Συζητήσιμο…
Το καλό, εμπνευσμένο ταξίμι δε διδάσκεται. Όπως καθετί καλό και εμπνευσμένο, είναι συνάρτηση ταλέντου, στιγμής και άλλων απροσδιόριστων παραγόντων.
Υπάρχουν όμως κάποια αρκετά συγκεκριμένα εργαλεία που θα μας δείξουν πώς, ακόμη και σε στιγμές όχι τόσο εξαιρετικές και εμπνευσμένες, μπορούμε να κάνουμε ένα ταξίμι που να είναι αποδεκτό και σωστό. Το αποτέλεσμα θα είναι όπως όταν ένας αξιοπρεπής, μελετημένος μουσικός, σε μια στιγμή συνηθισμένη και όχι εξαιρετική, παίζει ένα κανονικό τραγούδι: μπορεί να μη ζήσεις την έκσταση και τη μαγεία, αλλά πάντως θ’ ακούσεις καλοπαιγμένη μουσική.
Όποιος θεωρήσει ως δεδομένο ότι ο αυτοσχεδιασμός δεν έχει κανόνες, κινδυνεύει να πέσει σε μια από εκείνες τις αμήχανες στιγμές όπου, με πάθος και κατάθεση ψυχής, βαράει κουτουρού νότες στο όργανό του και ο ακροατής, χωρίς να μπορεί να συμμεριστεί το πάθος, αναγνωρίζει ξεκάθαρα ότι αυτό που ακούει δεν είναι παρά κουτουρού νότες.
Άλλο αν υπάρχουν μερικοί μουσικοί που έχουν τόσο πολύ εσωτερικεύσει τους κανόνες ώστε και οι κουτουρού νότες τους ακολουθούν ένα πρότυπο, χωρίς ίσως να το συνειδητοποιούν ούτε οι ίδιοι (όσοι δηλαδή έχουν παιδεία βαθιά μεν αλλά 100% πρακτική, χωρίς ούτε ονοματολογία ούτε θεωρία).