Η αλήθεια είναι ότι τους “Μουσικούς Τρόπους…” του Μαυροειδή το έχω ανοιχτό στο τραπέζι εδώ και χρόνια. Δύσκολο, όπως λέει και ο Νίκος, με την έννοια ότι είναι πολύ πυκνό και πολύ πλατύ ταυτόχρονα. Πάντως, κάτι απ’ εδώ - κάτι απ’ εκεί, έχω καταφέρει ακροθιγώς και πάντα με την ιδιότητα του ερασιτέχνη, να σχηματίσω μια εικόνα για τις μουσικές μας και τους γειτόνους μας.
Μας έφυγε γρήγορα ο χρυσός αυτός άνθρωπος. Ηταν και συνάδελφος!
Είναι αρκετά τα βιβλία του που κοσμούν τη συλλογή μου, όπως η “ανθολογία της παραδοσιακής μουσικής” όπου λέει το άκρας νηφαλιότητας (από μνήμης γράφω): “Εντάξει, είναι αδύνατον να αναβιώσουμε την παραδοσιακή μουσική, αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να χρησιμοποιούμε το υλικό της γιατί είναι δοκιμασμένο στο χρόνο και άρα μπορεί να διδάξει και να εμπνεύσει”.
Υπάρχουν και καμπόσα άλλα βιβλία στα οποία ήταν επιστημονικός υπεύθυνος ή συμμετείχε μέσω του Ινστιτούτου Μουσικής και Ακουστικής (βρίσκεται κάτω απ’ τα Αναφιώτικα στην Πλάκα τηλ. 210.33.10.129)
Κατ’ αρχήν έχω κάπως ενοχληθεί με τις κατά καιρούς αιχμές που εκτοξεύονται ενατίον του Παγιάτη. Το βιβλίο του κατηγορείται ως ασαφές, μπερδεμένο, κακογραμμένο(;),ακατανόητο, ελλιπές και αλλα πολλά. Δεν καταλαβαίνω γιατί η τόση αρνητική κριτική προς το συγκεκριμένο βιβλίο.
Προσωπικά το βρίσκω πολύ νοικοκυρεμένο, σαφές και κατανοητό, και αρκετά πλήρες και για τον ερασιτέχνη που ψάχνεται(και είμαστε πολλά περισσότεροι των επαγγελματιών) αλλα και για έναν μουσικό που το αντικείμενο του δεν είναι η λαϊκή μουσική αλλά επιθυμεί μια πρώτη -και θεωρητική- προσεγγισή της. Σαφώς και υπάρχουν πιο “ψαγμένα” βιβλία (που εγώ ο αφ’ ενος αδαής και αφ΄ετερου ξενιτεμένος δυστυχώς δεν διαθέτω) αλλά σε τελική αναλυση ο Παγιάτης κάνει μια γενική καταγραφή,περιγραφή και ανάλυση των κυριότερων δρόμων που σε “μπάζει” στα πράγματα. Δεν διατείνεται πουθενά ο άνθρωπος οτι έγραψε τη βίβλο τών λαικών δρόμων αν και κακά τα ψέμματα, έχει υπάρξει το βιβλίο αυτό το …ευαγγέλιο πολλών αδαών χονδρομπουζουξήδων και ημικιθαριστών σαν και του λόγου μου(είναι αλήθεια πως με αδικώ) αλλά και ανθρώπων με επαγγελματική σχέση με τη μουσική.( Μήπως νομίζετε κύριοι ότι έχει λίγους επαγγελματίες χονδρομπουζουξήδες, ημικιθαριστές και ψευδοαηδούς out there;-άλα της και αγγλικό ο καμπούρης!-)
Νομίζω πως είναι μια σωστή και τίμια δουλειά που τ΄αξίζει τα λεφτά της και που σέβεται και …νοιάζεται τον αναγνώστη. Και πολύ ωραία και τσίφτικα τα λέει ο άνθρωπος αναλύοντας τη δομή αλλά και τους συσχετισμούς των δρόμων με τα διαζευγμένα και συνημμένα τετράχορδα και πεντάχορδα(ουδεμία σχέσις με το μπουζούκι του Τσιμπίδη.)
