Νίκο,
Γιά κάνε μου σε παρακαλώ μία ανάλυση κοστολογίου για ένα καινούργιο μπουζούκι/δημιούργημα των 4,000 ευρώ. :241:
Τώρα εγώ έλειψα μια μέρα απ τον υπολογιστή μου, και δεν ξέρω αν εγώ άνοιξα αυτό το θέμα μόνο αυτή την εξέληξη δεν περίμενα. Τόσο δύσκολο είναι αυτό που ρώτησα; Δεν σας ζήτησα να βρείτε πόσο έχει το μπουζούκι και όποιος το βρει να πάρει το δώρο, ζήτησα να μου πείτε το κατά πόσο συμφωνείτε με το αν το μπουζούκι αυτό κατατάσετε σε επαγγελματικό όργανο, και εσείς προσωπικά πόσα θα δίνατε.
Αλλά αφού πάμε προς εκεί ας τα πώ κι εγώ.
Όσο αφορά για τη ληστεία που λέτε πιο πάνω, και τα χαραχτηριστικά που κοστολογούν ένα μπουζούκι, όταν εγώ πήγα στον κύριο Βαρλά που τόσα έχω ακούσει γι αυτόν, και του λέω αγαπητέ θέλω ένα τρίχορδο που να μην έχει απάνω ούτε ένα λουλούδι, αν μπορείς κάντο να είναι κι ασχημο και απαίσιο, θέλω να πληρώσω μόνο τον ήχο του. Ο κύριος αυτός μου λέει πως για να σου φτιάξω εγώ μπουζούκι ξεκινάω απο 2000. Και ρωτάω εγώ τώρα(και θέλω να μου απαντήσετε κιόλας) είμαι παράλογος που νευριάζω; Γιατί τον ρωτάω τι έχει δηλαδή αυτό το μπουζούκι Βαρλα που φτιάχνεις και κάνει 2000; Και μου λέει πως το παν στο όργανο είναι η κατασκευή να αντέχει κι άρχισε να μου λέει εγώ έχω φτιάξει όργανα στον έτσι και στον εδώ και στον παραπέρα και τα χουν τόσα χρόνια και δεν έχουν πάθει τίποτα. Αμ έτσι πες Βαρλα οτι εσύ έχεις φτιάξει όργανα στον εδώ και στον παραπέρα κι έχουν 2000 τα μπουζούκια σου όχι ότι φτιάχνεις τα αθάνατα μπουζούκια. Δεν ξέρω εσείς τι λέτε εγώ πάντως το μπουζούκι μου το έχω 10 χρόνια το χει φτιάξει ένας ερασιτέχνης μάστορας και έδωσα τότε 100.000δρχ που για τότε δεν ήταν και λίγα αλλά με τόσα λεφτά και τότε υπήρχαν πολλές μπουρούχες όργανα και το μπουζουκάκι μου είναι σε άρηστη φόρμα μόνο προσ το καλύτερο εξελίσετε, βέβαια για τόσα λεφτά πήρα και το ανάλογο σε ήχο έτσι; Αλλά ο μάστορας αυτός μου δωσε την εγγύηση οτι το όργανο δεν παθαίνει τίποτα χωρίς να το πληρώσω σε χρυσάφι και έτσι είναι το μπουζούκι αυτό έχει περάσει τα πάνδυνα και δεν καταλαβαίνει τίποτα.
Τι είναι λοιπόν αυτό που έχει 2000ευρώ σ ένα μπουζούκι του Βαρλα που δεν έχει ούτε ένα μεροκάματο για στόλισματα, και ούτε καν σημαδάκια στηνν ταστιέρα κι ούτε ένα λουλουδάκι. Μήπως είναι το logo που βάζει ο κυριος Παναγιώτης απάνω? Οπότε προσθέστε και στη λίστα με τα υλικά προς κοστολόγηση και το logo του Βαρλά με την ουρίτσα από κάτω.
