μορει να μου εξηγισει καποιος γνωστης πως πιανουμε ενα τραγουδι σεκοντο ή πρωτο δευτερο που λενε… δηλαδη ενα τραγουδι 2 μπουζουκια πχ το τραγουδι ειναι μι ουσακ ποιο θα ειναι το σεκοντο του?
το να φτιάξεις τη “δεύτερη φωνή” εξαρτάται από το πώς πάει η μελωδία.
Η καλύτερη εξάσκηση είναι να ακούς τραγούδια με δύο φωνές ή δύο μπουζούκια και να προσπαθείς να αντιλαμβάνεσαι τις δύο παράλληλες μελωδίες ξεχωριστά, σαν να είναι δύο διαφορετικά πράγματα, και να προσπαθείς να τις τραγουδήσεις/παίξεις πρώτα τη μια και μετά την άλλη…
κουράγιο λοιπόν…
Nομιζω οτι θα υπαρχει ποιο θεωρητικη απαντηση το 1-2 αν δε κανω λαθος υπονοει 3 νοτες ποιο ψηλα η κατι τετοιο … . φυσικα δε μου βγηκε στο τραγουδι και γιαυτο ρωταω.
λοιπον…δεν ειμαι και ο ειδικος στο θεμα των σεκοντων…αλλα απο τις μουσικες γνωσεις που εχω…
νομιζω παει ως εξεις.
Αν για παραδειγμα εχεις μια μελωδια που παει ξεκιναει απο Ντο…και ειμαστε σε ενα περιβαλλον ντο ματζορε.
Το σεκοντο αυτης της μελωδιας θα ξεκιναει (συνηθως) απο μι(διαστημα 3ης μεγαλης σε ματζορε 3ης μικρης σε μινορε) και θα ακολουθει την ανοδο και καθοδο της μελωδιας παντοτε με διατονικες νοτες, δηλαδη νοτες της ντο ματζορε.
Π.Χ. εχεις ντο ρε μι στη μελωδια, το σεκοντο θα ειναι μι φα σολ.
ΥΓ. Διορθωσεις και παρατηρησεις ευπροσδεκτες.Δεν ειμαι και 100% σιγουρος περι σεκοντων.
ΥΓ2. Συγνωμη για την ελλειψη τονισμων. Αλλαξα υπολογιστη και το παλευω ακομα.
Χαος…
διαστημα 3ης μεγαλης σημαινει ολες αυτες οι νοτες…
για να το καταλαβεις καλυτερα…
σκεψου στο πιανο επανω… απο το ντο μεχρι το μι ειναι διαστημα 3ης…δηλαδη 3 ασπρα πληκτρα στο πιανο. για να πας ομως απο το ντο μεχρι το μι…υπαρχουν και μαυρα κλειδια στο μεταξη.
Στο διαστημα τριτης συμπεριλαβανονται και τα μαυρα…δηλαδη αυτα που αναφερες… ντο # κλπ.
Ελπιζω να μην σε μπερδευω.
διαστημα 3ης μετραμε και το ΝΤΟ + ΡΕ + ΜΙ και δε παιρνουμε υποψην τις αλλιωσεις ? δηλ μπορουμε απλα να πουμε 3 νοτες απο την βασικη νοτα που παιζει το πρωτο μπουζουκι ?? γιατι κατι τετοιο προσπαθησα να κανω αλλα δε μου βγηκε, μηπως αναλογα με τα διαστηματα 3ης κτλ παιζει ρολο αν ειναι μινορε η ματζορε το κομματι που θελουμε να βγαλουμε σεκοντο?
ωχ παναγια μου…λιθοβολισμος ερωτησεων…οχι πλακα κανω… απλα για να σ’τα εξηγησω αυτα…θα μακρηγορησω…καλυτερα να σ’τα πει καποιος πιο λιανα γιατι εγω μαλλον θα σε μπερδεψω.
(δεν κανω για on-line tutor :016: )
παω να ανοιξω κανενα βιβλιο …
Οκτάχορδε, έχεις δίκιο. Γιαυτό, πήγαινε σε κάποιο καλό ωδείο να μάθεις ενορχήστρωση κανα δυό χρόνια, αφού πρώτα σε υποχρεώσουν (σωστά) να καθίσεις προηγουμένως άλλα κάποια χρόνια να μάθεις τα βασικά της μουσικής. Αν αυτά σου φαίνονται πολλά, η συμβουλή του Μπάμπη είναι η καλύτερη: άκου προσεκτικά καταξιωμένες ενορχηστρώσεις με πρίμο σεγόντο και μάζευε πείρα, παίζε και καμμιά διπλοπεννιά στο όργανο…
Πάντως, το θέμα δεν είναι τόσο απλό όσο κάποιοι το περιγράφουν, δηλαδή παράλληλες τρίτες και τέρμα. Έχει και εξαιρέσεις. Και επίσης: υπάρχουν και περάσματα όπου η επιμονή στο σεγόντο κουράζει, αφού δεν πρόκειται για παρτιτούρα χορωδίας με τετραφωνία.