Στον σύντομο πρόλογο αν θυμάστε λέει: “Θα είναι ξεχωριστή ευχαρίστηση για μένα αν το βιβλίο αυτό αποτελέσει μία μικρή συμβολή στην έρευνα γύρω απο τη λαϊκή μας μουσική.”
Επίσης: “Ευχαριστώ θερμά το Μάριο Μαυροειδή για τις υποδείξεις του.”
Το βιβλίο του Παγιάτη μου το πρωτοσυνέστησε εδώ και χρόνια ο πατέρας μου -που πολύ τον αγαπάω και πολύ μου έχει λείψει λόγω ξενιτιάς-άνθρωπος λαϊκός,ντόμπρος,χιουμορίστας,ερασιτέχνης μουσικός και της παλιάς σχολής. Μου το επέδειξε θριαμβολογώντας με ύφος ανθρώπου που ανακάλυψε το εγχειρίδιο κατασκευής της φιλοσοφικής λίθου και λέγοντας: " Από τότε που βγήκε το βιβλίο αυτό ξέρεις που τους έγραψα εγώ τους μπουζουξήδες που ξέρανε τους δρόμους και δεν τους λέγανε; Στα καμπανέλια μου τους έγραψα!" Αχ ρε νοσταλγία …μώ το φελέκι μου!
Το ξέρω οτι έχει περάσει καιρός από την τελευταία αναφορά στο θέμα(γεια σου αθάνατε Κουρούνη!) αλλά τώρα το είδα και εξάλλου από ανέκαθεν ότι θυμάμαι χαίρομαι εγώ.
Και βεβαίως(και πάλι έχει περάσει καιρός)
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ
με υγεία, αγάπη, προκοπή και πολύ μουσική!
Ειρήνη σε όλο τον πλανήτη.
(Φέτος θα είναι καλή χρονιά γιατί θα απαλλαγεί η υφήλιος απο αυτόν το Μπούςτη!)
Σας φιλώ
Ο ΔΟΚΙΜΟΣ
Το σκέφτηκα και γω κάποια στιγμή φίλε και συνάδελφε κωπηλάτη(κιθαρικώς) Άρη, αλλά τελικά δεν έκανα την κίνηση γιατί πρώτον έχω μετακομίσει σε ένα χωριό περίπου 200 χιλ. από Νέα Υόρκη (όχι για πάντα, προσωρινά) και δεύτερον προσπαθώ να τακτοποιήσω εδώ πάνω τα επαγγελματικά μου και συνάμα να προσαρμοστώ και να οργανωθώ, και έτσι δεν μπορώ να την …κοπανάω για την ώρα προς τα κάτω(είμαι βόρεια της Νέας Υόρκης).
Μένω σε ένα σπίτι μέσα στο δάσος και αν δείτε στο CNN άνθρωπο σε χωριό με ένα μέτρο χιόνι να παίζει μπουζούκι σε αγγέλη αρκούδων που εκστασιασμένες χορεύουν καρσιλαμά, αυτός θα είμαι εγώ! Μετά το πέρας της εκτελέσεως του μουσικού τεμαχίου(Σταύρο Παληά θυμίζει εδώ) αι αρκούδαι, προς τέρψιν του φιλοθεάμονος(και αιμοδιψούς) κοινού, κατασπαράσουσι τον μπουζουκανή μαζί με το μπουζούκι ασάλιωτον!
Παρ’ όλα αυτά θα έρθω οπωσδήποτε σε επαφή με τον φίλο και με χαροποίησε η εμφάνισή του στη φορουμάρα μας. (Αν μου επιτρέψουν οι αρκούδες βεβαίως.)
Σας φιλώ με αγάπη και πολύ blues από το …Διδυμότειχο,
Ο ΔΟΚΙΜΟΣ
Άλα της και μέλος ο Σταθάρας! τώρα το είδα! Ευχαριστώ όποιον μερίμνησε για την …αποκατάστασή μου. Μάγκες μου τέρμα το δοκιμιλίκι! Επροήχθην!
