλογη σειρά εκπομπών με θέμα την ΕΛΛΗΝΙΚΗ μουσική, με πλήθος ιστορικών / πολιτισμικών αναφορών. Όμως , αντί να διαπιστώνουμε το πόσο διαφορετική θα μπορούσε να ήταν η Ελληνική τηλεόραση με παρόμοιες προσπάθειες σαν αυτήν του Φέρρη προσφέροντας επιτέλους ποιοτικές εκπομπές , βλέπω μια σωρεία κακεντρεχών σχολίων από ΔΗΘΕΝ και γκετοποιημένα άτομα. Αντί να υποστηρίζουμε με δημιουργικό διάλογο και καλοπροαιρετες παρατηρήσεις το ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΛΛΑΣ (και κάθε αξιόλογη παραγωγή) που μπορεί να μάθει μερικά πράγματα στον λαό μας για την πολιτισμική κληρονομιά μας, προτίμησαν μερικοί να βγάλουν όλα τους τα κόμπλεξ και τις κακίες τους.
Αντί να δούμε θετικά και ΜΟΝΟ θετικά το ότι μία εμπορική μουσική εκπομπή όπως το πάρτι και ένα κέντρο ( το οποίο μονοπολούσαν φίρμες της ΠΟΠ) επιτέλους φιλοξένησαν ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΣ μουσικούς και ΕΛΛΗΝΙΚΗ μουσική, προτίμησαν πολλοί να το παίξουν “προσβεβλημένοι-ψευτοκουλτουριάριδες” ουσιαστικά εθελοτυφλώντας για την κατάντια της Ελληνικής Μουσικής Σκηνής. Γιατί αν έχουμε φτάσει εκεί που φτάσαμε, φταίτε και εσείς κύριοι με τέτοιου είδους στάσεις και συμπεριφορές. Δεν φταίει μόνο η νεολαία που ακούει ό,τι της σερβίρεται… Γιατί και όταν πάει να της σερβιριστεί κάτι διαφορετικό και ποιοτικό είτε σε μία εμπορική τηλεοπτική ζώνη είτε σε ένα “mainstream” μαγαζί, πέφτετε σαν τα ΚΟΡΑΚΙΑ να βγάλετε όλη την ΚΑΚΙΑ σας για τους ανθρώπους που το κατάφεραν. Το να εμφανιστεί ενα σχήμα σαν αυτό στα Μεγάλα Αστέρια ή σε αντίστοιχα ΜΕΓΑΛΑ Αθηναϊκά μαγαζιά , εχει να γίνει ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ και θα έπρεπε να είναι ΤΙΜΗ μας και ΚΑΜΑΡΙ μας αν πραγματικά αγαπάμε την Ελληνική Μουσική και το Ρεμπέτικο και ας διαφωνούμε εν μέρει με τυχόν επιλογές του κου Φέρρη. Αυτό μπορούμε να το εκφράσουμε με γόνιμο διάλογο και πολιτισμένη αντιπαράθεση απόψεων, ΟΧΙ με στενόμυαλους δογματισμούς και με μηδενισμό.
Έχω παρακολουθήσει εκτός των εκπομπών και ζωντανά την παράσταση στα αστέρια και μπορώ και εγώ να εκφράσω τις προσωπικές μου απόψεις (αλλά με πραγματικά αγνές προθέσεις χωρίς να προσβάλω το έργο ενός πολύ σημαντικού ανθρώπου που τόλμησε αυτό που πολλοί δεν τολμούν). Θα ήθελα λοιπόν να εστιάσω περισσότερο στην επιλογή 2-3 τραγουδιστών που πιστεύω ότι αντικειμενικά θέλουν αρκετή δουλειά και πραγματικά που προκάλεσε απορία το πώς ο Κος Φέρρης έδωσε και αρκετά μεγάλο μέρος του προγράμματος :
Μιλάω για τον νεότερο της παρέας (που πρέπει να μάθει την διαφορά του όρου ‘τραγουδάω’ από τον όρο ‘φωνάζω’), για τον Θανάση Ζερλεντέ (που είναι εξαιρετικός στο παίξιμο αλλά το τραγούδι δεν το έχει) και κυρίως για τον Στράτο Παγιουμτζή Τζούνιορ… που πραγματικά έμεινα άναυδη βλέποντας όλους τους δήθεν που τα χώνατε στον Φέρρη να τον αναφέρετε σαν το “μόνο προτέρημα” της εκπομπής… Μα καλά… ιδέα από μουσική έχετε ;; Γνωρίζετε τι είναι τα σημεία αλλοίωσης, τι είναι η αρμονία ή τι είναι τα μόρια ; Αμφιβάλω αν ξέρετε τι είναι το Ντο ή τι είναι το Χιτζάζ (τώρα σας έβαλα δύσκολα).