κοιταξε Νικο για οδειο δε ειμαι μαθηματα κανω εδω και καποια χρονια με πρακτικο Δασκαλο ειμαι σε παρα πολυ καλο Δρομο αλλα μαλλων εχει δικιο ο πρωτος φιλος απλα ειπα ισως υπηρχε μια ποιο απλη θεωρητικη λυση ,παρολαυτα Ευχαριστω ολους .
Ο μονος λογος που εδωσα το παραδειγμα με τις τριτες στο φιλο οκταχορδο ειναι απλα το πιο απλο παραδειγμα για καποιον με πολυ βασικες θεωριτικες γνωσεις.
Προς Θεου μην παρεξηγηθω η διφωνια και γενικοτερα η ενορχηστρωση ειναι μια τεχνη απο μονη της που δεν μπορει να εξηγηθει μεσα σε 2-3 γραμμες μεσα απο ενα φορουμ.
Είναι όντως περίπλοκο να σου εξηγήσουν όσο απλά γίνεται το ποιες νότες παίζει το δεύτερο μπουζούκι στο σεκόντο. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι μάλλον αυτό που σου είπε παραπάνω ο Μπάμπης.
Πρέπει όμως να λάβεις υπόψη σου ότι όλοι οι μουσικοί δρόμοι δεν παίρνουν σεκόντο (ή δεύτερη φωνή). Χαρακτηριστικοί είναι οι Ουσάκ, Σαμπάχ και Γιουρτίν. Συνήθως στις παλιές εκτελέσεις με δύο μπουζούκια, έπαιζαν ταυτοφωνία, είτε στην ίδια οκτάβα, είτε με μια οκτάβα διαφορά. Άσχετα που στα σκυλάδικα χρήσιμοποιούν δεύτερη φωνή (στη μουσική και στο τραγούδι) με απαίσια αποτελέσματα…
Πιο συνηθισμένοι για σεκόντα είναι οι Ραστ, Χουζάμ και Χιτζάζ για τα ματζόρε και Νιαβέντ, μελωδικό ή αρμονικό μινόρε στους μινόρε δρόμους.
Ένα εύκολος τρόπος για να μπεις στο νόημα είναι να δοκιμάσεις να παίζεις “διπλοπενιές” στο δρόμο Ραστ από ΡΕ+. Θα προσπαθήσω να σου δώσω και ένα παράδειγμα ελπίζοντας ότι δε σε μπερδεύω περισσότερο. Η νότα αριστερά συμβολίζει τη νότα που πατάει το πρώτο μπουζούκι ενώ η νότα δεξιά συμβολίζει τη νότα που θα παίζει ταυτόχρονα το δεύτερο μπουζούκι:
ΡΕ -> ΦΑ#
ΜΙ -> ΣΟΛ
ΦΑ# -> ΛΑ
ΣΟΛ -> ΣΙ
ΛΑ -> ΝΤΟ#
ΣΙ -> ΡΕ
ΝΤΟ# -> ΜΙ
Υπενθυμίζω ότι ο δρόμος είναι ο ΡΕ Ραστ.
Βλέπεις ότι το πρώτο και το δεύτερο μπουζούκι χρησιμοποιούν κοινές νότες, δηλαδή όποια νότα συγκροτεί τον εκάστοτε μουσικό δρόμο.
Τέλος, για να ακούγεται όμορφα ένα τραγούδι, τα δύο όργανα που παίζουν πρέπει να ταυτίζονται οι πένες τους.
Διόρθωση: Όντως εκ παραδρομής έγραψα ΣΙ αντί ΜΙ. Έκανα και την αλλαγή στον πίνακα.