Σ.Π.
(όχι δεν σημαίνει Σάκης Πάπιστας, σημαίνει Στάθης Πετρόπουλος και άλλα πολλά όπως:
Σταθερά Πρώτος, Συγκλονιστικός Παίχτης, Σένιο Παλουκάρι,-Senio Palloucari, ο Ιταλός ντε!- Σθεναρός Πότης, Συγκινηθήκαμε Πατόκορφα-και απότομα-Σ’ωραίος Παίδαρε,Σάπιες Πατάτες, Σπάσε Παπάρα, Σέρτικο Πράμα, Σύρμα Πολιτσμάνοι,Σπάστε Παίδες κλπ)
Να χτυπήσω το ρεκόρ του 'Αρη; Το μόνο εύκολο ρε (web)μάστορα! Θα πηγαίνω κάθε μέρα στο δοκιμαστήριο και θα ανεβάζω 50 φορές το ίδιο μύνημα: μία τελεία .
Σε καμιά εικοσαριά μέρες τον έφαγα λάχανο τον Καλαματιανό!
Πέρα απο την-σκόπιμη για να καταλήξω στα σοβαρά-πλάκα, είδες ρε αδερφέ πόσο εύκολο είναι στις μέρες μας παράγοντας απλές ασήμαντες τελίτσες, κουλουράκια και γραμμούλες να εκτοπίσεις στο τάκα τάκα(με τη βοήθεια και της τεχνολογίας) σοβαρά και άξια έργα ετών; Όταν μάλιστα αντικατασταθούν οι τελίτσες-κουλουράκια-γραμμούλες με “καλλιτεχνικές” πορδές τύπου μουσικών (αποβρ)ασμάτων, επαναλαμβανομένων με συχνότητα ριπών ΗΚ 11 (καμιά 100σταριά μπουρδοτράγουδα το χρόνο δηλαδή) σε μία 5ετιούλα έχεις “φάει” και αυτόν τον Τσιτσάνη! Κατάλληλο πατρονάρισμα και υποστήριξη απο τις εταιρίες χρειάζεται και από …κυνό, να fun και οι κότες! Ποιός έχει να επιδείξει μεγαλύτερο έργο σήμερα, ο Βλάχος ή ο Φοίβος; Ο Χιώτης ή ο Καρβέλας; Εδώ έχει να επιδείξει(διότι περί επιδειξίας πρόκειται) “έργο” ο Παρασκευάς και ο Κατέλης! Και η Πάνια! Καλά λέει ο άλλος ο συνφορουμίστας “αγαπημένος συνθέτης Αν. Πάνια” ! Και από όλους τούς προαναφερθέντες ποιος είναι πιο …famous και ποιος έχει τους περισσότερους funηδες; Αλλά τι σας λέω και σας κουράζω λες και δεν τα έχουμε πει ένα εκατομύριο φορές τόσα χρόνια…
Το τραγικότερο και πού με πονά περισσότερο από όλα, όντας άνθρωπος με λαϊκή καταγωγή και καταβολές, είναι πώς αυτό που άλλοτε-ως υποπροϊόν και αυτού ακόμα του λούμπεν ή απλά ως σαχλό, ρηχό, γλυκανάλατο έως και αήθες άκουσμα- λάμβανε από τις πλατιές λαϊκές μάζες την τύχη που του άξιζε, σήμερα κατάφερε τελικά να καθιερωθεί ως ΤΟ άκουσμα του άμοιρου λαού που μόνο άμοιρος ευθυνών δεν είναι.΄Ετσι και γινότανε Δευτέρα Παρουσία Ρεμπετών, με το φραγγέλιο θα μας παίρνανε φαλάγγι ο Μάρκος, ο Τσίλας και οι άλλοι. Και θα μας άξιζε…
Α ρε αθάνατε Νίκο Σταυρίδη, πού είσαι, ξανά να το βροντοφωνάξεις:
“Παλιοέμπορα των μουσικών αποβρασμάτων!”
