Κοιτάζοντας το λήμμα στην Wikipedia για τον Μ. Χιώτη, στο κομμάτι που μιλάει για τον θάνατό του διαβάζω το εξής στοιχείο:
Ο Χιώτης, στενός συνεργάτης του Μίκη Θεοδωράκη, πήγε μαζί με άλλους τρεις καλλιτέχνες έξω από τις φυλακές του Ωρωπού, παίζοντας μουσική προς τιμήν του κρατούμενου Θεοδωράκη, ως πράξη αντίστασης στη Χούντα. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη και στη συνέχεια βασανίσθηκε από την χουντική Ασφάλεια.[5][6][7] Λίγες ημέρες αργότερα, στις 21 Μαρτίου του 1970, επιβαρυμένος από τους βασανισμούς της χούντας πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Αθήνας. Η αγγελία του θανάτου του συγκίνησε το πανελλήνιο. Όλοι οι κρατικοί τότε ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί (ΕΙΡ και ΥΕΝΕΔ), έκαναν ειδικές αφιερώσεις, ενώ ο ημερήσιος Τύπος του απέδωσε ιδιαίτερους εγκωμιαστικούς τίτλους.
Ψάχνοντας γενικώς, δεν βρήκα κάποιο στοιχείο που επιβεβαιώνει τα περί βασανισμού του. Αντίθετα ακόμα και οι πηγές που παρέχει η wikipedia είναι (κάπως) αντικρουόμενες:
-
https://iskra.gr/μίκης-θεοδωράκης-η-δολοφονία-του-μανώ/ (πηγή 5)
Θα συλληφθεί και θα βασανιστεί στη συνέχεια από την Ασφάλεια , και λίγες μέρες αργότερα θα πεθάνει, καθώς η υγεία του ήταν επιβαρυμένη λόγω καρδιολογικών προβλημάτων.
-
Όταν ο Μανώλης Χιώτης επισκέφθηκε τον Μίκη στις φυλακές του Ωρωπού | Το Κουτί της Πανδώρας (πηγή 6) (από συνέντευξη του Μ. Θεοδωράκη)
Βγήκαν και οι χωροφύλακες και κάποιος βαθμοφόρος φάνηκε στον μώλο για να τους συλλάβει. Φαίνεται όμως, ότι μόλις γνώρισε τον Χιώτη, κάτι τους είπε και γύρισε πίσω. Τώρα η παρέα περπατά πάντοτε αργά προς την ξηρά και πάντοτε τραγουδώντας. Δεν μπορούσαμε φυσικά να δούμε τα πρόσωπά τους. Εγώ όμως με τη φαντασία μου έβλεπα καθαρά το πρόσωπο του αγαπημένου μου φίλου και συνεργάτη.
Την άλλη μέρα διαβάσαμε την τραγική είδηση στις εφημερίδες: «Χθες το απόγευμα και ώρα τάδε ο Μανώλης Χιώτης άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στον Ωρωπό …».
-
“Ο ενωμοτάρχης τους πλησιάζει. Όμως, φαίνεται, όταν έμαθε την ταυτότητα του Χιώτη αρκέστηκε σε μια απλή σύσταση.” (συνέντευξη Μ. Θεοδωράκη)
Στο βιβλίο του Γιώργου Αλτή, που αναφέραμε παραπάνω, υπάρχει μάλιστα και η εξής μαρτυρία του ερευνητή του λαϊκού τραγουδιού Κώστα Χατζηδουλή […] "
«Έφαγε πολύ ξύλο ο Χιώτης. Του είπανε άμα ξαναπάς θα σε σκοτώσουμε. Δεν τον πιάσανε το ίδιο βράδυ, την άλλη μέρα τον πιάσανε. Βασανιστήρια και ξύλο. Υπήρχε και μια ιατροδικαστική έκθεση για τα τραύματα που είχε, αλλά χάθηκε. Εγώ δεν την βρήκα, αλλά μου το είπανε δύο άνθρωποι που ξέρανε. Έφαγε πολύ ξύλο, όχι όμως στη μούρη, για να μη φαίνεται»."
Διαβάζοντας και στο φόρουμ, βρήκα το παρακάτω θέμα στο οποίο γίνεται συζήτηση για το βιβλίο του Γιώργου Αλτή που παρατίθεται ως πηγή στο άρθρο της Lifo:
Αλλά το συγκεκριμένο μήνυμα είναι που έβαλε “ψύλλους στα αυτιά μου”, όπου αναφέρει:
Και αναρωτιέμαι: Τελικά ο Χιώτης βασανίστηκε από την Χούντα ή όχι; Η μαρτυρία του Κ. Χατζηδουλή στο βιβλίο του Γιώργου Αλτή, ισχύει; Έχουν προκύψει από τότε νέα στοιχεία σχετικά με το περιστατικό έξω από τις φυλακές του Ωρωπού;