δε θα εκανα ποτε σε moderator “παρατηρηση” σχετικα με κανονισμους και οφτοπικς αγαπητε.Συμωνω απολυτως μ’αυτα που λες,απλα για να μη ριξουμε σε τελμα το τοπικ το οποιο μιλαει για το cd και ειναι ενεργο ακομα!πιστευω οτι και στο δημοσιο προφιλ του Δημητρη η και με πι εμ,το ιδιο και καλυτερα!(και παλι συλληπητηρια και συγνωμη στο Μητσο που παραθετουμε τις αποψεις μας με τετοι τροπο για ενα τετοιο θεμα)
Εχεις απολυτο δικιο , απολυτο …
Αλλα εσεις παλι μας συμβουλευετε , για καποια “ευαισθητα προσωπικα δεδομενα” ,
να χρησιμοποιουμε προσωπικα μηνυματα , πραγμα λογικο και καθ` ολα σεβαστο …:241:
Βλεπεις καλως η κακως , υπαρχει σελιδα μονο για χαρμοσυνα γεγονοτα …:084:
Σας ευχαριστώ για την συμπαράσταση όλους.
Συμφωνω απόλυτα με τον φίλο που έγραψε τα παραπάνω και έχω ήδη ζητήσει από ένα συντονιστή να διαγράψει όλα τα μηνυματα που είναι σχετικά με το θέμα αυτό.
Πιθανώς να μην είδε ακόμα το πμ οπότε όποιος συντονιστής μπορει να το κάνει ασ το κάνει.
Και πάλι σας ευχαριστώ όλους και ζητώ συγνώμη για την αναστάτωση.
Τώρα που να σου εξηγώ…:106:
Την Κυριακή 18 και την Δευτέρα 19 Οκτωβρη οι Αψιλίες στην Πριγκηπέσσα.
Το ίδιο πρόγραμμα θα παιχτεί και στις 8 Νοέμβρη στην Αυλαία (Αθήνα)
Δημήτρη!Χρόνια πολλά!
Χρόνια πολλά σε όλους τους συνονόματους σου και ολες τις συνονόματες σου.
Το cd σας έφτασε μετά από μερικές δυσκολίες στα χέρια μου και είμαι πάρα πολύ ευχαρηστημένος.Ελπίζω να συνεχίσετε έτσι και καλύτερα.Θα αναμείνουμε για την επόμενη δουλεία σας και ελπίζω να έρθει σύντομα.
http://www.studio52.gr/SrchAll_GR.aspx?D2=GR1&searcher=%CE%91%CE%A8%CE%99%CE%9B%CE%8A%CE%95%CE%A3
ιδου ενα link για να μπορεσει ο κοσμος να παραγγειλει το cd, ταχυδρομικως με αντικαταβολη, για ολη την ελλαδα!!!
Αργά αλλά σταθερά…
Προσθέστε το δισκοπωλείο jukebox music store Σκρύδλωφ 1 στα Χανιά και το δισκοπωλείο της κας Ουρανίας Ξυλούρη, Πανεπιστημίου 39 στηνΑθήνα.
Σε ήχο ελληνικό
Αψιλίες… επιπέδου
- Δημήτρης Μυστακίδης, Ευγένιος Βούλγαρης, Θεοδώρα Αθανασίου: Αψιλίες - ΠΑΡΑΓΩΓΗ: «Πριγκηπέσσα»
Του ΓΙΩΡΓΟΥ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Ενα σπουδαίο πράγμα είναι, πιστεύω, αισθητό απ’ το πρώτο κιόλας άκουσμα, απ’ την πρώτη αρχή, του δίσκου: το μεράκι που έχουν οι εκτελεστές μ’ εκείνο που καταπιάνονται.
Εχουν ακόμα κάτι, που είναι σπάνιο: έχουν την αλήθεια που συνοδεύει την καλλιτεχνική τους έκφραση. Πολλοί ερμηνευτές και «ερμηνευτές» της τρέχουσας εμπορικής δισκογραφίας ψεύδονται όταν «εκφράζονται» με διάφορα επιτηδευμένα, γενικής χρήσεως, τεχνητά στερεότυπα. Το ότι η δισκογραφία των πολυεθνικών δεν καταφέρνει (διότι δεν θέλει) να παρουσιάσει πέντε-δέκα καλούς δίσκους το χρόνο, ουδόλως σημαίνει πως λείπουν οι δημιουργοί, που μπορούν να κάνουν όχι μόνο αυτό, αλλά πολύ περισσότερα. Απόδειξη, οι ανεξάρτητες παραγωγές των μερακλήδων καλλιτεχνών που δυστυχώς δεν γίνονται ευρέως γνωστές, αφού δεν προβάλλονται από τα life style έντυπα και τις πρωινο-μεσημεριανές τηλεοπτικές απορριμματοφόρες εκπομπές.