Πολύ καλό θα ήταν να γραφεί η θεωρία με την οποία βγήκε για τον παραπάνω δρόμο η δεύτερη για κάθε νότα. Δεν νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω τι κάνει ακριβώς. Έχει κανένας κάποιους γενικούς κανόνες για να βγαίνουν οι δεύτερες στους δρόμους που υπάρχουν δεύτερες;
αυτο ποιανοντας συνχορδιες το χρησιμοποιω και εγω για σεκοντα αλλα για να καταλαβω στα σκυλαδικα τι διαολο κανει το δευτερο μπουζουκι ολη νυχτα…
Αν υπάρχει κάποιος θεωρητικός (αλλά και πρακτικός συγχρόνως) της ενορχήστρωσης, ας μας εξηγήσει. Εγώ Γιώργο βλέπω στον πίνακα που παρέθεσε ο Γιώργος Π τρίτες, με εξαίρεση την προτελευταία βαθμίδα (ντο δίεση με σί) που δεν την καταλαβαίνω και μου χαλάει τη σούπα. Ίσως εδώ παίζει ρόλο ότι πρόκειται για προσαγωγέα. Κατά τα άλλα οι τρίτες πηγαίνουν κανονικά, μικρές ή μεγάλες, αλλά αν υπάρχει θεωρία πίσω από το: «μεγάλη η μικρή;» δεν το ξέρω.
Η θεώρια στο ζήτημα μεγάλης ή μικρής τρίτης, δεν είναι άλλη από αυτήν που σου επιβάλλει από μόνος του ο δρόμος. Αν φερ’ ειπείν το ένα μπουζούκι παίζει ΡΕ σε ένα δρόμο που έχει το ΦΑ φυσικό, τότε το δεύτερο μπουζούκι θα παίξει ΦΑ (όπως επιβάλλει ο δρόμος) και η τρίτη θα είναι μικρή. Εάν όμως ο δρόμος έχει ΦΑ# τότε το 2ο μπουζούκι θα παίξει ΦΑ# και η τρίτη θα είναι μεγάλη. Ο μόνος κανόνας συνεπώς είναι οι νότες του δρόμου.
Μια επίσης πολύ συνηθισμένη πρακτική στις διφωνίες είναι οι έκτες προς τα κάτω. Στη θέωρια της μουσικής οι τρίτες με τις έκτες είναι συμπληρωματικά διαστήματα. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι αν ο πρώτος μπουζουξής παίζει ΡΕ, ο δεύτερος θα παίξει ΦΑ (ή ΦΑ# ανάλογα) αλλά μια οκτάβα κάτω.
Η αλήθεια είναι αυτή που είπε ο Νικόλας πιο πάνω, ότι δηλαδή ο πιο εύκολος και συνηθισμένος τρόπος να κάνεις διφωνία, είναι να πετάξεις μια 3η από πάνω ή μια 6η από κάτω. Όταν όμως ο συνθέτης έχει όρεξη για διφωνία, οι επιλογές που έχεις είναι πολύ περισσότερες, και δεν μπορούν μπουν σε κανόνες έτσι απλά.
Ένα σύντομο και ωραίο παράδειγμα που μου ήρθε τώρα είναι η εισαγωγή από το «Τι σού 'κανα και μ’εγκατέλειψες» του Ζαμπέτα. Οχτάχορδε κάτσε και ξεχώρισε τι παίζει το κάθε μπουζούκι και σύγκρινε τα. Θα δεις ότι αυτό που κάνει μια διφωνία πραγματικά άξια ύπαρξης δεν είναι μια ακολουθία 3ων αλλά μια μελωδία η οποία θα μπορούσε να σταθεί και μόνη της.
Ποιος σου είπε ότι παίζει δεύτερες; Απλά τα παίζουν μισά-μισά για να μην κουράζονται!
Απ’όσο κατέχω, όταν λέμε “2η φωνή” εννοούμε “Τρίτες”.
Το “μεγάλη ή μικρή” υπαγορεύεται απο τις νότες του αρχικού δρόμου.
Ο Γιώργος Π. προφανώς εκ παραδρομής έγραψε ΣΙ αντί του ΜΙ -που είναι η Τρίτη του ΝΤΟ#.
Φιλικά, Γιώργος.
Ακριβώς έτσι είναι και έκανα τη σχετική διόρθωση στον πίνακα που έχω παραθέσει.
Κατά τ’ άλλα συμφωνώ με αυτά που έγραψε ο Γιάννης Βαμβακάς.
Απλά πρέπει να πω ότι οι νότες που αναφέρονται στον πίνακα που παρέθεσα, είναι για να δωθεί ένα απλό και πρακτικό παράδειγμα στο πως μπορεί κανείς να παίξει β’ φωνή σε έναν δεδομένο μουσικό δρόμο. Βέβαια, στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα αφού οι δυνατότητες συνοδείας (σεκόντο) είναι απεριόριστες και ο μουσικός μπορεί να κάνει διάφορα κατά τη συνοδεία του α’ μπουζουκιού.