Τώρα για να γυρίσω πίσω στο Θέμα που άνοιξα, όλοι εσείς που συμμετέχετε σ αυτήν τη συζήτηση, ακούσατε απ το link το μπουζούκι για το οποίο ρωτάω; Ήδη σας είπα ότι το όργανο έιναι καλοφτιαγμένο, όμορφο, ευκολόπαιχτο. Να σας πω λοιπόν ότι είναι του Ρεμούνδου και ότι αγοράστηκε πέρυσι 2300ευρώ.
Αφού δεν κατάφερα να πάρω τη γνώμη σας για το πόσο περίπου το κοστολογήτε ας πάρω τα συμπεράσματα σας.
Πολλά λεφτά ρε παιδάκι μου.
Γιατί όμως;
Το τρίχορδο που πήρε ένα παλικάρι εδώ στη γειτονιά, έκανε 800 ευρώ πέρσυ το καλοκαίρι και είναι πολύ πιο ευκολόπαιχτο απ’ το δικό μου που μου στοίχισε το… 1821 κάπου 200.000 δρχ.
Πολύ γλυκός ήχος και εξαιρετική ταστιέρα, χαμηλή, δεν ταστάρει και μαθηματικά αλάνθαστη. Του το έφτιαξε ένας (δήθεν ερασιτέχνης) συνταξιούχος του δημοσίου. Νομίζω ότι δηλώνει συνταξιούχος - ερασιτέχνης για να μην τον πιάσει η εφορία ή κάτι τέτοιο.
Το μόνο πρόβλημα είναι η εμφάνιση (κακόγουστες φιγούρες σε βαθμό κίτς) και ότι η τρύπα του που είναι έτσι καμωμένη που δεν χωράει το μαγνήτη που θέλει να του φορέσει. Πάντως σε ήχο είναι ισάξιο των φοβερών και τρομερών (χωρίς πλάκα) Βαρλαδομπούζουκων που έχουν οι υπόλοιποι Κλικαδώροι.
μήπως είναι νωρίς για να βγούν τα προβλήματα στην ταστιέρα ?
Στην δική μου περίπτωση (καινούργιο τρίχορδο το 2000 —200χιλιάδες δρχ, υπερβολικά σωστή τιμή κατά τη γνώμη μου—) τα 3 πρώτα χρόνια το μπουζούκι σκότωνε, όλο γλύκα, ένταση, μαλακό, και τώρα (μετά από σέρβις, αλλαγές τάστων/καβαλάρηδων…) δεν έχει τον αρχικό του ήχο : έχει χάσει σε όλα. Αναγκαστικά το έχω ψηλά για να μην τρίζει… παραμένει συμπαθέστατο, φαίνεται ότι είναι καλής (άνω του μέσου όρου) ποιότητας αλλά ΔΕΝ παίζει όπως στην ΑΡΧΗ.
έχει σημασία άρα και η συμπεριφορά του οργάνου μέσα στο χρόνο. Άν ήταν να είχα δώσει λίγα λεφτά παραπάνω και να το χαρώ περισσότερο, θα το έκανα. σίγουρα όμως δεν θα έδινα πάνω από 1500, μάξιμουμ 2000 ευρώ
α)γιατί μου φαίνονται πολλά (όπως στους περισσότερους στο φόρουμ)
β)γιατί νομίζω ότι ούτως η άλλως ο μέσος όρος αντικειμενικά καλού κι όμορφου οργάνου στους κατασκευαστές είναι τα 1500 ευρώ.
Να πώ και γώ την βλακεία μου, ρε παιδιά, πάνω στο ζήτημα ?
Υπάρχει μπέρδεμα νομίζω, γιατί μιλάμε με ελαφράν την καρδία, χαρακτηρίζοντας εύκολα και δίχως βάσανο, αντικείμενα (τα οποία πιθανώτατα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ), ώς καλλιτεχνικά δημιουργήματα, έργα τέχνης, κλπ.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, ένα ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ ΔΕΝ ΚΟΣΤΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ.