Ο άνθρωπος αυτός , δεν πατάει πουθενά! μα ΠΟΥΘΕΝΑ!! Ακόμα και στις εκπομπές , φαλτσάρει διαρκώς, για να μην αναφερθώ στα Αστέρια που στο “πεντε Έλληνες στον Άδη” έκανε τέτοιο φάλτσο που πάγωσε όλο το μαγαζί. (Ενώ γενικά το πρόγραμμα είναι αρκετά καλό!).
Μπορεί να έχει πολύ ιδιαίτερη χροιά, μπορεί να είναι εγγονός ενός κορυφαίου Έλληνα ερμηνευτή, αλλά για όνομα του θεού, ο άνθρωπος (όπως και οι προηγούμενοι) χρειάζεται επειγόντως μαθήματα ορθοφωνίας και απορώ πώς λέει μαζί με τους άλλους δύο τόσα πολλά τραγούδια καί στο κέντρο καί στις μέχρι τώρα εκπομπές . Την στιγμή μάλιστα που οι περισσότερες από τις υπόλοιπες φωνές, και τα όργανα ΓΑΖΩΝΟΥΝ (Κουτουλάκης απίστευτος, Κλαρίνο, Κοντραμπάσσο,Τζουράς, Κανονάκι επίσης) . Μπορεί κανείς να πει κάτι για την Κυρία Στίγκα ή για τον Μάνο Κουτσαγγελίδη ; ΦΩΝΑΡΕΣ και είναι και λίγο. Ή για την κοπέλα με τον τζουρά (Τζίνα Δαλάκα νομίζω), που έχει καί απίστευτη χροιά και τραγουδάει καί ολόσωστα;; Όπως και η Άντζελα Ορφανού πολύ καλή φωνή. Οι ενορχηστρώσεις των περισσότερων κομματιών είναι επίσης πολύ αξιόλογες (το Τικ Τακ προσωπικά μου άρεσε πολύ, ήταν όμορφα διαφορετικό, όπως και η Στρατώνα). Και πάλι ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ κε Φέρρη !
Και σας διαβεβαιώ ότι στους καλλιτεχνικούς κύκλους έχετε προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον και αίσθηση με το ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΛΛΑΣ με πολλές συζητήσεις, που κατά την γνώμη μου θα ήταν αποκλειστικά θετικές αν είχε γίνει καλύτερη διανομή τραγουδιών στους κορυφαίους τραγουδιστές σας (αφού ήδη τους έχετε).
Φιλιώ Καραγγιανίδου
Διπλωματούχος Πιανίστα
Διπλωματούχος στην Βυζαντινή μουσική
Αγαπητή Φιλιώ. Διάβασα προσεκτικά τις δύο ίδιες δημοσιεύσεις σου και αποφάσισα, αν μου επιτρέπεις, να γράψω κάτι πάνω στις απόψεις σου, ως όχι απλά ως μη σπουδαγμένος μουσικός, αλλά ως μη μουσικός.
Ότι δεν υπάρχει λίγος σεβασμός στο έργο, το μεράκι και την προσπάθεια ορισμένων (όλων δηλαδή) ανθρώπων, θα συμφωνήσω. Το απέδειξες κι εσύ με αυτά που έγραψες για το Στράτο το νεότερο. Ή τουλάχιστον με το ύφος που τα έγραψες. Εκάνες αυτό ακριβώς που κατηγόρισες τους υπόλοιπους ότι έκαναν με τον Φέρρη:080:. Αλλά δεν είναι αυτό το ουσιαστικό.