Ο δίσκος «Αψιλίες» - τίτλος από το ομώνυμο τραγούδι του Κωνσταντινοπολίτη Γρηγόρη Ασίκη (1890 - 1967) κυκλοφορεί διότι, όπως λέει ο εκδότης του, ήταν μόνιμη επιθυμία των θαμώνων του κέντρου όπου εμφανίζεται το συγκρότημα. Το αποτέλεσμα, που είναι, κατά τη γνώμη μου, από πολλές απόψεις ανωτέρου επιπέδου, απαντά και σε ζητήματα που κατά καιρούς έχουν απασχολήσει όχι μόνο τους μουσικούς, αλλά και τους ακροατές τους στα κέντρα, στις συναυλίες ή στους δίσκους. Ενα τέτοιο ζήτημα-ερώτημα είναι π.χ. αν υπάρχει πράγματι -και ποιος- λόγος να παίζονται και να ξαναπαίζονται τα τραγούδια αυτά. Ως τώρα, λίγες, ελάχιστες, επανεκτελέσεις έχουν κάτι να πουν, κάτι να προσθέσουν στις γνήσιες, τις πρώτες, εκδοχές, εκείνες που κατέγραψαν άνθρωποι που βίωναν και ανυπόκριτα εξέφραζαν είτε δικά τους είτε των διπλανών τους βάσανα, δράματα και πόνους. Εδώ πάντως έχουμε μια μοναδική ατμόσφαιρα, ένα άκουσμα που τόσο η τεχνική και η εξαιρετική ηχητική καταγραφή όσο και η εκφραστικότητα χαράζουν, πιστεύω, μια ενδιαφέρουσα κατεύθυνση στην προσέγγιση του μουσικού αυτού υλικού. Στα τριάντα και πλέον χρόνια, ας μου επιτραπεί να πω, της «ρεμπετοφαγίας» (εκ μέρους των εμπόρων φυσικά) οι εκτελεστές κάνουν περίπου το ίδιο πράγμα: αντιγράφουν τις παλιές εκτελέσεις και μιμούνται τον ένα ή τον άλλο παλαιό τραγουδιστή ή οργανοπαίχτη. Οι πιο αντικαλλιτεχνικές, μάλιστα, εκδοχές προήλθαν από μερικούς… καλλιτεχνικώς πολυσυλλεκτικούς μεγαλόσχημους του τραγουδιού.
Οι «Αψιλίες» ανταποκρίνονται, πιστεύω, στην πιο φυσική, μα και πιο σημαντική, απαίτηση που αφορά γενικά τις παντός είδους επανεκτελέσεις: τη δημιουργία έργου τέχνης. Η ερμηνεία είναι και αυτή πρωτότυπη δημιουργία, είναι προσωπικό έργο με πνευματικό περιεχόμενο. Οι εκδοχές αυτές τιμούν, νομίζω, τους ανθρώπους που πριν από ένα, σχεδόν, αιώνα έγραψαν τα τραγούδια αυτά.
Δύο, μόνο, παρατηρήσεις. Πρώτη: ως τραγουδιστές έχουμε… «μια γυναίκα δύο άντρες» που έλεγε κι ο μακαρίτης Μητσάκης. Ο ακροατής αναγνωρίζει βέβαια τη γυναικεία, αλλά δεν πληροφορείται ποιος άνδρας τραγουδά ποιο τραγούδι. Αν αυτό είναι «άποψη» της γραφιστικής τέχνης, ας μας έλειπε καλύτερα. Αν πάλι είναι παράλειψη, ας έλειπε επίσης. Δεύτερη παρατήρηση: η γυναικεία φωνή (Θεοδώρα Αθανασίου) βρίσκεται μακράν πιο μπροστά από τις ανδρικές. Δροσερή, μα και γεμάτη φλόγα. Θαυμαστή και για την τεχνική και για την εκφραστικότητά της.
1 «Μου αρέσει»
Πολύ καλά σχόλια!!!
Αλλά ψίτ Μήτσο, μην διαβάζεις τί παρατηρεί ο κος Παπαδάκης παραπάνω. Τραγουδάτε όλοι εξαιρετικά! Προσωπικά δε, είμαι ορκισμένος οπαδός των ερμηνειών σου! :089:
Ο Παπαδάκης δεν ήταν που ειχε ψιλοθάψει τον προηγούμενο;
Σωστά, σωστά. Μάλλον επειδή δεν μετείχε η Θεοδώρα :092::019:
Για όποιον-α δεν πήρε το σι ντί έως τώρα, να πάει να το πάρει, κι ας έχει αψιλίες…
Γιατί ΑΞΙΖΕΙ πραγματικά!! :088:
Την Παρασκευή 9/4 στις 6 το απόγευμα,παρουσίαση του δίσκου απο τον Γιώργο Τσαμπρα στο 2ο πρόγραμμα.
Την Κυριακή 30 Ιανουαρίου θα παίξουμε στις 1002 Νυχτες στην Αθήνα.
Θα είμαστε εκεί…Ελπίζω να μπορέσουμε να ακούσουμε αυτή τη φορά και να μην επικρατεί χάβρα…
Εγω παντως το εχω καημο να σας δω στο Ηρακλειο. Νομιζω ειχατε ερθει πριν 3 χρονια αλλα ημανε φοιτητης εις τας Αθηνας τη γκαντεμια μου μεσα!! Αληθεια το εχετε καπου στα πλανα σας; Εχετε πολλους φαν εδω (ο ενας ειμαι εγω, χεχε…)!
Δεν ξέρω αν υπάρχει πια μαγαζί στο Ηράκλειο που να βάζει τέτοιου είδους μουσική.
Έχουν όμως τα Χανιά Δημήτρη!!!
Ένα τουλάχιστον.
Όσο για κοινό… Θα γίνει κλήρωση για τους τυχερούς.
Δυστυχως κυριε Μυστακιδη αυτη ειναι μια πικρη αληθεια. Και οποια ποιοτικα υπηρχαν το εχουν ριξει στο σκυλαδικο. Την ιδια ακριβως κουβεντα ειχα με μια συνεργατιδα σας, τη Μαρια Κωτη (την ειχα γνωρισει τυχαια στο καραβι!) και μου ελεγε ακριβως το ιδιο… Μαλλον θα αρχισω να συμπαθω την Αθηνα (που ποτε δε χωνεψα) γι’ αυτο το λογο…