Πχ. Ο Ερμής του Πραξιτέλη, δεν κοστολογείται “με το κυβικό το μάρμαρο”, ούτε Πχ. Τα ρολόγια του Νταλί πάνε “πόσο κάνει ένας καμβάς, βάλε και μισό κιλό μπογιά, άντε και 5-10 μεροκάματα”.
ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ, ΑΠΟΤΙΜΑΤΑΙ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, ΒΑΣΕΙ ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ.
Υπεραξίας που οι “ειδικοί” -οίκοι δημοπρασιών, γκαλερί έργων τέχνης κλπ.- έχουν κάποιους “μπούσουλες” να υπολογίζουν, βάσει κάποιων παραμέτρων.
(Ο Νίκος ο Φρονιμόπουλος, έδωσε πιό πάνω μιά χούφτα τέτοιες παραμέτρους, που προσθέτουν ΥΠΕΡΑΞΙΑ σε ένα Μουσικό Όργανο πχ.).
Αφήνοντας λοιπόν την ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΑ και την ΥΠΕΡΑΞΙΑ στην μπάντα (μιάς και μπορεί να είναι απο τίποτα μέχρι τρισεκατομμύρια) ας μπώ στήν ουσιαστική ερώτηση.
ΠΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ, ΣΤ’ΑΛΗΘΕΙΑ, ΝΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ? ? ?
Το “καινούργιο” έχει να κάνει με την απαλοιφή τυχόν υπεραξιών “λόγω παλαιότητας” κλπ. Και γιά να μη μου πεί κάποιος “Ναι ρε φίλε, αλλά, αυτο το έχει φτειάξει Ο Ζοζέφ ή Ο Στραντιβάρι”, να απαλοίψουμε και αυτή την υπεραξία ξαναρωτώντας. Βγαίνει καινούργιος κατασκευαστής οργάνων στην Αγορά και πουλάει μπουζούκια.
ΠΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΓΙΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ, ΕΝΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗ ? ? ?
Μακάρι νά’ξερα . . .
Γιά να απαντηθεί αυτό, θα πρέπει νομίζω, να πάρουμε κατά νου πρώτα-πρώτα για τι κατασκευαστή συζητάμε, και τι σόι όργανα (κατασκευαστικά και ακουστικά).
Σίγουρα “μαζικές” κατασκευές ρίχνουν τα κοστολόγια. Έτσι πχ. μιά βιοτεχνία στύλ Μάτσικας ψωνίζοντας “μαζικά” πρώτες ύλες εύκολα καταλαβαίνουμε πως ρίχνει τα κοστολόγιά του, σε σχέση με κάποιον που έχει απο περιορισμένη έως ελάχιστη παραγωγή κοματιών.
Ο άλλος που κάθεται και σχεδιάζει ξεχωριστά κάθε μοντέλο του, κατασκευάζει το καλούπι του, κόβει τις ντούγιες του, τις λυγίζει μία μία προσεκτικά, τρώει τα νύχια του στην πλάνη και το γυαλόχαρτο να τις “φέρει”, και σπαταλάει (δεν ξέρω ποσο) χρόνο για να φτειάξει την σκάφη, σίγουρα εχει παραπάνω κοστολόγιο απο εκείνον που πάει στο σκαφά, παίρνει μιά έτοιμη σκάφη - και πάει παρακάτω.
Ο κύριος που επί μισάωρο χτύπαγε καπάκια απο την ντάνα με τα “καλά” για να διαλέξει ΤΟ καπάκι, (η σκηνή διαδραματίζεται μπροστά μου - σε γνωστό μαγαζί υλικών οργανοποιίας), σίγουρα δικαιούται να χρεώσει παραπάνω απο έναν άλλο κύριο, ο οποίος είπε “αφεντικό πιάσε μιά δεκάδα απο τα φτηνά”, και χωρίς να τα κοιτάξει κάν μιάς και ήτανε δεμένα με ταινία, τα ακούμπησε στο σωρό με τα υπόλοιπα ψώνια του.