Καλό θα ήταν, βασικά να είμαστε σε θέση να κάνουμε συζητήσεις παρά τις διαφορετικές απόψεις (που αυτό προϋποθέτει ίδιο κίνητρο που δεν μπορεί να είναι άλλο από την αγάπη για τη μουσική). Να σεβόμαστε ανθρώπους που έχουν διαφορετικό γούστο, αλλά και απαιτήσεις από εμάς. Όπως αντίστοιχα να σεβόμαστε και μια προσπάθεια που γίνεται, ακόμα και αν θεωρούμε ότι σηκώνει βελτιώσεις, ή ακόμα ότι είναι και κατώτερη των περιστάσεων. Γιατί απλά καταλαβαίνω ότι ορισμένοι θα περίμεναν κάτι πολύ καλύτερο, ιδεατό. Βάζουν σαν μέτρο σύγκρισης αυτό που έχουν στο κεφάλι τους και όχι αυτό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ελληνική τηλεόραση. Αλλά έχουν αναφερθεί πολλοί πιο πανω και δε θέλω να τα ξαναγράφω.
Θα παρακαλούσα, να παραμένουμε ψύχραιμοι, πάνω σε αντίστοιχα θέματα.
Όσον αφορά την άποψη μου για την εκπομπή την έχω πει και θα την ξαναγράψω. Εμένα η εκπομπή μου άρεσε, την έχω παρακολουθήσει ευχάριστα και θεωρώ ότι πήρα πράγματα από αυτή.
Αναφέρθηκες στην κριτική μου στον Στράτο τον νεότερο…
Εγώ πρώτα απόλα διευκρίνισα πως ό,τι εκφέρω ως κριτική , θα είναι σε πλαίσια γόνιμου διαλόγου και χωρίς ίχνος επιθετικότητας και δογματισμού.
Αναφέρθηκα λοιπόν σε ένα ΚΟΜΜΑΤΙ της παράστασης που είναι οι 2-3 τραγουδιστές και τοποθετήθηκα σε κάτι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ που είναι το σωστό τραγούδι… (δεν υπάρχει νομίζω “φαλτσάρεις” ή νομίζω “δεν φαλτσάρεις”. Όλα τα είδη της μουσικής βασίζονται σε σκάλες. Αν κάποιος πηδάει σε λάθος σκαλοπάτια , φαλτσάρει… δεν υπάρχει υποκειμενικότητα σε αυτό ).
Ο Στράτος λοιπόν είτε αρέσει σε κάποιους αυτό είτε δεν αρέσει, φαλτσάρει και μάλιστα πολύ συχνά και μάλιστα ακόμα και στις εκπομπές (που έχει ως ένα σημείο την δυνατότητα να ξανατραγουδήσει) , όπως και οι άλλοι δύο στους οποίους αναφέρθηκα. Αυτό δεν έχει να κάνει με γνώμη, είναι γεγονός. Και το είπα και ευγενικά (για τον Ζερλεντέ είπα ο άνθωπος παίζει άψογα) και για τον Στράτο πως έχει πολύ ξεχωριστή χροιά, αλλά πρέπει να κάνουν οπωσδήποτε μάθημα ορθοφωνίας και αυτό σίγουρα δεν πρέπει να γίνει στην τηλεόραση ή στα Αστέρια ειδικά αν λένε τόσα πολλά τραγούδια (κατ’εμέ θα έπρεπε να λένε ελάχιστα τραγούδια για τις παρούσες ικανότητές τους).
Όλη μου αυτή η αναφορά, που έγινε για κάτι εντελώς αντικειμενικό - χωρίς επιθετικό ύφος για κανέναν (δεν χαρακτήρισα προσβλητικά κανέναν) και μάλιστα έχοντας παρακολουθήσει τα παιδιά καί σε σχεδόν όλες τις εκπομπές αλλά και στα Αστέρια ζωντανά , τι σχέση έχει με την επίθεση που έγινε από τον διαδικτυακό όχλο στο πρόσωπο του Κυρίου Φέρρη ;;(επίθεση που κατέκρινα στο προηγούμενο ποστ μου). Οι πιο πολλοί από αυτούς, αναφέρθηκαν σε ΟΛΗ την δουλειά του Φέρρη, σε εντελώς υποκειμενικά θέματα (όπως το αν πρέπει να προβληθεί κάτι τέτοιο στο άλτερ ή στα αστέρια, την ενορχήστρωση των κομματιών, τον φωτισμό και ένα σωρό άλλα) με τον πιο επιθετικό και προσβλητικό τρόπο… και μάλιστα έχοντας πολλοί μαρτυρήσει πως έχουν δει λίγα λεπτά από τις 15 εκπομπές που έχουν προβληθεί. Μιλάμε για κακόβουλες τοποθετήσεις δηλαδή ξεκάθαρα… από άτομα πολλά εκ των οποίων όχι μόνο δεν έχουν καμία γνώση μουσικής αλλά δεν έχουν ούτε το στοιχειώδες ήθος και την ευγένια να μην αμαυρώνουν γενικόλογα κάτι που δεν έχουν καν παρακολουθήσει κιόλας καλά καλά όπως οι ίδιοι λένε!