Με μια τελεία δε θα συμβεί αυτό. Ακόμα και αν αρχίσεις τα posts τύπου “τεστ”, κάποια στιγμή το Φόρουμ θα σε μαυρίσει ως flooder. Είναι σαν ένα είδος, “αυτοπροστασίας” του, ας πούμε.
Έτσι είναι, αλλά η μαζική παραγωγή δεν είναι απαραίτητα δημιουργία. Δε νομίζω ότι είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν ότι ο Καρβέλας έχει να επιδείξει έργο, απλά αυτοί προβάλλονται περισσότερο. Όταν φελλοί χωρίς παιδεία αναλαμβάνουν τη “διασκέδαση” και την “ψυχαγωγία” του λαού, τί θα προωθήσουν; Την Άνοιξη του Στραβίνσκι ή την Άνοιξη του Μικρούτσικου; Αλλά, όπως είπες, επαναλαμβανόμαστε…
Αυτά είναι που προβάλλονται, αυτά καταναλώνονται. Και πάλι (θέλω να) πιστεύω ότι όλα αυτά αφορούν σε μια προβεβλημένη μειοψηφία. Αποδεικνύονται όταν ένα CD του τάδε ντιρινταχτο-ποπ “αηδού” γίνεται πλατινένιο με 50.000 πωλήσεις, εκ των οποίων παραπάνω από τις μισές έχουν ανακυκλωθεί από την ίδια του τη δισκογραφική και δυο μήνες μετά κανείς δε θυμάται -και δεν ασχολείται- περί τίνος επρόκειτο.
Κατ’αρχήν καλώς σας βρήκα, ειναι το πρώτο μου ποστ…
Ηθελα να βρω ένα βιβλίο με δρόμους και βασικά ακκόρντα σε κάθε δρόμο,πήγα χτές σε γνωστό κατάστημα και το μόνο που είχε διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή (χωρίς παραγγελία) ήταν το βιβλίο του Νικολόπουλου ‘Δρόμοι της ελληνικής λαικής μουσικής’. Το πήρα λοιπόν και τώρα που το ξεφυλλίζω είμαι απογοητευμένος. Το βρίσκω απόλυτα κενό και ακριβό.
Αναφέρει τους δρόμους μεν με ένα απλο παράδειγμα πχ.δρόμος χιτζαζ --> οι τάδε νότες (δεν μπαίνει καν στον κόπο να αναφέρει τον τόνο στη συγκεκριμένη κλίμακα που δίνει,κατα τ’άλλα περίμενα να αναφερθεί και λίγο πιο θεωρητικά) και μετά έχει 2-3 τραγούδια σε κάθε δρόμο.
Εντάξει επειδή εγω έχω γνώσεις μουσικής μπορώ να βρώ τους δρόμους σε όλους τους τόνους κλπ και συγχορδίες και να κάνω τη δική μου εξάσκηση αλλα δεν βρίσκω καμία ιδιαίτερη αξία στο εν λόγω βιβλίο και κυρίως για κάποιον που θέλει κατι παραπάνω ή/και δεν ξέρει απο μουσική. Θα ήθελα μια συνοπτική αλλα και δεμένη παρουσιαση δρόμων,ακκόρντων και εύκολη απεικόνιση κλπ
Θα ήθελα να με ενημερώσετε αν το βιβλίο του Παγιάτη τα έχει αυτά…(μια φορά παλαιότερα που το είχα ξεφυλλίσει μου είχε φανεί πολύ καλο…αλλα δεν θυμάμαι λεπτομέρειες.)
Ευχαριστώ και ζητώ συγγνώμη για τον επιθετικό τόνο αλλά δεν μ’αρέσει να πετάω 24 ευρω ετσι και ιδιαίτερα όταν το βιβλίο το υπογράφει μεγάλο όνομα.
άλκη καλως όρισες στην παρέα…
Γιατί δεν το ξεφύλλιζες πριν το αγοράσεις, να γλιτώσεις τα λεφτάκια σου,να τα δώσεις για κανά Cd…
πάντως όλοι την έχουμε πατήσει κάποια φορά.
