Ο Βαγγέλης Τρίγγας είναι πολύ καλός δάσκαλος (διδάσκει σχεδόν αποκλειστικά τρίχορδο).
Η ικανότητα στην διδασκαλία δεν έχει να κάνει με την δεξιοτεχνία ως μουσικού και οργανοπαίχτη.
Υπήρξα μαθητής εξαίρετου, γνωστού δεξιοτέχνη, ο οποίος επί ένα χρόνο σχεδόν, δεν κατάφερε να μου εξηγήσει τον κύκλο της 5ης (και πολλά άλλα). Αντίθετα με τον Β. Τρίγγα αυτό έγινε μέσα σε 3 λεπτά.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά μιά παρατήρησή του, σε ένα κομμάτι που με παίδευε πάρα πάρα πολύ : ''Ξεκίνα με πρώτο δάκτυλο τον μέσο και όχι τον δείκτη και η πρώτη πενιά σου να είναι προς τα πάνω''. Όλα κύλησαν ως δια μαγείας τέλεια!.
Έχει εκείνο το μαγικό κλειδάκι που σου ανοίγει το μυαλό, βάζοντας μέσα γνώση τακτοποιημένη!.
Αλλά ούτε αυτό θεωρώ επιτυχία στην διδασκαλία.
Πετυχημένο δάσκαλο, θεωρώ αυτόν που θα σε κάνει να πιάσεις αυτές τις λεπτες μυρωδιές και αποχρώσεις του οργάνου, που θα σε κάνει να το αναζητάς, που θα ξεφύγει ίσως απο το πεντάγραμμο και τους ‘‘δρόμους’’ και θα αγγίξει την ψυχή σου. Που θα σταθεί δίπλα σου και θα κουβεντιάσει, θα αντιπαρατεθεί. Αυτόν που θα σε κάνει να καταλάβεις ότι το μπουζούκι πέραν των χορδών έχει και καρδιά.
Να αναφέρω ότι ο κάθε δάσκαλος δεν κάνει για όλους. Εξαρτάται και απο τον χαρακτήρα του μαθητή. Δάσκαλος που για μένα είναι καταπληκτικός , για καποιον άλλο -χαρακτήρα, τύπο ανθρώπου- ίσως είναι άχρηστος.
Αν ο δάσκαλος σε έχει κανει να νοιωσεις:
- Έναν κόμπο που ανεβαίνει στο λαιμό
- να δακρύσεις
ή 3. να χαμογελάσεις πλατιά:), τότε μάλλον είσαι σε σωστό δρόμο.
Απο την μέχρι σήμερα πορεία μου σε ωδεία και δασκάλους, ως κριτήρια (αλάνθαστα και ενίοτε παθογνωμονικά) για την επιλογή του κατάλληλου ήταν τα προαναφερόμενα. Ίσως να μην ήταν οι καλύτεροι τεχνικά, αλλά η αγάπη που μου εμφύσησαν για το όργανο, με έκανε να μελετάω πολύ περισσότερο.
Φιλικά
Πάνος