Α.Σταθοπουλος μπουζουκια προς πωληση

[fanis_katiforis (Φανης Κατηφορης)]

Νομιζω οτι του Λιολιου το εχει κανει παλια ο Παλαβρατζης στη Θεσ/νικη και το συγκεκριμενο του Καραντινη ειναι του Ροϊτσκου παλι απο Θεσ/νικη.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 16:19 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 16:16 —

@atastos

Εννοείς το έκανε με τη θέλησή του ή δεν μπόρεσε να αντιγράψει πιο πιστά το αντίγραφο;

Υ.Γ. Μήπως γνωρίζει κανείς απο ποιούς κατασκευαστές είναι τα μπουζούκια το τρίχορδο του Βαγγέλη Λιόλιου και το τετράχορδο του Μανώλη Καραντίνη στα βίντεο που παρέθεσα στο μήνυμα # 10;

[stavros_k]

Το θεμα του παλιου ηχου ειναι απλο.
Μικρες κλιμακες,σπαστο καπακι ,καμαρια αντιγραφα οπως της μαντολας ,σχετικα φαρδια ταστιερα ενα αντιγραφο παλιου σκαφους,ξυλα καρυδια,κελεμπεκι-καρυδια η συνδυασμος με παλισανδρο και εχεις ενα παλιο ηχοχρωματος οργανο που μπορει να το φτιαξει ο καθε μαστορας σημερα και να πλησιασει αρκετα,βεβαια αυτος ο ηχος ειναι μια τελειως διαφορετικη σχολη και μπορει να μην αρεσει σε αρκετους σημερινους παιχτες μετα τον ηχο που διαμορφωθηκε απο τον Ζοζεφ. Ο ηχος ηταν αρκετα κοντινος αναμεσα στους μαστορους της παλιας εποχης,το σπασιμο στο καπακι αναλογως το ποσο μεγαλο ητανε και ο συνδυασμος των ξυλων διαμορφωνε αρκετα τον χαρακτηρα ενος οργανου και απο εκει και περα το χερι του μαστορα,ομως δεν νομιζω οτι ειναι κατι δυσκολο να ξαναγινει μετα απο τοσα παραδειγματα που εχουν περασει τα τελευταια χρονια.

[liga_rosa (Νίκος Σαρηγιάννης)]

κατ’αρχήν είναι ζωντανά όργανα που ανταποκρίνονται στο παίξιμο του παίχτη. δεν είναι φτιαγμένα για να αποδίδουν άμεσα και χωρίς “παίδεμα” όλο τον ήχο τους ούτε να λειτουργούν με μαγνήτη. σίγουρα λιγότερο μπάσα και με λιγότερο “όγκο” ακουστικής κιθάρας (ή τετράχορδης!), όπου μπουκώνει ο ήχος όταν παίζεις ανοιχτές.
προφανώς και δεν είναι όλα ίδια. όχι απαραίτητα πρίμα, άλλοτε πιο βραχνά και άλλοτε με γλύκα, άλλοτε με ένα ιδιαίτερο μέταλλο και άλλοτε με ένα καθαρό καμπάνισμα. μην ξεχνάμε πως αναφέρομαι σε συγκεκριμένα όργανα καλά εξ αρχής, που επιπλέον άντεξαν τόσα χρόνια. σαν να παίρνουμε την αφρόκρεμα των σημερινών μπουζουκιών με όλη την ωριμότητα της ηλικίας τους.
διάφοροι κατασκευαστές κατά καιρούς έχουν πετύχει τέτοιον ήχο και σίγουρα μπορούν άμα θέλουν. συστηματικά όμως φτιάχνουν όργανα σε αυτό το στύλ ο καφετζόπουλος, ο ραπακούσιος, ο παπαδάμου, και αρκετοί άλλοι που ξεχνάω τώρα. δυστυχώς κάποιοι άλλοι ερμηνεύουν τον παλιό ήχο απλά ως “πρίμο και ξερό”, με αποτέλεσμα στριγγό ήχο χωρίς βάθος και περιεχόμενο…