Συνέντευξη Χιώτη - Ντοκουμέντο


Άκουσα την συνέντευξη του Χιώτη και ομολογώ ότι απογοητεύτηκα…το επίπεδο του σαν συνθέτη και μουσικό δεν το συζητάμε και έχει προσωπικά το σεβασμό μου.

Άλλα σαν άνθρωπο ρε παιδιά τι είναι αυτά τα που λέει και ο τρόπος που τα λέει τόσο υπεροπτικά και τόσο ξιπασμένα λόγια δεν περίμενα ότι θα ακούσω από το στόμα του…
Άκου εκεί δεν ήξερε τον Άκη Πάνου, τον Μούτση , ότι αυτός έφερε το τετράχορδο μπουζούκι και λέει χαρικτηριστικά ότι το “έβγαλε” από τους τεκέδες…

Δεν τον βοήθησε κανείς λέει…τα έμαθε όλα μόνος του…ούτε ένας δάσκαλος δηλαδή?ούτε ένας φίλος? Μα τι είναι αυτά τα πράγματα…

Και εγω οταν το ακουσα πικραθηκα! Αυτο τα εγω εγω εγω…!

Σκεφτείται το καλλιτεχνικό περιβάλλον της εποχής παιδιά…

Ο Χιώτης ίσως να μην ήταν ο πρώτος που έβαλε 4η χορδή, ήταν όμως ο πρώτος ολοκληρωμένος μουσικός, μπουζουξής και συνηδειτοποιημένος καλλιτέχνης, που κατοχύρωσε την 4η χορδή και πέρασε σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας της εποχής, το μπουζούκι.
Το στυλ του ήταν πολύ αριστοκρατικό όπως και το στυλ των ορχηστρών που διεύθυνε(δείτε ελληνικές ταινίες με ομοιόμορφο ντύσιμο στην ορχήστρα κλπ)!

Επίσης, “ανέβαζε” το κύρος όλων των μουσικών που δουλεύανε μαζί του. Πόσες φορές μετά το τέλος της βραδιάς που καθόντουσαν οι μουσικοί για φαγητό, παραλίγο να φύγει από μαγαζιά γιατί σ’αυτόν σερβίρανε φιλέτο και στους υπόλοιπους μουσικούς κάτι πολύ πρόχειρο.
Μόλις το έπαιρνε χαμπάρι ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ να φάνε και αυτοί φιλέτο αλλιώς τους έλεγε “μαζεύτε τα παιδιά-φεύγουμε”!

Αν διαβάσετε για τους υπόλοιπους μεγάλους λαϊκούς συνθέτες της εποχής, μοιάζουν να παίζουν σε περιβάλλον “σκυλάδικου”…με την χαρτούρα κλπ.

Αυτό που καταλαβαίνω από τα λόγια του είναι ότι ήθελε να πάει το μπουζούκι ένα ΜΕΓΑΛΟ βήμα παραπέρα!..και το κατάφερε…είτε αρέσει σε κάποιον το στυλ του…είτε όχι!!!

Να πω εδώ και μία σκέψη μου ρε παιδιά…

Όλοι αυτοί οι μεγάλοι λαϊκοί συνθέτες των δεκαετιών '50, '60 κλπ, μου δίνουν την αίσθηση ότι δεν ήξεραν ακριβώς τι σπουδαία πράγματα έκαναν. Είχαν τρομερό ανταγωνισμό μεταξύ τους και με την έλευση του “έντεχνου” και τον σταδιακό παραγκονισμό τους από την δισκογραφία τα πράγματα είχαν γίνει πολύ ζόρικα για το μεροκάματο και προσπαθούσαν όλο και πιο πολύ να ξεχωρίσουν.
Για τους ρεμπέτες δε, ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα. Την δεκαετία '60 νομίζω, ο Στράτος Παγιουμτζής έβαλε τον Ζαμπέτα “μέσον” για να τον δεχθούν να ηχογραφήσει έστω ένα τραγουδάκι(το τραγούδι:να μας ζήσουν τα μπουζούκια)και να βγάλει κανά φράγκο.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης επίσης ζήτησε δουλειά από τον Ζαμπέτα σε μαγαζί. Αξίζει να διαβάσετε την βιογραφία του μεγάλου Ζαμπέτα και να δείτε πόσο σεμνά περιγράφει την όλη ιστορία και εποχή.

