Το δικό μου μπουζούκι πρέπει να είναι Μουρατίδη (αν και δεν έχει όνομα μέσα). Το σκάφος είναι καρυδιά βαμμένη, ξερή σα παξιμάδι πλέον και το μανίκι πρέπει να είναι λεύκα μονοκόμματη…Το καπάκι δεν είναι άσχημο, ούτε από κατασκευή ούτε από ήχο. Το όργανο δεν είναι καταστροφή αλλά απορώ πως άντεξε τόσο καιρό. Δεν το βλέπω να ζει άλλα 50 χρόνια…
Είδα άλλο ένα ίδιο εδώ στο Λονδίνο το οποίο είχε φτάσει σε τέτοια στάδια αποσύνθεσης που το σκάφος δεν μπορούσε να μαζευτεί με τίποτα…
Πρώτη φορά το είδα αυτό το πράμα, καρυδιά να μαδάει μόνο ακουμπώντας την με το δάχτυλο…