Ατυχής η αντιστοιχία που έκανες αγαπητέ μου και από κάθε άποψη άδικη για εμένα.
Φιλιώ Καραγιαννίδου
Ίσως και να έχεις δίκιο Φιλιω:088:, για την ουσία αυτό που ανέφερες για το Στράτο, απλά εγώ κατά βάση επηρεάστηκα από το ύφος σου. Όπως ανέφερα πιο πάνω.
Αλλά το ζήτημα του ύφους έχει να κάνει με τον τρόπο που προσλαμβάνεται από τον καθένα, άρα είναι υποκειμενική μου κρίση, ίσως και λάθος. Άλλωστε, ειδικά μέσα στο φόρουμ ποτέ δεν ζήτησα διαπιστευτήρια, ούτε του αλάνθαστου, ούτε του αντικειμενικού.
Όσον αφορά τη μουσική γενικότερα, αν είχες διαβάσει τα όσα έχω γράψει κατά καιρούς στο φόρουμ, ή με ήξερες προσωπικά, θα καταλάβαινες ότι απέχουν πάρα πολύ οι απόψεις μας, χωρίς αυτό να είναι κακό. Αντίθετα εμένα μου αρέσει να μπορώ να ακούω, να διαβάζω και να συναναστρέφομαι γενικότερα με ανθρώπους που έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις από μένα πάνω σε ζητήματα που με απασχολούν:241:.
Και για αυτό το λόγο θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο να γινόμαστε προσβλητικοί και κακοπροαίρετοι.
Φιλιώ καλώς ήλθες στο Ρεμπέτικο Φόρουμ.
Αν και κατά βάση τοποθετείσαι σωστά, θα εξυπηρετούνταν περισσότερο ο γόνιμος διάλογος και η αντικειμενικότητα που επικαλείσαι, με το να είσαι πιο φειδωλή στους χαρακτηρισμούς σου και να αποφεύγεις ετικέτες όπως “διαδικτυακός όχλος” επί παραδείγματι.
Μπήκες “επιτιθέμενη” λέγοντας
αλλά κάνεις ακριβώς αυτό όταν αναφέρεσαι στα υπόλοιπα μέλη του Φόρουμ.
Τοποθετήθηκες -πολύ σωστά και ωραία- για την αντικειμενικότητα του φάλτσου, ξεχνώντας ότι επίσης αντικειμενικό είναι και το κιτς, του οποίου η διαχωριστική γραμμή από το καλλιτέχνημα είναι συχνά εξαιρετικά αδιόρατη.
Μίλησες για μηδενισμό του Φέρρη, ενώ κάτι τέτοιο δεν υφίσταται -τουλάχιστον στις συζητήσεις του Φόρουμ- και την ίδια στιγμή εσύ μηδένισες τις απόψεις των υπόλοιπων συζητητών, κάποιοι από τους οποίους τοποθετήθηκαν -έστω και ακραία- πάνω σε μια δημιουργία. Παραβλέπεις το αναμενόμενο και αυτονόητο: η “σκληρότερη” κριτική έρχεται πάντα από τους άμεσα ενδιαφερόμενους και όχι από τους άσχετους, έρχεται από εκείνους στους οποίους ο Φέρρης καταρχήν απευθύνεται και όχι από εκείνους που θα παρακολουθήσουν τυχαία τη δημιουργία του και θα αποφανθούν σύμφωνα με τη διάθεση της στιγμής τρώγοντας σουβλάκια ή πίτσες, ή μπανίζοντας τη γλάστρα που λικνίζεται στην κάμερα. Το ρεμπετόφιλο κοινό έχει απαιτήσεις από δημιουργούς σαν τον Φέρρη -πώς να το κάνουμε;- και αναφέρομαι στην ουσία του πράγματος και όχι σε ασήμαντες λεπτομέρειες, όπως το πού διαφημίστηκε ή ποιός τον κάλεσε στην εκπομπή του (αυτά αποτελούν στάδια της διαδικασίας προώθησης, είναι αναμενόμενα και με αφήνουν παγερά αδιάφορο).