Πώς θα βγάλουμε κοστολόγιο όταν ο ένας θεωρεί τις φιγούρες “κάτι το ωραίο-εικαστικά, να του δίνει μια χάρη. . .” πάνω στο προστατευτικό του καπακιού γιά την πένα, και ο άλλος θέλει (επιτακτικά συνήθως) το όργανο καραγκιόζη, με την “μάνα του και τον πατέρα του” απάνω ?
Μακάρι νά’ξερα τελικά. . .
Σε όλη την υφήλιο πάντως (για να δώσω και γώ κάποιο μέτρο), υπάρχουν τα βιομηχανοποιημένα και τα χειροποίητα μουσικά όργανα.
Τα βιομηχανοποιημένα πωλούνται απο 70 ευρώ μέχρι και 1800-2000 ευρώ (καμιά φορά και παραπάνω), και θα βρούμε απο “ντενεκέδες κοντρα-πλακέ” μέχρι “μουσικά όργανα”.
Τα δε χειροποίητα, συνήθίζεται να υπάρχουν σε δύο ποιότητες. Μία φτηνή κατασκευή με αξιοπρεπή πρωτίστως ήχο, χωρίς τέλειο φινίρισμα, χωρίς πολλά-πολλά στολίδια, η οποία συνήθως χαρακτηρίζεται με τον τίτλο “Student Quality” (για μαθητές δηλ.), και μία ανώτερη ποιότητα η οποία χαρακτηρίζεται “Pro Quality” (για επαγγελματίες). Εδώ ο οργανοποιός βάζει τον καλύτερο εαυτό του, όλη την γνώση και το μεράκι του, και τα χρεώνει ακριβά, αφήνοντας πάντα το περιθώριο στούς απαιτητικούς πελάτες να βάλουν πάνω στ’όργανο “χρυσά χερούλια” - “παπάδες” κλπ.
Πόσο πωλούνται τα χειροποίητα ? Όσο θέλει ο κατασκευαστής. Όσο κοστολογεί τον εαυτό του-την δουλειά του, και όσο νομίζει οτι μπορεί να πληρώσει η αγορά στην οποία στοχεύει. Στις κιθάρες πχ. δεν είναι σπάνια νούμερα το 1500-2000$ για “Student Quality” χειροποίητα όργανα, και απο 2500 μέχρι και 4000$ (καμιά φορά και λίγο, ή ακόμα και πολύ, παραπάνω) για χειροποίητα όργανα “Πρώτης Τάξης”.
Μιά καλή χειροποίητη Ισπανική Κλασική πχ, που έψαχνε ένας φίλος προ 12ετίας, κόστιζε πάνω απο 3.000.000 δραχμούλες, τότε.
“Χωράνε τέτοια νούμερα ρε μεγάλε στο πορτοφόλι μας ?” ρωτήθηκε δίκαια παραπάνω. Εξαρτάται τι θέλουμε να αγοράσουμε ρε παιδιά.
Δεν γίνεται να θέλω να πάρω αυτοκίνητο, να κάνει Αθήνα-Θεσσαλονίκη σε 2 ώρες (250 Km/h δηλαδή), να έχει δέρματα αλκαντάρα, θαιρμαινόμενα καθίσματα, στερεοφωνικό High Tec, και να μένουν με το στόμα κρεμασμένο οι γκόμενες μόλις το βλέπουν κλπ κλπ κλπ, αλλά να θέλω να το πληρώσω 1000 ευρώ - γιατί τόσα έχω. Φιατάκι μεταχειρισμένο του κερατά, τσούκου-τσούκου στον δρόμο, και πολύ μου πέφτει.