Έχοντας στο μυαλό μου όλα αυτά λοιπόν, θεωρώ φυσιολογικό ο Χιώτης να μιλάει με λίγο “ύφος” για το τετράχορδο μπουζούκι και τον εαυτό του. Θυμάμαι μια συνέντευξη του Τάκη Μπίνη που του ζητήσανε να σχολιάσει την νοοτροπία της “μαγκιάς” σε σχέση με τον Άκη Πάνου και την γνωστή δυσάρεστη ιστορία προς το τέλος της ζωής του…Θυμάμαι τα λόγια του Μπίνη, που παρεπιμπτόντως, ήταν ΑΡΧΗΓΟΣ της μαγκιάς στην εποχή του-τον σεβόντουσαν όλοι!!!

…και είχε πει:“ο μεγαλύτερος μάγκας που πέρασε ποτέ από την πιάτσα αλλά και από τα σαλόνια ήταν ο Μανώλης Χιώτης και δεν έριξε ποτέ ούτε μία πιστολιά, ήταν μάγκας με μπέσα αυτός…μετά ήταν όλοι οι άλλοι”

Αυτός λοιπόν ο Χιώτης, θεωρώ ότι έχει το δικαίωμα να πει μερικά “εγώ”…

Παιδιά το ίδιο πράγμα έχει ανέβει ξανά…

δείτε εδώ

και εδώ

Μόλις το άκουσα.Μια χαρά τα είπε.Είχε λίγο τουπέ.Ο Χίωτης ήξερε όμως και εκτιμούσε συνεργάτες!!! Βασικό είναι να μας πούνε πότε δόθηκε η συνένευξη για να καταλάβω αν είναι δυνατό να μην ξέρει τραγούδια του Άκη Πάνου και του Μούτση, ή αν ζούσε στον δικό του κόσμο.Μάλλον όμως το έπαιζε λίγο ιστορία. Μην νομίζετε όμως όλοι αυτοί οι μεγάλοι του οργάνου ολοι διεκδηκούν ενα κομμάτι λίγο μεγαλύτερο απο την ισορία απο τους άλλους.Και στα τώρα μας οσοι εχουν μείνει παλιοί απετούν σεβασμό και να τους δείχνεις την αναγνώριση.Συν αμα περάσουν τα χρόνια αντε βρες την αλήθεια.Καθένας τους θα σου τα πει με άλλη εκδοχή.Στο μυαλό μου τα γράφω έχοντας στο νου μου τον Κ.Παπαδόπουλο και τον Καρνέζη.Αυτα

Και γιατί να τον ξέρει? Ο Άκης Πάνου δισκογράφησε το πρώτο τραγούδι του γύρω στο '58, το οποίο δεν είχε καθόλου επιτυχία και μέχρι το ‘67 που ηχογράφησε το “θα κλείσω τα μάτια” με τον Μπιθικώτση δεν είχε καμία άλλη δραστηριότητα. Άσε που κι’ αυτό κυκλοφόρησε μόλις για 15 μέρες λόγω λογοκρισίας. Και μέχρι το '70 (που έφυγε ο Χιώτης) δεν είχε κάνει κάποια άλλη δουλειά.

Να μου πεις σιγά και μην δεν τον ήξερε μες την πιάτσα. Αλλά τυπικά και μόνο δεν του καταλογίζω ευθήνες.

Μια χαρά Κώστα, βοήθησες με τα στοιχεία σου.Ευχαριστώ.Λογικά και η συνέντευξη θα δόθηκα κάπου στα μέσα του '60.Λογικά…

Κώστα δεν διαφωνώ με το πνεύμα της τοποθετησής σου αλλά τα αποδεικτικά στοιχεία είναι λάθος.

