Όπως καταλαβαίνεις, με “ενδιαφέρει αυτό”, καθόλου όμως από τη σκοπιά του ρόλου που προκαθορίζουν αυτοί που, όπως γράφεις, <<πραγματικά δημιούργησαν το πρόβλημα αλλά και άλλων παρομοίων εις τα βαλκάνια με σκοπό να ενεργούν σαν διαιτητές και να ελέγχουν την περιοχή>>.
Διότι γιά να κάνει κανείς τον διατητή ανάμεσα σε δυό κοκόρια πρέπει πρώτα να τα βάλει να φαγωθούν και, δεύτερον, να τον αποδέχονται σαν τέτοιο.
Με ενδιαφέρει επίσης, εμένα, <<να κρίνω την μετεμφυλιακή πολιτική περίοδο … και μεταπολεμική ιστορία του τόπου>>, και ακόμα και την προπολεμική, αφού τα <<πράγματα ‘‘ως έχουν’’>> μπορούν να εκτιμηθούν μόνο ως ενταγμένα μέσα στην Ιστορία. Χρήσιμο απλώς δεν θεωρώ να ρίχνω τις κρίσεις μου και τις εκτιμήσεις μου σαν ζαριές πάνω στις διαδικτυακές πράσινες τσόχες.
Σε ό,τι αφορά λχ την προσωπική περίπτωση αυτού του μουσικού, δεν θα παρέκαμπτα σε καμιά περίπτωση τη χρονολογία του πρώτου εκπατρισμού του, ούτε τις τότε υφιστάμενες συνθήκες… Σε τέτοιου είδους γενικότερα επίσης ζητήματα, δεν θα μπορούσα να “εκτιμήσω ως έχει” την μικρασιατική καταστροφή ξεχνώντας την βενιζελική ρήση ότι “ο δρόμος προς την Σμύρνη περνά από την Ουκρανία”, δεν θα μπορούσα να εκτιμήσω “ως έχουν” μιά σειρά πράγματα χωρίς να κρίνω το γεγονός ότι επί μισό αιώνα η ελληνική εξωτερική πολιτική στηριζόταν στο δόγμα του “από βορά κινδύνου” και στο σύνθημα “Σόφια - Μόσχα”, ούτε το γεγονός ότι και η σημερινή κατοχή της μισής Κύπρου στηρίχτηκε σ’ ένα σχέδιο που ως αφετηρία του είχε ένα φασιστικό πραξικόπημα που έγινε κι αυτό στο όνομα των “εθνικών δικαίων”.
Και πώς μπορεί να εκτιμήσω τα πράγματα “ως έχουν” σήμερα, καθώς και τη θέση, ότι:
<<… ο υπερεθνικιστής δεν είμαι εγώ άλλα οι άλλοι που ασκούν επεκτατικές πολιτικές (το εγώ με την έννοια του ελληνικού συνόλου). Δεν οργάνωσα και εξόπλισα εγώ 50.000 στρατό στα σύνορα με την Ελλάδα επί 4 χρόνια (OUTSEKA), δεν διαίρεσα εγώ την Γιουγκοσλαβία ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου, Δεν ανεξαρτητοποίησα εγώ το Κόσοβο, ούτε υποσχέθηκα επεκτάσεις στα Σκόπια για να τα έχουν καλά μαζί μου. Δυστυχώς όμως βλέπεις ότι είμαστε υποχρεωμένοι αμυνόμενοι πάντοτε να παίξουμε το παιγνίδι τους…>>,
όταν παριστάνω πως αγνοώ, ότι τον ''στρατό στα σύνορα με την Ελλάδα" τον εξόπλισα και τον στήριξα και “εγώ” σαν μέλος του ΝΑΤΟ, ότι και “εγώ” σαν μέλος του ΝΑΤΟ “διαίρεσα την Γιουγκοσλαβία ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου”, ότι έστελνα τις φρεγάτες “μου” στην Αδριατική για να συμβάλω στην επιβολή των ΝΑΤΟικών όρων διαίρεσης της Γιουγκοσλαβίας, ότι έδωσα τη γη, τη θάλασσα και τον αέρα “μου” γιά τη διέλευση των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ που συνωστίζονταν στα ελληνογιουκοσλαβικά σύνορα, ότι στήριξα ως κράτος και τους βομβαρδισμούς και το εμπάργκο κατά της Σερβίας, ώστε οι ΗΠΑ να την υποδεχτούν “δημοκρατική” πλέον στην ΕΕ, και ότι το μόνο “μου” παράπονο από του “συμμάχους” μου είναι ότι δε ‘‘με’’ χώσανε πολύ βαθιά στα σενάρια τους που ανοίξανε τον “ασκό του Αιόλου” παρόλο που “παίζω το παιχνίδι τους” με συνέπεια… Το να εκτιμά κανείς τα πράγματα ''ως έχουν", έξω από την ιστορία, είναι όρος αφασίας.
Είναι γνωστό, ήδη από την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, ότι η “Μακεδονία” είναι μια γεωγραφική περιοχή, πάνω στην οποία έχουν χαραχτεί τα σύνορα τριών βαλκανικών κρατών.
Η διεδίκηση από ένα κράτος του ονόματός του απλά ως “Μακεδονία” υποβάλλει διεθνώς την θέση ότι όλη αυτή η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή καλύπτεται από το κράτος αυτό, άρα ως επεκτατική βέψη.
Η θέση επίσης, ότι “η Μακεδονία είναι ελληνική”, υποβάλλεται επίσης διεθνώς ως επεκτατική βλέψη που αφορά ολόκληρη τη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας. Για του λόγου το αληθές είναι πρόσφατη η προεκλογική ρήση έλληνα πολιτικού, που εμφανίζεται ως ταγός των “εθνικών δικαίων”, ότι “η μακεδονία είναι ελληνική και ό,τι ακούει στο όνομα μακεδονία πρέπει να απελευθερωθεί”.
Όπως βλέπεις ο “υπερεθνικισμός” δεν είναι καθόλου προνόμιο των “άλλων”, όπως προνόμιο “των άλλων” δεν είναι ούτε η προσαρμογή στα σενάρια των “προστατών” και των “διατητών”, και το “παιχνίδι τους” το παίζουν πολύ καλά και οι “άλλοι” και “εγώ” είτε με τον “υπερεθνικισμό” είτε με την προσαρμογή…
(Και ας μην επεκταθώ σε προβοκατόρικες και επικίνδυνες ενέργειες εντός της ελληνικής επικράτειας και κάποιων ακόμα ''ταγών του έθνους" που δρουν υπό τύπο συμμορίας).
Όσο για το συγκεκριμένο άτομο, απλά δίνοντας τόση και τέτοια σημασία, όχι απλώς ασχολείσαι με το δέντρο και χάνεις το δάσος, αλλά “καταφέρνεις” να δόσεις σημασία δάσους στο κάθε ξεχωριστό δέντρο. Και είτε το θες είτε όχι, άνετα και η δική σου αντίδραση χωρά στους ρόλους που προκαθορίζουν αυτοί <<που πραγματικά δημιούργησαν το πρόβλημα αλλά και άλλων παρομοίων εις τα βαλκάνια με σκοπό να ενεργούν σαν διαιτητές και να ελέγχουν την περιοχή>>.