Δεν υπάρχουν οργανοποιοί που ληστεύουν τον κόσμο ? Υπάρχουν, και ίσως περισσότεροι απ’όσους θά’πρεπε. Τι πρέπει να κάνουμε ? Να φροντίζουμε να μην την πατάμε εμείς, και να ξεστραβώνουμε και τους δίπλα μας.
Άλλο είναι αυτό όμως και άλλο να λέμε . . .
Μιά “κορυφαία καλιτεχνική δημιουργία” κάνει #### ευρώ, ακριβώς.
ή
Γιά κάνε μου σε παρακαλώ μία ανάλυση κοστολογίου για ένα “καινούργιο . . . δημιούργημα”.
Φιλικά, Γιώργος.
Ισαάκ,
Να με συμπαθάς αλλά δεν θα το κάνω αυτό που μου ζητάς, Νομίζω υπήρξα αρκετά σαφής με όσα έχω ήδη γράψει.
Ηλία,
Να σου απαντήσω μονολεκτικά και - μια και δεν μου αρκούν τα στοιχεία για να σχηματίσω ολοκληρωμένη, δική μου γνώμη - δεχόμενος όσα εσύ μας περιγράφεις : Λογικό.
Όσο για τα υπόλοιπα, θα μου επιτρέψετε εδώ να απεμπλακώ της συζήτησης, για τους λόγους που έχω ήδη εξηγήσει. Προσπάθησα να είμαι όσο πιό περιεκτικός και σαφής μπορούσα. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω.
Τη γνώμη επίσης του Ιορδάνη και για τα όργανα και γιά την Οργανοποιία, τη γνωρίζω από πρώτο-πρώτο χέρι. Ο Ιορδάνης λοιπόν, μιά και τόφερε η κουβέντα, εκτός των τόσων άλλων είχε και ένα ακόμη πολύ μεγάλο προσόν : Ήξερε νανοίγει τα αυτιά του και νακούει, ιδιαίτερα όπου δεν αισθανόταν απόλυτα ειδικός ! Και ο νοών, νοήτω.
Άν αυτό που γράφεις, φίλε Μπάμπη είναι αλήθεια και ισχύει, τότε νομίζω ότι ειναι ένας καλός μπούσουλας, για να αρχίσει να σκεφτεί κάποιος που θέλει να πάρει ένα “καλό” και “αξιοπρεπές” όργανο. Δηλ. στον μέσο όρο, ή και καλύτερο ίσως. . .
Άν κρίνω και το “γενικό συναίσθημα” δεν είναι πολύ μακριά όντως, (κανα-δυό απο το forum που έχουν πη οτι οτι μόλις έχουν 2.000 στην άκρη, θ’αρχίσουν να σκέφτονται καινούργιο όργανο), συν όλους τους προλαλλήσαντες που βάλανε τα 2.000 σαν πάνω όριο.
Αλήθεια, υπάρχει μαζεμένο κάπου (σ’ένα αρχείο Excell πχ.) σαν πληροφορία ΠΟΣΟ ΚΑΝΕΙ (ΑΠΟ-ΕΩΣ) ΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕ (ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΙΣΩΣ) ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗ ? ? ?
(Ακόμα και ανώνυμα - για να μην θίγουμε υπολήψεις. Παρόλο που δεν θα με ενοχλούσε να είναι και ονομαστική η λίστα. Άν δεν ντρέπεται αυτός που το χρεώνει τόσο - όσο το χρεώνει, γιατί να ντραπώ εγώ να το πώ ?)
Τέλωσπάντων . . .
Φαντάζομαι θα μιλάγαμε πάνω σε διαφορετική βάση, άν είχαμε ένα αρχείο με συγκεκριμένα νουμεράκια - τρέχουσες τιμές.
Φιλικά, Γιώργος.