Ο Άκης Πάνου απ’ το '65 δισκογραφεί συνεχώς. Το ‘67 κυκλοφορεί το “Ρολόι- Κομπολόι” με τον Μπιθικώτση (τεράστια επιτυχία) και το ‘68 είναι πολυ παραγωγικό για αυτόν ( "Γιατί καλέ γειτόνισσα’, “Και τι δεν κάνω” με τον Στράτο Διονυσίου, " Όταν σημάνει η ώρα" με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, “Στούς πέντε δρόμους βρέθηκα”, “Παράνομη αγάπη” με τον Μιχάλη Μενιδιάτη, "Πήρα
απ’ το χέρι σου νερό" με την Βίκυ Μοσχολιού, κ.α

Τα στοιχεία απ’ το βιβλίο- επιλογή στίχων του Άκη Πάνου “Ο κόσμος ο δικός μου” εκδόσεις “Γνώση” 1980.
Το εν λόγω βιβλίο δεν είναι πλήρες. Λίγα χρόνια μετά κυκλοφόρησε ένα πολύ πιο πλήρες απ’ τις εκδόσεις “Ολός Πανός”. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να το βρώ για να γράψω ακριβή στοιχεία

Τότε billk γράψε λάθος. Για να είμαι ειλικρινής δεν εχω διαβάσει κάποιο βιβλίο για τον Άκη Πάνου και τα στοιχεία που παρέθεσα απλά τα θυμάμαι από συζητήσεις με φίλους και ότι έχω διαβάσει εδώ στο Φόρουμ. Βιάστικα.

Παρ’ όλα αυτά επιμένω στην άποψή μου ότι ο Χιώτης (όπως είπε και ο Νίκος) σεβόταν τους συναδέλφους του. Πιστεύω ότι αν μάθουμε πότε δόθηκε αυτή η συνέντευξη να δικαιωθώ.

Κοντά σε αυτά που γράφει ο Billk, δεν πήραμε υπόψην γι αυτή την συνέντευξη οτι ο Χιώτης εκέινη την εποχή μόλις είχε επστρέψει Ελλάδα,και δεν είχε κάνει τίποτα νομίζω…Είχε τουπέ τελικά.Δεν σταματάει να είναι μεγάλος βέβαια.

Ρε παιδιά, καταλαβαίνετε τί λέτε τώρα?
Εχετε αντιληφθεί ΤΙ ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ ο Άνθρωπος???
Τρέμω και μόνο που αναφέρομαι στον Μανώλη Χιώτη.
Κάντε μιά λίστα - όσοι μπορείτε - με τα τραγούδια του και μετά ξανακοιταχτείτε στον καθρέφτη. Ήμαρτον!!!
Πήρε πραγματικά ένα όργανο κατατρεγμένο και κυνηγημένο και το έκανε όχι μόνο αποδεκτό αλλά την σφραγίδα της ελληνικής μουσικής. Δεν υπάρχει καμμία αμφισβήτηση από όλους όσους γνωρίζουν ή μελετούν την ιστορία της ελληνικής μουσικής ότι το τετράχορδο μπουζούκι είναι επινόηση του Μανώλη Χιώτη. Πολλοί, και εγώ προσωπικά, πιθανόν να θεωρούν το γνήσιο όργανο με την γνήσια χροιά το τρίχορδο-το δίφωνο, αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε όμως και το γεγονός ότι ο ήχος του τετράχορδου είναι πιό πλούσιος, πιό γεμάτος.
Ο Μανώλης Χιώτης εδικαιούτο να πεί τα πράγματα όπως αυτός τα έβλεπε γιατί ήταν ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ, που εκεί ψηλά που ήταν, ελάχιστοι υπήρχαν. Εξ’ άλλου δεν υποτιμά τον Άκη Πάνου, “δεν τον γνωρίζω προσωπικά” λέει. Τα τραγούδια του φαίνεται ότι τα γνώριζε. Και μη ξεχνάμε και τον ναρκισσισμό που βασίλευε (και βασιλεύει) σε όλους τους καλλιτέχνες, τώρα, πρίν, πάντα.
Για ξανασκεφτείτε το: Μανώλης Χιώτης ! Και μιλάμε εμείς και κρίνουμε! Παναγίτσα Μου!!!

Δηλαδή ρε συνονόματε, αν αμφισβητούσε κάποιος τον Τσιτσάνη ή τον Μάρκο τι θα μας έλεγες;
Και στο κάτω της γραφής, κανείς δεν αμφισβήτησε το ταλέντο και την ιδιοφυΐα του Χιώτη. Τα λεγόμενα του κριτικάραμε και έχουμε και κάθε δικαίωμα ως ακροατές και λάτρεις του είδους (εμένα προσωπικά με στεναχώρησε αυτή η συνέντευξη επειδή ακριβώς θεωρώ τον Χιώτη μοναδικό). Αμάν πια μ΄αυτή την αγιοποίηση!