Ελα ντε, απο αφέλεια δεν το ξεφύλισσα και επειδή δεν είχα εναλακτικές,μόνο αυτό είχαν…
Πάντως τώρα είδα πως έχει και cd με ταξίμια και κάποια γνωστα κομμάτια αλλα συνεχίζω να βρίσκω τρύπες.
Δυστυχώς κυριως στις ελληνικές εκδόσεις βιβλίων υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να την πατήσεις αλλά να βρείς και πολλά διαμάντια.
Μαλλον θα παραγγείλω του Παγιάτη και το πολύ καλό ‘Οι μουσικοι τροποι ατην ανατολική μεσόγειο’…
Φίλε με το συμπάθειο δηλαδή αλλά αν δεν πετάξεις λεφτά στα “μεγάλα” ονόματα που νομίζεις ότι θα τα πετάξεις;
Καλό παράδειγμα: Τι προάλλες είμασταν με τον Άρη και τα πιτσιρίκια στο σπίτι και του 'λεγε η γυναίκα μου ότι αγόρασε ένα cd με παιδικά τραγούδια που συμμετείχε και ο ακατανόμαστος (δεν ξέρω αν είχε κάνει και την παραγωγή). Και λέει ο Άρης το κορυφαίο: -“Αν κάποιος βγάλει ένα δίσκο με κλανιές, είμαι ρε παιδί μου σίγουρος ότι θα πάει κι αυτός να ρίξει μιά-δυό!”:019::019: Αυτά για τους “μεγάλους”.
Καλησπέρα κι από εμένα. Απ’ όσο γνωρίζω προσωπικά, επικρατεί μια μεγάλη σύγχυση σχετικά με τους δρόμους. Άλλος τους γνωρίζει με τον τάδε τρόπο, άλλος έτσι, άλλος αλλιώς. Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να γνωρίζουμε- όπως μάθαμε από κάποια πηγή- τις βασικές νότες, τα διαστήματα, τις συγχορδίες και τους βασικούς συγχορδιακούς κύκλους που χαρακτηρίζουν κάθε δρόμο και από εκεί και πέρα να ακούμε τις ηχογραφήσεις ρεμπέτικων- λαϊκών τραγουδιών, ώστε να βλέπουμε τις διαφοροποιήσεις. Πολλές φορές η πρακτική διαφέρει από τη θεωρία. Καλό όμως είναι να τα γνωρίζουμε και τα δύο και να πειραματιζόμαστε σχετικά με τη χρήση ενός δρόμου, το συνδυασμό του με κάποιον άλλο και λοιπά. Πάντως, νομίζω πως το συγκεκριμένο ζήτημα θα πρέπει να είναι πάντοτε επίκαιρο στο συγκεκριμένο φόρουμ, καθώς, όπως αντιλαμβάνομαι, υπάρχουν αρκετοί που είναι ‘‘θολωμένοι’’ σχετικά με το τι είναι σωστό και τι όχι.
Όσο αφορά το βιβλίο του Μαυροειδή, το θεωρώ μια πάρα πολύ καλή δουλειά, κυρίως όμως για κάποιον που θέλει να εμβαθύνει στα ανατολίτικα μακάμια. Κατά τη γνώμη μου, εφόσον ζητάτε τόσο εξειδικευμένη γνώση, μπορείτε να κοιτάξετε και τι υπάρχει στην ξένη βιβλιογραφία. Η αντίληψη της μουσικής υπό το πρίσμα του ανατολικού, ασυγκέραστου μουσικού θεωρητικού συστήματος, είναι τελειώς διαφορετική από αυτή του δυτικού τονικού μουσικού συστήματος. Καλό είναι να ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε να γνωρίζουμε.
Η μουσική είναι δαιδαλώδης!!
Βάζω το τηλέφωνο του Δάσκαλού μου κ. Λουκαρέα για επικοινωνία μαζί του και όποιες σχετικές πληροφορίες (δεν ξέρω σε τι τιμή προσφέρεται τώρα το συγκεκριμένο βιβλίο).
27210 - 26835
ή 27210 - 23413.