Μόνο που εγώ δεν δηλώνω “απόλυτα ειδικός στην οργανοποιία”.
Δηλώνω όμως ΑΠΟΛΥΤΑ ειδικός στη σκληρή εργασία χωρίς ωράριο και σε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΙΔΙΚΟΣ σε πληρωμές, σε πιστωτικές κάρτες και σε δάνεια προσωρινής επιβίωσης.
Δηλώνω δηλαδή “απόλυτα ειδικός ως αγοραστής”.
Ανήκω στην άλλη μεριά του γκισέ.
Είμαι αυτός που πληρώνει!
Ετσι, μπορεί να μην γνωρίζω πόσο ακριβή υπόθεση είναι για τον καλλιτέχνη κατασκευαστή το να φτιάξει ένα καλό μπουζούκι και να πρέπει - “δικαιολογημένα” ίσως - να το πουλάει προς 4.000 ευρώ.
Ξέρω όμως πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με 4 ή και 5 μισθούς ενός πολύ σκληρά εργαζόμενου ανθρώπου με πτυχίο ΑΕΙ (αυτό το βάζω όχι από κομπορρημοσύνη ή συναδελφική αλληλεγγύη, αλλά γιατί αν πάμε σε ανειδίκευτο εργατοϋπάλληλο το 4.000 αποτελεί απλώς ανέκδοτο). Δηλαδή πάνω από 100 ημέρες ατέλειωτων οκταώρων - για να μην πω δεκαώρων, με καμπόσα Σαββατοκύριακα μέσα, σπανίως και που με ατομική σύμβαση εργασίας, χωρίς ασφάλιση διότι πληρώνουν απ’ τη τσέπη τους το ΤΕΒΕ ή το ΤΣΜΕΔΕ και με όλη την νομική ευθύνη για το καλώς έχει του παραγόμενου αποτελέσματος.
Μήπως πρέπει κάποτε να αρχίσουμε να συμβιβαζόμαστε με την ιδέα ότι ζούμε στην Ελλάδα και όχι στην αυλή του σουλτάνου του Μπαχρέϊν;
Ειδάλλως να σφυρίξω σε κάτι παληκάρια που ξέρω την ιδέα της “καλλιτεχνικής μηχανολογίας” για να λύσουν το πρόβλημα επιβίωσης που αγόγγυστα υπομένουν από κτήσεως πτυχίου.
Και ο νοών νοήτο εις κύκλον νοητών.
Πολύ θα το ήθελα, να συνεχίσω συμμετέχοντας στην τόσο εποικοδομητική αυτή συζήτηση.
Δυστυχώς όμως, επείγουσες επαγγελματικές υποχρεώσεις με καλούν να επιστρέψω στην αυλή του Σουλτάνου του Μπαχρέϊν ( πολλά τα έτη του ) .
Ρε παιδιά οι νόμοι της αγοράς καθορίζουν τις τιμές.Αν θεωρούμε τα όργανα ακριβά,γιατί υπάρχει κόσμος πολύς που τα αγοράζει; Γιατί δίνουμε 6000-7000 για μια κιθάρα ΓΚΙΜΠΣΟΝ -ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΈΜΕ ΤΊΠΟΤΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΕΧΕΙ-ενώ για ένα μπουζουκάκι που και περισσότερη εργασία έχει, και τα υλικά του δεν είναι κατώτερα γκρινιάζουμε;Εγώ ξέρω οτι οι καλοί κατασκευαστές δουλεύουν.Αν ο Χ οργανοποιός κοστολογεί τόσο την δουλειά του και μπορεί και δουλεύει,γιατί να το δόσει φθηνότερα;Εν τω μεταξύ δεν έχω δει και κανένα οργανοποιό που να τρέχουν τα λεφτά απο τα μπατζακια του.Απο την άλλη ψαχτείτε, και όπου βρείτε φθηνότερα και καλύτερα αγοράστε.
