Πως δουλεύεις το αυτί? Προσπαθώ να βρω φόρμουλα
Αγαπητέ φίλε Dimitris88, το μέλος στο οποίο απευθύνθηκες είχε ανεβάσει την τελευταία του δημοσίευση πριν 11 χρόνια. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα διαβάσει το μήνυμά σου.
1 «Μου αρέσει»
Δημιουργείς σιγά σιγά στο μυαλό σου έναν νοερό πίνακα, όπου κινήσεις που τις κάνεις με το χέρι και τις βλέπεις με το μάτι αντιστοιχίζονται σε γνωστούς σου ήχους. Π.χ. ανεβαίνω δύο τάστα > η διαφορά της νότας από την προηγούμενη θα ακουστεί «έτσι».
Όσο προχωράει η γνωριμία με το όργανο, τόσο πιο πολλά κουτάκια συμπληρώνεις σ’ αυτό τον πίνακα. Δεν είναι καθόλου εξωφρενικό να φτάσεις κάποια στιγμή να ακούς μια μελωδία και νοερά να τη βλέπεις στην ταστιέρα σου.
Περαιτέρω, το αφτί ασκείται να αναγνωρίζει όχι μόνο μελωδικές κινήσεις αλλά και πενιές (πάνω / κάτω / κοφτή / κλπ) και γενικά κάθε κίνηση που κάνουν τα χέρια του μουσικού.
Εδώ βέβαια κολλάνε και οι δρόμοι. Από τη στιγμή που αναγνωρίζεις τον δρόμο ενός τραγουδιού, είτε κατευθείαν με το αφτί είτε αφού βγάλεις τις λίγες πρώτες νότες, περιορίζεται πολύ το πεδίο όπου έχεις να ψάξεις για να βρεις τις υπόλοιπες. 12 τάστα η οκτάβα, αλλά ο κάθε δρόμος χρησιμοποιεί συγκεκριμένα. (Αυτό γίνεται κάλλιστα και χωρίς να ξέρεις το όνομα του δρόμου, αρκεί να πεις «α, αυτός!»)
3 «Μου αρέσει»
Ευχαριστώ πολύ φίλε για την επεξήγηση! Πολύ χρήσιμες πληροφορίες
Αν είναι δυνατόν, να αναφέρεται ο πόνος ως τρόπος εκμάθησης… Ακόμα και με την επεξήγηση κατόπιν διαμαρτυριών ως “πιάσιμο”. Μαθήματα τενοντίτιδας μέσω ίντερνετ.
8 «Μου αρέσει»
Γενικά βοηθάει να συνδέεις τα διαστήματα με κάτι γνώριμο (πχ μια φράση από κομμάτι).
Το ημιτόνιο δες το σαν κατάληξη (προσαγωγέας-βάση πχ σι-ντο), τον τόνο σαν ξεκίνημα (πχ ντο-ρε), την μικρή τρίτη σαν μινόρε (Τ-Η=3 τάστα), την μεγάλη τρίτη σαν ματζόρε (Τ-Τ=4 τάστα), την τέταρτη σαν κλείσιμο τραγουδιού (λα-ρε, 5 τάστα), την πέμπτη (7 τάστα) οπωσδήποτε μάθε την γιατί είναι το πιο βασικό διάστημα που γεννάει όλα τα άλλα.
2 «Μου αρέσει»
Εγώ, που έχω κάνει βυζαντινή, για τον μείζονα τόνο (12 τμήματα) χρησιμοποιώ το απήχημα του πρώτου ήχου α να νες, δηλ. νη - πα - πα και για την πέμπτη, το Ακούούσατεε! του Μάνου Χατζηδάκη.
1 «Μου αρέσει»
Α μπράβο! Μου θύμισες Νίκο (Πολίτη) ένα μάθημα φωνητικής που έκανα κάποτε. Έπρεπε να βρω και να μάθω, για καθένα από τα πιο πιθανά διαστήματα, μια χαρακτηριστική φρασούλα από γνωστή μου μελωδία. Πολύ χρήσιμο.
Παρεμπιπτόντως, άλλο ένα κόλπο από το ίδιο μάθημα: κυκλοφορώντας στον δρόμο, να κοιτάω τις πινακίδες των αυτοκινήτων και να τραγουδάω τις βαθμίδες που δίνουν οι αριθμοί, π.χ. 2654=δεύτερη, έκτη, πέμπτη, τέταρτη = Ρε, Λα, Σολ, Φα. (Για το 0 είχαμε βάλει την μείον δεύτερη, Σι, σε σχέση με το Ντο).
Θα μου πεις: άλλο η φωνητική, άλλο το μπουζούκι. Και στα δύο δεν προχωράς χωρίς να εξασκήσεις το αφτί σου, αλλά σε κανένα από τα δύο το αφτί δεν είναι το βασικό εργαλείο με το οποίο κάνεις τη δουλειά σου. Το κοινό σημείο που μας ενδιαφέρει, και που είναι πολύ σημαντικό, είναι η νοερή αναγνώριση διαστημάτων.
Ωραία το έθεσες, μια οκτάβα - 12 ταστα και ξεκινάς τον υπολογισμό - αφαιρετική, εφικτό νομίζω εάν ήταν σε μια χορδή πχ ρε που την αντιλαμβάνομαι προσωπικά πολύ πιο εύκολα, αλλά εάν εμπλέκονται νότες και από άλλες χορδές, πως γίνεται ο υπολογισμος?
Ε, όσο δοκιμάζεις (και στα τυφλά, στην αρχή) τόσο μαθαίνεις τη γεωγραφία της ταστιέρας σου. Αν μιλάμε για τρίχορδο όργανο και για κλίμακες με βάση το Ρε, στην μπουργάνα ισχύει ό,τι και στο ψιλό Ρε, ενώ και στη μεσαία θα συμβεί αρκετές φορές να έχεις και πάλι παρόμοια κίνηση (π.χ. στο Ματζόρε, ό,τι κάνεις από Ρε και πάνω το κάνεις και από Λα και πάνω, δηλαδή το Ρε-Μι-Φα#-Σολ στη χορδή Ρε παίζεται στα ίδια τάστα με το Λα-Σι-Ντο#-Ρε στη χορδή Λα, στο Χιτζαζκιάρ αντίστοιχα με ύφεση στο Μι και στο Σι, κλπ).
Όσο αυτά ξεκαθαρίζουν, τόσο διευκολύνεται το επόμενο βήμα: δρόμοι που να μην έχουν ίδια διάταξη στο πάνω και στο κάτω 4/5χορδό τους (=τμήμα της κλίμακας), δρόμοι με άλλες βάσεις εκτός από Ρε, κλπ.