Νομίζω εδώ είναι το σωστό μέρος γιά αυτή τη συζήτηση.
Πρώτα από όλα θα ήθελα να λύσω μιά απορία μου σχετικά με το 3χ Σεγκιάχ στο βιβλίο του Βούλγαρη (Σελ. 22).
Δυστυχώς δεν βρήκα eratta στην ιστοσελίδα του fagottobooks.gr.
Λοιπόν, νομίζω ότι το διάστημα του προσαγωγέα προς το μπουσελίκ πρέπει να είναι 4 κόμματα και όχι 5.
Το πρόσεξε κανείς;
Το δεύτερο και σοβαρότερο σημείο είναι το εξής:
Στην σελ. 17 κάτω, λέει ο Βούλγαρης ότι το ημιτόνιο δεν είναι το μισό του τόνου (τότε γιατί λεγεται ημιτόνιο; ).
Εγώ όμως σκέφτομαι σαν μπουζουκτσής την πρακτική. Και αυτή μου λέει, ότι π.χ. το ΦΑ# είναι ακριβώς το ίδιο με το ΣΟΛb, δηλαδή ακριβώς στην μέση μεταξύ ΦΑ και ΣΟΛ.
Δηλαδή τότε πρέπει να πω ότι, εφόσον ο τόνος είναι 9 κόμματα, τότε το ημιτόνιο που βρίσκεται ακριβώς στη μέση (μάλλον σε κάθε συγκερασμένο όργανο), θα πρέπει να είναι 4.5 κόμματα.
Αν το ημιτόνιο όμως είναι 4 κόμματα, τότε η δίεση και η ύφεση στο μπουζούκι θα απέχουν 1 κόμμα, άσχετα αν δεν το ακούν όλοι. Και εξ άλλου δεν θα παίζεται στο μπουζούκι.
Και γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο, όταν μεταφέρουμε ένα μακάμ σε ελληνικό δρόμο, θα πρέπει να αγνοήσουμε (και έτσι να μετατρέψουμε το άκουσμα) μερικά σημεία αλλοιώσεως και μερικά να τα “διορθώσουμε”.
Δηλαδή και με άλλα λόγια τό μπουζούκι κανονικά θα έπρεπε να θεωρείται ακατάλληλο για ρεμπέτικα που είναι γραμμένα σε τούρκικα μακάμια.
Ακούω γνώμες.