1 «Μου αρέσει»
Σαν να έχετε ξεφύγει απ το θέμα μου φαίνεται.
Παρντόν; Ποιο ήταν το θέμα;
Μάλλον αυτό.
Απορώ πάντος που ρωτάς Άρη γιατί ήδη έχεις απαντήσει κι ας έχεις πέσει έξω κατα 1950ευρώ.
Νίκο,
δυστυχώς σε μένα δεν υπήρξες καθόλου μα καθόλου σαφής.
Αδυνατώ να κατανοήσω πώς μπορεί να κοστολογηθεί ένα μουσικό όργανο σαν το μπουζούκι 4,000 ευρώ. Λυπάμαι που δεν μπορείς να το κάνεις αυτό που ζητώ για να καταλάβω. (Ένα πιάνο να το καταλάβω).
Προσωπικά ανήκω σ΄ αυτούς που θα έδινα πολλά χρήματα (αν δεν είχα γυναίκα ετοιμόγεννη και επιταγές από το σπίτι μου να πληρώνω) για ένα παλιό μπουζούκι του Ζοζέφ ή κάποιου παλιού κατασκευαστή αλλά θα το έκανα καθαρά από τρέλλα και κέφι (υπάρχει και καλύτερη λέξη αλλά θα με ξεχέσουν)
Τελοσπάντων δε βρίσκουμε άκρη…
Ισαάκ,
ρίξε μιά ματιά στα προσωπικά σου μηνύματα.
Ίσως εκεί να είμαι σαφέστερος.
nikosn,
μπράβο !
Ότι προσπαθούμε να πούμε γράφοντας κατεβατά, τόπες με δυό αράδες !
Ρε συ nikοsn ξέρεις πολλούς να δίνουν για κιθάρα 6000-7000 €? Εγώ δεν ξέρω κανέναν. Στην παρέα μου έχω την ακριβότερη κιθάρα, αν και ερασιτέχνης, πήρα μόλις προ της Ευρώ εποχής, μιά Ovation των 500.000 δρχ. μετρητοίς, λόγω κεραυνοβόλου έρωτος και για πολλούς θεωρούμαι ψωνάρα! Τα χρήματα τα μάζεψα πολύ άνετα… με δεύτερη απασχόληση και σε τρία χρονάκια μόνο!
Θα συμφωνήσω μαζί σου για το ψάξιμο. Αν και δεν αφορά μπουζούκια το παράδειγμα δείχνει χαρακτηριστικά τη ληστρική αντιμετώπιση του Ελληνα καταναλωτή… Πριν δύο χρόνια ο Στόλλας έδινε την FENDER HIGHWAY στα 1300 €, όταν στην Ευρώπη είχε 600! Ψάχνοντας βρήκα και πήρα μια πολύ καλλίτερη της, την Godin Freeway Classic στα 700 €, τιμή στην Ευρώπη 600 (λογική η διαφορά)! :089:
Παιδεια εγω πιστευω οτι κατι που θα μας βοηθουσε πολυ στο να ξερουμε κ τι αγοραζουμε κ τι πληρωνουμε θα ηταν να γνωριζαμε ποσο στοιχιζουν κ ποιας ποιοτητας ειναι τα υλικα απ τα οποια ειναι κατασκευασμενο το οργανο μας,εν πρωτης.
Δηλαδη θα θελα ο μαστορας να μου ελεγε οτι:το καπακι αυτο ειναι ποιοτητα Α η Β η Γ κ κανη τοσο και ειναι τοσο παληο και παη λεγοντας κ για τα υπολοιπα μερη του μπουζουκιου η αλλου οργανου.Και φυσικα να ειμαι σε θεση κ εγω οντος να γνωριζω οτι λεη αληθεια.