Όχι κάθε άλλο, απλά επειδή παρατήρησα κάποια λαθάκια στο βιβλίο του και αυτό όχι εγώ άλλα ο Νικολόπουλος…(είχα βάλει το cd με τους δρόμους και το άκουγα,ταυτόχρονα με το διάβασμα του παγιάτη)
θα ήθελα μήπως έβρισκα κάτι καλύτερο.
Γενικότερα υπάρχει μια ανασφάλεια όσον αφορά τους δρόμους, πχ είχα βρει ένα πολύ ωραίο site με τους δρόμους πάνω στο τρίχορδο, τότε είχε απαντήσει και ο Μηστακίδης λέγοντας…“μακριά” επειδή είχαν βρει κάποια λάθη ή ανακρίβειες.
Εσύ φίλε Άρη, νομίζεις ότι του Παγιάτη ειναι αξιόλογο σε γενικές γραμμές? (Δεν το λέω ειρωνικά)
Πάντως εντύπωση μου κάνει που ακόμα δεν έχουν καταλήξει και οι πιο έμπειροι σε κάποιο βιβλίο , να μας προτίνουν, να μου πεις ίσως δεν υπάρχει.
Εγώ θα ήθελα να προτείνω κάτι, δε ξέρω αν έχει γίνει αντίστοιχη πρόταση στο παρελθόν, όλοι λίγο πολύ θα ξέρουμε ή θα έχουμε ακούσει το www.kithara.gr εκεί είχαν κάνει μια ωραία μαγκιά.
Είχαν ένα συγκεκριμένο χώρο που πχ ο Άρης ανέβαζε όλα τα ακόρντα με ταμπλατούρα πάνω στην κιθάρα, ο άλλος το έκανε για το μπαγλαμά, και πάει λέγοντας, γιατί δεν κάνουμε κάτι αντίστοιχο, να μοιράσουμε γνώση δηλαδή, και εκεί να αναφέρουμε και τους λαϊκούς δρόμους, με ταμπλατούρες με σχήματα κτλ
:088:Συμφωνώ με τον Alchimistis!
Η γνώση πρέπει να μοιράζεται από τους επαϊοντες> Αρκεί, βέβαια, κάτι τέτοιο να μην αντιβαίνει στους κανόνες λειτουργίας του φόρουμ.
Καλησπέρα. Τώρα δεν μπορώ να πω ότι έχω την εμπειρία, αλλά το καλοκαίρι ένα βιβλίο που πήρα και μου φάνηκε καλό, είναι το :
Το αστικό λαϊκό τραγούδι στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου Σμυρναίικα και πειραιώτικα ρεμπέτικα: 1922 - 1940
Συγγραφέας: Βούλγαρης Ευγένιος, Βανταράκης Βασίλης
Εκδότης: Fagotto
Έτος έκδοσης: 2007
Στο πρώτο μέρος του τόμου φιλοξενείται ένας πρακτικός οδηγός για τη γνωριμία του αναγνώστη με τα μακάμ ως μελωδικές φόρμες, καθώς και μια σύνθεση παρατηρήσεων που απορρέουν από την τροπική ανάλυση του ρεπερτορίου. Η συνολική μελέτη φιλοδοξεί να αποτελέσει πρόσφορο πεδίο για πολυεπίπεδη αξιοποίηση του υλικού το οποίο διαπραγματεύεται, σύμφωνα με τις ποικίλες ανάγκες ενός ευρέως και ετερόκλητου κοινού, που θέλγεται από τον πολυδιάστατο χώρο του αστικού λαϊκού τραγουδιού του Μεσοπολέμου.
Τώρα βέβαια με τις φτωχιές μου γνώσεις και ο «Οι Λαϊκοί Δρόμοι» του Χ. Παγιάτη, που είχα ήδη, για καλό βιβλίο το’ χα…
Ακόμα και αν αρχίσεις τα posts τύπου “τεστ”, κάποια στιγμή το Φόρουμ θα σε μαυρίσει ως flooder. Είναι σαν ένα είδος, “αυτοπροστασίας” του, ας πούμε.