Τέλος, να σου επισημάνω ότι πολλοί εδώ μέσα είναι επίσης διπλωματούχοι μουσικοί, επαγγελματίες ή μη, άσχετα αν δεν το υπογράφουν στα μηνύματά τους.
Ξανά καλώς ήλθες και καλές συζητήσεις στο Φόρουμ.
Η Φιλιώ έγραψε κάποια πράγματα, τα οποία δεν χρειάζεται να είσαι “διπλωματούχος” για να καταλάβεις/ακούσεις.
Φαλτσαρίσματα που προκαλούν πραγματικά αμηχανία σε ορισμένες περιπτώσεις.
Αν αυτό με πολύ δουλειά μπορεί και πρέπει να διορθωθεί, είναι ένα άλλο θέμα…
Η περίπτωση της “πρωτοεμφανιζόμενης” π.χ. η οποία έχει εμφάνιση, σκηνική παρουσία, χρώμα φωνής ξεχωριστό αλλά… χαμηλά, φάλτσαρε:106:
Καταλαβαίνω φυσικά τι θέλεις να πεις, αλλά μάλλον χρησιμοποίησες λάθος λέξη.
Η αισθητική είναι επιστήμη. Από μόνη της. Και αφορά όλα τα δημιουργήματα. Δεν ανήκει στα “περί ορέξεως”. Αυτό είναι το γούστο, η προτίμηση.
Με βάση λοιπόν (και) την αισθητική, αν θέλεις να κάνει μυθοπλασία, τότε κάνεις μια ταινία βασισμένη σε ένα φτιαχτό σενάριο. Αν θες να κάνεις ντοκιμαντέρ, τότε βασίζεσαι στην Ιστορία, στα ντοκουμέντα που διαθέτεις, στις επιστημονικές προσεγγίσεις. Τα άλλα παντρέματα είναι μπας και κονομήσουμε (βλέπε κριτική πρόσφατου βιβλίου για το Μάρκο).
Όταν λοιπόν κάνεις μυθοπλασία, στήνεις την ιστορία ΣΟΥ όπως γουστάρεις. Το πόσο καλά την έστησες θα φανεί και από τις αντιδράσεις των αποδεκτών, αλλά και από το χρόνο, δηλαδή από το πώς θα καταγραφεί το έργο σου μακροπρόθεσμα (πολλά έργα απέδειξαν την αξία τους εκ των υστέρων, ενώ κατά την παρουσίασή τους απορρίφθηκαν και το αντίστροφο).
Όταν κάνεις ντοκιμαντέρ, τότε στήνεις την ιστορία όπως ΠΡΕΠΕΙ, δηλαδή με βάση τα στοιχεία που έχεις. Δεν μπορείς για παράδειγμα να παρουσιάζεις το πειραιώτικο ρεμπέτικο με τη φιλαρμονική του Οσλο ή να βάζεις τον Τούντα να παίζει σε τεκέδες.
Επίτρεψέ μου να διαφωνήσω. Κι επειδή έδωσες παράδειγμα, αν πρόκειται να δω αφιέρωμα στο Μάρκο, σαν κι αυτό που είδαμε από τη Σεμίνα πριν κάμποσο καιρό και ακούσαμε μέχρι διασκευές ρέγγε, καλύτερα ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ.
ΥΓ. Σ’ αυτές τις μπουζουκλερί που διοργανώνουν στις τηλεοράσεις, κάτι πρέπει να τους βάζουν στο ποτό. Εκτός από την αδικαιολόγητη χαρά στα πρόσωπα όλων, είδα και σοβαρούς καλλιτέχνες να τουμπάρουν τραπέζια, σαν τον τελευταίο βλάχο σκυλά. Ήμαρτον!
Η συμμετοχή κάποιων καλλιτεχνών σε κιτς εκπομπές δεν τους απενοχοποιεί ώστε να συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Κι επειδή κάποιοι θα πουν ότι “μιας και βρέθηκαν εκεί, κάνουν την πλάκα τους”, θα τονίσω τη στάση του Γιώργου Κοντογιάννη, που στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις παρουσιάζεται γνήσιος, σοβαρός, ως πραγματικός “Ταλιμπάν” στο χώρο, όπως ανέφερε πιο πάνω κάποιος φίλος.