Ο Χιώτης σίγουρα ήταν απ’ τους κορυφαίους. Αυτό όμως δεν τον απαλλάσει απ’την κριτική που πρέπει (και επιβάλλεται) να γίνεται απ’ τον κόσμο. Οι άνθρωποι είτε είναι μεγάλοι και τρανοί, είτε ασήμαντοι ,πρέπει να κριτικάρονται και στη θετική και στην αρνητική τους πλευρά.Νομίζω πως αυτό τους βοηθά , (ιδιαίτερα στη χαλιναγώγηση της αλαζονείας και άλλων εγωιστικών παθών) ώστε να βελτιώνονται. Φανταστείτε τι θα παθαίναμε, αν οι “εξέχοντες” σ’ αυτό τον τόπο θα ήταν στο “απυρόβλητο” της κριτικής! Ανατριχιάζω που το σκέπτομαι!..

Προφανώς και δεν μιλάμε για “αγιοποίηση” ούτε και είναι κανένας υπεράνω κριτικής.
Αλλά για ποιά κριτική μιλούμε? Ότι δεν τον βοήθησε κανείς? Κανένας δεν τον βοήθησε και όλοι τον αποπήραν όταν προσπαθούσε να “τετραχορδίσει” το τρίχορδο. Από μικρός είχε σπουδάσει μουσική, γνώριζε θεωρίες, έπαιζε όργανα, ας ήταν καλά η μάνα του που δεν του χάλαγε χατήρι. Από μικρός έπαιζε βιολί και κιθάρα για το χαρτζηλίκι του.
Ότι δεν γνώριζε προσωπικά τον Άκη Πάνου? Ειδικά για τον Άκη Πάνου, που ήταν πάντα δυσπρόσιτος και απόμακρος?
Δεν έχετε αντιληφθεί τα δεδομένα της τότε εποχής. Δύσκολες εποχές, άνθρωποι κλειστοί και κυνηγημένοι, λαϊκή μουσική και μπουζούκι στο περιθώριο. Ο Χιώτης το έφερε στο προσκήνιο. Δικαιούται τουλάχιστον αυτή την αναγνώριση.
Μιλώ επειδή έτυχε να έχω μιλήσει αρκετά με ανθρώπους που έζησαν και γνώρισαν τον Χιώτη.
Με μουσική παιδεία ξεχωριστή, διέφερε από τους υπόλοιπους. Ακόμα και ο Μεγάλος Στέλιος παραδεχόταν ότι ο Χιώτης τον δασκάλεψε στην τεχνική του τραγουδιού και δημιούργησε αυτή την απίστευτη τεχνική που ακόμα και σήμερα θεωρείται κορυφαία.
Δύσκολο να μπορέσει κανείς να κρίνει σήμερα, με τα δεδομένα μιάς εποχής, που έβαλε στην άκρη έναν Στράτο Παγιουμτζή.
Αφήστε τον Χιώτη στην ησυχία του! Πάρτε κανένα “φτωχομπούζουκο” πείτε καμμιά “Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα” γιατί που ξέρεις, μόνο “το βουνό με το βουνό ποτέ δεν σμίγει”.
Τό 'χουμε παρακάνει στην κριτική, όχι μόνο εδώ αλλά παντού.Τό 'χει η Ράτσα μας.
Αυτή η Χώρα “σκοτώνει” τα καλύτερα παιδιά της.

manosf

εγω προτεινω να τους αφησουμε “ολους” στη θεση τους , ησυχους κι αναπαυμενους …
αλλα μην εκνευριζεσαι , δεν υπαρχει λογος εξ αλλου …

η ιστορια εκρινε και σφραγισε την προσωπικοτητα και την αξια ενος εκαστου …
τωρα λεμε , για να λεμε και να δημιουργουμε μια κουβεντουλα με αντιπαραθεσεις και γνωμες ,
ωστε να δικαιωνουμε τοσο την υπαρξη του Φορουμ , οσο και την δικη μας σαν μελη του …

καθενας μας Μανο , μεσα στην καρδια του , εχει τον “δικο” του μουσικο και τραγουδιστη …
“που δεν προκειται με τιποτα να του τον βγαλει ποτε και κανενας” …

