Είναι δυνατόν να πας σε μάστορα και να μετατρέψει έναν μπαγλαμά σε τζουρομπαγλμα
αλλάζοντας το μπρατσακι και αλλάζοντας τον καβαλάρη και την χορδιερα??? Νομίζω πως όμως θα ήταν και λίγο τσιμπημενη η τιμή όχι ?
πάντως επειδή δεν έχω ακούσει κανέναν να το κάνει δεν είμαι και πολύ σίγουρος
Ίσως αλλά μάλλον όχι.
Γενικά το μέγεθος ηχείου έχει σχέση με το μήκος κλίμακας. Στο παρελθόν υπήρχαν κάποιες μετατροπες απο μαντολίνα σε τρίχορδα καθώς και κάποιες μαντόλες.
Η δουλειά που αναζητάς έχει κάποιο ρίσκο και απαιτεί σχεδόν όσα μεροκάμματα όσα για να κάνεις ένα νέο όργανο.
Το θέμα είναι επίσης ηθικό: Πλέον προσπαθούμε να μην αλλάζουμε τις αρχικές προθέσεις του οργανοποιού με παραμβάσεις και ίσως δυσκολευτείς να βρεις μάστορά να το αναλάβει και να βάλει το όνομα του σε τέτοια εργασία.
4 «Μου αρέσει»
Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση , γενικά ρωτάω γιατί μου φάνηκε κι εμένα λίγο αδύνατο
αλλά εφικτό . Δηλαδή για του λόγου το αληθές το σκάφος του τζουρομπαγλμα είναι ποιο μεγαλο ?
Δεν είναι στάνταρτ οι διαστάσεις αλλά πίσω απο
κάθε όργανο υπάρχει σχεδιασμός και αναλογίες.
Τα ονόματα επίσης είναι εμπειρικά:Τζουράς μισομπούζουκο, γόνατο…τώρα λες εσυ τζουρομπαγλαμάς…μη φανταστείς οτι όλα αυτά είναι πολύ αυστηρά ορισμένα.
Υποθετικά μπορεί το σκάφος του μπαγλαμά σου να βγάλει κάτι καλύτερο με μακρύτερο μανίκι αλλά όποιος αναλάβει αυτή τη δουλειά θα πρέπει,πέρα απο την ακουστική μελέτη, να κάνει και την στατική.
Υπάρχει λόγος;
Μπορείς απλά να ψάξεις για ένα όργανο όπως το θέλεις.
2 «Μου αρέσει»
Καλά, σχετικό είναι. Συχνά κάποιος βρίσκεται μ’ ένα εξωτικό όργανο στα χέρια, που δεν ξέρει να το παίξει (και δεν ενδιαφέρεται), αλλά μοιάζει με κάποιο που του είναι οικείο και το πάει για μετατροπή. Π.χ. κάποιο ταμπουροειδές από Βαλκάνια ή Μ. Ανατολή να γίνει σάζι ή τζουράς. Εκεί δεν έχω ακούσει να υπάρχει ηθικό κώλυμα.
2 «Μου αρέσει»
ναι σίγουρα.Αν όμως ο μάστορας Α έπιανε το μπαγλαμά του(ακόμα ενεργού) μάστορα Β και του άλλαζε το μανίκι, δικαιολογημένα ο Β να αναρωτηθεί γιατί έγινε τέτοιο πράμα και γιατί εφόσων ο Β, εκ των πραγμάτων, είναι ο μάστορας που γνωρίζει το όργανο καλυτερα, δεν είναι αυτός που συνεργάζεται με τον ιδιοκτήτη.
Πιθανών ο Α λοιπόν να μη θέλει να μπλέξει με τέτοια ιστορία ακόμα και αν υπάρχουν πραγματικοί λόγοι που αποτρέπουν τον ιδιοκτήτη να πάει στον Β
2 «Μου αρέσει»
Όχι φίλε alk απλά τώρα έβλεπα.το όργανο και είχα την απορία όπως σήμερα γίνονται μετατροπές κιθάρα σε κιθαρολαουτα που βρίσκεις στο διαδίκτυο και ήθελα να δω αν ίσχυε το ίδιο για το συγκεκριμένο υβριδικό όργανο αλλά και από ότι έχω καταλάβει και τα λεγόμενα.του Μουφλουζέλη αυτά τα όργανα φτιάχνονταν στην φυλακή στο “γόνατο” και μου γεννήθηκε η απορια
Νομίζω ότι αυτή η πληροφορία, αν και είναι αρκετά γνωστή, δεν έχει εκτιμηθεί κάτω από το σωστό φως.
Το να φτιάχνεις ένα όργανο με πρόχειρα δικά σου μέσα και για δική σου χρήση (όχι επειδή γενικά φτιάχνεις όργανα και τα πουλάς) δεν είναι ιδιαιτερότητα της φυλακής. Σίγουρα στη φυλακή τα μέσα μπορεί να ήταν πιο περιορισμένα και πιο πρόχειρα, και να αναγκαζόσουν να γίνεις πιο Μαγκάιβερ, αλλά μέχρις εκεί. (Που και πάλι, υπήρξαν και περιπτώσεις οργανωμένου μαθήματος οργανοποιίας στη φυλακή, κάποτε επί Μεταξά αν θυμάμαι καλά, διορθώστε με…)
Τα φτωχά και περιθωριοποιημένα κοινωνικά στρώματα των πόλεων, των οποίων κάποια μέλη κατέληγαν στον παραβατικό βίο και στη φυκλακή, προέρχονταν κυρίως από πρόσφυγες και εσωτερικούς μετανάστες, με καταγωγή από χωριά. Είχαν κληρονομημένη από μακροτάτων αιώνων την κουλτούρα της αυτάρκειας: δεν αγοράζεις ό,τι μπορείς να φτιάξεις μόνος σου. Οργώνεις, θερίζεις, αλωνίζεις, όταν φτάσουμε στο άλεσμα αναγκαστικά πας στον μυλωνά (που κι αυτός δεν πληρώνεται με λεφτά αλλά με αλεύρι!) αλλά μετά πάλι συνεχίζεις μόνος σου, ζυμώνεις, ψήνεις, τρως.