Απο εκη κ περα εφοσον θα εχη ξεκαθαριστη η αξεια των υλικων που θα εχη επανω του το οργανο, θα μπορεσουμε να μιλησουμε κ για την αμοιβη στο συνολο του οργανοποιου,συμπεριλαμβανομενης κ της εργασιας του κ της τιμης του ως “ονομα” κ “αξεια” που ο ιδιος εχη στον κλαδο η στην αγορα.
Πιστευω πως μια τετοια εξηγηση θα ηταν πιο καθαρη κ πιο τιμια απο πλευρας οργανοποιων στον πελατη τους.
Και το οτι δεν εχη σημασια η ποιοτητα των υλικων εγω δεν το δεχομε.
Ε… τώρα! Μετά λέτε ότι εγώ κάνω ατυχείς συγκρίσεις.
Πάμε να συγκρίνουμε ένα “τοπικό” όργανο (μπουζούκι), με το οποίο τα τελευταία -ας πούμε- 100 χρόνια έχουν ασχοληθεί -ξανά ας πούμε- 1.000 επαγγελματίες οργανοποιοί, με ένα όργανο παγκόσμιας εμβέλειας (κιθάρα) και επαγγελματίες κατασκευαστές που μπορεί να είναι και εκατομμύρια. Επίσης μιλάμε για “παιχτική” πείρα από π.χ. 50 δεξιοτέχνες, σε σύγκριση με την πείρα που βγαίνει από μερικές δεκάδες χιλιάδες αντίστοιχους παίχτες! Μόνο για τη Gibson μπορείς να ξεκινήσεις με τη Λουσίλ, να περάσεις απ’ το συγχωρεμένο τον Γκάρι Ρόζινγκτον και να φτάσεις μέχρι τον τελευταίο σήμερα δεξιοτέχνη πιτσιρικά μπλούζμαν.
Τι να συγκρίνεις; Την τεχνογνωσία που χρησιμοποιείται και αποκτιέται καθημερινά; Τις χιλιάδες ακαδημαϊκές μελέτες;
Και με τι να τα συγκρίνεις; Με το ένα (κι ίσως μοναδικό) βιβλίο του Ανωγειανάκη; Με τις εξαιρέσεις των οργανοποιών (τύπου Φρονιμόπουλου) που προσπαθούν να μοιραστούν άλλους τις γνώσεις τους; Με τα πέντε ερασιτεχνικά άρθρα της “Κλίκας” (για να ευλογάμε και τα γένια μας) για την οργαποία, απέναντι σε …εκατονοχτακόσιες αντίστοιχες δημοσιεύσεις, ίσως και σοβαρών Ακαδημιών;
Τα αυτοκίνητα είναι απ’ ό,τι φαίνεται ένα από τα αγαπημένα μου μέτρα σύγκρισης. Ας συγκρίνουμε λοιπόν το Pony (το θυμάται κανείς αυτό το “ελληνοποιημένο” Citroen;) με μια Aston Martin. Στο κάτω-κάτω και τα δυο αυτοκίνητα είναι.
Αρη, το πόνυ είναι απίθανο μπουζούκι, αρκετά ζούν και κυκλοφορούν ακόμα! Το είχε παλιά ο κουμπάρος μου. Εργαλείο πασπαρτού, οικονομικό, άνετο, ευρύχωρο επιβατικό (2 ζευγάρια στο μοναδικό ενιαίο του κάθισμα), φορτηγάκι & τζιπ, δεν κολλάει πουθενά, ανέβαινε άνετα ορεινή Κορινθία με 10-15 πόντους χιόνι χωρίς αλυσίδες! Καμία Aston Martin δεν είχε κώλο να το ακολουθήσει εκεί που το πηγαίναμε! 
Μου φαίνεται το ίδιο πρόβλημα έχουμε όλοι, μας τρώει ο κώλος μας για τέτοιες συζητήσεις.
Συμπέρασμα έβγαλε κανείς τελικά για το μπουζούκι του οποίου η χάρη άνοιξε την συζήτηση?