ο Μανωλης Χιωτης εγραψε την ιστορια του με χρυσα γραμματα , οπως και αλλοι πολλοι …
“τον τιμησαμε , τον τιμαμε και θα τους τιμαμε”…

γεροί να ειμαστε να τους θυμομαστε … γιατι η “λησμονια” , ειναι “κατάντια” απο μονη της …:106:

Έχεις απόλυτο δίκιο Πελαγία.
Αν όμως σκεφθείς τί θησαυρό μας έχουν αφήσει…
Γεμίζω τις μπαταρίες μου κάθε Σαββατόβραδο, που με την παρέα μου πάμε και παίζουμε τα μπουζουκάκια μας, τραγουδάμε και γλεντούμε πραγματικά, με τα τραγούδια όλων αυτών των μεγάλων της μουσικής μας.
Δεν κρίνω και δεν μπορώ να κρίνω κανένα.
Δεν κρίνω τον Άκη Πάνου σαν χαρακτήρα, αφού αυτός ο χαρακτήρας τον οδήγησε να γράψει όλα αυτά τα αριστουργήματα.
Δεν κρίνω τον Καβάφη γι’αυτό που ήταν στην προσωπική του ζωή, αλλά για το έργο του.
Αν ήταν κάποιοι άλλοι, σαν προσωπικότητες εννοώ, θα έκαναν κάτι άλλο στη ζωή τους. Εξ άλλου, αν είσαι και απολύτως κανονικός (νορμάλ που λέμε και στην νεοελληνική), δεν θα ξεχώριζες. Όλοι αυτοί που άφησαν το στίγμα τους, κάτι διαφορετικό από εμάς τους “νορμάλ” είχαν. Καμμιά φορά, αυτό το κάτι, κάποιοι το χαρακτήριζαν και “κουσούρι”.
Τέλος πάντων.
Σκέψου μόνο τι βγαίνει σήμερα στην μουσική μας, σκέψου μόνο πόσα παίρνει η κυρία που τραγουδάει “νάϋλον” (και έχει φωνάρα πανάθε…α την), σκέψου μόνο τον τουπέ και την έπαρση που έχουν οι σημερινοί μας μουσικοσυνθέτες, τραγουδιστές κλπ.και μετά έλα να τα πούμε.
Τα λέω αυτά γιατί τους έχω γνωρίσει. Έτυχε να γνωρίσω τον Μανώλη Αγγελόπουλο, τον Ζαμπέτα, τον Στέλιο, παλιούς ρεμπέτες στα τελευταία τους, αλλά και κάποιους νεώτερους (και νεώτατους). Βλέπεις, έχω κατασκευάσει κάποια από τα μεγαλύτερα και γνωστότερα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας και έχω “λόγου γνώσιν”.
Αυτά και Φιλικά.

παντως εμενα δεν μου αρεσει αυτο που γινεται τωρα,δλδ να σχολιαζουμε αρνητικα η θετικα μια συνεντευξη που εδωσε πριν 40 χρονια[χεσε μεσα πολυχρονη]ο Χιωτης.

το σωστο ειναι να ασχολουμαστε με τα τραγουδια του και με τις πενιες του.

Το ποιος είναι ο Χιώτης, το γνωρίζει όλη η υφήλιος ! Όντος κανείς δεν το βοήθησε, είναι αυτός που ανέτρεψε το κατεστημένο, και από τρι το έκανε τετράχορδό, δηλαδή εδώ που τα λέμε, τι να του δείξουνε, και ποιος? Και κατά την ταπεινή μου γνώμη, δίκαιος περιαυτολογεί, και λίγα λέει!! Τουλάχιστον αποσα γνωρίζουμε, δεν λέει και κανα ψέμα!!! Αυτός ήταν ο Χιώτης, κανείς δεν μπόρεσε να του μοιάσει, και πέρασε με το έτσι θέλω το στιλ του, που όλοι εκείνη την εποχή, σπάζανε τα δάχτυλά τους, όχι για να τον συναγωνιστούνε, αλλά, για να μπορέσουν να παρουσιάσουν τα τραγούδια του, στα μαγαζιά, που ήταν τότε μόδα! Νομίζω ότι είναι ιεροσυλία να κρίνουμε τα λεγόμενα του! Καλά τα είπε, το άξιζε πάρα πολύ!! Να αναπαύεται η ψυχούλα του! Φιλικά Γιάννης!!!