Και τα όργανα λοιπόν έτσι τα έφτιαχναν. Άνθρωποι αρκετά πρόσφατοι ώστε να τους έχω δει σε ντοκυμαντέρ έφτιαχναν τις λύρες με το σκεπάρνι, και αρκετά είδη λαϊκών οργάνων εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να τα φτιάχνουν κυρίως οι ίδιοι οι μουσικοί. Υπήρχαν βέβαια και μαστόροι οργανοποιοί, αλλά αυτοί δεν είχαν εκτοπίσει, τότε ακόμη, την κουλτούρα της ιδιοκατασκευής.
Οπότε, στη φυλακή έφτιαχναν μπαγλαμάδες μόνοι τους όπως ο πατέρας τους στο χωριό έφτιαχνε τη λύρα με το σκεπάρνι. Δε λέω, αυτοί που δεν ήταν στη φυλακή παρά δούλευαν με ικανοποιητικό μεροκάματο αγόραζαν κι ένα μπουζούκι μαστορικό, αλλά μη φανταζόμαστε ότι ο φυλακισμένος αναγκαζόταν να καταφύγει στην ιδιοκατασκευή και στα μαγκαϊβεριλίκια μόνο λόγω των συνθηκών στέρησης στη φυλακή. Του ήταν και λίγο φυσικό ούτως ή άλλως. Ούτε ότι η απουσία τυποποίησης στα ιδιοκατασκευασμένα όργανα οφείλεται στο ότι δεν ήταν ειδικοί να ξέρουν ακριβώς: ο ειδικός κατασκευαστής βιολιού «ξέρει ακριβώς», αλλά στα όργανα για τα οποία δεν υπήρχαν ολωσδιόλου ειδικοί κατασκευαστές δεν υπήρχε κάτι «ακριβώς» που να το αγνοούσε ο εμπειρικός ιδιοκατασκευαστής-οργανοπαίχτης.
Το ιδιαίτερο που υπήρχε στη φυλακή ήταν πιο πολύ άλλο: ότι δε φτιάχναν λύρες και φλογέρες, αλλά μπαγλαμάδες. Ότι δεν έπαιζαν σκοπούς τους τόπου τους (που δε θα τους ήξερε η παρέα), αλλά μουρμούρικα.
4 «Μου αρέσει»
Πρέπει πάντως να είναι άλλη η περίοδος που μιλάει ο Μουφλουζέλης για τα όργανα στις φυλακές και άλλη η περίοδος που γράφεις εσύ περί Μεταξά @pepe.
εγώ είχα ενθουσιαστεί με αυτό το όργανο από το βίντεο
ο οργανοποιός Βαγενάς το λέει γόνατο, πάντως είναι πολύ ρεμπέτικη φάση…
3 «Μου αρέσει»
Περικλή σε πιο παλιά συζήτηση που είχε γίνει είχαμε βρει ότι νομίζω στις φυλακές Αβέρωφ λειτουργούσε και ξυλουργείο ανάμεσα στα άλλα για εκμάθηση τέχνης από τους νεαρούς φυλακισμένους. Και έχουμε και την μαρτυρία του Μάρκου για τον Γκελή ότι έμαθε να φτιάχνει μπουζούκια στη φυλακή. Άρα μιλάμε για αρχές του αιώνα τουλάχιστον.
Αυτό το ανέφερα ως εξαίρεση. Τα φυλακίσια όργανα κατά κανόνα δεν ανήκουν εδώ, ανήκουν στις εμπειρικές ιδιοκατασκευές.
Απλώς πρέπει να τονιστεί ότι η εμπειρική ιδιοκατασκευή δεν είναι απλώς ένας κατ’ ανάγκην συμβιβασμός για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν «κανονικό» όργανο. Είναι μία άλλη παράλληλη παράδοση, αυθύπαρκτη και εξίσου κανονική, με διαφορετικούς, εν μέρει, κανόνες.
Σήμερα, ειδικά για τα μπουζουκοταμπουροειδή, αυτή η παράδοση δε συνεχίζεται. Είναι όργανα που φτιάχνονται μόνο από οργανοποιούς (και από λιγοστούς που έχουν το μεράκι του DIY, αλλά ως επανανακάλυψη, όχι ως συνέχεια μιας παλιότερης γραμμής). Αυτό όμως αφορά μόνο το σήμερα και μόνο αυτά τα όργανα, δεν ίσχυε διαχρονικά, ούτε καθολικά. Οπότε, πέφτουμε εύκολα στον αναχρονισμό να πούμε συγκαταβατικά «ε, ο κακομοίρης ο φυλακισμένος, δεν είναι και πολύ σόι το όργανό του αλλά σάμπως είχε τη δυνατότητα να κάνει κάτι παραπάνω; Κοίτα όμως τι εφευρετικότητα!» , ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για κανονικότατο προϊόν μιας κατασκευαστικής παράδοσης διαφορετικής από αυτήν των οργανοποιών.
3 «Μου αρέσει»